Είναι κάτι παιδιά που δεν μπορούν να ορθώσουν το ανάστημά τους. Είναι τα παιδιά που δε συμμετέχουν στις παρέες, που είναι στο προαύλιο μοναχά. Είναι τα παιδιά που κρύβονται ακόμη κι όταν είναι μπροστά σε όλους, ακόμη κι όταν είναι μόνα τους.
Είναι τα παιδιά που δεν παίζουν μπάλα, που άμα τα πιέσεις δε μιλάνε, ψελλίζουν. Είναι τα παιδιά που θα τα δεις μόνα στο θρανίο.
Είναι κάτι παιδιά που είναι οι
παρίες του σχολείου. Είναι τα παιδιά θύματα.
Είναι κάτι παιδιά, κάτι άλλα παιδιά, που δεν πήραν αγάπη απ’ το σπίτι τους. Είναι τα παιδιά που για ν’ αντέξουν, για να επιβιώσουν, αφαίρεσαν κάθε «αδυναμία» από τον χαρακτήρα τους.
Είναι κι αυτά θύματα σαν τα προηγούμενα, η άλλη όψη του νομίσματος. Είναι τα σκληρά παιδιά.
Αυτά τα παιδιά καταδυναστεύουν τα άλλα, τα «αδύναμα». Είναι εκείνα που θα τα κοροϊδέψουν, θα τους βάλουν τρικλοποδιά, θα τα
λοιδορήσουν, θα τα χτυπήσουν, θα τα διώξουν από τη σχολική κοινότητα.
Είναι τα παιδιά που κινδυνεύουν να αποβληθούν αύριο από την κοινωνία. Είναι τα παιδιά που θα γίνουν οι αυριανοί ρατσιστές.
Είσαι κι εσύ, παιδί μου. Το παιδί παρατηρητής.
Εσύ δεν είσαι μ’ «εκείνα» τα παιδιά ούτε με τ’ «άλλα». Εσύ αγαπάς το σχολείο, αγαπάς το διάβασμα, έχεις την παρέα σου και είσαι ελεύθερο, χαρούμενο.
Εσύ, παιδί μου, τα βλέπεις τα παραπάνω, βλέπεις τ’ «αδύναμα» παιδιά.
Εσύ έχεις θάρρος, ξέρεις τι θες, με σένα δεν τα βάζουν εύκολα οι νταήδες. Εσύ έχεις άποψη που ακούγεται. Πάρε πρωτοβουλία, μάζεψε αυτούς που μπορούν, φτιάξτε ομάδα αντιμπούλινγκ. Φωνάξτε τους νταήδες, εξηγηθείτε μαζί τους. Συζητήστε, πάρτε τους με το μέρος σας.
Βάλτε στο κόλπο τους δασκάλους. Ενημερώστε τον Σύλλογο Γονέων. Πάρτε θέση. Δραστηριοποιηθείτε.
Βοηθήστε τα παιδιά που υποφέρουν. Κι ένα να ξέρετε: η χαρά σας θα είναι τεράστια!
Το μόνο που χρειάζεται για ν’ ανθίσει το κακό, είναι να μην κάνουν τίποτα οι καλοί άνθρωποι.
— Έντμουντ Μπερκ
(Ιρλανδός πολιτικός, συγγραφέας, θεωρητικός της πολιτικής επιστήμης και φιλόσοφος, 1729–1797)
Σχολικός εκφοβισμός
ΕΙΚΟΝΑ: peslac.pblogs.gr