Ο σκύλος λέει της γάτας:
«Τα νύχια σου ετοιμάζεις, φυσάς και καμπουριάζεις.
Μα τι έχεις και θυμώνεις; Ώς πότε οι τσακωμοί;»
Κι εκείνη:
«Μη ζυγώνεις, μη ζυγώνεις, σε σκίζω στη στιγμή!»
«Για στάσου», λέει ο σκύλος, «δε θέλεις να ’μαι φίλος;»
«Για στάσου», λέει ο σκύλος, «μιλώ στα σοβαρά!»
Και κούναε την ουρά.
«Μη ζυγώνεις, μη ζυγώνεις, σε σκίζω στη στιγμή!»
«Τρωγόμαστε βδομάδες, παίρνεις και δίνεις ξύλο.
Ας πάψουν οι καβγάδες και δέξου με για φίλο!»
«Μη ζυγώνεις, μη ζυγώνεις, σε σκίζω στη στιγμή!»
«Δε σκέφτηκες κομμάτι πως απ’ την γκρίνια αυτή
θα μείνω μ’ ένα μάτι, θα μείνεις μ’ ένα αφτί;»
«Μη ζυγώνεις, μη ζυγώνεις, σε σκίζω στη στιγμή!»
Λόγο τιμής εδώσαν. Ήταν εχθροί, φιλιώσαν!
Ξεχάσαν τι είχε γίνει. Συντρόφεψαν. Ειρήνη...
ΠΟΙΗΣΗ: Ζαχαρίας Παπαντωνίου
ΜΟΥΣΙΚΗ: Τάσος Ιωαννίδης
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Τάσος Ιωαννίδης, Δημοσθένης Χαλκιόπουλος, Ελευθερία Μόκα
ΔΙΣΚΟΣ: Λάχανα και Χάχανα (2008)
ΜΟΥΣΙΚΗ: Τάσος Ιωαννίδης
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Τάσος Ιωαννίδης, Δημοσθένης Χαλκιόπουλος, Ελευθερία Μόκα
ΔΙΣΚΟΣ: Λάχανα και Χάχανα (2008)
Θέματα με ζώαΦιλία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα εγκριθεί πρώτα από τον δάσκαλο98. Παρακαλώ μη γράφετε με greeklish ή κεφαλαία (σημαίνει ότι φωνάζετε), γιατί τα σχόλια θα διαγράφονται.
★ Πριν τη δημοσίευση ελέγξτε για τυχόν λάθη απροσεξίας, πατώντας στην «Προεπισκόπηση». Περισσότερα εδώ.