Ένα χαμόγελο που στέλνεις ξαναγυρίζει σ’ εσένα

Περπάταγα στον δρόμο και κοιτούσα τους ανθρώπους,
μελέταγα τις φάτσες, τις κινήσεις και τους τρόπους.
Εκείνοι περπατούσανε σαν να τους κυνηγούσαν,
κάναν κινήσεις βιαστικές και δε χαμογελούσαν.

Σε σλόου μόσιον ξαφνικά έβλεπα την εικόνα
κι είδα λουλούδια γύρω τους, μα στις καρδιές χειμώνα.
Είδα αρνητικότητα κι αποδοκιμασία,
ανταγωνιστικότητα κι όχι συνεργασία.

Κι εκεί που παραλίγο πάλι να μελαγχολήσω,
είπα ν’ αλλάξω εικόνα και σελίδα να γυρίσω·
να μη στενοχωριέμαι ή νευριάζω με κανένα,
το πιο μεγάλο δώρο να χαρίσω σε εμένα

και να προσφέρω σ’ όλους τον καλό τον εαυτό μου.
Με την ευγένεια αν ζω και το χαμόγελό μου,
το μαγικό ταξίδι της ζωής μου θα περάσω
μένοντας πάντοτε παιδί —κι έτσι δε θα γεράσω!

Δεν μπορείς στη χούφτα κλείνοντάς το το νερό να σταματήσεις.
Δεν μπορείς τον άνεμο στα δυο σου χέρια να τον φυλακίσεις.
Μα μπορείς, μπορείς τον εαυτό σου με αγάπη να γεμίσεις
και να τη στείλεις σ’ όλο τον κόσμο, μην τη στερήσεις από κανένα:
Το χαμόγελο που στέλνεις ξαναγυρίζει σ’ εσένα!

Λοιπόν, όλο τον κόσμο θα κοιτάω με καλοσύνη,
για όσους κάτι μου αρνήθηκαν θα νιώθω ευγνωμοσύνη,
γιατί χάρη σ’ εκείνους μόνος θα το καταφέρω
κι όταν θα μεγαλώσω, θα διδάξω όσα ξέρω.

Δε θα ζηλέψω κάποτε, αν σε κάτι με «νικήσουν»
κι ούτε όσα θέλω ν’ αποκτήσω θα με κατακτήσουν.
«Σπουδαία επιτεύγματα» άμα δεν καταφέρω,
αυτά που έχω μέσα μου σε όλους θα προσφέρω.

Δεν μπορείς στη χούφτα κλείνοντάς το το νερό να σταματήσεις...

ΣΤΙΧΟΙ - ΜΟΥΣΙΚΗ: Αρετή Τοπουζίδη
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Βλάσσης Μπονάτσος, Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου
ΔΙΣΚΟΣ: Το χρώμα της ελπίδας (1997)

Χαμόγελο

Εγώ κι ο κόσμοςΤραγούδια

ΕΙΚΟΝΕΣ: philosophyreturns@facebook, obsessionforpoetry.blogspot.com