28 Μαρ 2019

Οι Ελληνίδες διευθύντριες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Η πορεία τους προς τη διοικητική κορυφή και οι απόψεις τους για τις σχέσεις των δύο φύλων

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ – Μάρτιος 2019

Της Ελένης Βαρβιτσιώτη
Δημοσιογράφος

Κάθε χρόνο, όταν πλησιάζει η Ημέρα της Γυναίκας, δημοσιεύονται στατιστικά στοιχεία για το πόσες γυναίκες εργάζονται, πόσες βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης, πόσο μεγάλη εξακολουθεί να είναι η μισθολογική διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα —και κάθε χρόνο το συμπέρασμα παραμένει ίδιο: υπάρχει πρόοδος, αλλά το χάσμα στον επαγγελματικό τομέα μεταξύ ανδρών και γυναικών παραμένει μεγάλο.

Παρόλο που έχουν προβάδισμα στην εκπαίδευση, με το 45% των γυναικών το 2018 να έχει σπουδάσει έναντι του 35% των ανδρών, στην ΕΕ εξακολουθούν να υπάρχουν 11% λιγότερες γυναίκες εργαζόμενες σε σχέση με τους άνδρες.

Το χάσμα αυτό είναι ακόμη μεγαλύτερο στην Ελλάδα, όπου το ποσοστό φτάνει στο 20%. Όσον αφορά τους μισθούς τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα, καθώς η μισθολογική διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών παραμένει 16,2% στην ΕΕ.



Στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ωστόσο, αυτήν τη στιγμή υπάρχουν τρεις Ελληνίδες (δυο Ελλαδίτισσες και μια Κύπρια), οι οποίες κατέχουν την υψηλότερη δυνατή διοικητική θέση του τομέα τους, αυτή της γενικής διευθύντριας. Είναι στην κορυφή της διοικητικής πυραμίδας αυτού του τεράστιου οργανισμού, εισπράττουν τους υψηλότερους μισθούς στα ευρωπαϊκά όργανα, αλλά έχουν και τη μεγαλύτερη ευθύνη: Διευθύνουν υπηρεσίες χιλιάδων ατόμων, με μεγάλους προϋπολογισμούς (επομένως διαχειρίζονται πολλά χρήματα).

Το κοινό στοιχείο που μας τόνισαν και οι τρεις είναι οι θυσίες που κλήθηκαν να κάνουν στην προσωπική τους ζωή, κάτι που ίσως οι αντίστοιχοι άνδρες στις ίδιες θέσεις να μη χρειάστηκε καν να σκεφθούν.

Πατήστε στις ενότητες που ακολουθούν για μια σύντομη γνωριμία μαζί τους:


Γενική διευθύντρια Ανθρώπινων Πόρων και Ασφάλειας

Είναι από τις πρώτες Ελληνίδες που προσλήφθηκαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις αρχές της δεκαετίας του 1980, μόλις η χώρα είχε γίνει μέλος της Ε.Ε. Απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών και με σπουδές στην εγκληματολογία στο Κέιμπριτζ, η Ειρήνη Σούκα πήρε το πτυχίο της στο Διεθνές Δίκαιο στις Βρυξέλλες με όνειρο να επιστρέψει στην Ελλάδα και να γίνει δικαστής. Όμως τότε όλοι της οι φίλοι άρχισαν να δίνουν εξετάσεις για μια θέση στην Επιτροπή. Έκανε το ίδιο και πέρασε.

«Ερωτεύθηκα την εργασία μου πολύ γρήγορα» λέει, καθώς βρέθηκε σε ένα περιβάλλον όπου υπήρχαν πολλές ευκαιρίες, αλλά και η δυνατότητα να ασχοληθείς με μια σειρά από διαφορετικά θέματα. «Βρέθηκα σε ένα περιβάλλον multi culti» την εποχή που ήταν σαφώς πολύ σπάνιο να δουλεύεις με ανθρώπους από τόσες διαφορετικές χώρες της Ευρώπης.

Ειρήνη Σούκα

Ξεκίνησε στη μεταφραστική υπηρεσία της Επιτροπής, πέρασε στη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού, για να καταλήξει στη Διεύθυνση Προσωπικού και Διοίκησης. Τη ρωτάμε αν ένιωθε όταν ξεκίνησε πως οι άνδρες συνάδελφοί της είχαν περισσότερες ευκαιρίες. «Τη δεκαετία του ’80 έβλεπες εντονότερα τη διάκριση υπέρ άλλων ιθαγενειών και όχι τόσο διακρίσεις που είχαν σχέση με το φύλο», μας λέει.

Το 2009 διορίζεται γενική διευθύντρια στη Διεύθυνση Προσωπικού και γίνεται η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει αυτό το πόστο. Η ίδια πλέον, έχοντας φτάσει στο ανώτατο κλιμάκιο της Επιτροπής, καλείται να δώσει λύσεις από το τι θα περιλαμβάνουν οι διαγωνισμοί προσλήψεων, πόσοι θα προσληφθούν, ποιοι θα πάρουν προαγωγή, μέχρι τα προσωπικά προβλήματα των εργαζομένων. Στο τρομοκρατικό χτύπημα των Βρυξελλών το 2016 η κ. Σούκα ήταν μέσα στην αίθουσα Διαχείρισης Κρίσεων με τον επικεφαλής ασφαλείας της Επιτροπής να αποφασίζει πώς θα εκκενωθούν τα κτίρια.

Η ίδια επέλεξε να μην κάνει παιδιά παρά την κοινωνική πίεση που ένιωθε για πολλά χρόνια, η οποία την προβλημάτιζε και την ενοχλούσε. Εκείνη την εποχή οι φίλες και συνάδελφοί της κλήθηκαν να κάνουν μια επιλογή ανάμεσα στην οικογένεια ή στην καριέρα τους. Πολλές ξεκίνησαν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία όταν είχαν μεγαλώσει τα παιδιά τους. «Ερχόταν τότε η καριέρα λίγο πιο αργά», λέει. Σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο για γυναίκες με οικογένεια να πετύχουν στη δουλειά τους, καθώς υπάρχουν πιο πολλές υπηρεσίες για τη διευκόλυνσή τους.

Παράλληλα έχουν αλλάξει αντιλήψεις και στερεότυπα. «Στην Κομισιόν υπάρχει τεράστια αλλαγή στην αντιμετώπιση των γυναικών. Αν σε κάποια συνέντευξη ερωτηθεί μια γυναίκα πόσα παιδιά έχει και αν θέλει να κάνει και άλλα, αυτό θα θεωρηθεί παρενόχληση» αναφέρει και προσθέτει ότι αυτές οι πρακτικές έχουν εξαλειφθεί εδώ και 15 χρόνια.

Πολλές φορές η ίδια αναρωτιέται πώς μπορεί μια γυναίκα να είναι μαζί μητέρα, σύζυγος, επαγγελματίας, φίλη, κόρη —μια... σούπεργουμαν. «Δεν μπορεί να κάνει τα πάντα», μας λέει. Αυτό που έχει σημασία για μια γυναίκα είναι να αποφασίσει «πού βάζει τον πήχη στο πόσο καλά θέλει να κάνει τα πράγματα», προσθέτει. Για την ίδια φεμινισμός είναι «ισότητα στο κοινωνικό, επαγγελματικό και οικογενειακό περιβάλλον».


Γενική διευθύντρια Μετανάστευσης και Εσωτερικών Υποθέσεων

Η πρώτη γυναίκα στη θέση της γενικής διευθύντριας Μεταναστευτικής Πολιτικής και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι η Ελληνίδα Βιβή Μίχου. Ο άνθρωπος «κλειδί» για την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης, είναι από το 2018 η βασική συντονίστρια ανάμεσα στην Επιτροπή και στα κράτη μέλη που δέχονται κύματα μεταναστών στο έδαφός τους. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ της εμπιστεύθηκε τη δύσκολη αυτή θέση στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, όταν η Ε.Ε. έπρεπε να διαχειριστεί το μεγαλύτερο κύμα μεταναστών που έχει δεχθεί από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς είχε συνεργαστεί μαζί της στο παρελθόν.

Βιβή Μίχου

Γεννημένη στους Μολάους της Λακωνίας, από μικρή είχε όνειρο για μια δουλειά εκτός Ελλάδος που θα της έδινε τη δυνατότητα να προσφέρει. Αυτό άρχισε να γίνεται το 1992 όταν προσλήφθηκε στη διεύθυνση Εσωτερικής Αγοράς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και μετακόμισε στις Βρυξέλλες. Όμως, η πραγματοποίηση του ονείρου της δεν ήρθε χωρίς δυσκολίες, καθώς η κ. Μίχου έπρεπε να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες που προκύπτουν σε μια νέα χώρα έχοντας δύο παιδιά μαζί της, αφού ο σύζυγός της τα πρώτα χρόνια παρέμεινε στην Αθήνα.

«Ποτέ δε σκέφθηκα να παραμείνω σε μια δουλειά μόνο και μόνο γιατί θα είχα περισσότερο χρόνο για την οικογένειά μου», λέει και εξηγεί ότι πάντα προσπαθούσε να διεκδικεί ολοένα και περισσότερα αλλά και να ανταποκρίνεται στην οικογενειακή της ζωή, κάτι που γινόταν βέβαια με προσωπικό κόστος. «Δεν είχα χρόνο να δω φίλους ή να κάνω άλλα πράγματα για μένα. Είχα βάλει τις προσωπικές μου ανάγκες σε δεύτερο επίπεδο», λέει και περιγράφει ότι από την Παρασκευή το απόγευμα μέχρι τη Δευτέρα το πρωί ήταν «καθολικά δοσμένη» στα παιδιά της, καθώς μέσα στην εβδομάδα είχε εξαντλητικά ωράρια. «Χρειάζεται επιμονή και στόχευση για να πετύχεις, καθώς τίποτα δε γίνεται χωρίς θυσίες» λέει και ελπίζει ότι αυτό το έμαθαν και τα παιδιά της από πρώτο χέρι.

Η ίδια δίνει μεγάλη σημασία στη στήριξη που έλαβε από την οικογένειά της και ιδιαίτερα από τον σύζυγό της, ο οποίος συναίνεσε στο όνειρό της να μετακομίσει η ίδια στις Βρυξέλλες με τα δύο τους παιδιά, ενώ στη συνέχεια συζητούσε μαζί του όλες τις επιλογές της πολύ προσεκτικά. Σήμερα υπάρχουν καταλληλότερες υποδομές απ’ ό,τι υπήρχαν στο παρελθόν για να βοηθήσουν μια γυναίκα να ανταποκριθεί στους πολλαπλούς ρόλους που έχει, αναφέρει, σημειώνοντας ότι η γυναίκα «πρέπει να χρησιμοποιεί στον μέγιστο βαθμό τη διαφορετικότητά της» και να μη μιμείται έναν άνδρα.

Φεμινισμός για την ίδια είναι «η ισότητα των ευκαιριών σε όλους τους τομείς της ζωής και ταυτόχρονα διατήρηση των στοιχείων που χαρακτηρίζουν κάθε φύλο». Παρά τα επιτεύγματα που έχουν γίνει, η κ. Μίχου τονίζει ότι ακόμα υπάρχει βία εναντίον των γυναικών, πολιτική υποεκπροσώπηση, στερεότυπα. «Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική κοινωνία χωρίς ισότητα», καταλήγει.


Γενική διευθύντρια Εκπαίδευσης, Νεολαίας, Αθλητισμού και Πολιτισμού

Είναι η πρώτη Κύπρια που κατέκτησε την υψηλότερη διοικητική θέση της Επιτροπής, όταν τον Μάρτιο του 2018 έγινε γενική διευθύντρια στη Διεύθυνση Εκπαίδευσης, Νεολαίας, Αθλητισμού και Πολιτισμού. Η Θέμις Χριστοφίδου είναι σήμερα «η κυρία Erasmus», υπεύθυνη μεταξύ άλλων για το πρόγραμμα που δίνει τη δυνατότητα σε Ευρωπαίους φοιτητές να σπουδάσουν για μερικούς μήνες σε άλλο πανεπιστήμιο της Ευρώπης.

Μετά τις σπουδές της στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών στο Πολυτεχνείο, η κ. Χριστοφίδου έψαχνε για δουλειά στην Ελλάδα και η συνήθης ερώτηση που της έκαναν ήταν αν είναι παντρεμένη και αν ο μελλοντικός της αρραβωνιαστικός θα την άφηνε να εργαστεί σε εργοτάξιο. Τη δεκαετία του ’90, στις Βρυξέλλες, θυμάται όταν εμφανιζόταν για συνέντευξη να της λένε συνήθως με απογοήτευση: «Είστε γυναίκα; Είδαμε πτυχίο μηχανικού και περιμέναμε άνδρα».

Θέμις Χριστοφίδου

Ξεκίνησε την καριέρα της στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 2001 και από το 2010 υπηρετεί στις υψηλότερες θέσεις σε γραφεία επιτρόπων, αποκτώντας γνώση που λίγοι διαθέτουν για τον τρόπο λειτουργίας του θεσμού, τον τρόπο λήψης αποφάσεων αλλά και πώς παίζεται το πολιτικό παιχνίδι των Βρυξελλών. Από αναπληρώτρια επικεφαλής του γραφείου της Κύπριας επιτρόπου για θέματα Εκπαίδευσης Ανδρούλας Βασιλείου το 2010, η Θέμις Χριστοφίδου γρήγορα βρέθηκε επικεφαλής του γραφείου της Ελληνίδας επιτρόπου για θέματα Αλιείας Μαρίας Δαμανάκη (2011–2014), ενώ στην τωρινή Επιτροπή μέχρι πέρυσι κατείχε τη θέση της επικεφαλής του γραφείου του Κύπριου επιτρόπου για θέματα Ανθρωπιστικής Βοήθειας Χρ. Στυλιανίδη.

Στην αφετηρία της απαιτητικής καριέρας της απέκτησε συγχρόνως και μια κόρη. «Είναι ένας δρόμος στρωμένος με ενοχές για όλες τις σχολικές εκδηλώσεις που δεν πρόλαβες, για όλα τα κέικ γενεθλίων που δεν έφτιαξες με τα χεράκια σου, για όλα τα Σαββατοκύριακα που είχες δουλειά και δεν μπορούσες να οργανώσεις εκδρομές», λέει η κ. Χριστοφίδου και τονίζει ότι όλες οι επιλογές στη ζωή έχουν ένα κόστος και κάθε επαγγελματική αλλαγή «περιέχει διλήμματα, ρίσκο αλλά και πολλές θυσίες». Νιώθει τυχερή όμως που σε στιγμές σημαντικών αποφάσεων η οικογένειά της ήταν έτοιμη να τη στηρίξει.

Η Ευρώπη συγκαταλέγεται στα μέρη του κόσμου που προσφέρουν στις γυναίκες τον μεγαλύτερο βαθμό ασφάλειας και ισότητας παγκοσμίως, αναγνωρίζει, αλλά ακόμη «χρειάζονται βαθιές κοινωνικές αλλαγές κόντρα σε στερεότυπα και απαρχαιωμένες τακτικές». Τονίζει ότι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση είναι η πρόσφατη Ευρωπαϊκή Οδηγία που ενισχύει την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής για τους γονείς, καθώς προβλέπονται μεγαλύτερες και καλύτερες γονικές άδειες, άδεια πατρότητας, αλλά και το δικαίωμα να ζητεί κάποιος ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας.

Έχοντας ασχοληθεί με την ανθρωπιστική βοήθεια για τέσσερα χρόνια και γνωρίζοντας εις βάθος την κατάσταση σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπου γυναίκες παλεύουν ακόμη για βασικές ελευθερίες, οι σκέψεις της πάνε σε αυτά τα μέρη. «Για εμάς οι βασικές ελευθερίες μπορεί να θεωρούνται δεδομένες ή αυτονόητες, αλλά, δυστυχώς, δεν είναι παντού στον κόσμο. Ούτε η ελευθερία σκέψης και έκφρασης, ούτε η ασφάλεια και η σωματική ακεραιότητα, ούτε το δικαίωμα στην Παιδεία».

Για την ίδια φεμινισμός είναι «ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες», μας λέει. «Άνδρες και γυναίκες είμαστε διαφορετικοί. Ισότητα δεν είναι να γίνουμε ίδιοι. Ισότητα είναι οι διαφορές μας να μη γίνονται αιτία υποτίμησης». Η συμβουλή της σε μια νέα γυναίκα που ξεκινάει την επαγγελματική της σταδιοδρομία: «Μην αναρωτιέσαι “μπορώ να τα καταφέρω;”. Ναι, μπορείς! Συνέχισε να προσπαθείς ακόμα και εκεί όπου η ευκαιρία είναι δυσδιάκριτη. Οι φόβοι σου να γίνουν κινητήρια δύναμη και όχι εμπόδιο».

Από τις εφημερίδεςΕυρωπαϊκή ΈνωσηΠρόσωπαΤα δύο φύλα

27 Μαρ 2019

Τα κράτη της Ασίας
(πίνακας δεδομένων)

Πατήστε στην εικόνα και μελετήστε τις χώρες της Ασίας. Επιλέξτε μία ή δύο φορές τον τίτλο της στήλης που σας ενδιαφέρει και δείτε τα δεδομένα της σε αύξουσα ή φθίνουσα σειρά.



Ασία

23 Μαρ 2019

Τιμή στους Φιλέλληνες από τον Κύκλο Λογοτεχνών Δικαστών

ΕΙΔΗΣΕΙΣ – Μάρτιος 2019

Του Σάκη Ιωαννίδη
Δημοσιογράφος

Τους φιλέλληνες λογοτέχνες και ποιητές που στήριξαν την Ελληνική Επανάσταση του 1821 τίμησε την περασμένη Κυριακή, 17 Μαρτίου, ο Κύκλος Ελλήνων Λογοτεχνών Δικαστών (ΚΕΛΔ).

Οι δικαστικοί τίμησαν τη μνήμη εκείνων που κινητοποιήθηκαν και επηρέασαν την κοινή γνώμη για χάρη της Ελλάδας με απαγγελίες ποιημάτων και αναφορές στους λογοτέχνες και ποιητές Φιτζ Γκριν Χάλεκ, Λόρδο Βύρωνα, Πέρσι Σέλεϊ, Βίκτωρα Ουγκώ, Αλεξάντρ Πούσκιν και φιλελλήνων ποιητών από την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γερμανία και την Πολωνία.

Ιδιαίτερη μνεία έγινε στον Αμερικανό πρόεδρο Τζέιμς Μονρόου, που υποστήριξε τον αγώνα της Ελλάδας για ανεξαρτησία στην ετήσια ομιλία του προέδρου στο αμερικανικό Κογκρέσο το 1822.


Από την εκδήλωση στην αίθουσα της Παλιάς Βουλής δεν έλειψαν τα δημοτικά τραγούδια και τα μελοποιημένα ποιήματα του Σεφέρη και του Ελύτη

Δυστυχώς, όπως συνήθως συμβαίνει, η δημιουργία του φιλελληνικού κινήματος συνδέθηκε με μεγάλες καταστροφές από την πλευρά των αγωνιζόμενων Ελλήνων. Ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ το 1821 ήταν το γεγονός που δημιούργησε μεγάλη αίσθηση πέρα από τον Ατλαντικό, ενώ η είδηση της σφαγής της Χίου το 1822 συγκλόνισε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Ευρωπαίοι φιλέλληνες εντάχθηκαν στα ελληνικά στρατεύματα, ενώ ο ομώνυμος πίνακας του Ευγένιου Ντελακρουά συνέβαλε στην κινητοποίηση της παρισινής κοινής γνώμης.

Μνεία έγινε και στον δικαστικό Αναστάσιο Πολυζωίδη, κύριο συντάκτη της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας της Ελλάδος.

Στην εκδήλωση τιμήθηκε και η Δημοκρατία της Αϊτής, το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση και το δικαίωμά μας στην αυτοδιάθεση.

Η Αϊτή απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία το 1804

1821ΕιδήσειςΕλλάδα

16 Μαρ 2019

Δέκα παλικάρια


Δέκα παλικάρια στήσαμε χορό
στου Καραϊσκάκη το κονάκι!
Πέφταν τα ντουβάρια από τον χορό
κι από τις πενιές του Μιχαλάκη...

Κι όλη νύχτα λέγαμε τραγούδι για τη λεβεντιά,
κι όλη νύχτα κλαίγαμε, γοργόνα Παναγιά...

Και το βράδυ βράδυ ήρθαν με τα μας
Μάρκος Βαμβακάρης με Τσιτσάνη!
Σμίξαν τα μπουζούκια και ο μπαγλαμάς
με τον ταμπουρά του Μακρυγιάννη...

Κι όλη νύχτα λέγαμε...

Έβαλα ένα βόλι στο καριόφιλο
κι έριξα τη νύχτα να φωτίσει!
Κι είπα να φωνάξουν τον Θεόφιλο,
τον καημό μας για να ζωγραφίσει...

Κι όλη νύχτα λέγαμε...


ΣΤΙΧΟΙ: Λευτέρης Παπαδόπουλος
ΜΟΥΣΙΚΗ: Μάνος Λοΐζος
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Γιώργος Νταλάρας
ΔΙΣΚΟΣ: Θαλασσογραφίες (1970)

1821Τραγούδια

Παλαιά Βουλή και Εθνικό Ιστορικό Μουσείο

Το κτίριο της Παλαιάς Βουλής βρίσκεται στην οδό Σταδίου, στο κέντρο της Αθήνας. Οικοδομήθηκε σε σχέδια του Φ. Μπουλανζέ, τροποποιημένα από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Π. Κάλκο. Από το 1875 έως το 1932 στέγασε το Ελληνικό Κοινοβούλιο.



Σήμερα στεγάζει το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Η έκθεσή του καλύπτει χρονικά την περίοδο από τα τελευταία χρόνια πριν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης μέχρι τις πολεμικές επιχειρήσεις του 1940.



Τα εκθέματα παρουσιάζονται σε δεκατρείς αίθουσες και έξι διαμορφωμένους διαδρόμους, ακολουθώντας χρονολογική σειρά.


Ο θρόνος του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β΄


Το γραφείο του Αδαμάντιου Κοραή. Δεξιά διακρίνεται το πορτοφόλι του.

Σημαία της Επανάστασης του 1821

Αγαλματίδια αγωνιστών


Περικεφαλαία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη


Πολεμική εξάρτυση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη


O τάφος του Μάρκου Μπότσαρη


Αίθουσα αφιερωμένη στον ναυτικό αγώνα


Ακρόπρωρο πλοίου

Το πρώτο πιεστήριο του Εθνικού Τυπογραφείου (1827)


Πίνακας με τον Διονύσιο Σολωμό


Ο Ιωάννης Καποδίστριας και τα προσωπικά του αντικείμενα


O θρόνος του Όθωνα, του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας


Τιμητικά ενθύμια και παράσημα


Προσωπικά αντικείμενα του Χαρίλαου Τρικούπη


Χρυσό στεφάνι από φύλλα δάφνης με χαραγμένα τα ονόματα 60 πόλεων της Ιωνίας που απελευθέρωσε ο ελληνικός στρατός το διάστημα 1919-1920

Πατήστε στην εικόνα και επισκεφθείτε το μουσείο:





1º Δ.Σ. Ελληνικού ⦁ ΣΤ1 ⦁ 2011/12
1º Δ.Σ. Ελληνικού ⦁ ΣΤ2 ⦁ 2012/13


1821ΜουσείαΠροτείνουμεΣχολική ζωή
ΕΙΚΟΝΕΣ: ploaiadecuvinte.blogspot.com (1), roadartist.blogspot.com (2-6,8-9,12-19,21), archaiologia.gr (7,10-11), vassiladi.blogspot.com (20), nhmuseum.gr (22)

Τσάμικος


Στα κακοτράχαλα τα βουνά
με το σουραύλι και τον ζουρνά
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι:
Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής
κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.

Δική τους είναι μια φλούδα γης,
μα συ, Χριστέ μου, τους ευλογείς,
για να γλιτώσουν αυτήν τη φλούδα
απ’ το τσακάλι και την αρκούδα.
Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς
κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς!

Από την Ήπειρο στον Μοριά
κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά
το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια του Χάρου αλώνια.
Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός
και δραγουμάνος του ο λαός...


ΣΤΙΧΟΙ: Νίκος Γκάτσος
ΜΟΥΣΙΚΗ: Μάνος Χατζιδάκις
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Μανώλης Μητσιάς
ΔΙΣΚΟΣ: Αθανασία (1976)

1821Τραγούδια

13 Μαρ 2019

Εδώ τα καλά ράμφη!

9º Δ.Σ. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ⦁ Α΄ τάξη ⦁ Ολοήμερο ⦁ 2018/19

Όλα ξεκίνησαν με τις κάρτες για κοτοπουλάκια


Τα φτιάχναμε και τα χρωματίζαμε


Μερικά μας έβγαζαν τη γλώσσα...


Κάποιοι δημιούργησαν και άλλα ζωάκια



Απίθανα!


Εντάξει, ήρθαν κι άλλα ράμφη


Επεκταθήκαμε στον πίνακα...


Kαι τελικά αρχίσαμε να τα πουλάμε. Τιμή: 1 αυτοκόλλητο!


Όταν φούντωσε ο ανταγωνισμός αρχίσαμε τις προσφορές...


Περνάμε ωραία, βγαίνει και το μεροκάματο!


ΚατασκευέςΣχολική ζωή

8 Μαρ 2019

92.642 παραβάσεις για κράνος και ζώνη

Στοιχεία της Τροχαίας

ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Δεκέμβριος 2018

Ένας στους τέσσερις Έλληνες οδηγούς δε φοράει ζώνη ασφαλείας, οκτώ στους δέκα επιβάτες στα πίσω καθίσματα δε φορούν τη ζώνη σε αστικές περιοχές, ενώ τέσσερις στους δέκα οδηγούς-γονείς δε χρησιμοποιούν ειδικά καθίσματα για τη μεταφορά μικρών παιδιών.



Την ασυνείδητη αυτή συμπεριφορά καταδεικνύουν και τα στοιχεία της διεύθυνσης Τροχαίας, η οποία πέρυσι κατέγραψε 32.500 παραβάσεις σχετικά με τη μη χρήση ζώνης ασφαλείας και 60.142 παραβάσεις μοτοσικλετιστών για τη μη χρήση κράνους.

Όπως ανέφεραν οι ειδικοί επιστήμονες σε διάλεξη που διοργάνωσε πρόσφατα το Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, οι υψηλές ταχύτητες και η επιθετική οδήγηση είναι μεταξύ των πιο κρίσιμων παραγόντων πρόκλησης οδικών ατυχημάτων στην Ελλάδα, ο αριθμός των οποίων αν και έχει μειωθεί σημαντικά την τελευταία δεκαετία (52%), παραμένει ένα σοβαρό πρόβλημα: από τις αρχές του έτους έως και τον Αύγουστο έχουν καταγραφεί 944 τροχαία στη χώρα, με το 4% των τραυματισμένων να έχει χάσει τελικά τη ζωή του και το 7% να έχει τραυματιστεί βαριά.

ΕιδήσειςΚυκλοφοριακή Αγωγή
ΠΗΓΗ: Η Καθημερινή (09.12.2018)
ΕΙΚΟΝΑ: ratelab.ca

7 Μαρ 2019

Αρουραίος σφήνωσε σε φρεάτιο

Επιχείρηση απεγκλωβισμού

ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Φεβρουάριος 2019

Οκτώ πυροσβέστες και ένας ειδικός χρειάστηκε να επιστρατευθούν για να τη σώσουν. Ο λόγος για έναν παχουλό, θηλυκό αρουραίο που είχε σφηνώσει σε φρεάτιο του αποχετευτικού δικτύου στην πόλη Μπένσχαϊμ της Γερμανίας.



Την Κυριακή το απόγευμα η πυροσβεστική υπηρεσία της πόλης δέχθηκε ένα ασυνήθιστο τηλεφώνημα που την πληροφορούσε ότι ένας ευμεγέθης αρουραίος είχε εγκλωβιστεί σε φρεάτιο και δεν μπορούσε να κάνει ούτε εμπρός ούτε πίσω.



Η επιχείρηση προκάλεσε πολλά θετικά σχόλια φιλόζωων στο Facebook, αν και αρκετοί ήταν εκείνοι που αναρωτήθηκαν γιατί έπρεπε να απασχοληθούν τόσοι άνθρωποι για την περιπέτεια ενός αρουραίου.

«Ακόμη και τα ζώα που πολλοί μισούν αξίζουν τον σεβασμό μας», απάντησε ο ειδικός στη διάσωση ζώων Μίκαελ Ζερ, ο οποίος συνεργάστηκε με τους πυροσβέστες για τον απεγκλωβισμό του αρουραίου.










ΕιδήσειςΖώαΘέματα με ζώα
ΠΗΓΗ: Η Καθημερινή» (28.02.2019)
ΕΙΚΟΝΕΣ: TierrettungRheinNeckar@facebook

6 Μαρ 2019

Όσοι βίωσαν κατατρεγμό πονάνε τους κατατρεγμένους

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ – Ιανουάριος 2019

Του Γιάννη Παπαδόπουλου
Δημοσιογράφος

Όσο τη βαστούσαν τα πόδια της η Μαρίτσα Μαυραπίδη δεν άλλαζε την καθημερινή ρουτίνα της. Κάθε πρωί, μέχρι και τον περασμένο Νοέμβριο, με τη βοήθεια ενός μπαστουνιού ανηφόριζε προς τον ελαιώνα του χωριού της στη Σκάλα Συκαμιάς της Λέσβου για να ταΐσει τις κότες της. Στον γυρισμό μπορεί να σταματούσε στο σπίτι της φίλης της, της Μηλίτσας Καμβύση, για καφέ και κουβέντα.

Και τι δεν είχαν ζήσει οι δυο τους. Κόρες προσφύγων από τα αντικρινά Μοσχονήσια, μεγάλωσαν φτωχικά, σε σκληρές εποχές, όταν οι γυναίκες επέστρεφαν στις αγροτικές εργασίες την επόμενη ημέρα μιας γέννας. Στα γεράματα οι δυο τους, μαζί με την Ευστρατία Μαυραπίδη, έγιναν γνωστές διεθνώς από μια φωτογραφία υποδοχής Σύρων προσφύγων στο νησί τους. Την περασμένη Τετάρτη ένα τηλεφώνημα ενημέρωσε τη Μηλίτσα για τα δυσάρεστα. Η φίλη της είχε πεθάνει. Ήταν 89 ετών.


Η Μαρίτσα Μαυραπίδη (1930-2019) ήξερε από προσφυγιά. Βοηθούσε όπως μπορούσε τις οικογένειες που έφταναν στη Λέσβο από την Τουρκία.

Τον Ιανουάριο του 2016 είχα συναντήσει την παρέα των τριών γιαγιάδων στο σπίτι της κ. Μηλίτσας στη Σκάλα Συκαμιάς. Στο τραπέζι της, πλάι σε φωτογραφίες παιδιών, εγγονών και δισέγγονων, είχε κορνιζάρει ένα απόκομμα εφημερίδας. Σε αυτό εικονίζονταν οι τρεις γυναίκες. Η κ. Μηλίτσα στην άκρη δεξιά τάιζε με μπιμπερό ένα βρέφος, ενώ η μητέρα του, πρόσφυγας από τη Συρία, φορούσε στεγνά ρούχα. Μόλις είχαν φτάσει από τα τουρκικά παράλια.

Τη φημισμένη πλέον εικόνα είχε τραβήξει ο φωτογράφος Λευτέρης Παρτσάλης. «Το μωρό το βύζαινα με το μπιμπερό και δεν ξέραμε ότι μας παρακολουθούσε στο κατάγιαλο ο δημοσιογράφος. Ύστερα από πέντε λεπτά χτύπησε ο φακός», μου είχε πει τότε μία από τις γιαγιάδες. Για την πράξη τους, μαζί με άλλους νησιώτες, είχαν προταθεί το 2016 για το Νόμπελ Ειρήνης.


«Έζησε στενάχωρα πράγματα στη ζωή της. Περάσαμε πολύ δύσκολα. Φτώχεια μεγάλη. Τώρα που γεράσαμε είμαστε πιο καλά παρά τότε, στα νιάτα», μου είπε στο τηλέφωνο η κ. Μηλίτσα την Τετάρτη, μόλις έγινε γνωστός ο θάνατος της Μαρίτσας.

Πράγματι, είχαν αντιμετωπίσει πολλές φουρτούνες. «Οι μάνες μας ήρθαν πρόσφυγες από την Τουρκία, απέναντι, και ήταν ακόμα κοπέλες. Ήρθαν χωρίς ρούχα, χωρίς τίποτα. Γι’ αυτό και τους λυπούμαστε τους μετανάστες», είχε πει σε εκείνη τη συνάντησή μας η Μαρίτσα. Η μητέρα της ήταν ακόμη στην εφηβεία όταν το 1922, στη Μικρασιατική Καταστροφή, εγκατέλειψε τα Μοσχονήσια και με ψαροκάικο έφτασε στη Λέσβο.

Την ίδια διαδρομή είχαν ακολουθήσει και οι γονείς των άλλων δύο γιαγιάδων της παρέας. Η μητέρα της κ. Ευστρατίας είχε έρθει με τρία μωρά από την Τουρκία, χωρίς ρούχα στις αποσκευές της. Είχε σκίσει το μεσοφόρι της για να φασκιώσει ένα της μωρό. Ο πατέρας της κ. Μηλίτσας ήταν αρραβωνιασμένος με άλλη γυναίκα στην Τουρκία, αλλά στη Λέσβο έφτασε μόνος. Η αρραβωνιαστικιά και η μέλλουσα πεθερά του σκοτώθηκαν προτού πατήσουν στην Ελλάδα.


Η ζωή τους στη Σκάλα, τη γενέτειρα του λογοτέχνη Στράτη Μυριβήλη και επίνειο του χωριού Συκαμιά, δεν έγινε πιο εύκολη. Οι οικογένειες των Μικρασιατών προσφύγων έμεναν στα «αμπάρια» (μικρές αποθήκες ελαιοτριβείων όπου οι ντόπιοι τοποθετούσαν τις ελιές τους). Τέσσερις οικογένειες μοιράζονταν ένα δωμάτιο, το οποίο το χώριζαν με κρεμασμένα χαλιά, για να αποκτήσουν μια υποτυπώδη αίσθηση ιδιωτικότητας.

Η Μαρίτσα είχε πάει σχολείο, αλλά το σταμάτησε στη Β΄ Δημοτικού για να προσέχει το μικρότερο αδερφάκι της. Η μητέρα τους έλειπε την ημέρα στις αγροτικές εργασίες και εκείνη, αν και παιδί, έπρεπε να επωμιστεί καθήκοντα που δεν της αναλογούσαν. «Από τότε είχα μωρά στα χέρια μου», είχε πει στη συνάντησή μας το 2016.

Οι τρεις γιαγιάδες μιλούσαν πολύ για τις δυσκολίες των παλιών χρόνων σε εκείνον τον καφέ που ήπιαμε στο ισόγειο της κ. Μηλίτσας. Τόσο έντονα είχαν αποτυπωθεί στη μνήμη τους. «Αν ήμασταν κουρασμένες; Δε λες τίποτα. Παλεύαμε στα κτήματα. Να μαζεύεις τις ελιές όλη μέρα και το βράδυ να έρχεσαι να ζυμώνεις ψωμί, να φουρνίζεις το ψωμί, να πλένεις στο χέρι τα ρούχα και το πρωί και πάλι στα χωράφια», είχε πει η κ. Ευστρατία —η μόνη της παρέας που κάλυπτε με ένα μαύρο μαντίλι τα μαλλιά της. Ως μεγαλύτερη σε ηλικία, 89 ετών τότε, είχε και τα περισσότερα προβλήματα μετακίνησης. Σήμερα, έχοντας ξεπεράσει τα 90, είναι κατάκοιτη.



Οι τρεις γιαγιάδες δεν ένιωσαν στιγμή να απειλούνται το 2015, τη χρονιά που εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες έφταναν στην παραλία του χωριού τους. Η προσφορά τους στους νεοαφιχθέντες δεν περιορίστηκε σε εκείνο το φωτογραφικό στιγμιότυπο. Στον πρώτο όροφο του σπιτιού της η κ. Μηλίτσα φιλοξενούσε εθελοντές από το εξωτερικό που υποδέχονταν τις βάρκες των προσφύγων.

Η Μαρίτσα μού είχε πει ότι τουλάχιστον σε άλλες δύο περιπτώσεις κράτησε στην αγκαλιά της δύο βρέφη μέχρι να εντοπιστούν από εθελοντές οι γονείς τους. «Είχα σφιχτά τα χέρια μου και ήρθε ένα μωρό να μου ανοίξει τη χούφτα. Νόμιζα ότι ήθελε λεφτά και του είπα ότι δεν έχω παράδες. Όμως τελικά κατάλαβα ότι ήθελε να με αγκαλιάσει και να με φιλήσει. Ίσως του θύμισα τη γιαγιά του», είχε πει περιγράφοντας ακόμη μία εμπειρία της.

«Αυτό το πράγμα δεν το περιμέναμε, Παναγιά μου, να έρχονται με τη φουρτούνα οι άνθρωποι. Το πιστεύεις ότι μόλις βγουν από τη βάρκα κάνουν μετάνοιες και φιλούν τη γη; Είναι να τους λυπάσαι. Πολλά μωρά, μωρέλια... Η καρδιά σου πονεί να βλέπεις τα χάλια του μωρού, να τρέμει, να κρυώνει».

Εθελοντές που το 2015 δραστηριοποιούνταν στη Λέσβο τη θυμούνται με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη. Όποτε είχε καλό καιρό, «καλοσύνη» όπως συνήθιζε εκείνη να λέει, εμφανιζόταν στον χώρο τους πρόθυμη να βοηθήσει.

Καμία από τις τρεις γιαγιάδες της παρέας δεν περίμενε ότι αυτή η φωτογραφία με το μωρό θα έστρεφε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους. Η Μαρίτσα έλεγε χαρούμενη ότι συγγενής της στο εξωτερικό την είδε στην τηλεόραση, ενώ θυμόταν με περηφάνια ότι ένας καθηγητής είχε δείξει τη φωτογραφία στην τάξη του εγγονού της.

Από τις εφημερίδεςΠρόσφυγεςΠρόσωπα
ΠΗΓΗ: Η Καθημερινή (19.01.2019)
ΕΙΚΟΝΕΣ: kathimerini.gr, ara.cat, synoranewsgr.blogspot.com

5 Μαρ 2019

Οι μορφές του 1821


Ο αγώνας των Ελλήνων για την ανεξαρτησία συνδέεται και με τα ονόματα των πρωταγωνιστών του.
Οπλαρχηγοί και ναύαρχοι αντιμετωπίζουν ηρωικά τους αντίπαλους στρατούς και στόλους.
Κοντά τους σημαντικά πολιτικά πρόσωπα ασχολούνται με το δύσκολο έργο της σύστασης του ελληνικού κράτους και αναπτύσσουν σημαντική διπλωματική δράση για την αναγνώριση της Επανάστασης.

Οι μορφές του 1821, επομένως, είναι και στρατιωτικοί και πολιτικοί.

Οι άνθρωποι των όπλων αναλαμβάνουν τη στρατιωτική οργάνωση του Αγώνα. Ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Παπαφλέσσας, ο Ανδρούτσος, ο Νικηταράς, ο Μπότσαρης στη στεριά και ο Μιαούλης, ο Κανάρης, η Μπουμπουλίνα, η Μαυρογένους στη θάλασσα καταφέρνουν να πετύχουν σημαντικές νίκες και να αναδειχτούν σε ηρωικές φυσιογνωμίες. Αποκτούν κύρος και συμμετέχουν στα πολιτικά πράγματα.


Βιβλία από τις εκδόσεις ΣΤΡΑΤΙΚΗ

Η πολιτική οργάνωση του Αγώνα εμφανίζει επίσης σημαντικά πολιτικά πρόσωπα. Ο Μαυροκορδάτος, ο Κωλέττης, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Μαυρομιχάλης, ο Κουντουριώτης, ο Ζαΐμης, ο Λόντος, ο Δεληγιάννης παίρνουν ενεργά μέρος στη συγκρότηση κεντρικής πολιτικής εξουσίας. Παράλληλα, επεμβαίνουν και στα στρατιωτικά θέματα.

Έμποροι, προεστοί και κοτζαμπάσηδες, λόγιοι, κληρικοί, κλέφτες, αρματολοί και ναυτικοί συντάσσονται στον κοινό αγώνα και περνούν επώνυμα στην Ιστορία.

Υπάρχουν ωστόσο και πολλοί άλλοι, ένοπλοι και άμαχοι, που αγωνίζονται για την ελευθερία χωρίς να καταγράφεται πουθενά το όνομά τους. Ανάμεσά τους άνδρες, γυναίκες και παιδιά, γέροι και νέοι, προσφέρουν με τη δράση τους σημαντικό έργο.

Η Βουλή των Ελλήνων έχει εκδώσει σε ένα βιβλιαράκι τα βιογραφικά στοιχεία όλων των αγωνιστών του 1821 (Ελλήνων και ξένων). Αν θέλετε, μάλιστα, μπορείτε να το προσθέσετε στο αρχείο σας:


Δείτε στη συνέχεια


1821Αφιερώματα
ΠΗΓΗ: Ιστορία ΣΤ΄ Δημοτικού (2006)
ΕΙΚΟΝΑ: podilato98.blogspot.com
PDF: 24grammata.com