23 Αυγ 2013

Τα κητώδη

Μία από τις κατηγορίες των θαλάσσιων θηλαστικών είναι τα κητώδη. Η ονομασία τους προέρχεται από τη λέξη «κήτος», που σημαίνει μεγάλο μεγάλο θαλάσσιο ζώο ή θαλάσσιο τέρας. Διαιρούνται σε δύο οικογένειες:
Τα οδοντοκήτη ή κητώδη με δόντια (δελφίνια, φυσητήρες, φώκαινες, ζιφιοί κ.ά.).
Τις φάλαινες ή μυστακοκήτη. Οι φάλαινες αντί για δόντια έχουν μπαλένες, δηλαδή ελάσματα από κερατίνη που σχηματίζουν ένα τεράστιο φίλτρο, με το οποίο «σουρώνουν» το νερό και κατακρατούν την τροφή τους.

Πολύ συχνά αποκαλούνται φάλαινες και τα μεγάλα σε μέγεθος οδοντοκήτη, όπως είναι ο φυσητήρας, ο ζιφιός και η όρκα. Αυτό όμως είναι λάθος, διότι φάλαινες για τους επιστήμονες είναι μόνο όσα κητώδη έχουν μπαλένες.

Ζωνοδέλφινα

Φυσητήρας

Φώκαινα

Ζιφιός

Φάλαινα

Τα κητώδη ζουν αποκλειστικά στο νερό και έχουν υδροδυναμικό σχήμα, μακρόστενο σώμα και μπροστινά άκρα με σχήμα κολυμβητικών πτερυγίων.



Το μήκος τους κυμαίνεται από 1,25 έως 33,5 μ. και το βάρος τους από 23 έως 136.000 κιλά. Ανάμεσά τους συναντούμε τη γαλάζια φάλαινα, που είναι το μεγαλύτερο ζώο που έζησε ποτέ στη Γη!


Εξέλιξη

Tα κητώδη θεωρούνται απόγονοι ενός ζώου που ζούσε στη στεριά και έμοιαζε με κοντοπόδαρο λύκο. Το σαρκοφάγο αυτό, γνωστό με το όνομα Πακισέτους (Pakicetus), αναζητούσε την τροφή του κατά μήκος της ακτής και φαίνεται πως έτρωγε και ψάρια. Σταδιακά άρχισε να κολυμπά σε πιο βαθιά νερά είτε για να βρίσκει περισσότερα ψάρια είτε για να ξεφεύγει από τους θηρευτές του.

Πρόγονος κητώδους

Μέσω της διαδικασίας της εξέλιξης, σε μεγάλο χρονικό διάστημα, οι απόγονοι του Πακισέτους άρχισαν να προσαρμόζονται καλύτερα στο υδρόβιο περιβάλλον. Εξελίχθηκαν σε μεγάλα και μακρόστενα ζώα, τα μπροστινά τους άκρα μετατράπηκαν σε κολυμβητικά πτερύγια, ενώ τα πίσω άκρα ατρόφησαν και εξαφανίστηκαν.

Πατήστε στην εικόνα και δείτε τι απέγιναν τα άκρα των κητωδών:




ΕΙΚΟΝΕΣ: thalassapedia.gr (1,3-4,6,8), advocacy.britannica.com (2), tonywu.photoshelter.com (5), myfreezer.wordpress.com (7)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Διαβάστηκαν περισσότερο την τελευταία εβδομάδα: