Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Vickos22. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Vickos22. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

5 Σεπ 2012

Ο Μήτσος στο Γυμνάσιο!

Από τις Myrto Star και Κωνσταντίνα Αστεράκη
Μαθήτριες της έκτης τάξης (2011/12)

Ο Μήτσος είναι ένα διαφορετικό παιδί. Αλλά καλό είναι να είσαι διαφορετικός. Μπορεί ο Μήτσος να έχει ένα μάτι, να είναι μισοκομμένος αλλά κατά τα άλλα είναι πάντα σε φόρμα.

Είναι το καλύτερο παιδί της τάξης, γιατί ποτέ του δε μιλάει. Είναι τυχερός, γιατί δεν του φωνάζουν ποτέ αν δεν έχει βιβλίο ή αν δεν έχει κάνει τις ασκήσεις του.



Τον Ιούνιο η Vickos22 από το διπλανό τμήμα ετοίμασε το απολυτήριο του Μήτσου...





...και του το δώσαμε τη μέρα που κλείναν τα σχολεία...







31 Μαΐ 2012

Τι είναι το μουσείο;

Από τη Vickos22
Μαθήτρια της έκτης τάξης




27 Μαΐ 2012

Ανέκδοτα (8)

Από τη Vickos22
Μαθήτρια της έκτης τάξης

1
— Τι κάνει ένας που κρατάει ένα πανί και γυρίζει;
— Πανηγυρίζει!

2
— Τι λένε οι ανθρωποφάγοι όταν βλέπουν μια έγκυο γυναίκα;
— Kinder-έκπληξη!


29 Απρ 2012

Μέδουσα

Από τη Vickos22
Μαθήτρια της έκτης τάξης



Οι μέδουσες είναι θαλάσσια ασπόνδυλα (κνιδόζωα) της τάξης των Σκυφόζωων. Πρόκειται για πλαγκτονικούς οργανισμούς, οι οποίοι απαντώνται σε όλες τις θάλασσες του κόσμου. Ζουν σε ομάδες και το τσίμπημά τους προκαλεί κνησμό και παράλυση της λείας τους. Τρέφονται με μικρά ψάρια και ζωοπλαγκτόν, τα οποία συλλαμβάνουν με τα πλοκάμια τους. Είναι γνωστότερες με την κοινή ονομασία τσούχτρες.



Το σώμα της μέδουσας έχει σχήμα καμπάνας και παράγει μια ζελατινώδη ουσία. Στην περιφέρεια έχουν πλοκάμια και αισθητήρια όργανα, Το κάθε πλοκάμι καλύπτεται με κύτταρα, που καλούνται κνιδοκύτταρα ή κνιδοκύστεις και μπορούν να τσιμπήσουν ή και να σκοτώσουν ζώα. Τα κύτταρα αυτά υπάρχουν και στο στόμα τους. Οι πιο πολλές μέδουσες χρησιμοποιούν τα κύτταρα αυτά για εξασφάλιση τροφής και για άμυνα. Άλλες δεν έχουν καθόλου πλοκάμια. Έχουν πολλά μικρά μάτια στο κωδωνοειδές σώμα τους, που τους επιτρέπει να έχουν όραση 360 μοιρών.

Αν και στερούνται βασικών αισθητηρίων οργάνων και δεν έχουν εγκέφαλο, το νευρικό τους σύστημα τους επιτρέπει να αντιλαμβάνονται ερεθίσματα, όπως το φως και η οσμή και να αντιδρούν γρήγορα σε αυτά. Κολυμπούν πολύ αργά, καθώς δεν έχουν υδροδυναμικό σώμα. Αντ’ αυτού, κινούνται με τέτοιον τρόπο ώστε να δημιουργούν ρεύματα, αναγκάζοντας τη λεία τους να φτάσει στα πλοκάμια τους. Η κίνηση αυτή γίνεται ρυθμικά με άνοιγμα και κλείσιμο του σώματός τους που μοιάζει με καμπάνα. Η πυκνότητά τους είναι σχεδόν ίση με την πυκνότητα του νερού.



Το πεπτικό τους σύστημα δε χρειάστηκε να εξελιχθεί σε σχέση με αυτό πολλών ζώων. Από το ίδιο άνοιγμα (στόμα, βρίσκεται στο κέντρο και στο κάτω μέρος της «καμπάνας») γίνεται η πρόσληψη αλλά και η αποβολή της τροφής. Το στόμα της περιβάλλεται από κροσσωτά χείλη και οδηγεί σε ακτινωτά σωληνάρια, τα οποία καταλήγουν στη γαστρική κοιλότητα. Η τελευταία είναι ένας κυκλικός σωλήνας, που καταλαμβάνει όλη την περιφέρεια του ζώου. Το σώμα σε μία ενήλικη μέδουσα αποτελείται από 94-98 % νερού. Η «καμπάνα» της τσούχτρας αποτελείται από ένα στρώμα επιδερμίδας και κατά το μεγαλύτερο μέρος από τη μεσογλοία. Πρόκειται για μία ακύτταρη, ημιδιαφανή, ζελατινώδη μάζα.

Οι περισσότερες μέδουσες ζουν δυόμισι μήνες. Ωστόσο, υπάρχει ένα είδος που μπορεί να ζήσει μέχρι 30 χρόνια και ένα άλλο είδος είναι αθάνατο, το Turritopsis nutricula.

Οι μέδουσες συνήθως αναπαράγονται σεξουαλικά γεννώντας πολύποδες από τους οποίους οι μέδουσες φέρονται να γεννιούνται μη σεξουαλικά.

Οι μέδουσες είναι σημαντική πηγή τροφής για τους Κινέζους αλλά και σε άλλες ασιατικές χώρες. Ενδεικτικά, στην Κίνα, οι επεξεργασμένες μέδουσες αφαλατώνονται με εμβάπτιση στο νερό όλη τη νύχτα και τρώγονται μαγειρεμένες ή ωμές. Συχνά σερβίρονται ως σαλάτα, μαζί με λαχανικά. Στην Ιαπωνία τις πλένουν, τις κόβουν σε λωρίδες και τις σερβίρουν ως ορεκτικό με ξίδι.


ΠΗΓΗ: Βικιπαίδεια

22 Απρ 2012

Πύργος της Πίζας

Από τη Vickos22
Μαθήτρια της έκτης τάξης

O Πύργος της Πίζας είναι το λεγόμενο «καμπανίλε» (καμπαναριό), ανεξάρτητο κωδωνοστάσιο, του καθεδρικού ναού της ιταλικής πόλης της Πίζα. Βρίσκεται πίσω από τον Καθεδρικό και είναι η τρίτη παλαιότερη κατασκευή στην Πλατεία του Ντουόμο, της Πίζας μετά τον Καθεδρικό ναό και το κυκλικού σχήματος Βαπτιστήριο, ενώ δίπλα βρίσκεται το Κοιμητήριο.

Σχεδιάστηκε για να λειτουργεί ως παρατηρητήριο αλλά και ως καμπαναριό. Οι εργασίες ανέγερσής του ξεκίνησαν στις 9 Αυγούστου του 1173 υπό τα σχέδια των αρχιτεκτόνων Ραϊνάλντο και Μπονάνο Πισάνο. Πέντε χρόνια αργότερα και ενώ ήταν υπό ανέγερση ο τρίτος όροφος υπέρ του ισογείου (που και αυτός περιλαμβάνει δύο εσωτερικούς ορόφους) άρχισε να υποχωρεί το έδαφος προκαλώντας κλίση προς τη νότια πλευρά. Παρά ταύτα το 1275 συνεχίστηκαν οι εργασίες με πολύ αργό ρυθμό και το όλο οικοδόμημα ολοκληρώθηκε έναν αιώνα μετά, το 1372.



Κανείς δεν πίστευε πως αυτό το οικοδόμημα θα σωζόταν. Κι όμως σώθηκε. Έτσι η πόλη της Πίζας έγινε διάσημη και ξακουστή σ’ όλο τον κόσμο με τον Πύργο αυτό ως σήμα αναγνώρισης.



Ο Πύργος της Πίζας έχει ύψος 56 μ. και διάμετρο 15,50 μ. με 297 βαθμίδες. Στον διάκοσμό του περιλαμβάνονται 207 κίονες με κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού, από λευκό μάρμαρο και ψαμμίτη, που περιβάλλουν όλους τους αίθριους δακτυλίους, εφτά τον αριθμό, μέχρι το υπερώο όπου και το μικρότερο σε διάμετρο καμπαναριό, χωρίς επιπρόσθετη κορυφή όπου και φέρονται εφτά καμπάνες. Η κλίση του φθάνει τις 5,5 μοίρες που σημαίνει ότι η κορυφή του κατακόρυφου άξονά του έχει μετακινηθεί οριζόντια περίπου τέσσερα μέτρα.

Ταξίδια
ΠΗΓΗ: Βικιπαίδεια

19 Μαρ 2012

Τα ποσοστά μας (1)

Από μαθητές της έκτης τάξης

Vickos22

Κρίνος

tzina45

El

elpis00

Sweety


11 Μαρ 2012

Ψηλορείτης

Από τη Vickos22
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Ο Ψηλορείτης (ή Ίδη) είναι το ψηλότερο βουνό της Κρήτης με 2.456 μ. ύψος. Έχει πέντε κορυφές οι οποίες ξεπερνούν τα 2.000 μέτρα: ο Τίμιος Σταυρός (2.456 μ.), ο Αγκαθιάς (2.424 μ.), η Στολίστρα (2.325 μ.), η Βουλομένου (2.267 μ.) και ο Κούσσακας (2.209 μ.). Η πρόσβαση στις κορυφές γίνεται από αρκετά μονοπάτια. Το πιο συνηθισμένο και καλά σημαδεμένο μονοπάτι (Ε4) είναι από το οροπέδιο της Νίδας (η πεζοπορία υπολογίζεται στις 5 ώρες περίπου).



Στον Ψηλορείτη βρίσκεται και το Ιδαίο άντρο (υψόμετρο 1.495 μ.), αρχαιολογικός τόπος και σπήλαιο. Κατά την ελληνική μυθολογία είναι το μέρος όπου ανατράφηκε ο Δίας από τους Κουρήτες και τη νύμφη Αμάλθεια. Λίγο χαμηλότερα, σε υψόμετρο 1.187 μ., βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Ζωμίνθου, όπου υπάρχει μία εγκατάσταση της μινωικής εποχής. Το οροπέδιο Νίδα είναι μια εύφορη πεδιάδα σε ύψος 1.400 μέτρα πάνω στον Ψηλορείτη κι απέχει 24 χιλιόμετρα από τα Ανώγεια, 78 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο και 60 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο. Χρησιμοποιείται ως θερινός βοσκότοπος. Στη Νίδα ο επισκέπτης μπορεί να δει τον παραδοσιακό χώρο παραγωγής τυριού, τα μιτάτα, το χιονοδρομικό κέντρο του Ψηλορείτη και τη σπηλιά «Ιδαίον Άντρον». Κατά τη διάρκεια του χειμώνα το χιόνι στην περιοχή είναι αρκετό και κάτω από τον λόφο, στη βάση της κορυφής του Ψηλορείτη, λειτουργεί ένα χιονοδρομικό κέντρο. Ύστερα από την άφιξη στο οροπέδιο της Νίδας, ο δρόμος κατεβαίνει και μια δεξιά στροφή οδηγεί στο χιονοδρομικό κέντρο.



Ταξίδια
ΠΗΓΗ: Βικιπαίδεια

4 Μαρ 2012

Όχι στη σχολική βία!

Η βία δεν είναι μαγκιά...

Από μαθητές της έκτης τάξης

mike one

Vickos22

FOXGR

tzina45

Σχολικός εκφοβισμός

3 Μαρ 2012

Αυτοκίνητο

Από τη Vickos22
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Αυτοκίνητο ονομάζεται κάθε τροχοφόρο επιβατικό όχημα με ενσωματωμένο κινητήρα. Σύμφωνα με τους συνηθέστερους ορισμούς, τα αυτοκίνητα σχεδιάζονται ώστε να κινούνται ως επί το πλείστον στους αυτοκινητόδρομους, να έχουν καθίσματα για ένα ώς έξι άτομα, έχουν συνήθως τέσσερις τροχούς και κατασκευάζονται κυρίως για τη μεταφορά ανθρώπων, αλλά και μερικές φορές για τη μεταφορά διαφόρων πραγμάτων. Ωστόσο, ο όρος αυτοκίνητο καλύπτει και άλλα οχήματα (φορτηγά, λεωφορεία κλπ.).





Το 2002 υπήρχαν περίπου 590 εκατομμύρια επιβατικά αυτοκίνητα παγκοσμίως (περίπου ένα ανά 11 κατοίκους), εκ των οποίων τα 140 εκατομμύρια στις ΗΠΑ (σχεδόν ένα ανά δύο κατοίκους). Ο αριθμός αυξάνεται συνεχώς, καθώς οι κάτοικοι των αναπτυσσόμενων κρατών σταδιακά αρχίζουν να αποκτούν επιβατικά αυτοκίνητα. Το πρώτο αυτοκίνητο κατασκευάστηκε το 1908 από τον Χένρι Φορντ. Την αρχή έκανε στη Γαλλία, το 1769, ο Νικολά Κουνιό, δημιουργώντας το πρώτο αυτοκίνητο όχημα, ένα ατμοκινούμενο αμάξι, το fardier.





Το αυτοκίνητο, με κινητήρα του Νικολάους Όττο και καύσιμο τη βενζίνη, παρήχθη στη Γερμανία το 1885 από τον Καρλ Μπεντς. Ο Μπεντς κατέθεσε τα σχέδια αυτού του αυτοκινήτου στο Μάνχαϊμ της Γερμανίας. Παρότι στον Μπεντς αποδόθηκε η εφεύρεση του αυτοκινήτου (κακώς αφού ο Λενουάρ το είχε εφεύρει), αρκετοί άλλοι Γερμανοί, Γάλλοι και άλλων εθνικοτήτων μηχανικοί προσπαθούσαν να κατασκευάσουν παρόμοια οχήματα την ίδια εποχή. Το 1886 οι Γκότλιμπ Ντάιμλερ και Βίλχελμ Μάιμπαχ στη Στουτγκάρδη κατέθεσαν αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη μοτοσυκλέτα, κατασκευασμένη και δοκιμασμένη επίσης το 1885. Αργότερα, τα αυτοκίνητα εξελίχτηκαν και πλέον μπορούσαν να καλύπτουν μεγαλύτερες αποστάσεις σε λιγότερο χρόνο.

Μετακινήσεις
ΠΗΓΗ: Βικιπαίδεια

Το κουνούπι

Από τη Vickos22
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Το κουνούπι είναι δίπτερο έντομο της οικογένειας Culicidae με 3.500 περίπου είδη ανά τον κόσμο. Το λεπτό και μακρύ σώμα του ενήλικου κουνουπιού καλύπτεται με λέπια και έχει μακριά πολύ λεπτά πόδια που του επιτρέπουν μόνο να στηρίζεται. Τα φτερά του είναι μεμβρανώδη. Χαρακτηριστικό του είναι μία επιμήκης προβοσκίδα που βγαίνει από τη στοματική του κοιλότητα.



Το αρσενικό κουνούπι έχει πιο τριχωτές κεραίες από το θηλυκού. Τα κουνούπια τρέφονται με νέκταρ ή γύρη που βρίσκουν στη φύση, όμως τα θηλυκά χρειάζονται και αίμα προκειμένου να μπορέσουν να κάνουν αβγά.

Εφόσον το θηλυκό πραγματοποιήσει ένα γεύμα αίματος τότε ωριμάζουν τα αβγά του τα οποία και τοποθετεί στην επιφάνεια του νερού και στη συνέχεια εκκολάπτονται οι προνύμφες που τρέφονται με διάφορα οργανικά κατάλοιπα. Μερικές προνύμφες από κάποια είδη κουνουπιών τρέφονται με άλλα κουνούπια ή άλλα μικρά έντομα. Οι προνύμφες είναι υδρόβιες και εφοδιασμένες με δύο αναπνευστικά συστήματα που τους επιτρέπουν να αναπνέουν τόσο κάτω από το νερό όσο και από πάνω.

Η ελαστικότητα που έχουν στο κάτω μέρος της κοιλιάς τους, τους δίνει τη δυνατότητα να μετακινούνται με ταχύτητα χτυπώντας το νερό. Όταν το κουνούπι ενηλικιωθεί τότε βγαίνει από τη ράχη της προνύμφης που φέρει μια σχισμή στο πάνω μέρος της και στη συνέχεια χρησιμοποιεί το σώμα της για να επιπλεύσει στο νερό, πριν καταφέρει να πετάξει.

Τα κουνούπια ερεθίζονται και προσελκύονται από την κίνηση, τη σωματική θερμότητα, την υγρασία και το διοξείδιο του άνθρακα που εκπνέεται με την αναπνοή. Το σφύριγμα που κάνουν προέρχεται από το συγχρονισμένο τους φτερούγισμα. Στον άνεμο τα κουνούπια δεν παρουσιάζουν αντίσταση και με αυτόν μπορούν να μεταφερθούν σε πολύ μακρινές αποστάσεις.

Η δραστηριότητά τους έχει να κάνει με τη θερμοκρασία και την υγρασία του αέρα. Έτσι τις πρώτες πρωινές, τις πρώτες νυχτερινές ώρες και κατά τη διάρκεια της νύχτας τα περισσότερα είδη είναι πιο ενεργητικά και τσιμπούν, αλλά υπάρχουν και είδη που τσιμπούν και όλο το εικοσιτετράωρο.

Το θηλυκό τρυπάει το δέρμα με 6 «καρφίτσες» που έχει στο στόμα του, βγάζει ένα αιμολυτικό και αντιισταμινικό σάλιο και με την προβοσκίδα του ρουφά το αίμα που καταλήγει στην κοιλιά του. Ανάλογα με την ποσότητα, αυτή μεγαλώνει, αφού έχει μεγάλη ελαστικότητα. Το τσίμπημα του κουνουπιού προκαλεί κοκκινίλα στο δέρμα, πρήξιμο και έντονη ενοχλητική φαγούρα. Παρά την άποψη που επικρατεί ένα σκούρο δέρμα προσελκύει περισσότερο τα κουνούπια παρά ένα ανοιχτόχρωμο.

Τα κουνούπια αποτελούν πολλές φορές βάσανο στη διαμονή και στην εγκατάσταση του ανθρώπου σε αρκετά μέρη της γης. Έτσι ο άνθρωπος χρησιμοποιεί διάφορα μέσα προφύλαξης, όπως κουνουπιέρες, απωθητικά υγρά, κρέμες αλλά και μέσα εξόντωσης, με διάφορα εντομοκτόνα, καθώς και αποξήρανση βαλτότοπων και ελών.


ΠΗΓΗ: Βικιπαίδεια

Κωνοφόρα δέντρα

Από τη Vickos22
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Τα κωνοφόρα (γνωστά και ως πευκόφυτα) είναι μία από τις 13 ή 14 συνομοταξίες του φυτικού βασιλείου. Τα κωνοφόρα είναι γυμνόσπερμα, με τους σπόρους προστατευμένους σε κώνους. Όλα τα κωνοφόρα έχουν ξυλώδη κορμό, με τα περισσότερα να είναι δέντρα, ενώ λίγα είναι θάμνοι. Η συνομοταξία περιλαμβάνει 8 οικογένειες, 68 γένη και 630 είδη. Αν και ο αριθμός ειδών είναι μικρός, ο ρόλος των κωνοφόρων έχει τεράστια οικολογική σημασία, επειδή κυριαρχούν σε τεράστιες εκτάσεις γης, όπως στην τάιγκα στο βόρειο ημισφαίριο και αποτελούν τις πρώτες ύλες για ξυλεία και χαρτί.

Κλασικά παραδείγματα κωνοφόρων είναι το έλατο, το πεύκο, ο κέδρος, το κυπαρίσσι, ο γιουνίπερος και ο λάρικας.



Είναι δέντρα με μονό συνήθως ευθύ κορμό και τα κλαδιά δε φτάνουν σε ύψος μεγαλύτερο από αυτόν. Πολλά παράγουν ρετσίνι για να τα προστατεύει από τα έντομα και τους μύκητες, που όταν απολιθώνεται γίνεται κεχριμπάρι. Κάποια είδη ξεπερνούν σε ύψος τα 100 μέτρα, όπως οι σεκόγιες. Τα περισσότερα είναι αειθαλή και έχουν μακρόστενα σε σχήμα βελόνας φύλλα, ενώ άλλα όπως το κυπαρίσσι έχουν επίπεδα φύλλα που μοιάζουν με λέπια. Τα κωνοφόρα αναπαράγονται με γύρη που παρασέρνεται από τον άνεμο. Τα σπέρματα αναπτύσσονται μέσα σε προστατευτικό κώνο.



Φυτά
ΠΗΓΗ: Βικιπαίδεια

29 Φεβ 2012

Ο Πόντος

Από τη Vickos22
Μαθήτρια της έκτης τάξης



Ο Πόντος είναι ελληνική ονομασία της γεωγραφικής περιοχής των ΒΑ ακτών της Μικράς Ασίας, η παράλια περιοχή της Καππαδοκίας, ανατολικά της Παφλαγονίας, η οποία σήμερα ανήκει στην Τουρκία.

Η γεωγραφική θέση του Πόντου ορίζεται δυτικά από τον ποταμό Παρθένιο της Βιθυνίας, νότια από την οροσειρά Ολγασύς, ανατολικά από τη Μικρή Αρμενία, βόρεια από τη θάλασσα του Εύξεινο Πόντου που σήμερα ονομάζεται Μαύρη Θάλασσα και στα τούρκικα Καρά-Ντενίζ.



Ο Πόντος υπήρξε στην αρχαιότητα πεδίο έντονου ελληνισμού και αποικισμού αλλά και βασίλειου επί Μιθριδάτη. Στην ύστερη βυζαντινή περίοδο ξαναϋπήρξε ως ανεξάρτητο κράτος. Μέχρι το 1923 και την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών που ακολουθούσε κατ’ επιταγή της συνθήκης της Λωζάνης κατοικούνταν, σε σημαντικό ποσοστό, από ελληνόφωνους χριστιανικούς και μουσουλμανικούς πληθυσμούς.

Ελλάδα/Πόντιοι
ΠΗΓΗ: ;

Το αγαπημένο μου ρολόι

Από τη Vickos22
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Μια μέρα μόλις γύρισα σπίτι βαριόμουνα τόσο πολύ που δεν ήξερα τι να κάνω. Τότε μου ήρθε μια τέλεια ιδέα. Ο κύριος μας μας έδωσε εκείνο το πρωί φελιζόλ. Πήρα και εγώ ένα. Στην αρχή δεν ήθελα να φτιάξω τίποτα αλλά μόλις τελείωσα τα μαθήματά μου έκατσα και έβαλα το μυαλό μου να δουλέψει. Στην εικόνα που βλέπετε από κάτω είναι η δημιουργία μου.



Υλικά

  • 1 καλό ψαλίδι
  • 1 μαχαιράκι
  • φελιζόλ
  • 12 πινέζες
  • 1 διπλόκαρφο
  • χαρτόνι
  • 1 μαρκαδόρος

ΚατασκευέςΧρόνος

28 Φεβ 2012

Το άλογο

Από τη Vickos22
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Το άλογο ή ίππος ή άτι, (Equus caballus), είναι τετράποδο περισσοδάκτυλο θηλαστικό της οικογένειας των ιππιδών (Equidae), που χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα ως μέσο μετακίνησης και αποτέλεσε βασική κινητήρια δύναμη των αμαξών αλλά και χρήσιμο εργαλείο στον πόλεμο. Βοήθησε επίσης την εξάπλωση των ανθρώπων σε νέες περιοχές, καθώς και τη μετανάστευση ολόκληρων λαών. Εξημερώθηκε από τον άνθρωπο γύρω στο 4500 π.Χ. Στην αρχαία ελληνική, η ονομασία του ήταν ίππος.



Το άλογο είναι ψηλό ζώο, γνωστό για την περήφανη όψη του. Γεννάει κάθε φορά συνήθως ένα μωρό, σπανιότερα δύο, και η θηλυκιά τα θηλάζει μέχρι να είναι έτοιμα να βοσκήσουν μόνα τους. Ζουν πολλά χρόνια και αρκετές φορές ξεπερνούν τα 25. Αν και πιστευόταν ότι δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνο ζώο, όπως δείχνει και το όνομά του, έχει αποδειχτεί ότι κατέχει ευφυΐα που έχει να κάνει με την εκμάθηση καθηκόντων, τη μνήμη και τη λύση προβλημάτων.



Σήμερα η χρήση του ως μεταφορικό μέσο στην Ευρώπη έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Παραμένει όμως σε πολλές χώρες της Ασίας, και σε ενδοχώρες της Λατινικής Αμερικής. Άλογα απαντώνται εκτός από άθλημα στην ιππασία και τον ιππόδρομο, σε προεδρικές και βασιλικές φρουρές αλλά και σε ορισμένες άλλες περιπτώσεις, όπως σε έφιππες αστυνομικές δυνάμεις, καθώς και στις κοινωνίες των Άμις. Το άλογο χρησιμοποιείται επίσης στις παραδοσιακές γιορτές, καθώς και στο κυνήγι αλεπούδων στη Σκωτία και στην Αγγλία.



Το άλογο προήλθε από τον ηώιππο, ένα μικρό τετράποδο θηλαστικό που ζούσε πριν 55 εκατομμύρια χρόνια. Ο ηώιιπος εξελίχθηκε στον μεσόιππο, τον μειόιππο και τον πλειόιππο αυξάνοντας το μέγεθός του. Ο σημερινός ίππος μάλλον εμφανίστηκε στη Βόρεια Αμερική, κατά την εποχή του Πλειστοκαίνου, και από εκεί μετανάστευσε στον υπόλοιπο κόσμο. Από το ίδιο εξελικτικό δέντρο προήλθαν το γαϊδούρι, η ζέβρα, το άλογο Przelwaski και άλογο Παλλάς.






ΠΗΓΗ: ;

27 Φεβ 2012

Η ελιά

Από τη Vickos22
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Εδώ και χιλιάδες χρόνια η ελιά και ο καρπός της «ζει» στην περιοχή της Μεσογείου. Το πολύτιμο αυτό δώρο της φύσης είναι μια ζωντανή κληρονομιά που συνδέεται με πολλούς τομείς της ζωής μας.

Το ελαιόλαδο τρέφει, συντηρεί, προστατεύει, τονώνει, θεραπεύει, εμπνέει. Αξίζει λοιπόν να το γνωρίσουμε και να μάθουμε την ανεκτίμητη αξία του για τη διατροφή, την υγεία και τον πολιτισμό μας.

Κύκλος ζωής

Η ελιά σε μικρή ηλικία έως 7 ετών δεν παράγει καρπούς, αλλά χρειάζεται την προσοχή των καλλιεργητών, γιατί σε αυτήν την ηλικία γίνεται το κέντρισμα.
  • Σε ηλικία 7 έως 15 ετών, αρχίζει να παράγει καρπούς.
  • Σε ηλικία 30-70 ετών, βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη.
  • Στην «τρίτη ηλικία» η ελιά φτάνει από 150-1.000 χρόνια ζωής!

Υπάρχουν ελαιόδεντρα που κάνουν καρπούς για λάδι και ελαιόδεντρα που ο καρπός τους είναι για φαγητό. Γνωστές είναι οι ελιές Καλαμών (Καλαμάτας), Ιτέας, Λιβαδειάς.

Καλλιέργεια

Την άνοιξη η φύση ξυπνά από το λήθαργο του χειμώνα και η γη είναι έτοιμη να οργωθεί και να απορροφήσει τα αποθέματα νερού και το λίπασμα. Η ελιά την εποχή αυτή χρειάζεται λίπανση και κλάδεμα.
Καλοκαίρι. Το ξηρό και ζεστό κλίμα του μεσογειακού καλοκαιριού, η ελιά έχει ανάγκη από πότισμα και προσοχή, καθώς την εποχή αυτή δέχεται επιθέσεις από τον δάκο.
Φθινόπωρο. Το φθινόπωρο ο καρπός της ελιάς είναι έτοιμος να απορροφήσει όλα τα θρεπτικά συστατικά από το έδαφος, γι’ αυτό και το φθινόπωρο γίνεται η κατάλληλη προετοιμασία του εδάφους.

Συγκομιδή – Παραγωγή

Οι καρποί της ελιάς μαζεύονται συνήθως τον Νοέμβρη από τους ελαιώνες, στα «λιοστάσια». Είναι μια πολύ κουραστική και απαιτητική και χρονοβόρα δραστηριότητα, όπου χρειάζεται να συνεργαστούν πολλοί άνθρωποι για να βγει σε πέρας. Τα κλαδιά της χτενίζονται με μια τσουγκράνα, για να πέσει ο καρπός. Ένας άλλος τρόπος για να ρίξουμε τον καρπό είναι το ράβδισμα με μεγάλα ξύλινα ραβδιά. Φυσικά υπάρχουν και σύγχρονοι μηχανικοί τρόποι, όπως πριόνια και ειδικές μηχανές που αποσπούν τον καρπό από τα κομμένα κλαριά.


Το μάζεμα της ελιάς (έργο του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ)

Κάτω από τα δέντρα στρώνονται τεράστια πανιά, τα «λιόπανα», για να συγκεντρώνεται εκεί ο πολύτιμος καρπός. Κατόπιν συσκευάζονται σε σακιά και οδηγούνται στο ελαιοτριβείο, όπου λιώνονται και έτσι παίρνουμε το λάδι.

Τα ελαιοτριβεία σήμερα, είναι εφοδιασμένα με υπερσύγχρονα μηχανήματα και έτσι η παραγωγική διαδικασία είναι αρκετά εύκολη. Στα παλιά, όμως χρόνια, τα ελαιοτριβεία είχαν δύο μόνο μυλόπετρες, δηλαδή δυο μεγάλες κυκλικές πέτρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες η μια πάνω στην άλλη. Ανάμεσά τους έμπαιναν οι ελιές και με την περιστροφή της μιας μυλόπετρας γινόταν το λιώσιμο της ελιάς.

Παράγωγα και χρήσεις

Όλοι γνωρίζουμε ότι από τον καρπό της ελιάς παίρνουμε το ελαιόλαδο. Αυτό είναι και το πιο γνωστό προϊόν της ελιάς, αφού αποτελεί απαραίτητο συστατικό της καθημερινής μας διατροφής. Όμως υπάρχουν και άλλα προϊόντα της ελιάς που δεν είναι τόσο γνωστά. Το ξέρατε ότι το πράσινο σαπούνι παράγεται από το κουκούτσι της ελιάς;

Παλιότερα το ελαιόλαδο είχε σπουδαία σημασία στην καθημερινή ζωή. Χρησιμοποιείτο για τη συντήρηση των τροφών, σαν φάρμακο, σαν λιπαντικό στις μηχανές, σαν καύσιμο στις λάμπες λαδιού ή και σαν λούστρο για τα πασχαλινά αυγά.

Ιστορία

Αλήθεια, πού συναντάμε την ελιά και το ελαιόλαδο; Στο χθες ή στο σήμερα; Στους ελαιώνες της Μεσογείου και τα παραδοσιακά ελαιοτριβεία ή στο τραπέζι μας; Στο καντήλι που φωτίζει τις εικόνες μας; Στα αρχαία μνημεία τέχνης όπου διηγούνται συναρπαστικούς μύθους και γενναία κατορθώματα;



Ξετυλίγοντας το νήμα της ιστορίας της ελιάς και του ελαιόλαδου, έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε ένα μαγευτικό ταξίδι γνώσης στον χώρο, τον χρόνο και τις αισθήσεις. Η ελιά είναι ένα δέντρο που συνδέεται με την ιστορία μας. Από τα αρχαία χρόνια είναι γνωστός ο ρόλος της στην εξέλιξη της οικονομίας και του πολιτισμού μας. Υπήρξε ιερό δέντρο και λατρευτικό σύμβολο των αρχαίων Ελλήνων και του χριστιανισμού.

Κνωσός

Στην πρωτεύουσα της μινωικής Κρήτης, την Κνωσό, υπήρχε το μεγαλύτερο, το πιο σύγχρονο και πολυτελές παλάτι του νησιού. Το ανάκτορο περιελάμβανε περισσότερα από 1.000 δωμάτια. Σύμφωνα με τη μυθολογία, στα υπόγεια του παλατιού βρισκόταν ο λαβύρινθος όπου κρατιόταν φυλακισμένος ο Μινώταυρος, το τέρας με κεφάλι ταύρου και σώμα ανθρώπου.

Μέχρι σήμερα έχουν διασωθεί οι ελαιοθήκες, όπου φυλασσόταν το λάδι. Μέσα σε αυτές υπήρχαν στέρνες φτιαγμένες από πέτρα, όπου τοποθετούσαν το λάδι για να κατακαθίσουν τα διάφορα ξένα στοιχεία που υπήρχαν μέσα του. Αυτή η διαδικασία αποτελεί μια πρωτόγονη μέθοδο απόσταξης λαδιού. Όταν πλέον το λάδι είχε καθαριστεί, το μετέφεραν με μια ειδική κουτάλα σε πιθάρια, όπου και αποθηκευόταν. Οι Κρήτες τότε, αλλά και σήμερα, εκτός από την παραγωγή λαδιού, ασχολήθηκαν και με το εμπόριό του. Το ελαιόλαδο, που όπως είναι γνωστό, αποτελεί τη βάση της μεσογειακής διατροφής, φαίνεται να είναι μάλλον και το μυστικό της μακροζωίας των Κρητικών.

Ολυμπιακοί αγώνες

Η ελιά για τους αρχαίους Έλληνες ήταν σύμβολο των ολυμπιακών ιδεωδών, της Ειρήνης, της Σοφίας και της Νίκης. Γι’ αυτό και το μοναδικό βραβείο που έπαιρνε ο Ολυμπιονίκης ήταν ένα στεφάνι φτιαγμένο από κλαδί ελιάς, ο «κότινος». Μέσα στον ναό της Ήρας στην Αρχαία Ολυμπία, υπήρχε μια ελιά, η «καλλιστέφανος ελαία», από τα κλαδιά της οποίας φτιαχνόταν ο κότινος.

Μυθολογία

Η ελιά έχει πολύ σημαντικό ρόλο στη μυθολογία και τις θρησκείες πολλών πολιτισμών, μέσα από το πέρασμα των χρόνων.
Το δέντρο της ελιάς ήταν το ιερό δέντρο της πόλης της Αθήνας. Σύμφωνα με τη μυθολογία, η θεά Αθηνά πρόσφερε την ελιά, σύμβολο γονιμότητας, σαν δώρο στους Αθηναίους, για να κερδίσει την εύνοιά τους στον ανταγωνισμό της με τον θεό Ποσειδώνα, σχετικά με το ποιος θα έδινε το όνομά του στην πόλη.
Ο Ηρακλής, αφού ολοκλήρωσε του δώδεκα άθλους του, φύτεψε στην Ολυμπία μια ελιά.
Το κλαδί ελιάς που κρατούσε ένα περιστέρι ήταν για τον Νώε ο οιωνός ότι η ανθρώπινη ζωή θα ξανάρχιζε στη γη, μετά τον βιβλικό κατακλυσμό.
Στην αρχαία Αίγυπτο πίστευαν ότι η θεά Ίσις, γυναίκα του Όσιρη, κρατούσε το μυστικό για την καλλιέργεια της ελιάς.

Έθιμα και παραδόσεις

Υπάρχουν διάφοροι μύθοι που αναφέρουν ότι η ελιά και το ελαιόλαδο είναι ευεργετικά για την ψυχή και το πνεύμα και αρκετοί από αυτούς διατηρούνται σαν μέρος της παράδοσης και της κουλτούρας πολλών λαών.
Στην Πορτογαλία υπάρχουν προσευχές για να διώξουν το δαιμόνιο. Σε αυτές αναφέρεται το ελαιόλαδο σαν μέσο που εξαγνίζει το κακό.
Σε αρκετές αγροτικές περιοχές της Μεσογείου, οι άνθρωποι πετούν λάδι στο έδαφος για να έχουν καλή σοδειά ή για να ευχαριστήσουν για την καλή σοδειά που είχαν.
Στον χριστιανισμό, κατά το Μυστήριο της Βάπτισης, ο ιερέας σχηματίζει με λάδι στο μέτωπο του βαπτιζόμενου τον σταυρό.

Υγεία και ελιά

Ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής, πίστευε στις θεραπευτικές ιδιότητες του ελαιόλαδου. Αναφερόταν σε αυτό σαν την «ιδανική θεραπεία». Οι αρχαίοι Έλληνες θεραπευτές χρησιμοποιούσαν ελαιόλαδο για να επουλώσουν πληγές, για να θεραπεύσουν την αϋπνία, τη ναυτία και τη χολέρα. Επίσης το χρησιμοποιούσαν για να ενυδατώσουν και να μαλακώσουν το δέρμα τους ή το έβαζαν στα μαλλιά τους για να είναι υγιή και λαμπερά.

Οι σύγχρονοι επιστήμονες πιστεύουν ότι βοηθάει τις λειτουργίες του εγκεφάλου, των εσωτερικών μας οργάνων και ιδιαίτερα της καρδιάς, αφού προλαβαίνουν και παίρνουν τη θέση από τα βλαβερά ζωικά λίπη, τα οποία είναι υπεύθυνα για τη συγκέντρωση λίπους στην καρδιά και οδηγούν στο έμφραγμα.

Φυτά
ΠΗΓΗ: ;

24 Φεβ 2012

Ο Ειρηνικός Ωκεανός

Από τη Vickos22
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Ο Ειρηνικός Ωκεανός πήρε το όνομά του από τον Πορτογάλο θαλασσοπόρο Μαγγελάνο και είναι η μεγαλύτερη μάζα νερού στη γη. Εκτείνεται στο ένα τρίτο της επιφάνειας της Γης με 179.700.000 χμ² από τη Βερίγγειο Θάλασσα στην Αρκτική, μέχρι τη Θάλασσα του Ρος στην Ανταρκτική. Στα δυτικά διαβρέχει την Ασία και την Αυστραλία και στα ανατολικά την Αμερική. Στον Ειρηνικό βρίσκεται το βαθύτερο σημείο όλων των θαλασσών της Γης, 10.911 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, στην τάφρο των Μαριανών.


Στον Ειρηνικό βρίσκονται 25.000 νησιά (περισσότερα από όλα τα υπόλοιπα νησιά του κόσμου), η πλειονότητα των οποίων βρίσκεται κάτω από τον Ισημερινό.

Ο Ειρηνικός Ωκεανός, ο ο μεγαλύτερος σε έκταση, 180.000.000 τ.χλμ., ανακαλύφθηκε και διαπλεύστηκε για πρώτη φορά το 1520 από τον θαλασσοπόρο Μαγγελάνο. Οφείλει την ονομασία του στη γαλήνη που επικρατούσε κατά το μεγάλο ταξίδι του εξερευνητή, ο οποίος νωρίτερα αναγκάστηκε να παραμείνει πέντε ολόκληρους μήνες στις αφιλόξενες ακτές της Παταγονίας (νότια Αμερική), καθώς η σφοδρή κακοκαιρία δεν τον άφηνε να συνεχίσει το ταξίδι του.





Βρίσκεται μεταξύ της Αμερικής, της Αυστραλίας και της Ασίας. Όταν ο Μαγγελάνος έφτασε στον μετέπειτα ομώνυμο κόλπο, στη Γη του Πυρός, βρέθηκε μπροστά σε μια απέραντη θαλάσσια έκταση, άγνωστη ώς τότε. Ο Ισπανός Μπαλμπόα ονόμασε τον Ειρηνικό ωκεανό «Νότια Θάλασσα», γιατί πίστευε πως βρίσκεται στα νότια του Ατλαντικού.

Στα νησιά, αλλά και στα νερά του, υπάρχουν πολλά ενεργά ηφαίστεια, τα μεγαλύτερα από τα οποία βρίσκονται στη Χαβάη, όπου ξεκινούν από βάθος 6.000 μ. και εκτοξεύουν τη λάβα τους σε ύψος 4.200 μ. Αποτελεί τη μισή σχεδόν επιφάνεια της ολικής θαλάσσιας επιφάνειας της γης και είναι ο πιο βαθύς από όλους τους ωκεανούς, έχει βάθος 4.200 μ. και το μέχρι τώρα γνωστό μεγαλύτερο βάθος του είναι περίπου 10.000 μ. λίγο έξω από τις Φιλιππίνες, γνωστό ως η τάφρος ή η άβυσσος των Φιλιππίνων, ενώ μετρήθηκε βάθος 11.033 μέτρων, στην άβυσσο των Μαριανών νήσων, αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί.

Γεωγραφία
ΠΗΓΗ: ;

14 Φεβ 2012

9 Φεβ 2012

Οι ζωγραφιές μου

Από τη Vickos22
Μαθήτρια της έκτης τάξης


Ο ιστός της αράχνης


Η γυάλα μου


Το γατάκι μου η Γυριστρούλα


Διάφορα μικροσχέδια


Ο Τομ και ο Πέρι

Παιδικές δημιουργίες

Διαβάστηκαν περισσότερο την τελευταία εβδομάδα: