Μια ιστορία με το Ξξ
Έναν καιρό και μια φορά,
μπορεί τώρα ή παλιά,
ξιφίας με μακριά ουρά,
ξίφος για μύτη ασημιά,
έχασε σε ξιφομαχία
από ξουράφι καρχαρία!
Ξιφομάχος ξακουστός,
ακολούθησε ο φτωχός
το μυαλό του το ξερό,
ξέχειλο από θαυμασμό,
για μια ξανθούλα καλλονή
πάνω σε στρώμα ξαπλωτή
σε θάλασσα εξωτική.
Ξημερώματα πρωί
ξεδοντιάρης καρχαρίας
ξεχύθηκε απ’ τα βαθιά
με στόχο να ξεκοκαλίσει
την ξένη από τον Βορρά.
Ξεφωνίζει με αγωνία
η ξενόφερτη κυρία,
ξεκουφαίνει τον ξιφία.
Την καρδιά του ξεσηκώνει,
ξετρελαίνει και φουντώνει.
Σε μια φωνή σαν ξυπνητήρι
δε χαλάει κανείς χατίρι.
Ως ξιφομάχος ξακουστός
ξεσπαθώνει ορμητικός!
Ξέφρενος ο καρχαρίας
πίσω ξεσπάει μετά μανίας!
Τη μύτη ξυραφίζει
και την εξαφανίζει!
Ξεπροβάλει ξαφνικά
βοήθεια απ’ τα δεξιά!
Ξάδελφος, ξιφίας πειρατής,
έξω τους βγάζει ευτυχής.
Στο καράβι πανικός!
Ξύστρα ψάχνει ο ξυλουργός.
Το κατάρτι να το ξύσει
και τη μύτη να κολλήσει.
Ξέρα βλέπει ξαφνικά!
Ξυπόλυτη ξύστρα χαιρετά.
Την πλησιάζει από κοντά,
της προσφέρει τη δουλειά.
Δέχεται, την ξεσπιτώνει,
στο καράβι τη ναυλώνει.
Μέρα βράδυ ξημερώνει,
ξεφυσάει, ξεφουσκώνει,
ξεχειλίζει, ξεφωνίζει,
το κατάρτι ξεφλουδίζει!
Ξεχασιάρα τρομερή
—ξύσε, ξύσε, ξύσε, «ξξξξξξ!»—
μύτη έφτιαξε μικρή!
Μετράει τα μέτρα ο ξυλουργός,
τον πιάνει ξάφνου πανικός.
Τη μυτούλα βάζει, βγάζει,
ξαναβάζει, ξαναβγάζει,
βιδώνει, ξεβιδώνει,
καλά του τη στερεώνει.
Το πρόσωπό του ξεσκεπάζει,
στον καθρέφτη εμπρός το βάζει.
Ο ξιφίας ξαφνιασμένος
ξαγρυπνάει πληγωμένος.
Τη ζωή του ξεφυλλίζει,
το μέλλον ξανά αποφασίζει!
Ξημερώματα πρωί
ξεγράφει την παλιά ζωή!
Την περιπέτεια την ξεχνά
και ξεμπαρκάρει στη στεριά
με την ξανθούλα που αγαπά,
με τα ξέμπλεκα μαλλιά.
Ξενώνα χτίζει, πανδοχείο,
όμοιο με ξενοδοχείο.
Ο ξυλομύτης πια ξιφίας
ξεχνάει την ξιφομαχία.
Ξαναγεννιέται, μεγαλώνει,
το παρελθόν το ξεριζώνει
και τη χαρά του ξετρυπώνει!
Θέματα με ζώα
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΕΙΚΟΝΑ: Ένα Γράμμα Μια Ιστορία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου