Με αφορμή μια
άσκηση της Γλώσσας μας!
Από τη Sweety
Μαθήτρια της έκτης τάξης
Κάθε φορά η αφηρημάδα μου προκαλεί προβλήματα. Έτσι και σήμερα το πρωί. Στην αρχή ξεχνιέμαι και διασχίζω τη διασταύρωση χωρίς να σταματήσω στο κόκκινο φανάρι.
Χάος! Τα άλλα αυτοκίνητα κορνάρουν ασταμάτητα, οι οδηγοί χειρονομούν και ουρλιάζουν.
Μέσα στον πανικό μου αναπτύσσω ταχύτητα και ξαφνικά βρίσκομαι να οδηγώ στην πλατεία.
Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά και αρπάζομαι από το τιμόνι, λες και μπορώ να σταματήσω το αυτοκίνητο με αυτόν τον τρόπο.
Οι πεζοί σκορπίζονται σε διάφορες κατευθύνσεις πανικόβλητοι. Από θαύμα δε συμβαίνει κάποιο ατύχημα.
Όταν πια το αυτοκίνητο ακινητοποιείται σε ένα παγκάκι, ανοίγω τα μάτια μου και απορώ: «Πότε βρέθηκε εδώ αυτή η πλατεία;»
Αστεία
