Τα κέρματα, σε αντίθεση με τα χαρτονομίσματα που είναι ίδια σε όλη την ευρωζώνη, παρουσιάζουν μια ιδιαιτερότητα: κοινή είναι μόνο η μία όψη τους. Η άλλη διαφέρει από χώρα σε χώρα· είναι η λεγόμενη εθνική όψη των κερμάτων.
Φυσικά, ισχύουν όλα και κυκλοφορούν κανονικά.
Το ένα ευρώ υποδιαιρείται σε 100 λεπτά. Για τα εκατοστά του ευρώ στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται οι όροι «λεπτό» και «λεπτά», ενώ στις υπόλοιπες χώρες οι αντίστοιχοι όροι είναι «cent» και «cents».
Οι ονομαστικές αξίες των κερμάτων του ευρώ είναι οκτώ:
1 ευρώ, 2 ευρώ
10 λεπτά, 20 λεπτά, 50 λεπτά
1 λεπτό, 2 λεπτά, 5 λεπτά
Στην κοινή όψη των κερμάτων υπάρχουν διαφορετικά σχέδια με την Ευρώπη και τα 12 αστέρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα μεγάλα και τα μεσαία σε αξία κέρματα απεικονίζουν τον χάρτη της Ευρώπης.
Τα μικρότερα σε αξία κέρματα (1, 2 και 5 λεπτά) απεικονίζουν την Ευρώπη σε σχέση με την Αφρική και την Ασία σε μια υδρόγειο σφαίρα.
Κάθε κέρμα διαφέρει από τα υπόλοιπα ως προς το μέγεθος, το χρώμα και το πάχος.
Χρώμα: Χρυσό εξωτερικά και ασημί εσωτερικά. Σύνθεση: Το εξωτερικό είναι κράμα ορειχάλκου-νικελίου, ενώ το εσωτερικό αποτελείται από τρία στρώματα: κράμα χαλκού-νικελίου, νικέλιο και κράμα χαλκού-νικελίου.
Χρώμα: Ασημί εξωτερικά και χρυσό εσωτερικά. Σύνθεση: Το εξωτερικό είναι κράμα χαλκού-νικελίου, ενώ το εσωτερικό αποτελείται από τρία στρώματα: κράμα ορειχάλκου-νικελίου, νικέλιο και κράμα ορειχάλκου-νικελίου.
Χρώμα: Κόκκινο του χαλκού. Σύνθεση: Επιχαλκωμένος χάλυβας.
Χρώμα: Κόκκινο του χαλκού. Σύνθεση: Επιχαλκωμένος χάλυβας.
Χρώμα: Κόκκινο του χαλκού. Σύνθεση: Επιχαλκωμένος χάλυβας.
Η στεφάνη που περιβάλλει τα κέρματα έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, για να τα αναγνωρίζουν εύκολα οι συνάνθρωποι με προβλήματα όρασης, αλλά και για να δυσκολεύεται η παραχάραξή τους:
«Ο Μεγάλος δικτάτωρ» είναι η πρώτη ομιλούσα και ηχητική ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν. Έκανε πρεμιέρα το 1940, δεκατρία χρόνια μετά την εισαγωγή του ήχου στον κινηματογράφο και λίγο πριν μπει η Αμερική στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πρόκειται για μια ανελέητη πολιτική σάτιρα, η οποία παρωδεί την άνοδο του Χίτλερ και του ναζισμού.
Ο Τσάπλιν υποδύεται διπλό ρόλο: Είναι ο Χίνκελ, ο αρχηγός της φασιστικής Τομανίας, αλλά και ένας Εβραίος κουρέας που του μοιάζει. Ο δεύτερος κάποια στιγμή παίρνει τη θέση του Χίνκελ-Χίτλερ και εκφωνεί μια ιστορική για τον κινηματογράφο ομιλία.
Μπορείτε να την παρακολουθήσετε στο παρακάτω βίντεο αλλά και να διαβάσετε το αποδελτιωμένο κείμενό της στη συνέχεια:
Το κείμενο της ομιλίας
Λυπάμαι, αλλά δε θέλω να γίνω αυτοκράτορας. Δεν είναι δική μου δουλειά. Δε θέλω ούτε να βασιλέψω ούτε να κατακτήσω κανέναν. Αν μπορούσα, θα ήθελα να βοηθήσω όλο τον κόσμο: Εβραίους, χριστιανούς, μαύρους, λευκούς... Όλοι θέλουμε να βοηθάμε ο ένας τον άλλο· αυτή είναι η φύση των ανθρώπων. Θέλουμε να ζούμε με την ευτυχία των άλλων και όχι με τη δυστυχία τους. Δε θέλουμε ούτε να μισούμε ούτε να περιφρονούμε ο ένας τον άλλο.
Στον κόσμο αυτό υπάρχει χώρος για τον καθένα. Η καλή Γη είναι πλούσια και μπορεί να θρέψει όλο τον κόσμο. Η ζωή μπορεί να είναι ελεύθερη και ωραία, όμως χάσαμε τον δρόμο. Η πλεονεξία δηλητηρίασε τις ψυχές των ανθρώπων, σήκωσε τείχη μίσους, μας καταδίκασε στη δυστυχία και στους σκοτωμούς. Αναπτύξαμε την ταχύτητα αλλά κλειστήκαμε στον εαυτό μας. Η εκμηχάνιση προκαλεί αφθονία αλλά μας άφησε σε ένδεια. Η επιστήμη μάς έκανε κυνικούς· η ευφυΐα μας σκληρούς και άξεστους. Σκεφτόμαστε πολύ και αισθανόμαστε ελάχιστα.
Πιο πολύ κι από τις μηχανές χρειαζόμαστε την ανθρωπιά. Πιο πολύ από την επιδεξιότητα χρειαζόμαστε την καλοσύνη και την ευγένεια. Χωρίς αυτές τις αρετές η βία θα κυριαρχήσει στη ζωή και όλα θα χαθούν.
Το αεροπλάνο και το ραδιόφωνο μάς έφεραν πιο κοντά. Η ίδια η φύση αυτών των εφευρέσεων διαλαλεί την καλοσύνη των ανθρώπων, διαλαλεί την παγκόσμια αδελφοσύνη, την ενότητα όλων μας. Ακόμη και αυτήν τη στιγμή η φωνή μου φτάνει στα αφτιά εκατομμυρίων ανθρώπων —απελπισμένων ανδρών, γυναικών και παιδιών— που είναι θύματα ενός συστήματος που ξέρει μόνο να βασανίζει και να φυλακίζει αθώους.
Σε αυτούς που με ακούνε λέω: «Μην απελπίζεστε!». Η τωρινή μας δυστυχία προήλθε από την πλεονεξία και τη σκληρότητα εκείνων που φοβούνται την πρόοδο του ανθρώπου. Το μίσος θα περάσει και οι δικτάτορες θα πεθάνουν! Η δύναμη που αφαίρεσαν από τον λαό θα επιστρέψει ξανά σε αυτόν! Όσο πεθαίνουν άνθρωποι η ελευθερία δε θα κινδυνέψει!
Στρατιώτες! Μην υπακούτε στους αγροίκους, σε εκείνους που σας περιφρονούν και σας σκλαβώνουν, που δυναστεύουν τη ζωή σας, που σας λένε τι να κάνετε, τι να σκέφτεστε και τι να νιώθετε! Που σας μεταμορφώνουν σε κοπάδι, που σας χρησιμοποιούν ως κρέας για τα κανόνια τους. Μην υποχωρείτε μπροστά σε αυτά τα εκφυλισμένα όντα, που έχουν για εγκέφαλο και καρδιά μηχανές! Δεν είστε ούτε μηχανές ούτε κοπάδι: είστε άνθρωποι! Φέρετε αγάπη μέσα στις καρδιές σας, δε μισείτε! Μόνο όσοι στερήθηκαν την αγάπη μισούν! Οι στερημένοι και οι αφύσικοι!
Στρατιώτες! Μην αγωνίζεστε για τη σκλαβιά, αγωνιστείτε για την ελευθερία! Ο Άγιος Λουκάς στο 17ο κεφάλαιο γράφει: «Το βασίλειο του Θεού είναι μέσα στον άνθρωπο». Όχι σε έναν άνθρωπο, όχι σε μια ομάδα ανθρώπων, αλλά σε όλους τους ανθρώπους! Σε εσάς!
Εσείς, ο λαός, έχετε τη δύναμη! Τη δύναμη να δημιουργείτε μηχανές, τη δύναμη να δημιουργείτε ευτυχία! Εσείς, ο λαός, έχετε τη δύναμη να κάνετε αυτή τη ζωή ελεύθερη και όμορφη, να κάνετε αυτή τη ζωή μια υπέροχη περιπέτεια!
Οπότε, στο όνομα της Δημοκρατίας, ας χρησιμοποιήσουμε αυτήν τη δύναμη, ας ενωθούμε! Ας αγωνιστούμε για έναν καινούργιο κόσμο, έναν τίμιο κόσμο, που θα παρέχει ευκαιρίες εργασίας σε όλους, μέλλον στους νέους και ασφάλεια στους ηλικιωμένους!
Με τέτοιες υποσχέσεις οι αγροίκοι πήραν την εξουσία. Αλλά είπαν ψέματα! Δεν κράτησαν τον λόγο τους! Ποτέ δε θα το κάνουν! Οι δικτάτορες ελευθερώνουν τον εαυτό τους αλλά υποδουλώνουν τον λαό!
Τώρα ας αγωνιστούμε για να κάνουμε πράξη αυτές τις υποσχέσεις! Ας αγωνιστούμε για να ελευθερώσουμε τον κόσμο, να σπάσουμε τους εθνικούς φραγμούς, να καταργήσουμε την πλεονεξία, το μίσος και τη μισαλλοδοξία! Ας αγωνιστούμε για έναν κόσμο δικαίου, έναν κόσμο όπου η επιστήμη και η πρόοδος θα φέρουν την ευτυχία σε όλους!
Στρατιώτες, στο όνομα της Δημοκρατίας, ας ενωθούμε!
α) Φύλλα χαρτιού τυπωμένα και ενωμένα στη μια πλευρά τους, έτσι ώστε να αποτελούν ένα ενιαίο σώμα που εκδίδεται και κυκλοφορεί σε αντίτυπα για να διαβαστεί από το κοινό:
