Ο Συνήγορος του Πολίτη δημιουργήθηκε το 1997 για να προστατεύει τα δικαιώματα των πολιτών. Ελέγχεται μόνο από τη Βουλή των Ελλήνων και οι υπηρεσίες του είναι δωρεάν.
Από το 2003 στον Συνήγορο του Πολίτη λειτουργεί ένα ειδικό τμήμα, ο «Κύκλος Δικαιωμάτων του Παιδιού», που ανέλαβε τον ρόλο του Συνηγόρου του Παιδιού στην Ελλάδα. Έχει αποστολή την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ανηλίκων, δηλαδή όλων των αγοριών και κοριτσιών έως 18 χρόνων.
Η τηλεοπτική διαφήμιση του Συνηγόρου
Τι κάνει ο Συνήγορος
1 Ερευνά συγκεκριμένες παραβιάσεις δικαιωμάτων των παιδιών από φορείς ή άτομα και προτείνει τρόπους προστασίας τους.
2 Προσπαθεί να κάνει γνωστά τα δικαιώματα των παιδιών σε όλους και πρώτα απ’ όλα στα ίδια τα παιδιά.
3 Φροντίζει ώστε τα παιδιά να συμμετέχουν και να ακούγεται η φωνή τους στα θέματα που τα αφορούν.
4 Παρακολουθεί την εφαρμογή των νόμων για τα παιδιά και κάνει προτάσεις προς την Πολιτεία για να λάβει μέτρα προς το συμφέρον τους.
5 Συναντά τα παιδιά στους χώρους όπου ζουν, εκπαιδεύονται και περνούν την καθημερινότητά τους, συζητά τα προβλήματα που τα απασχολούν και ακούει τις απόψεις και τις προτάσεις τους.
Ο Συνήγορος συνεργάζεται με τις κρατικές υπηρεσίες που φροντίζουν για την προστασία των παιδιών (εισαγγελέα, κοινωνικές υπηρεσίες κ.ά.), αλλά δεν είναι θαυματοποιός! Το σημαντικότερο είναι να γνωρίζουμε τα δικαιώματά μας και να χρησιμοποιούμε τη βοήθεια ανθρώπων που εμπιστευόμαστε.
1. Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω. Από τη στιγμή της γέννησής μου έχω δικαίωμα στη φροντίδα, στην αγάπη, στην ασφάλεια και στη μόρφωση. Κι αυτό δεν είναι μόνο δικό μου δικαίωμα· είναι δικαίωμα όλων των παιδιών του κόσμου αλλά και μια ευθύνη που όλοι εσείς οι «μεγάλοι» έχετε.
2. Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια. Άνθρωποι πεινάνε, άνθρωποι πονάνε, άνθρωποι σκοτώνονται, άνθρωποι ανησυχούν για το μέλλον τους. Ένας κόσμος γεμάτος βία και φτώχεια. Δε θέλω να μεγαλώσω σε έναν τέτοιο κόσμο.
3. Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον. Μεγαλώνω σε μια πόλη χωρίς πράσινο, χωρίς δέντρα, χωρίς αλάνες. Μαθαίνω τα δάση, τις λίμνες και τα ζώα μέσα από την τηλεόραση, τα περιοδικά και τα βιβλία. Λες και πρόκειται για έναν άλλο κόσμο. Θέλω να έρθω σε επαφή με τη φύση, να σκαρφαλώσω στα δέντρα, να λερωθώ στο χώμα. Σ’ αυτόν τον κόσμο θέλω να ζήσω.
4. Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω αστροναύτης ή πιλότος ή ποδοσφαιριστής. Να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω τι θα γίνω όταν μεγαλώσω αλλά δεν πειράζει. Πειράζει όμως να θέλω να γίνω κάτι και να μην μπορώ.
5. Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω. Πρέπει να διαβάζω. Πρέπει να πηγαίνω στο σχολείο. Πρέπει να πηγαίνω στα αγγλικά. Πρέπει να πηγαίνω στο ωδείο. Πρέπει όμως και να παίζω, έτσι δεν είναι; Πρέπει να μου δώσετε τον χρόνο και τον χώρο που χρειάζεται για να το κάνω.
6. Δικαιούμαι να μάθω τι είναι καλό για την ψυχική και τη σωματική μου υγεία. Ζω μέσα στο σώμα μου και μαζί του μεγαλώνω. Γι’ αυτό έχω δικαίωμα να μάθω ό,τι αφορά τη σωματική μου υγεία και να γνωρίζω πώς να φροντίζω το σώμα μου, για να είμαι και να νιώθω πάντα καλά.
7. Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου. Ξέρω πως είναι δύσκολο να μεγαλώσεις σήμερα ένα παιδί. Ξέρω πως δουλεύετε σκληρά για να μη μου λείπει τίποτα. Υπάρχουν φορές όμως που μου λείπετε εσείς.
8. Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια. Εγώ δεν ξέρω τι είναι αθωότητα. Ξέρω όμως πως δε βρίσκεται στις βίαιες ταινίες που βλέπω, ούτε στους εξοντωτικούς ρυθμούς που ζω. Θα τη δείτε στο βλέμμα ενός παιδιού, στον τρόπο που αποτυπώνει τον κόσμο σε μια παιδική ζωγραφιά. Γι’ αυτό μη μου δείχνετε εικόνες και πράγματα που δεν πρέπει να βλέπω. Δείτε εσείς τις δικές μου εικόνες, εικόνες ενός κόσμου καλύτερου.
9. Δικαιούμαι να ζήσω σε μια κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά μου δεδομένα. Παιδιά χωρίς τη θέλησή τους γίνονται «θέμα» σε εφημερίδες και κανάλια. Έτσι στιγματίζονται και συχνά αναγκάζονται να αλλάξουν σχολείο και γειτονιά. Είναι παιδιά που δεν τα σεβάστηκε η κοινωνία.
10. Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. Έναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσω αύριο τα δικά μου παιδιά. Τώρα παίζω με τις κούκλες που μου έφεραν οι γονείς μου. Αύριο θα παίζω με τα παιδιά που θα φέρω εγώ στον κόσμο. Θέλω να τα περιμένει ένας κόσμος καλύτερος: πιο ανθρώπινος, πιο δίκαιος και πιο ειρηνικός για όλους.
ΠΗΓΗ: Ενημερωτικό έντυπο του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΙΚΟΝΑ: dkogkidou@facebook
Η μαζική ανοικοδόμηση και η αντιπαροχή δεν έχουν ακόμη αρχίσει την έφοδό τους στην Αθήνα.
Τα μικρά σπίτια με τις εσωτερικές αυλές και τα στενά μπαλκόνια δίνουν το χρώμα της γειτονιάς, όπου τα παιδιά παίζουν ανεμπόδιστα στους δρόμους «ρόδα» και «κότσια».
Τα μαγαζιά με τις ξύλινες πόρτες βγάζουν στο πεζοδρόμιο την πραμάτειά τους: ρύζι και φασόλια με την οκά, πράσινο σαπούνι αλλά και λευκά σεντόνια για την προίκα των κοριτσιών.
Γιάννης Τσαρούχης: «Το σπίτι με τις Καρυάτιδες»
Από κάποια «κορίτσια» της Αθήνας γοητεύτηκε και ο Γάλλος φωτογράφος Ανρί Καρτιέ-Μπρεσόν στο πέρασμά του από την πρωτεύουσα πριν ακόμη γίνει διάσημος.
Πρόκειται για τις «Καρυάτιδες» που κοσμούν ένα μικρό νεοκλασικό κτίριο στην οδό Αγίων Ασωμάτων 45.
Η φωτογραφία του Μπρεσόν
Ο Μπρεσόν στήνει το πλάνο του με κέντρο το ετοιμόρροπο σπίτι και ο μαγικός φακός του σταματάει τον χρόνο επιτυγχάνοντας την αρμονία της αντίθεσης. Οι δύο κόρες, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και φθαρμένες τις πτυχές από τους χιτώνες τους, μοιάζουν να προσπαθούν να συγκρατήσουν τη μισογκρεμισμένη οροφή.
Από κάτω, μπροστά από το ισόγειο κουρείο του Παν. Κριτικάκου, περνούν ανυποψίαστες με συγχρονισμένο βήμα δύο ηλικιωμένες γυναίκες, συμβάλλοντας στην αντιδιαστολή της εικόνας: Η λευκή ομορφιά των «Καρυάτιδων» και οι μαυροφορεμένες γυναίκες. Η νιότη και το γήρας. Η φθορά και η αθανασία. Το χθες και το σήμερα...
Η σχέση του ανθρώπου με τον τόπο του, η γεωμετρία και η αρμονία, η τρυφερότητα, η συγκίνηση και το χιούμορ, όλα τα χαρίσματα του Μπρεσόν που έχουν εξυμνήσει οι ειδικοί κατατάσσοντάς τον στους κορυφαίους φωτογράφους του 20ού αιώνα, φαίνεται να έχουν αποτυπωθεί σε αυτήν τη μαυρόασπρη εικόνα.
Αγίων Ασωμάτων 45, σήμερα
Οι «Καρυάτιδες» δείχνουν πιο νέες από ποτέ. Το κτίριο, που ανήκει στο υπουργείο Πολιτισμού, σώθηκε από την κατάρρευση όταν ανακηρύχθηκε διατηρητέο το 1989, ενώ 10 χρόνια αργότερα ανακαινίστηκε με την επίβλεψη του αρχιτεκτονικού γραφείου του Στέφανου Πάντου-Κίκκου.
Σήμερα είναι το μικρό κόσμημα του δρόμου, καθώς προβάλλει στους τόνους της ώχρας, της τερακότας και του χακί.
Οι μαρμάρινες Κόρες του Ερεχθείου «πλένονται» δημοσίως μέσα στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Μόνο που αντί για σαπούνι χρησιμοποιούν... λέιζερ!
ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Ιανουάριος 2011
Οι εργασίες συντήρησης των Καρυάτιδων πραγματοποιούνται μέσα στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, ακριβώς στον χώρο όπου εκτίθενται. Αυτό δε γίνεται μόνο για να αποφευχθεί η μεταφορά των αγαλμάτων, που μπορεί να προκαλέσει επιπλέον καταπονήσεις, αλλά και για να μπορεί να συμμετέχει και να πληροφορείται καλύτερα το κοινό.
Η μέθοδος καθαρισμού που χρησιμοποιείται, με λέιζερ, είναι μοναδική στον κόσμο ελληνική πατέντα και αναπτύχθηκε από το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) της Κρήτης. Δεν καταπονεί καθόλου το κυρίως σώμα των αγαλμάτων, αλλά δρα επιφανειακά. Είναι ο καταλληλότερος τρόπος για την απομάκρυνση της αιθάλης και των υπόλοιπων επικαθήσεων που οφείλονται στην επιβαρυμένη ατμόσφαιρα της Αθήνας.
Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011
Είναι περασμένες 8 μ.μ. Οι εκατοντάδες επισκέπτες του μουσείου θα ζήσουν σε λίγο μια συγκλονιστική εμπειρία: Θα παρακολουθήσουν σε ζωντανό χρόνο τον καθαρισμό ενός μικρού σημείου από την κόμη της Καρυάτιδας Α. Είναι κάτι που θα συμβεί για πρώτη φορά όχι μόνο στα ελληνικά αλλά και στα διεθνή χρονικά.
Το τυχερό κοινό που «καθηλώθηκε» από τον καθαρισμό σε πραγματικό χρόνο
Ο πρόεδρος του μουσείου, καθηγητής Δημήτρης Παντερμαλής, μιλάει στο κοινό που παρακολουθεί ευλαβικά. Λέει ότι στα 2.500 χρόνια που βρίσκονταν οι Κόρες πάνω στην Ακρόπολη είδαν πολλά.
Ένιωσαν την Ιστορία να πληγώνει το σώμα τους...
Έζησαν πυρκαγιές στα ρωμαϊκά χρόνια...
Έχασαν τα χέρια τους...
Είδαν το Ερέχθειο, στο οποίο ανήκαν, να μετατρέπεται σε χριστιανικό ναό...
Αργότερα το είδαν να γίνεται έδρα του χαρεμιού που διατηρούσε ο Τούρκος διοικητής της Ακρόπολης...
Έχασαν τη μία «αδερφή» τους όταν ο Έλγιν αποφάσισε να πάρει στην πατρίδα του την καλύτερα σωζόμενη...
Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, το 1827, μια οβίδα έριξε κάτω τη μία από αυτές...
Η πανέμορφη αρχαϊκή Κόρη βρίσκεται στην προβεβλημένη θέση της, στο πρώτο επίπεδο του Μουσείου που σχηματίζει μπαλκόνι. Την αγκαλιάζει μια πλατφόρμα που μπορεί να ανεβοκατεβαίνει. Εκεί βρίσκονται τα μηχανήματα του λέιζερ. Ο χώρος θυμίζει χειρουργείο.
Η μεγάλη στιγμή φτάνει!
Η προστατευτική κουρτίνα κλείνει· δεν πρέπει να κινδυνεύσουν οι επισκέπτες από το λέιζερ. Την πρώτη μικρή απογοήτευση του κοινού, επειδή θα παρακολουθούσε τον καθαρισμό σε οθόνη μέσω κάμερας, διαδέχεται ο ενθουσιασμός.
Τυχεροί οι φωτορεπόρτερ: έχουν ειδική άδεια να δουν από ψηλά τι συμβαίνει πίσω από την κουρτίνα
Η πλατφόρμα σηκώνεται ψηλά. Οι δύο συντηρήτριες, με ειδικές μάσκες στα μάτια και με μεγεθυντικό φακό, έχουν κατανείμει την εργασία:
Η μία βρέχει το σημείο από την κοτσίδα της Καρυάτιδας που θα καθαριστεί με μία μπατονέτα. Με το ειδικό υγρό που χρησιμοποιεί (διάλυμα νερού και ανθρακικού ασβεστίου) θα απορροφηθεί καλύτερα η ενέργεια του λέιζερ.
Η άλλη χρησιμοποιεί το λέιζερ, μια μπλε φωτεινή δέσμη που πέφτει κάθετα στην επιφάνεια του γλυπτού, και καθαρίζει σιγά σιγά τη βρομισμένη, σκούρα επιφάνεια.
Ταυτόχρονα, ένας σωλήνας ρουφάει ό,τι περιττό υπάρχει στον αέρα.
Η συντηρήτρια επί το έργον με χέρι σταθερό...
...και ειδικά γυαλιά...
Είναι όντως εντυπωσιακό: Η μαυρισμένη κοτσίδα «πυροβολείται» από το λέιζερ και γίνεται «λευκή». Με αυτήν την τεχνολογία έχει ήδη «καθαριστεί» η ζωφόρος του Παρθενώνα αλλά και μία από τις Καρυάτιδες —η πιο «τραυματισμένη».
Ένα τέταρτο αργότερα η παράσταση τελειώνει. Ο συντηρητής του μουσείου Κώστας Βασιλειάδης μαζί με τον Δημήτρη Παντερμαλή και τον επικεφαλής του ΙΤΕ Κρήτης, Κώστα Φωτάκη, απαντούν στις απορίες του κοινού. Μαθαίνουμε πως:
1 Η τελευταία φορά που συντηρήθηκαν τα αγάλματα ήταν το 1970.
2 Για να καθαριστεί κάθε Καρυάτιδα χρειάζονται 3–4 μήνες, ανάλογα με το πάχος της κρούστας. Η μαύρη κρούστα είναι συγκεντρωμένη κυρίως στα σημεία όπου ήταν στεγασμένο το γλυπτό. Η βροχή ξέπλενε (ευτυχώς) την ακάλυπτη πλευρά του, όμως μαζί με την κρούστα παρέσερνε και λεπτομέρειες από τον γλυπτό διάκοσμο.
3 Η εργασία, ακόμη και με το θαυματουργό λέιζερ, απαιτεί πολλή ενέργεια και είναι εξαιρετικά χρονοβόρα. Ο καθαρισμός ελάχιστων εκατοστών χρειάζεται τρεις ώρες δουλειάς. Μετά από δύο ώρες ο συντηρητής βάζει στην άκρη το λέιζερ· το χέρι του έχει αρχίσει να σιγοτρέμει. Η φυσική κόπωση είναι τεράστια και κανείς δε θέλει να διακινδυνεύσει κάποιο λάθος με τόσο σημαντικά γλυπτά.
4 Η εμπορική αξία κάθε μηχανήματος ανέρχεται σε 50.000–60.000 ευρώ, αλλά αυτήν τη στιγμή δεν κυκλοφορούν στην αγορά.
Οι εργασίες συντήρησης και καθαρισμού συνεχίζονται. Δείτε και το σχετικό βιντεάκι:
Φοιτήτριες χτενίστηκαν όπως οι Κόρες της Ακρόπολης σε πανεπιστημιακό πρόγραμμα για την Ιστορία της Τέχνης
ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ
Απρίλιος 2010
Είναι φοιτήτριες σε ένα Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ (ΗΠΑ) όπως εκατομμύρια άλλες στη χώρα τους και σε όλον τον κόσμο. Μόνο που αυτές είχαν το προνόμιο να γίνουν για λίγες μέρες... Καρυάτιδες.
Τα όμορφα νεανικά κεφάλια τους στολίστηκαν με πλεξίδες και πλούσιους βοστρύχους, ενώ η χάρη, η κομψότητα, η αγέρωχη θωριά μιας αρχαίας Ελληνίδας, όπως ήταν αυτές που ενέπνευσαν τις Κόρες της Ακρόπολης (τις Καρυάτιδες του Ερεχθείου), μεταμόρφωσαν ως διά μαγείας τα κορίτσια τού σήμερα σε εκλεπτυσμένα μοντέλα αρχαίων καλλιτεχνών.
Η Ιστορία κάνει κύκλους —και η μόδα επίσης. Ένα πανεπιστημιακό πρόγραμμα στο πλαίσιο διδασκαλίας της Ιστορίας της Τέχνης μπορεί να επαναφέρει στο προσκήνιο κοκεταρία χιλιετιών. «Δράστις» η δρ Κατρίν Σουάμπ, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Φέρφιλντ με ειδίκευση στην Ιστορία της Τέχνης της ελληνορωμαϊκής εποχής, η οποία θέλησε να ερευνήσει αν οι περίτεχνες κομμώσεις των αρχαίων αγαλμάτων —και συγκεκριμένα των Καρυάτιδων— μπορούν να αναπαραχθούν στις γυναίκες του σήμερα.
Το βασικό ερώτημα που ετέθη ήταν απλό: Αυτές οι κομμώσεις ήταν αληθινές ή φανταστικές; Ήταν δηλαδή κομμώσεις πραγματικών γυναικών ή μια καλλιτεχνική σύμβαση που είχαν εφεύρει οι γλύπτες;
Ως συνεπής ερευνήτρια η κυρία Σουάμπ χρησιμοποίησε τη μέθοδο του πειράματος. Έξι φοιτήτριες του Πανεπιστημίου (όσες και οι Καρυάτιδες), επιλεγμένες με βάση το μήκος και την ποιότητα των μαλλιών τους, προσφέρθηκαν ως «εθελόντριες» για το πρόγραμμα.
Την εκτέλεση του έργου ανέλαβε ένα επαγγελματικό κομμωτήριο, έχοντας ως πρότυπο φωτογραφίες των αληθινών Καρυάτιδων. Το αποτέλεσμα ήταν θετικό: Επιβεβαιώθηκε ότι πηγή έμπνευσης των αγαλμάτων ήταν πραγματικές γυναίκες της αρχαίας Αθήνας.
Οι βόστρυχοι των μαλλιών συστρέφονται με χάρη και οι πλεξίδες σχηματίζουν στεφάνια στο κεφάλι της νεαρής Αμερικανίδας που είναι χτενισμένη όπως οι αρχαίες Καρυάτιδες
Οι μαρμάρινες Καρυάτιδες όπως εκτίθενται στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης
Το πείραμα έγινε τον Απρίλιο του 2009. Όλη η διαδικασία, αλλά και οι αντιδράσεις των φοιτητριών καθώς μετατρέπονταν από γυναίκες του 21ου αιώνα σε αρχαίες Ελληνίδες, καταγράφηκε σε DVD. Βέβαια, η μόλις 15 λεπτών διάρκειά του δεν αντικατοπτρίζει τον πραγματικό χρόνο που απαιτήθηκε για τις κομμώσεις.
Άλλωστε και στην αρχαιότητα η κόμμωση, την οποία αναλάμβανε να πραγματοποιήσει η θεραπαινίδα της κυρίας του οίκου, διαρκούσε, παρά τη δεδομένη εμπειρία, αρκετή ώρα.
Σίγουρα όμως οι κομμώσεις αυτές συμβόλιζαν, μαζί με τα κοσμήματα, την ανώτερη τάξη στην οποία ανήκαν οι γυναίκες, κάτι που έπρεπε να είναι φανερό όταν εμφανίζονταν σε μεγάλα δημόσια γεγονότα όπως οι θρησκευτικές εορτές.
Οι έξι φοιτήτριες του Φέρφιλντ φωτογραφίζονται όπως οι Καρυάτιδες στο Ερέχθειο
Όσον αφορά τις φοιτήτριες, μπορεί στην αρχή να συμμετείχαν στο πρόγραμμα από περιέργεια, όπως είπαν, αλλά στη συνέχεια βίωσαν την εμπειρία ως μια διαφορετική προσέγγιση στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, τον οποίο αισθάνθηκαν πολύ κοντά τους. «Δεν έμοιαζε σε τίποτε με αρχαία ιστορία», δήλωσε χαρακτηριστικά μία από αυτές.
Γι’ αυτό άλλωστε και το Πανεπιστήμιο προτίθεται να το χρησιμοποιήσει στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του.
Τη διετία 2009-2011 ευτύχησα να συνεργάζομαι με την Agi Star σε καθημερινή βάση. Ήμουν ο δάσκαλός της. Την πρώτη χρονιά, όταν ήταν στην τετάρτη, έφερε στην τάξη ένα εξαιρετικό δημοσίευμα για το μάθημα της Ιστορίας. Το διαβάσαμε, συζητήσαμε τις εντυπώσεις μας, το πήραμε σε φωτοτυπία για το αρχείο μας. Τώρα το αναρτήσαμε και στο ΠΟΔήΛΑΤΟ. Σε ευχαριστώ, Agi!
Ο Ισπανός φωτογράφος Ευγένιο Ρεκουένκο είναι διάσημος παγκοσμίως για τη δουλειά του στις διαφημιστικές εκστρατείες μεγάλων εταιρειών. Το 2008 χρησιμοποίησε μοντέλα ως ανθρώπινα αγάλματα, τα οποία παραπέμπουν στην ελληνική αρχαιότητα.
Ο Άτλας φέρει στους ώμους του την υδρόγειο
Με επιρροές από τα γλυπτά των αετωμάτων του Παρθενώνα, δημιούργησε μια ζωντανή εικόνα, που απεικονίζει σκηνές από μάχες, θεούς του Ολύμπου, τον Άτλαντα και τον φόνο της Μέδουσας από τον Περσέα.
O φόνος της Μέδουσας από τον Περσέα
Κάντε κλικ και δείτε ολόκληρη την εικόνα...
...αλλά και ένα βίντεο από την έκθεση που παρουσίασε:
Σίγουρα νιώθουμε περήφανοι που ο πολιτισμός των αρχαίων Ελλήνων εξακολουθεί να εμπνέει καλλιτέχνες, ιστορικούς, πολιτικούς, ολόκληρους λαούς απ’ όλο τον κόσμο, όμως η περηφάνια αυτή είναι «τζούφια» αν δεν ασχολούμαστε και δε μελετούμε κι εμείς την ιστορία μας...
