5 Μαΐ 2020

Ο καινούριος μου φίλος

Από τον wolf23
Μαθητής της έκτης τάξης

Αγαπητοί μου ποδηλάτες,

Μιας και σας γνωρίζω αρκετό καιρό νομίζω πως ήρθε η ώρα να σας συστήσω τον καινούριο μου φίλο, τον Craig (Κρεγκ). Όπως μπορείτε να δείτε είναι όμορφος και έχει αυξημένη την αίσθηση της αφής!




Φιλία

3 Μαΐ 2020

Μια ξαφνική είδηση

Από την April 12
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Κανένας δεν ξέρει τι θα συμβεί στο μέλλον. Αν προγραμματίσεις κάτι δεν ξέρεις αν θα συμβεί. Είναι αυτό που λέμε «καμιά φορά αποφασίζει η ζωή για εσένα».

Όπως φέτος την Καθαρά Δευτέρα θα πήγαινα με την οικογένειά μου εκδρομή στις Σέρρες, αλλά τελικά δεν μπορέσαμε να πάμε πουθενά λόγω του covid 19.

Μια Τρίτη που πήγαινα στην προπόνηση του βόλεϊ, όπως συνήθιζα, είδα δύο ανθρώπους με άσπρη στολή να κάνουν απολύμανση για τον κορωνοϊό. Αμέσως μετά έμαθα πως έκλεισαν τα σχολεία και δε θα πηγαίναμε την επόμενη μέρα.

Γενικά ο κορωνοϊός ήταν μια ξαφνική είδηση για όλους μας που μας έφερε τη ζωή πάνω κάτω, γι’ αυτό δεν μπορούμε να ξέρουμε τίποτα για το τι θα συμβεί στο μέλλον.


Μένουμε ασφαλείς

Πρώτη θα είναι εκεί για να σε βοηθήσει

Από την April 12
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Υπάρχουν διαφορετικά είδη οικογενειών σε όλο τον κόσμο όπως η πυρηνική, η διευρυμένη και άλλα, όμως όλα τους έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους.

Σε μια οικογένεια πρέπει να υπάρχει αγάπη, εμπιστοσύνη, συνεννόηση και το πιο σημαντικό για εμένα αλληλεγγύη γιατί αν χρειαστείς κάτι η οικογένειά σου πρώτη θα είναι εκεί για να σε βοηθήσει. Είναι οι άνθρωποι που αγαπάς δίπλα σου σε όποια απόφαση πάρεις στη ζωή σου και σε υποστηρίζουν πάντα.


Ο εχθρός με την κορόνα

Από τη Νεφ.2008
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Η φετινή χρονιά, όλοι περιμέναμε να είναι τέλεια και γεμάτη γέλια και χαρά. Περιμέναμε τα αποχαιρετιστήρια πάρτι περισσότερο απ’ όλα αλλά και το απεριόριστο παιχνίδι. Υπήρχαν τόσα πολλά που θέλαμε να κάνουμε, αλλά μας πρόλαβε ο εχθρός με την κορόνα. Κάπου στα μέσα Μαρτίου, άρχισαν να κλείνουν τα γειτονικά σχολεία, ώσπου έκλεισε και το δικό μας.

Αρχικά, άρχισε να με πλημμυρίζει ευτυχία, δεν μπορούσα να σκεφτώ τι θα έκανα πρώτα! Καθώς όμως περνούσε ο χρόνος, οι λοιμωξιολόγοι έλεγαν πως ο βασιλικός εχθρός μάς περικυκλώνει, μας πολιορκεί...

Έτσι δεν μπορούσα να βγαίνω έξω, ούτε να παίζω με τις φίλες μου. Τότε άρχισα να θυμάμαι τα όνειρα που είχα όταν πήγαινα σχολείο. Άρχισα να θυμάμαι τα πάρτι, το παιχνίδι... Τώρα όλα αυτά μου φαίνονταν πολύ μακρινά. Έπειτα σκέφτηκα: «Για δες, καμιά φορά Η ΖΩΗ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ και εσύ δεν μπορείς παρά να συνεχίσεις γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή...»


Μένουμε ασφαλείς

Οι πιο πολύτιμες κλωστές

Από τη Νεφ.2008
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Η οικογένεια είναι μια ομάδα που αποτελείται από τους γονείς και το παιδί ή τα παιδιά που ανατρέφουν. Υπάρχουν διάφορα είδη οικογενειών, όπως η πυρηνική, η μονογονεϊκή, η πολύτεκνη και η πολύτεκνη διευρυμένη οικογένεια που υπήρχε παλιά.

Το πιο σημαντικό σε αυτή την ομάδα είναι το να υπάρχει αρμονία μεταξύ τους, να συζητάνε, να βοηθάνε ο ένας τον άλλο. Για να υπάρχει αρμονία, θα πρέπει να έχουν χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης, αγάπης, φροντίδας και να μην υπάρχουν καβγάδες ή βία.

Η συζήτηση είναι άλλος ένας παράγοντας, που δημιουργεί μια οικογένεια δεμένη και αγαπημένη. Με τις συζητήσεις μεταξύ παιδιών και γονέων οι ζωές των παιδιών διευκολύνονται και τα προβλήματά τους λύνονται, αφού επικοινωνούν με κάποιον μεγαλύτερο, άρα και με πιο μεγάλη εμπειρία. Όμως δεν κάνει καλό μόνο στα παιδιά αλλά και στους γονείς επειδή είναι ανακουφισμένοι που θα έχουν δώσει μια καλή συμβουλή στα παιδιά τους.

Για να βοηθούν ο ένας τον άλλο, πρέπει η ομάδα αυτή που λέγεται οικογένεια να έχει υφανθεί από τις πιο πολύτιμες κλωστές. Την κλωστή της αγάπης, της ευτυχίας, της αλληλεγγύης, της εμπιστοσύνης. Η βοήθεια μεταξύ τους, διακλαδίζεται και με τη συζήτηση. Δηλαδή, αν θέλεις να βοηθήσεις κάποιον, δεν είναι απαραίτητη η χειρωνακτική βοήθεια αλλά και η ψυχική, που εμβαθύνει περισσότερο. Συνήθως αυτό συμβαίνει με τη συζήτηση.

Κατά τη γνώμη μου, αυτοί είναι οι πιο σημαντικοί παράγοντες για μια αγαπημένη και δεμένη οικογένεια...


Μια οικογένεια ανάμεσα στις άλλες

Με λένε Θανάση Παπαδόπουλο, πηγαίνω στην Τρίτη Δημοτικού και μένω στο σπίτι μου, στην Αθήνα, με τη μικρή μου αδερφή, τη μαμά μου και τον μπαμπά μου. Αυτή είναι η οικογένειά μου. Διάβασα κάπου πως όλες οι οικογένειες δεν είναι σαν τη δική μου και ότι υπάρχουν πολλές διαφορετικές οικογένειες όχι μόνο από χώρα σε χώρα κι από εποχή σε εποχή, αλλά και μέσα στην ίδια πόλη, στην ίδια γειτονιά. Για παράδειγμα, μια οικογένεια σαν τη δική μου, που αποτελείται από δυο γονείς και τα παιδιά, που μένουν όλοι στο ίδιο σπίτι, είναι αρκετά συνηθισμένη αλλά έχει ένα ασυνήθιστο όνομα: λέγεται πυρηνική οικογένεια.





Αν ζούσαμε σε άλλη εποχή, θα μέναμε μάλλον όλοι μαζί, στο ίδιο σπίτι, στο χωριό του πατέρα του παππού, δηλαδή του προπάππου μου. Οι μεγάλοι θα δούλευαν όλοι μαζί στα χωράφια, στο περιβόλι και στον κήπο. Οι γυναίκες θα μαγείρευαν και θα έφτιαχναν ψωμί και τα παιδιά θα κοιμόμασταν όλα μαζί στρωματσάδα στο ίδιο δωμάτιο. Σίγουρα θα ήμασταν μια μεγάλη ενδιαφέρουσα οικογένεια, που αλλιώς λέγεται και διευρυμένη, γιατί περιλαμβάνει περισσότερες από μία γενιές: τη γενιά του προπάππου, του παππού, του μπαμπά και τη δική μας.

Οι περισσότερες οικογένειες —τουλάχιστον στην Ευρώπη— είναι πυρηνικές. Και σ’ αυτό το είδος οικογένειας όμως υπάρχει ποικιλία. Για παράδειγμα, ο θείος μου είναι παντρεμένος και έχει με τη γυναίκα του —τη σύζυγό του, όπως λένε— ένα κοριτσάκι που του χρόνου θα πάει Πρώτη Δημοτικού. Αυτή η ξαδερφούλα μου, όταν ήρθε στο σπίτι του θείου μου ήταν ακόμα πιο μικρή, αλλά δεν ήταν και τελείως μωρό. Τότε μου είπαν πως η ξαδερφούλα μου είναι δικό τους παιδί, μόνο που δεν το έχουν γεννήσει αλλά το έχουν υιοθετήσει. Νομίζω πως δεν υπάρχει καμία διαφορά αν είσαι υιοθετημένος, αφού το ίδιο σε αγαπάνε όλοι.



Τα άλλα μου ξαδέρφια είναι παιδιά της θείας μου, της αδερφής του πατέρα μου δηλαδή. Έχουν δύο σπίτια και δύο δωμάτια το καθένα! Ο ξάδερφός μου είπε πως στην αρχή δεν του άρεσε καθόλου. Ωστόσο, τώρα συνήθισε. Βλέπετε, οι δικοί του γονείς, η θεία μου με τον άντρα της, πήραν διαζύγιο. Διαζύγιο παίρνουν τα ζευγάρια που παντρεύονται και το μετανιώνουν, δηλαδή μετά βλέπουν πως δεν ταιριάζουν κι αλλάζουν γνώμη. Τότε τα παιδιά ζουν με τον έναν από τους δύο γονείς, αλλά βλέπουν και τον άλλον όποτε θέλουν.



Ξέρω, βέβαια, ότι υπάρχουν και παιδιά που έχουν μόνο μπαμπά ή μόνο μαμά. Αυτό μπορεί να συμβαίνει για διάφορους λόγους. Μπορεί να μη ζει ο ένας από τους δυο γονείς. Μπορεί, πάλι, να έχεις έναν μπαμπά και μια μαμά, αλλά να ζεις με τον έναν από τους δύο κι έναν καινούργιο μπαμπά, που λέγεται πατριός, ή μια καινούργια μαμά, που λέγεται μητριά. Αυτοί λέγονται θετοί γονείς.

Όταν μεγαλώσω και κάνω δική μου οικογένεια, δεν ξέρω ακόμα πώς θα μοιάζει. Η γιαγιά λέει πως καμιά φορά αποφασίζεις εσύ και καμιά φορά αποφασίζει η ζωή για σένα. Εγώ δεν καταλαβαίνω τελείως τι σημαίνει αυτό. Αν και είμαι ακόμα μικρός, πιστεύω ότι το πιο σημαντικό σε μια οικογένεια είναι να είναι όλοι καλά μεταξύ τους, να συζητάνε και να βοηθάνε ο ένας τον άλλον.


Οικογένεια
ΚΕΙΜΕΝΟ: Γλώσσα ΣΤ΄ Δημοτικού (διασκευή από τους «Ερευνητές» της Καθημερινής, 17.05.2003)
ΕΙΚΟΝΕΣ: 123rf.com, rebeccatattoo.wordpress.com, rottentomatoes.com

1 Μαΐ 2020

Καλή Πρωτομαγιά!

Από τη Νεφ.2008
Μαθήτρια της έκτης τάξης


Και καλό μήνα!

Πρωτομαγιά

▼ Διαβάστηκαν περισσότερο την τελευταία εβδομάδα