Ήθελα να ’χω ένα σπίτι εξοχικό
μ’ έναν πολύ μεγάλο κήπο —όχι τόσο
για τα λουλούδια, για τα δέντρα, και τες πρασινάδες
(βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· είν’ ευμορφότατα)
αλλά για να ’χω ζώα. Α να ’χω ζώα!
Τουλάχιστον επτά γάτες —οι δυο κατάμαυρες,
και δυο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεση.
Έναν σπουδαίο παπαγάλο, να τον αγροικώ
να λέγει πράγματα μ’ έμφαση και πεποίθησην.
Από σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ’ έφθαναν.
Θα ’θελα και δυο άλογα (καλά είναι τ’ αλογάκια).
Κι εξάπαντος τρία, τέσσερα απ’ τ’ αξιόλογα,
τα συμπαθητικά εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια,
να κάθονται οκνά, να χαίροντ’ οι κεφάλες των.
Τα σημεία στίξης μέσα στις προτάσεις
άμα τα ξεχάσεις, σίγουρα θα χάσεις!
Όλα είναι χρήσιμα κι ας είναι μικρά,
θα σ’ το πουν και μόνα τους· άκουσε καλά:
— Για πες, μικρή τελεία; — (κουκκίδα στη γωνία)
— Την πρόταση τελειώνω, το λέω και το δηλώνω!
— Κι εσύ, κόμμα, τι θα πεις; — (μισοφέγγαρο θαρρείς)
— Τις λίστες σας χωρίζω, αναπνοή χαρίζω!
— Για πες, ερωτηματικό, — ποιο είν’ το δικό σου μυστικό;
— Θέλεις να ρωτήσεις; Να με τοποθετήσεις!
— Τι λέει το θαυμαστικό; — (τελίτσα, γραμμούλα με δυνατή φωνούλα)
— Εύχομαι! Θαυμάζω! Δυνατά φωνάζω!
Πάνω κάτω δυο τελείες λένε σαν μικρές κυρίες:
«Τώρα κάτι εξηγώ ή τα λόγια κάποιου χρησιμοποιώ!»
Να και τα εισαγωγικά, σαν αφτάκια μυτερά:
«Όταν τα λόγια του άλλου θα πεις, πριν και μετά, εκεί θα μας βρεις!»
Και η παύλα διαλόγου στην αρχή πάντα του λόγου:
«Όταν διάλογο αρχίσεις, να με χρησιμοποιήσεις!»
Τα σημεία στίξης μέσα στις προτάσεις
άμα τα ξεχάσεις, σίγουρα θα χάσεις!
Τώρα που σου μίλησαν, μάθε τα καλά
κι όλα σου τα κείμενα θα ’ναι φοβερά!
ΣΤΙΧΟΙ: Μαρία Καριωτάκη ΜΟΥΣΙΚΗ: Αγάθη Παντελίδου ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Πάνος Μουζουράκης, Παιδική Χορωδία Δήμου Ηρακλείου ΒΙΒΛΙΟ: H κυρία Σιντορέ και η γραμματική... σαν παραμύθι (2016)