15 Νοε 2011

Ποτέ δε θα θέλατε να σας λένε...

Από την tzina45
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Παρακάτω θα σας πω μερικά ονόματα που είμαι σίγουρη ότι δε θα θέλατε να σας λένε ποτέ έτσι. Όπως:

  • Πέτσας Καλοψημένος
  • Ιππουργός Ξυπόλυτος
  • Αρσινόη Σουβλάκη
  • Σεβαστή Φέτα
  • Πύργος Ηλίας
  • Λέλα Τρέλα
  • Βρασίδας Βρικόλακας
  • Διαλεχτή Κατσίκα
  • Όμηρος Λουκανικάς
  • Μάρτης Απρίλης
  • Ανθούλα Καπνιστή
  • Φρίξος Σπάτουλας
  • Ολυμπία Τρίκαλα
  • Ακριβή Γουρούνα

Λογοπαίγνια
ΠΗΓΗ: forum.eimaimama.gr

14 Νοε 2011

Ποιήματα για το Πολυτεχνείο

Από την El
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Η El παρουσιάζει τέσσερα ποιήματα για το Πολυτεχνείο του 1973.



Δείτε τα στις αναρτήσεις που ακολουθούν:


Δικτατορία 1967–1974Παιδικές συλλογέςΠοίηση

Ζωγραφισμένα φορτηγά

Από την Connie11
Μαθήτρια της έκτης τάξης


Το φορτηγό μπίρα


Το φορτηγό τσάντα


Το φορτηγό με τα κιβώτια της pepsi στην οροφή


Το κίτρινο μέρος και ο οδηγός είναι ζωγραφιά ενώ το μπλε μέρος στα αριστερά είναι η πραγματική καμπίνα του οδηγού


Το φορτηγό ενυδρείο


Το φορτηγό βιβλιοθήκη


Το καμένο φορτηγό

Σας υπενθυμίζω ότι αυτά τα φορτηγά είναι ζωγραφισμένα ευτυχώς, γιατί δε θα ήθελα να ήμουν επιβάτης στο παρακάτω:



Απροσδόκητα
ΠΗΓΗ: ;

Η λευτεριά

Της Μαίρης Τράνακα
Ποιήτρια

Η λευτεριά είναι ζωή.
Και είναι η ψυχή τού λεύτερου αδέσμευτη
και είναι το πνεύμα του καθάριο και λυτό.
Και είναι σε θέση να συγκρατεί τον εαυτό του
και όχι να σκύβει δουλικά
στους μισητούς δεσπότες το κεφάλι.



Τη λευτεριά ο άνθρωπος τη φέρνει μέσα του.
Δε μπαίνει το πνεύμα στη φυλακή.
Δε σαπίζουν οι ιδέες στα σίδερα.
Δεν πιάνεται ο αετός στην αιχμαλωσία,
είναι πάντα λεύτερος,
έτσι γεννιέται κι έτσι πεθαίνει.


ΠΗΓΗ: alfavita.gr

Ελεγείο πάνω στον τάφο ενός μικρού αγωνιστή

Του Νικηφόρου Βρεττάκου
Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής, δοκιμιογράφος και ακαδημαϊκός

Πάνω στο χώμα το δικό σου λέμε τ’ όνομά μας.
Πάνω στο χώμα το δικό σου σχεδιάζουμε τους κήπους και τις πολιτείες μας.
Πάνω στο χώμα σου Είμαστε. Έχουμε πατρίδα.
Έχω κρατήσει μέσα μου την τουφεκιά σου.
Γυρίζει μέσα μου ο φαρμακερός ήχος του πολυβόλου.
Θυμάμαι την καρδιά σου που άνοιξε κι έρχονται στο μυαλό μου κάτι εκατόφυλλα
       τριαντάφυλλα που μοιάζουνε σαν ομιλία του απείρου προς τον άνθρωπο.
Έτσι μας μίλησε η καρδιά σου.



Κι είδαμε πως ο κόσμος είναι μεγαλύτερος κι έγινε μεγαλύτερος για να χωρά
       η αγάπη.
Το πρώτο σου παιχνίδι, Εσύ.
Το πρώτο σου αλογάκι, Εσύ.
Έπαιξες τη φωτιά. Έπαιξες το Χριστό. Έπαιξες τον Αϊ Γιώργη και τον Διγενή.
Έπαιξες τους δείχτες του ρολογιού που κατεβαίνουν τα μεσάνυχτα.
Έπαιξες τη φωνή της ελπίδας εκεί που δεν υπήρχε φωνή.
Η πλατεία ήταν έρημη. Η πατρίδα είχε φύγει.


ΠΗΓΗ: alfavita.gr
ΕΙΚΟΝΑ: taxidistignosi.wordpress.com

Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες

Του Γιάννη Ρίτσου
Ποιητής

Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι.
Γιε μου, στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε.

Δες, πλάι μας περνούν πολλοί, περνούν καβαλαραίοι,
όλοι στητοί και δυνατοί και σαν και σένα ωραίοι.



Ανάμεσά τους, γιόκα μου, θωρώ σε αναστημένο,
το θώρι σου στο θώρι τους μυριοζωγραφισμένο.

Γιε μου, στ’ αδέρφια σου τραβώ και σμίγω την οργή μου,
σου πήρα το ντουφέκι σου, κοιμήσου εσύ πουλί μου.


ΠΗΓΗ: alfavita.gr

1050 Χιλιόκυκλοι

Της Κωστούλας Μητροπούλου
Συγγραφέας, ποιήτρια, αρθρογράφος, μεταφράστρια

«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,
δεν σου ’στειλε ένα μήνυμα μητέρα,
αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιου σου,
ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.

«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Μιλάει ένα κορίτσι κι ένα αγόρι,
εκπέμπουνε τραγούδι μοιρολόι,
χίλιες πενήντα αντένες η λαχτάρα,
σε στόματα μανάδων η κατάρα.



Και τα κορίτσια και τ’ αγόρια που μιλούσαν,
τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν μετρούσαν,
δοκίμαζαν τις λέξεις με αγωνία,
κι αλλάζανε ρυθμό στην ιστορία.

«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Γραμμένα μένουν τα ονόματα στο αρχείο,
δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο,
λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μανάδες,
πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες.


ΠΗΓΗ: alfavita.gr

▼ Διαβάστηκαν περισσότερο την τελευταία εβδομάδα