Μια ιστορία με το Κκ
Έναν καιρό και μια φορά,
μπορεί τώρα ή παλιά,
τρεις κοκαλιάρες καραμέλες
κυκλοφορούν και κάνουν τρέλες!
Μία κοκαλιάρα καραμέλα
με μία κόκκινη κορδέλα,
κορμί σαν κυπαρίσσι
—νερό από κρύα βρύση—
με καμάρι περπατάει,
πασαρέλα κυνηγάει!
— Καλημέρα, καλησπέρα,
καλησπέρα, καλημέρα!
στον καθρέφτη όλη μέρα
κουνιέται και λυγιέται,
φόρεμα συλλογιέται.
— Καλημέρα, καλησπέρα!
Καλησπέρα, καλημέρα!
Παρέα κάνει με την κτένα,
δε μιλάει σε κανένα.
Τα μαλλιά της, καστανά,
κυματίζουν κατσαρά.
Μια κοκαλιάρα καραμέλα
με μια κίτρινη κορδέλα,
κούκλα απ’ την Καλαβρία,
σταματά κυκλοφορία!
Κόκορας τη συναντάει,
με καπέλο χαιρετάει
—Kο, κο, κο, κο, κο, κο, κο, κο!—
κολακείες την κερνάει
—Kε, κε, κε, κε, κε!—
και χαμόγελα σκορπάει.
Κότα μ’ ένα καροτσάκι
—Kα, κα, κα, κα, κα!—
με μικρό κοτοπουλάκι
—Kι, κι, κι, κι, κι, κι, κι, κι, κι!—
κατάκαρδα το παίρνει,
με τα λόγια της τον δέρνει,
θυμός μέσα της καλπάζει,
άγρια πολύ τον κατσαδιάζει:
— Κκκκκ! Κκκκκ!
— Καλημέρα, καλησπέρα!
στον καθρέφτη όλη μέρα,
καλλίγραμμη, καμαρωτή,
την κορόνα επιθυμεί!
Καθυστέρηση καμία!
Πάει προς τα καλλιστεία,
κυνηγά επιτυχία!
Η καλύτερη νικάει!
Η πιο όμορφη κερνάει!
Κατσαρίδα προσπερνάει,
κραυγές βγάζει και το σκάει!
Κλάματα και οδυρμοί,
κακότυχη είναι πολύ!
— Καλησπέρα, καλημέρα!
τραγουδάει όλη μέρα.
Η φωνή σαν καραμούζα
και οι κατσαρίδες σούζα!
Καλλίφωνη, καμαρωτή,
καθόλου δεν καθυστερεί.
Καριέρα επιθυμεί τρανή
καλλιτέχνη στη σκηνή!
Στην καρέκλα καθιστός
κόσμος πολύς και διαλεχτός.
Την κιθάρα της αρπάζει,
πολύ δυνατά κραυγάζει!
Καραμούζα χαλασμένη,
καθαρή φωνή δε βγαίνει!
Όλα τα κακά παιδάκια
την παίρνουν με τα κρεμμυδάκια.
Κατακόκκινη αρρωσταίνει
και κατάκαρδα το παίρνει.
Κρύβεται στο καμαρίνι
και ποτέ δεν ξαναβγαίνει!
ΒΙΝΤΕΟ: Εκπαιδευτική Ραδιοτηλεόραση
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΕΙΚΟΝΑ: Ένα Γράμμα Μια Ιστορία
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΕΙΚΟΝΑ: Ένα Γράμμα Μια Ιστορία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου