Μια ιστορία με το Σσς
Έναν καιρό και μια φορά,
μπορεί τώρα ή παλιά,
σκαντζοχοιράκι μια σταλιά
μ’ αγκαθάκια σουβλερά
κάθε ημέρα σταθερά
σκαρώνει μία ζαβολιά!
Με τα δυο μάτια σφαλιστά,
από τον ύπνο του κλειστά,
το στρώμα αφήνει με χαρά
για μια μεγάλη σκανδαλιά!
Σηκώνεται στο πι και φι,
τα δόντια πλένει στη στιγμή!
Τη σοκολάτα του ρουφά,
σκούφο και κασκόλ φορά.
Το σακίδιο δεν ξεχνάει
και μεμιάς στη στάση πάει.
Μια σακαράκα σχολικό
—σαραβαλάκι κλασικό—
σταματάει στο ξαφνικό.
Τα φρένα βγάζουν μια στριγκλιά,
μα ο σκαντζόχοιρος μιλιά.
Με στραγάλια στρογγυλά
τις σαμπρέλες τις τρυπά!
Σάλτο κάνει, κατεβαίνει,
σε σαμάρι ανεβαίνει,
στο σχολείο του πηγαίνει.
Σανό του δίνει, τον ποτίζει,
γκαρίζει και σαχλαμαρίζει.
Σε σκαμνάκι σκαρφαλώνει
κι άλλη ζαβολιά σκαρώνει:
Συμμαθήτρια σημαδεύει,
με σαΐτα τη στοχεύει,
«τσαφ!» στο στόμα ταξιδεύει.
Απ’ την τάξη αμέσως βγαίνει,
μα σε λίγο ξαναμπαίνει!
Τις συνέπειες τις ξεχνάει,
σαπουνόνερο φυσάει.
Σαπουνόφουσκες πετάνε,
πάνω στο ταβάνι σκάνε!
Ο σκαντζόχοιρος γελάει,
συνεχίζει να φυσάει
κι απ’ την τάξη έξω σκάει.
Ροζ τσιχλόφουσκα μασάει,
κάθε δυο και τρεις τη σκάει.
«Σς σς!» κάνει η Σοφία,
«Σς!» ο Σωτήρης, «Σς!» η Σία,
«Σς, σς, σς!» και η κυρία.
Ο σκαντζόχοιρος σιγεί
και συνεχίζει το βιολί.
— Σς, σς, σς! προειδοποιεί
η δασκάλα σοβαρή
σε φωνή προστακτική:
— Έξω! Θέλω σεβασμό!
Της σκανδαλιάς είναι σαΐνι·
σκάει μύτη με πατίνι.
Με συνοδεία παλικάρια,
μια στρατιά από σαλιγκάρια,
γέμισε την τάξη σάλια!
Σαββατόβραδο αργά,
μες στη νυχτιά σιγά σιγά,
με σεντόνι τυλιγμένο,
το φάντασμά του στοιχειωμένο,
στο σαλόνι σεργιανάει,
πανικό μέγα σκορπάει!
Τη σκιά του βλέπει στον καθρέφτη·
το σεντόνι του του πέφτει!
Στραβωμάρα που την έχει,
σκιάζεται κι ακόμα τρέχει!
Σκούπα παίρνει και φαράσι
και σαλπάρει γι’ άλλη δράση!
Θέματα με ζώα
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΕΙΚΟΝΑ: Ένα Γράμμα Μια Ιστορία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου