Κατασκευή γωνιών

Μπορούμε να σχεδιάσουμε γωνίες στο μέγεθος που θέλουμε χρησιμοποιώντας το μοιρογνωμόνιο και τον χάρακα. Αυτό γίνεται εύκολα σε τρία βήματα, όπως τα παρουσιάζει ο συνεργάτης μας Anthony12:

1 Σχεδιάζουμε μία ημιευθεία με τον χάρακα.

2 Τοποθετούμε το μοιρογνωμόνιο με τέτοιο τρόπο, ώστε η ημιευθεία να ξεκινάει από το κέντρο του και να περνάει από τις 0º. Σημειώνουμε ένα σημείο στις 40º.

3 Ενώνουμε το σημείο με την αρχή της ημιευθείας. Μόλις σχηματίσαμε μια γωνία 40º.

Οι γωνίες 1. Κοιλιακοί με... γωνίες! 2. Τα στοιχεία των γωνιών 3. Μέτρηση γωνιών 4. Κατασκευή γωνιών

Κατασκευές

ΕΙΚΟΝΕΣ: podilato98.blogspot.com

Οι δικές μας «σκάλες» (1)

Από μαθητές της έκτης τάξης

Anthony12

CoolAngie

Anna01

Georgia.2001

Lola2001

Mikelangelo

Unagirl

Zoe01

Nasia28

Οι δικές μας «σκάλες» (1)
Οι δικές μας «σκάλες» (2)

Μετρήσεις

Τα δημιουργήματά μας στα Γαλλικά

Από τον Anthony12

Μαθητής της έκτης τάξης

Στα Γαλλικά συμμετείχαμε σε ένα περιβαλλοντικό πρόγραμμα απ’ τον Ιανουάριο και πιστεύω πως έχουμε δουλέψει πολύ καλά.

Η δασκάλα μας μας έδινε φωτοτυπίες και μάθαμε λέξεις που είχαν σχέση με το περιβάλλον. Μετά μας είπε να ενώσουμε τις φωτοτυπίες αυτές και να φτιάξουμε ένα μικρό βιβλιαράκι.

Το εξώφυλλο (αριστερά) και μία από τις σελίδες!

Επίσης εγώ, η Zoe01, η CoolAngie, η Nasia28, η Georgia.2001 και το kounelaki01 φτιάξαμε τη Γη που βλέπετε στην παρακάτω εικόνα.





Ο under the light και ο Mikelangelo με βοήθησαν να φτιάξω κάτι που μου είχε αναθέσει η δασκάλα των Γαλλικών και ορίστε τι βγάλαμε.



Ελπίζω να σας άρεσαν οι δουλειές μας!

Περιβαλλοντική εργασία στα Γαλλικά 1. Τα δημιουργήματά μας στα Γαλλικά 2. Plus de Blabla (τραγούδι)

Θεότητες της ελληνικής μυθολογίας

Από τον Anthony12

Μαθητής της έκτης τάξης

Θεά Τύχη

Η θεά Τύχη, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, συμβόλιζε την ευτυχία. Σύμβολά της ήταν το κέρας της Αμάλθειας και το τιμόνι (πηδάλιο). Πάνω σε τροχό ή με φτερούγες στην πλάτη, η θεά απεικονίστηκε σε αγγεία και ανάγλυφες παραστάσεις από πολλούς καλλιτέχνες της αρχαιότητας. Ενέπνευσε και τον μεγάλο γλύπτη Πραξιτέλη, ο οποίος φιλοτέχνησε δύο αγάλματα της θεάς.

Ώρες

Θεότητες, προσωποποιήσεις του χρόνου και της εναλλαγής των εποχών και των καιρικών φαινομένων. Σύμφωνα με τον Ησίοδο οι Ώρες ήταν τρεις κόρες του Δία και της Θέμιδας: η Ευνομία, η Δίκη και η Ειρήνη.



Κατοικούσαν στον Όλυμπο και είχαν καθήκον τους να φρουρούν τις πύλες του Ουρανού. Ήταν όμορφες νέες, στολισμένες με άνθη, καρπούς και χρυσά κοσμήματα.

Ωκεανίδες

Ήταν τρεις χιλιάδες κόρες που γεννήθηκαν από την ένωση του Ωκεανού με την Τηθύ. Από την ίδια ένωση γεννήθηκαν και τρεις χιλιάδες γιοι, οι ποταμοί.

Νηρηίδες

Οι Νηρηίδες, ήταν θεές της ήρεμης θάλασσας, φιλικές προς τους ανθρώπους και προσωποποιούσαν τις καταστάσεις και τα χαρακτηριστικά της θάλασσας. Ήταν κόρες του Νηρέα και της Ωκεανίδας Δωρίδας και εξ αυτής εγγονές του Ωκεανού.



Ήταν γύρω στις πενήντα, ενώ έφταναν και τις εκατό, κατά άλλη άποψη. Οι Νηρηίδες ζούσαν στον βυθό της θάλασσας, στο παλάτι του πατέρα τους και περνούσαν τη μέρα τους κολυμπώντας και παίζοντας με δελφίνια, ή καθισμένες σε χρυσούς θρόνους ή βράχους τραγουδώντας και υφαίνοντας ή στεγνώνοντας τα πλούσια και μακριά μαλλιά τους. Δεν επέτρεπαν σε καμία θνητή να παραβάλλεται με αυτές στην ομορφιά. Είχαν τη δύναμη να ταράζουν τη θάλασσα αλλά και να την ηρεμούν. Γενικά ήταν πάντοτε περιχαρείς για την αθανασία τους.

Οι πιο γνωστές από αυτές είναι η Αμφιτρίτη, η οποία ήταν γυναίκα του Ποσειδώνα και μητέρα του Τρίτωνα, η Θέτις (η μελλοντική μητέρα του ήρωα Αχιλλέα), η Ψαμάθη (γυναίκα του Αιακού) και η Γαλάτεια (γυναίκα του Κύκλωπα Πολύφημου).

Χάριτες

Οι Χάριτες ήταν αρχαιοελληνικές θεότητες, προσωποποιήσεις της χάρης και της ομορφιάς. Στον Όμηρο η Χάρις αναφέρεται ως σύζυγος του Ηφαίστου και αλλού μνημονεύονται αόριστα χωρίς ιδιότητα και αριθμό, όπως εκείνες που ύφαιναν τον πέπλο της Αφροδίτης. Αναφέρεται επίσης η Πασιθέη, την οποία η Ήρα υποσχέθηκε ως σύζυγο στον Ύπνο.



Κατά τον Ησίοδο, οι Χάριτες ήταν τρεις: η Αγλαΐα, η Ευφροσύνη και η Θάλεια, κόρες του Δία από την Ευρυνόμη, κόρη του Ωκεανού.

Σύμφωνα με τους αρχαιοελληνικούς μύθους, η ποίηση, η μουσική, η ρητορική και ο χορός όφειλαν τα θέλγητρά τους στις Χάριτες, που ήταν παρούσες σε όλες τις γιορτές των θεών στον Όλυμπο.

Μούσες

Οι μούσες στην αρχαία ελληνική μυθολογία είναι εννέα αρχαίες θεότητες. Ο Απόλλωνας ήταν ο ηγέτης τους. Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησιόδου, ήταν κόρες του Δία και της Μνημοσύνης.

Τα ονόματά τους είναι:

• Καλλιόπη (επική ποίηση)
• Θάλεια (κωμωδία)
• Πολύμνια (ύμνοι)
• Μελπομένη (τραγωδία)
• Ευτέρπη (μουσική)
• Κλειώ (ιστορία)
• Ερατώ (λυρική ποίηση)
• Ουρανία (αστρονομία)
• Τερψιχόρη (χορός)

Κυλήστε οριζόντια την εικόνα:

Ο Παυσανίας υποστηρίζει ότι υπήρχαν δύο γενιές Μουσών. Στην πρώτη γενιά ήταν 3 και ήταν κόρες του Ουρανού και της Γαίας, και στη δεύτερη ήταν 9 και ήταν κόρες του Δία και της Μνημοσύνης.

Οι αρχαιότερες Ελικωνιάδες Μούσες ήταν οι εξής:

• Μνήμη (μνήμη)
• Μελέτη (μελέτη)
• Αοιδή (τραγούδι)

Η ποιητική τέχνη χρειάζεται και τις τρεις αυτές Μούσες, χρειάζεται τον συνδυασμό του τραγουδιού, της μνήμης και της μελέτης. Γιατί για να τραγουδήσεις χρειάζεται πρώτα μνήμη, και μετά μελέτη (άσκηση).

Ενώ στους Δελφούς λάτρευαν 3 άλλες μούσες, τη Νήτη, τη Μέση και την Υπάτη, οι οποίες παραλληλίζονται με τις τρεις χορδές της λύρας.

Επίσης ο όρος μούσα χρησιμοποιείται συχνά σήμερα για να δείξει ότι κάποιος (συνήθως κάποια) εμπνέει κάποιον.

Μοίρες

Οι Μοίρες σύμφωνα με την παράδοση, ήταν τρεις και καθόριζαν το πεπρωμένο του ανθρώπου. Οι Μοίρες ονομάζονταν Κλωθώ (γιατί έκλωθε το νήμα της ζωής), Λάχεσις γιατί διένειμε τα κακά ή τα καλά και Άτροπος γιατί καθιστούσε τα προηγούμενα αμετάβλητα. Θεωρούνταν κόρες της Νύχτας, ή, όπως αναφέρει μια άλλη παράδοση, του Δία και της Θέμιδας.



Η λέξη «μοίρα» προέρχεται από το αρχαίο ρήμα μείρομαι (μοιράζω), είναι δηλαδή το μερίδιο, το κομμάτι που παίρνει ο καθένας από τη μοιρασιά ενός όλου.

Σειρήνες

Κατά τον μύθο οι Σειρήνες ήταν θαλάσσιες θεότητες, οι νύμφες συνοδοί της Περσεφόνης (Ναϊάδες). Όταν την Περσεφόνη την απήγαγε ο Άδης η μητέρα της Δήμητρα τους έδωσε σώμα πτηνών για να τη βοηθήσουν στην αναζήτηση. Όταν πλέον δεν κατάφεραν να τη βρουν εγκαταστάθηκαν σε ένα νησί από όπου με το πανέμορφο τραγούδι τους προσέλκυαν τους ναύτες των πλοίων που πλησίαζαν στην περιοχή τους και προκαλούσαν στη συνέχεια την καταστροφή τους.

Ο Οδυσσέας και οι Σειρήνες (καλλιτεχνική απεικόνιση του Τζον Γουίλιαμ Γουότερχαουζ)

Μυθολογία

ΠΗΓΕΣ: Παιδική Εγκυκλοπαίδεια Άλφα, wikipedia.org

Η ασυνήθιστη συνάντηση

Από τον Anthony12

Μαθητής της έκτης τάξης

Καραγκιόζης, Κοκκινοσκουφίτσα και Μέγας Αλέξανδρος

Αυτά τα τόσο διαφορετικά πρόσωπα συναντήθηκαν στο δάσος της Παραμυθοχώρας ενώ η Κοκκινοσκουφίτσα μάζευε φράουλες για τη γιαγιά της.

Ο Καραγκιόζης ήταν ξαφνιασμένος, γιατί δεν έβλεπε ούτε την παράγκα του ούτε τα παιδιά του. Έριξε μια καλή ματιά τριγύρω και αφού δε βρήκε τίποτα κατάλαβε τι είχε συμβεί. Βρισκόταν μέσα σε κάποιο παραμύθι. Μετά από αυτήν την ανακάλυψη που έκανε προσπάθησε να καταλάβει σε ποιο παραμύθι βρισκόταν. Δεν είχε καταφέρει τίποτα μέχρι που είδε την Κοκκινοσκουφίτσα να τραγουδάει στο δάσος στο οποίο βρισκόταν εκείνος. Η Κοκκινοσκουφίτσα φοβήθηκε μόλις τον είδε και κρύφτηκε γρήγορα πίσω από ένα δέντρο. Όμως αφού κατάλαβε ότι δε θα της έκανε κακό, βγήκε από την κρυψώνα της και συνεννοήθηκαν για το πώς ο Καραγκιόζης θα επέστρεφε στο σπίτι του.

Τότε εμφανίστηκε από το πουθενά ο Μέγας Αλέξανδρος. Μπερδεμένος ρώτησε την Κοκκινοσκουφίτσα και τον Καραγκιόζη πού βρισκόταν. Εκείνοι του εξήγησαν ότι είχε μπει μέσα στο παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας και ότι το ίδιο είχε πάθει και ο Καραγκιόζης.

Η Κοκκινοσκουφίτσα ήθελε πολύ να τους βοηθήσει να επιστρέψουν στις ιστορίες τους και ευτυχώς ήξερε τον τρόπο. Εξήγησε στους δύο άντρες πως υπήρχε μηχανή του χρόνου και ότι με αυτήν θα μπορούσαν να μεταφερθούν πίσω στα σπίτια τους.

Έτσι η Κοκκινοσκουφίτσα τους οδήγησε στη χρονομηχανή και εκείνοι γύρισαν στα σπίτια τους με ασφάλεια.

Βοηθώντας τον σεναριογράφο 1. Η ασυνήθιστη συνάντηση (Anthony12) 2. Η παράξενη αποστολή (aektzispilotos2001) 3. Μια περίεργη συνάντηση (Zoe01)

Τα στερεά μας (1)

Από μαθητές της έκτης τάξης

CoolAngie

Zoe01

RoCkVaN4

Lola2001

Anthony12

aektzispilotos2001

Fun Boy

Nasia28

RoCkVaN4

Georgia.2001

χιμπατζής13

Anthony12

Τα στερεά μας (1)
Τα στερεά μας (2)

Γεωμετρία

Να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες

Από τον Anthony12

Μαθητής της έκτης τάξης

Η ζωή είναι μια όμορφη αλλά και αρκετά δύσκολη δοκιμασία. Στην αρχή κάνουμε όνειρα για το μέλλον και προσπαθούμε να τα πραγματοποιήσουμε. Όμως στην πορεία μπορεί να συναντήσουμε δυσκολίες τις οποίες πρέπει να αντιμετωπίζουμε και να ξεπερνάμε.

Αυτό συνέβη και σε μένα. Ήθελα πάρα πολύ να κληρωθώ για τη θέση του παραστάτη, αλλά την ημέρα της κλήρωσης δεν κληρώθηκα. Τη στιγμή εκείνη δεν πίστεψα ότι στάθηκα τόσο άτυχος. Ένιωσα αδικημένος και ήμουν πολύ λυπημένος. Τις επόμενες μέρες όμως, με τη βοήθεια των φίλων μου, του δασκάλου μου και της οικογένειάς μου, κατάφερα να το ξεπεράσω. Έτσι συνέχισα κανονικά την καθημερινότητά μου.

Ξέρω ότι αυτή ήταν μια μικρή δυσκολία, αλλά από αυτήν έμαθα ότι τα πράγματα στη ζωή δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε αλλά κάποιες φορές αποφασίζει η ζωή για εμάς.

Καμιά φορά αποφασίζει η ζωή για σένα  1.  Δεν ήξερα τι μου επιφύλαξε η ζωή (KM_458)  2.  Είμαι πολύ συγκινημένος (χιμπατζής13)  3.  Ένιωσα ότι μπορούσα να κάνω τα πάντα! (aektzispilotos2001)  4.  Έφταιγε η μοίρα μου! (under the light)  5.  Η ατυχία μου (RoCkVaN4)  6.  Η ζωή διάλεξε για εμένα! (ειδικός συνεργάτης)  7.  Καλές και κακές εκπλήξεις (kounelaki01)  8.  Μια ξαφνική είδηση (April 12)  9.  Να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες (Anthony12) 10. Ο εχθρός με την κορόνα (Νεφ.2008)

Η κούπα του Πυθαγόρα

Από τον Anthony12

Μαθητής της έκτης τάξης

Η κούπα του Πυθαγόρα ή η «δίκαιη κούπα» είναι μια ανακάλυψη του Πυθαγόρα για να πίνει με μέτρο το κρασί του, αλλά και για να σερβίρει τους μαθητές του, υπερτονίζοντας την έννοια του μέτρου και των ορίων. Η ιδέα του Πυθαγόρα ήταν απλή: Έπρεπε να περιοριστεί η απληστία στο ποτό! Πώς θα γινόταν αυτό; Το πήλινο ποτήρι αδειάζει με έναν «μαγικό» τρόπο όταν εκείνος που το κρατάει αποδειχτεί πλεονέκτης και το γεμίσει περισσότερο απ’ όσο πρέπει.



Στην κούπα υπάρχει χαραγμένο ένα όριο, μια γραμμή. Αν το υγρό που περιέχει δεν υπερβεί τη γραμμή αυτή, αυτός που πίνει απολαμβάνει το κρασί του. Εάν, όμως, ξεπεράσει τη γραμμή του ορίου, τότε η κούπα αδειάζει και το κρασί χύνεται από τη βάση. Αδειάζει όλη η κούπα, όχι μόνο η επιπλέον ποσότητα.

Πώς όμως γίνεται αυτό;

Στο κέντρο της κούπας βρίσκεται μια στήλη τοποθετημένη ακριβώς πάνω από έναν σωλήνα που οδηγεί στο κάτω μέρος της. Ενώ η κούπα γεμίζει, η στάθμη του κρασιού ανεβαίνει και στο εσωτερικό της κεντρικής στήλης, ακολουθώντας τον νόμο του Πασκάλ για τα συγκοινωνούντα δοχεία. Όσο η στάθμη του κρασιού δεν ξεπερνά τη γραμμή που είναι χαραγμένη στο εσωτερικό της κούπας «δεν τρέχει τίποτα».

Μόλις όμως το υγρό υπερβεί τη γραμμή-όριο τότε αρχίζει να ρέει μέσω του εσωτερικού σωλήνα από τη βάση της κούπας. Τα μόρια του υγρού παρασύρουν το ένα το άλλο με αποτέλεσμα, ως δια μαγείας, η κούπα να αδειάζει εντελώς!

Αυτό, πέρα από μια απλή εφαρμογή της υδραυλικής, αποτελεί και έναν τρόπο διδασκαλίας:

Όταν το όριο ξεπερνιέται (ύβρις) δε χάνονται μόνον όσα έχουν ξεπεράσει το όριο αλλά και όλα τα προηγούμενα που είχαν αποκτηθεί (νέμεσις).

Το άριστο οφείλουμε να το απολαμβάνουμε με μέτρο, σαν τον οίνο που ήδη έχουμε στην κούπα μας, αντλώντας τη μέγιστη ωφέλεια χωρίς να επιζητούμε παραπάνω!

Τεχνολογία

ΠΗΓΗ: ;

Καλαμάκια

Από τον Anthony12 και την Ποκαχόντας10

Μαθητής της έκτης τάξης, μαθήτρια της πέμπτης τάξης

Στην Ελλάδα το κρέας σε καλαμάκι είναι κάτι πολύ γνώριμο και όλοι το έχουμε δοκιμάσει συνοδευόμενο συνήθως από μια φέτα ψωμί.



Άραγε στον υπόλοιπο κόσμο γνωρίζουν τα καλαμάκια; Μήπως αντί για κρέας έχουν άλλες «λιχουδιές» στα καλαμάκια τους; Ρίξτε μια ματιά στις φωτογραφίες για να δείτε τι θεωρούν γρήγορο και νόστιμο φαγητό στον δρόμο άλλοι πολιτισμοί.

Καλαμάκια με πεπόνι

Διάφορα «ζουζούνια» σε καλαμάκι

Σαύρες και ιππόκαμποι σε καλαμάκι

Αστερίες σε καλαμάκι

Γαύροι σε καλαμάκι

Φράουλες και μπανάνες με επικάλυψη ζάχαρης

Καλαμάκια με αβγά

Μπανάνα στη σχάρα

Ελπίζουμε να μην αηδιάσατε με μερικά όπως εμείς!

Άνθρωποι – ΛαοίΔιατροφή

ΠΗΓΗ: otherside.gr

Τα λουλούδια του Πάσχα

Από τον Anthony12 και την Ποκαχόντας10

Μαθητής της έκτης τάξης, μαθήτρια της πέμπτης τάξης

Την Κυριακή των Βαΐων όπως λέει η παράδοση το πλήθος υποδέχθηκε τον Ιησού κρατώντας κλαδιά από φοίνικες που τα ανέμιζε σαν σημαίες. Με τη μεταφορά του χριστιανισμού σε άλλους λαούς το έθιμο διαδόθηκε και προσαρμόστηκε ανάλογα με τη χλωρίδα της κάθε περιοχής. Στις σλαβικές χώρες για παράδειγμα οι χριστιανοί κρατούσαν κλαδιά από ιτιές. Στην Ελλάδα η δάφνη (βάγια) που ήταν ήδη συμβολικό φυτό τελετών και δοξαστικό σύμβολο του Απόλλωνα αντικατέστησε τον φοίνικα και η Κυριακή των Φοινίκων έγινε Κυριακή των Βαΐων.

Στη συνέχεια βλέπουμε αναφορές στην Αγία Γραφή για τον Κήπο της Γεσθημανή. Βλέπουμε ότι ο Χριστός διαλέγει σαν τελευταίο καταφύγιο απομόνωσης και στοχασμού έναν κήπο. Είναι φανερός ο συσχετισμός με τη φύση. Από τον κήπο της Εδέμ στον κήπο της Γεσθημανή.

Το κυριότερο όμως έθιμο του Πάσχα σχετικό με λουλούδια είναι ο στολισμός του επιτάφιου. Ο στολισμός των νεκρικών σωρών με λουλούδια είναι αρχαιότατο έθιμο ωστόσο στη χριστιανική παράδοση έχει πάρει άλλη διάσταση.

Ο κρίνος της Παναγίας

Ο κρίνος της Παναγίας αναφέρεται σαν θρησκευτικό σύμβολο εδώ και 3.000 χρόνια. Οι πρώτες αναφορές μας ταξιδεύουν στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στη μινωική Κρήτη. Τοιχογραφίες που βρέθηκαν στην Κρήτη αλλά και στη Θήρα καθώς και διάφορα άλλα ευρήματα δείχνουν ότι ο λευκός κρίνος είχε εξέχουσα θέση μεταξύ των θρησκευτικών συμβόλων.



Η σύνδεση του λευκού κρίνου με την Παναγία πιθανότατα να έγινε επειδή οι βοτανολόγοι τοποθετούν την καταγωγή του φυτού στην περιοχή της Παλαιστίνης. Στη Βόρεια Παλαιστίνη βρέθηκαν αποικίες του φυτού το οποίο είναι φανερό ότι ήταν άγριο και αυτοφυές γιατί βρέθηκε μακριά από κατοικημένες περιοχές κοντά σε βουνά και σε ποτάμια. Στην Ευρώπη οι πρώιμοι χριστιανοί αγιογράφοι και ζωγράφοι φιλοτέχνησαν εικόνες της Παναγίας με τον κρίνο. Ο λευκός κρίνος ονομάστηκε Madonna lily και με αυτό το όνομα είναι γνωστός διεθνώς μέχρι σήμερα.

Ο βασιλικός

Τον ξύλινο σταυρό πάνω στον οποίο πέθανε ο Ιησούς, οι πρώτοι χριστιανοί τον έθαψαν βαθιά στο χώμα και έμεινε χρόνια πολλά θαμμένος.



Όταν έπειτα από καιρό επικράτησε ο χριστιανισμός, η Αγία Ελένη αποφάσισε να βρει και να ξεθάψει τον Τίμιο Σταυρό και να τον στήσει μέσα στην εκκλησία στα Ιεροσόλυμα για να τον προσκυνούν οι χριστιανοί. Πήγε λοιπόν η ίδια στα Ιεροσόλυμα και ζήτησε να μάθει σε ποιο μέρος ήταν θαμμένος ο Σταυρός.

Όμως κανένας χριστιανός δεν ήξερε να της πει. Εκείνοι που πριν από πολλά χρόνια τον είχαν θάψει βαθιά στο χώμα, είχαν πια πεθάνει. Έβαλε λοιπόν η Αγία Ελένη χιλιάδες εργάτες κι άρχισαν να σκάβουν όλα τα χωράφια εκεί γύρω. Είχε ακλόνητη πίστη πως κάπου θα τον έβρισκε. Πολλούς μήνες δούλευαν οι εργάτες χωρίς αποτέλεσμα. Κάποια μέρα, καθώς η Αγία Ελένη βάδιζε μέσα σ’ ένα χωράφι, πάτησε ένα χορτάρι και αμέσως μια γλυκιά μυρωδιά γέμισε τον αέρα. Καθώς κοίταξε γύρω της έσκυψε κι έκοψε ένα κλαδάκι απ’ το φυτό που πάτησε, το μύρισε και τότε κατάλαβε πως το χορτάρι εκείνο ήταν που σκορπούσε τη γλυκιά ευωδιά. Φώναξε έναν εργάτη και του είπε να σκάψει σ’ εκείνο το μέρος. Ο εργάτης βρήκε εκεί τον Τίμιο Σταυρό.

Από εκείνη τη στιγμή, το μυρωδάτο αυτό φυτό λέγεται βασιλικός, γιατί φύτρωσε στο σημείο που ήταν θαμμένος ο Σταυρός, όπου είχε σταυρωθεί ο βασιλιάς του κόσμου. Γι’ αυτό μοιράζουν βασιλικό στις εκκλησίες στη γιορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου.

Η παπαρούνα

Η χριστιανική παράδοση θέλει την παπαρούνα να φυτρώνει κάτω από τον σταυρό του Χριστού στον Γολγοθά και να δέχεται τις σταγόνες από το αίμα του Εσταυρωμένου ανάμεσα στα πέταλά της, σταγόνες που της χάρισαν το κατακόκκινο άλικο χρώμα της.



Η παπαρούνα ήταν και ιερό φυτό της θεάς Δήμητρας, καθώς σαν παράσιτο των σιτηρών συμβόλιζε με την παρουσία της τη Δήμητρα, στα ανοιξιάτικα σπαρτά. Απαραίτητη στα Ελευσίνια Μυστήρια όπου οι πομπές στόλιζαν τα αγάλματα της θεάς με άνθη παπαρούνας.

Η Πασχαλιά

Σύμφωνα με την παράδοση, πρώτη από όλους ξυπνούσε η Πασχαλιά, προτού σηκωθούν από τον λήθαργο του χειμώνα τα υπόλοιπα βοτάνια, για ν’ απολαύσει τον θαυμασμό των ανθρώπων και να αναγγείλει τον ερχομό της άνοιξης.



Μια μέρα όμως, σαν ο ήλιος ξύπνησε κρυμμένος πίσω από μαύρα σύννεφα, η πασχαλιά στολισμένη περίμενε τον θαυμασμό και την παρέα των άλλων φυτών αλλά μάταια. Μια γενική κατήφεια επικρατούσε και τα υπόλοιπα φυτά ήταν βουβά και μαραμένα. Γύρεψε εξηγήσεις και τότε έμαθε το τραγικό μαντάτο, πως ο Ιησούς πέθανε πάνω στον σταυρό του μαρτυρίου. Όλη η φύση μοιρολογούσε και αυτή καμάρωνε χωρίς ντροπή; Αμέσως ντύθηκε πένθιμα κι από λευκά που ήταν μέχρι τότε τα άνθη της έγιναν μοβ.

Από τότε πρώτη θυμίζει στους ανθρώπους πως πλησιάζει το Πάσχα.

ΠάσχαΦυτά

ΠΗΓΕΣ: valentine.gr, mani.org.gr, gardenmagazine.gr, Τα μυστικά για τα βότανα (βιβλίο)