Ποιήματα για το Πολυτεχνείο

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Η El παρουσιάζει τέσσερα ποιήματα για το Πολυτεχνείο του 1973.



Δείτε τα στις αναρτήσεις που ακολουθούν:

Ποιήματα για το Πολυτεχνείο (El)
1. 1050 Χιλιόκυκλοι (της Κωστούλας Μητροπούλου)
2. Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες (του Γιάννη Ρίτσου)
3. Ελεγείο πάνω στον τάφο ενός μικρού αγωνιστή (του Νικηφόρου Βρεττάκου)
4. Η λευτεριά (της Μαίρης Τρανάκα)

Δικτατορία 1967–1974Παιδικές συλλογέςΠοίηση

Ένα πουλί ουράνιο τόξο!

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Το Gouldian ή αλλιώς Lady Gouldian ή σπίνος ουράνιο τόξο είναι ένας είδος πουλιού, της κατηγορίας των στρουθιόμορφων, ενδημικό στην Αυστραλία. Κύριο χαρακτηριστικό αυτού του πανέμορφου πουλιού είναι το πολύχρωμο φτέρωμα, το οποίο μάλιστα χωρίζεται σε ζώνες, εξού και ο χαρακτηρισμός ουράνιο τόξο.



Δυστυχώς, όπως και πολλά άλλα είδη, τα Gouldian απειλούνται με εξαφάνιση καθώς ο πληθυσμός τους στην ελευθερία μειώνεται συνεχώς και δραματικά. Στην αιχμαλωσία βέβαια ο αριθμός του μεγαλώνει αλλά σίγουρα αυτό είναι διαφορετικό.

Θέματα με ζώα

ΠΗΓΗ: perierga.gr

Σοκολατένιος πειρασμός!

Σοκολατόπιτα

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Υλικά

• 120 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα
• 110 γρ. βούτυρο ανάλατο
• 4 αυγά
• 150 γρ. ζάχαρη
• 60 γρ. αλεύρι
• 15 γρ. κακάο
• ξύσμα από 1 πορτοκάλι

Εκτέλεση

• Λιώστε τη σοκολάτα με το βούτυρο σε μπεν μαρί. Χτυπήστε στο μίξερ τα αυγά με τη ζάχαρη έως ότου ασπρίσουν και αφρατέψουν.
• Προσθέστε τη λιωμένη κουβερτούρα στα αυγά.
• Κοσκινίστε το αλεύρι με το κακάο και προσθέστε τα με το ξύσμα στο μείγμα των αυγών και κουβερτούρας. Ανακατέψτε τα υλικά να ενωθούν.
• Γεμίζουμε ένα βουτυρωμένο και αλευρωμένο ταψί διαμέτρου 20 εκ. και ψήνουμε τη σοκολατόπιτα σε προθερμασμένο φούρνο στους 200–210 ºC για 15–20 λεπτά.
• Αφήνουμε να κρυώσει και ξεφορμάρουμε.
• Σερβίρετε τη σοκολατόπιτα σε μερίδες πασπαλισμένη με ζάχαρη άχνη ή με σαντιγί.

Συνταγές που μας ενδιαφέρουν 1. Γλειφιτζούρια (mike one) 2. Γλυκιά συνταγή (Connie11) 3. Καλοκαιρινό γλυκό (Nasia28) 4. Μηλόπιτα (Κρίνος) 5. Μια χριστουγεννιάτικη συνταγή (tzina45) 6. Μους λεμόνι (Κρίνος) 7. Σοκολατένιος πειρασμός! (El)

ΠΗΓΗ: megatv.com

Μουσική

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Ως μουσική ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση ήχων με σκοπό τη σύνθεση, εκτέλεση και ακρόαση/λήψη ενός μουσικού έργου, καθώς και η επιστήμη που επικεντρώνεται σε θέματα συνδεόμενα με την παραγωγή, οργάνωση και λήψη ήχων. Με τον όρο εννοείται επίσης και το σύνολο ήχων από το οποίο απαρτίζεται ένα μουσικό κομμάτι.

Γνωστή και ως Απολλώνια Τέχνη, η μουσική παίρνει το όνομά της από τις εννέα Μούσες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. Καθ’ αυτή την έννοια, η μουσική διέφερε σημασιολογικά της σημερινής χρήσης του όρου, και περιελάμβανε το σύνολο των τεχνών που βρίσκονταν υπό την προστασία των Μουσών.

Στην Αρχαία Ελλάδα, ο όρος εννοούσε την Ποίηση, το Μέλος και τον Χορό ως μια αδιάσπαστη ενότητα τεχνών η οποία καλλιεργήθηκε ιδιαίτερα στο Θέατρο, ενώ τη θεωρία της Μουσικής εξέφραζε ο κλάδος της Αρμονικής. Ο διαχωρισμός αυτός υιοθετήθηκε και αναπτύχθηκε από τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό. Έτσι σήμερα μπορούμε να πούμε ότι η μουσική ως τέχνη, έρχεται να καλύψει την ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει με τους ήχους, τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις ψυχικές του καταστάσεις.

Τόσο ο ορισμός της μουσικής, όσο και σχετικά με τη μουσική θέματα όπως η εκτέλεση, η σύνθεση και η σπουδαιότητά της, διαφέρουν από πολιτισμό σε πολιτισμό και ανάλογα με το κοινωνικό πλαίσιο. Η ερώτηση «τι είναι μουσική;» έχει γίνει θέμα συζητήσεων, έχει δεχτεί πληθώρα απαντήσεων, όμως καμία δεν ερμηνεύει το φαινόμενο της εν λόγω τέχνης σε καθολικό, διαπολιτιστικό επίπεδο. Ένας συχνόχρηστος ορισμός προέρχεται από τον μουσικοσυνθέτη Έντγκαρ Βαρές, ο οποίος χαρακτηρίζει τη μουσική ως οργανωμένο ήχο.

Ιστορία

Η μουσική χρονολογεί και εξελίσσει την ιστορία της ως παράλληλη μ’ εκείνη της Γλώσσας, κατ’ ουσίαν ως παράλληλη με την ανθρώπινη εξέλιξη. Καθώς ο έναρθρος λόγος ως ηχητικό μέσο δεν δύναται να αποδώσει το φάσμα των αποχρώσεων των κειμενικών, προσωπικών ανθρώπινων σκέψεων και συναισθημάτων ο άνθρωπος ανέπτυξε ένα νέο ηχητικό μέσο έκφρασης: τον Μουσικό Λόγο. Καθώς η Γλώσσα χρησιμοποιείται στην έκφραση παραστάσεων και εννοιών, στην ονομασία των πραγμάτων, έτσι, και η Μουσική, αποδεικνύεται ως απαραίτητη ανάγκη της ζωής στη διερμηνεία της ανθρώπινης ύπαρξη στο σύνολο των εκφάνσεών της.

Προϊστορική εποχή. Εικασίες για τη μουσική αυτής της εποχής βασίζονται σε ευρήματα που προέρχονται από διάφορους παλαιολιθικούς αρχαιολογικούς χώρους, όπως οστά με επιμήκεις τρύπες —αυτά έχουν θεωρηθεί ως αυλοί που παίζονται με τρόπο παρόμοιο με αυτό του ιαπωνικού οργάνου shakuhachi. Μουσικά όργανα, όπως αυλοί με εφτά τρύπες και έγχορδα όργανα έχουν βρεθεί σε αρχαιολογικούς χώρους του πολιτισμού της κοιλάδας Ίντους. Η Ινδία έχει μία από τις παλαιότερες μουσικές παραδόσεις του κόσμου —αναφορές στην ινδική κλασική μουσική (μάργκα) μπορούν να βρεθούν σε αρχαίες ιερές γραφές της ινδουιστικής παράδοσης. Οι αρχαιότερες συλλογές προϊστορικών μουσικών οργάνων έχουν βρεθεί στην Κίνα και χρονολογούνται μεταξύ των 7000 και 6600 π.Χ.

Μουσική στην Αρχαιότητα. Κατά την αρχαϊκή και κλασική εποχή, ο όρος μουσική εννοούσε τον μουσικά προκαθορισμένο στίχο, όπως εμφανιζόταν στα διάφορα ποιητικά είδη και κυρίως στη λυρική ποίηση. Με τη σημερινή σημασία του όρου, η ενότητα μουσικής και λόγου άρχισε να κλονίζεται κατά το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. και σε αυτό συνέτειναν διάφοροι παράγοντες όπως η εισαγωγή καινοτομιών στη σύνθεση του μέλους, η εκτεταμένη ανάπτυξη της δεξιοτεχνικής οργανικής εκτέλεσης, οι μεταβολές στον τρόπο εκφοράς της γλώσσας και η μετέπειτα απώλεια της προσωδίας της.

Η μουσική της αρχαίας Ελλάδας ήταν ένα μείζον κομμάτι του θεάτρου —μεικτές χορωδίες τραγουδούσαν για διασκεδαστικά, εορταστικά και πνευματικά δρώμενα. Χρησιμοποιούνταν μουσικά όργανα όπως, μεταξύ άλλων, ο αυλός, η λύρα, και ιδιαίτερα η κιθάρα. Η μουσική ήταν σημαντικό μέρος της αρχαιοελληνικής παιδείας, όπου τα αγόρια ξεκινούσαν μουσικές σπουδές από έξι χρονών.

Η αρχαιοελληνική μουσική θεωρία περιελάμβανε τους τρόπους, οι οποίοι αποτέλεσαν βάση για τη δυτική θρησκευτική και κλασική μουσική, κι επίσης χρησιμοποιούνται εκτενώς στη τζαζ. Αργότερα, η αρχαιοελληνική μουσική δέχτηκε επιρροές από τη Ρωμαϊκή και Βυζαντινή Αυτοκρατορία, καθώς και από τη μουσική της ανατολικής Ευρώπης.

Μεσαίωνας. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα (500–1400), το μοναδικό ευρωπαϊκό ρεπερτόριο που διασώζεται και χρονολογείται πριν τις αρχές του 8ου αιώνα είναι το μονοφωνικό λειτουργικό τραγούδι της Ρωμαϊκής Καθολικής Εκκλησίας, της οποίας η κύρια παράδοση ονομάζεται Γρηγοριανό Μέλος. Παράλληλα με τις εκκλησιαστικές και ιερές παραδόσεις, υπήρχε μια ζωντανή παράδοση λαϊκών τραγουδιών με μη θρησκευτικού χαρακτήρα (αγγλ. secular song).

Ο Μπαχ και μία παρτιτούρα του

Κατά την Αναγεννησιακή περίοδο (1400–1600), ένα μεγάλο μέρος της διασωθείσης μουσικής της Ευρώπης του 14ου αιώνα είναι λαϊκά τραγούδια. Από τα μέσα του 15ου αιώνα, η πολυφωνία χρησιμοποιούνταν από συνθέτες και τραγουδιστές σε θρησκευτικές συνθέσεις. Διακεκριμένοι συνθέτες της περιόδου θεωρούνται οι Παλεστρίνα, Τόμας Μόρλεϊ και Ορλάντ ντε Λάσους.

Τον ενδέκατο αιώνα, ο Βενεδικτίνος μοναχός Γκουίντο ντ’ Αρέτσο καθιέρωσε ένα σύστημα καταγραφής της μουσικής, βασιζόμενο σε οριζόντιες γραμμές και τετράγωνα σύμβολα τα οποία σημείωναν τη σχέση της εκάστοτε νότας με μια κεντρική. Το σύστημα αυτό θεωρείται ως ο πρόδρομος του πενταγράμμου που επικρατεί στη δυτική μουσική σημειογραφία μέχρι σήμερα.

Κλασική μουσική. Η ινδική κλασική μουσική είναι μια από τις παλαιότερες μουσικές παραδόσεις του κόσμου. Από τον πολιτισμό της κοιλάδας Ίντους (Indus) έχουν διασωθεί γλυπτά που αναδεικνύουν χορευτικές δραστηριότητες, καθώς και μουσικά όργανα όπως το φλάουτο με εφτά τρύπες. Διαφόρων ειδών έγχορδα όργανα και τύμπανα έχουν βρεθεί σε ανασκαφές που έχουν γίνει στα Harrapa και Mohenjo Daro από τον Μόρτιμερ Ουίλερ. Το ιερό κείμενο Rigveda περιέχει στοιχεία που βρίσκονται στη σημερινή ινδική μουσική, με μουσική σημειογραφία που υποδηλώνει το μέτρο και τον τρόπο της ψαλμωδίας.

Η κινεζική κλασική μουσική —η παραδοσιακή τέχνη ή αλλιώς αυλική μουσική της Κίνας— έχει ιστορία με εύρος περίπου τριών χιλιάδων χρόνων. Περιλαμβάνει αυτούσια συστήματα μουσικής σημειογραφίας, μουσικές τονικότητες και τονικά ύψη, όργανα, μουσικά είδη και στιλ. Η κινέζικη μουσική είναι πεντατονική-διατονική και έχει κλίμακες με δώδεκα φθόγγους, όπως οι αντίστοιχες του δυτικοευρωπαϊκού συστήματος.

Στη δυτική Ευρώπη, η μουσική εξελίχθηκε από τη μονοφωνία ώς την πολυφωνία και την ομοφωνία, από την εξάρτησή της στο ποιητικό κείμενο, έως την ανεξαρτητοποίησή της από τη γλώσσα μέσω της ενόργανης μουσικής, από τις πρώτες προσπάθειες για δημιουργία ενός ορθολογικού συστήματος σημειογραφίας από τον Βοήθιο κατά τον 5ο αιώνα, μέχρι την τονική μουσική και από εκεί στην ατονικότητα στις αρχές του 20ού αιώνα.

Κοινωνική λειτουργία

Η στενή σχέση που είχε και διατηρεί ο άνθρωπος με τη μουσική επιβεβαιώνεται από το πλήθος καταγεγραμμένων ιστορικά συνθέσεων που εκφράζουν την κάθε περίσταση της ζωής: θρησκευτικοί ύμνοι, χοροί, τραγούδια φυσιολατρικού περιεχομένου, μοιρολόγια, νανουρίσματα, εμβατήρια, πολιτικά τραγούδια, τραγούδια της τάβλας, του γλεντιού, αναφερόμενα στις χαρές και στις λύπες από τη γέννηση ώς τον θάνατο του ανθρώπου, έως μνημειώδη παγκόσμια έργα υψηλής διανοητικής σύλληψης.

Την αξία της Μουσικής αντελήφθησαν και εξύμνησαν μεγαλοφυΐες του πνεύματος όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Πυθαγόρας, ο Ρομαίν Ρολλάν, ο Καρτέσιος, ο Γκαίτε, ο Μπετόβεν, ο Βάγκνερ, ο Στραβίνσκι κ.ά., καθώς φυσικά και οι λαοί μέσω της παραδοσιακής τους τραγουδοποιίας.

Ενώ προαπαιτείται η κατάκτηση ειδικών γνώσεων προκειμένου να μελετηθεί, να αναλυθεί και, κατ’ επέκταση, να κατανοηθεί ένα μουσικό έργο, εντούτοις, το μόνο που χρειάζεται για την αισθητική απόλαυσή της είναι η διάθεση για ακρόασή του. Η τέρψη αυτή που εξάγει ο ακροατής από το μουσικό έργο εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από τον μουσικό και ευρύτερο καλλιτεχνικό πολιτισμό της ιδιαίτερης καταγωγής και διαμονής του καθώς και από τα μουσικά ύφη και είδη με τα οποία είναι προσωπικά εξοικειωμένος.

Ως τέχνη, η μουσική δεν ανήκει πλέον μόνο σε υψηλά κοινωνικά στρώματα. Κάθε άνθρωπος μπορεί και δικαιούται να αναπτύξει το μουσικό του αισθητήριο αρκεί, να στρέψει το ενδιαφέρον του και να αφιερώσει τον απαιτούμενο χρόνο και διάθεση να ακούσει συγκεντρωμένος μια από τις σπουδαιότερες κατακτήσεις της ανθρώπινης εξέλιξης, τη Μουσική.

Μουσική

ΠΗΓΗ: ;

Ο κινηματογράφος

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Ο κινηματογράφος ή αλλιώς σινεμά αποτελεί σήμερα την 7η τέχνη, δίπλα στη γλυπτική, τη ζωγραφική, τον χορό, την αρχιτεκτονική, τη μουσική και τη λογοτεχνία.

Αρχικά εμφανίστηκε περισσότερο ως μια νέα τεχνική καταγραφής της κίνησης και οπτικοποίησής της, όπως δηλώνει και ο ίδιος ο όρος (κινηματογράφος = κίνηση + γραφή).

Πρόδρομοι του κινηματογράφου

Είναι γενικά δύσκολο να αναδειχθεί ένας μοναδικός εφευρέτης του κινηματογράφου, ως τεχνική της κινούμενης εικόνας. Επιπλέον, είναι γεγονός πως επί σειρά ετών ο άνθρωπος πειραματίστηκε πάνω στην προσπάθεια απεικόνισης της κίνησης.

Καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της τεχνικής του κινηματογράφου διαδραμάτισε η ανακάλυψη και διάδοση της φωτογραφίας, στα μέσα του 19ου αιώνα. Μία από τις πρώτες και ιδιαίτερα σημαντικές αναλύσεις της κίνησης με τη βοήθεια φωτογραφικής μηχανής, έγινε περίπου το 1878, όταν ο Βρετανός φωτογράφος Edward Muybridge, έχοντας καταφέρει να αναπτύξει μεθόδους διαδοχικής φωτογράφισης, απεικόνισε την κίνηση ενός αλόγου, αποδεικνύοντας τότε, πως κατά τη διάρκεια του καλπασμού του υπάρχουν στιγμές που τα πόδια του δεν έχουν επαφή με το έδαφος.

Την ίδια περίπου εποχή, ο Γάλλος φυσικός Ετιέν Μαρέ κατόρθωσε να συλλάβει φωτογραφικά το πέταγμα ενός πουλιού με τη βοήθεια μιας φωτογραφικής μηχανής με τη δυνατότητα να αποτυπώνει 12 στιγμιότυπα ανά λεπτό.

Τα σημαντικότερα ίσως επιτεύγματα σχετικά με την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τεχνικής έγιναν στα τέλη του 1880, με κυριότερο ίσως, την εφεύρεση του κινητοσκοπίου από τον Ουίλλιαμ Ντίκσον, ο οποίος εργαζόταν στα εργαστήρια του Τόμας Έντισον. Το κινητοσκόπιο, ήταν μία μηχανή προβολής, με δυνατότητα να προβάλλει την κινηματογραφική ταινία σε ένα κουτί, το οποίο ήταν ορατό μόνο από έναν θεατή, μέσω μιας οπής. Η συσκευή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά επίσημα στις 20 Μαΐου του 1891, μαζί με την πρώτη κινηματογραφική ταινία.

Ο Έντισον θεωρούσε την εφεύρεση του κινητοσκοπίου ήσσονος σημασίας και ο ίδιος δεν ενδιαφέρθηκε ώστε να προβάλλονται οι ταινίες για περισσότερους θεατές. Επιπλέον δεν κατοχύρωσε την εφεύρεση διεθνώς, με αποτέλεσμα να είναι νόμιμη η αντιγραφή και εξέλιξή της στην Ευρώπη, όπου σύντομα εμφανίστηκε ως εισαγόμενο προϊόν.

Στη Γαλλία, οι αδελφοί Ογκύστ και Λουί Λυμιέρ, βασιζόμενοι στο κινητοσκόπιο των Ντίκσον και Έντισον, εφηύραν τον κινηματογράφο (cinematographe) που αποτελούσε μία φορητή κινηματογραφική μηχανή, λήψεως, εκτύπωσης και προβολής του φιλμ. Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895, έκαναν και την πρώτη δημόσια προβολή, στο Παρίσι. Η ημερομηνία αυτή αναφέρεται από πολλούς ως η επίσημη ημέρα που ο κινηματογράφος με τη σημερινή του γνωστή μορφή έκανε την εμφάνισή του. Εκείνη τη δημόσια προβολή παρακολούθησαν συνολικά 35 άτομα επί πληρωμή και προβλήθηκαν δέκα ταινίες συνολικής διάρκειας περίπου δεκαπέντε λεπτών. Οι πρώτες κινηματογραφικές ταινίες ήταν μικρής διάρκειας, παρουσιάζοντας συνήθως στατικά, μία σκηνή της καθημερινότητας.

Ο κινηματογράφος ως τέχνη

Ένας από τους πρώτους κινηματογραφιστές που χρησιμοποίησε τη διαθέσιμη τεχνική της εποχής με σκοπό την παραγωγή ταινιών κάτω από όρους τέχνης, υπήρξε ο Ζορζ Μελιέ, ο οποίος θεωρείται και από τους πρώτους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες. Οι ταινίες του πραγματεύονταν θέματα από το χώρο του φανταστικού, ενώ η ταινία του Ταξίδι στη Σελήνη (Le voyage dans la lune, 1901) υπήρξε πιθανότατα η πρώτη που προσπάθησε να περιγράψει ένα ταξίδι στο διάστημα. Επιπλέον, εισήγαγε τεχνικές οπτικών εφέ, ενώ για πρώτη φορά πρόβαλε έγχρωμες ταινίες, χρωματίζοντας την κινηματογραφική ταινία (καρέ) με το χέρι.

Με αφετηρία τις νέες δυνατότητες που αναδείχθηκαν, ο κινηματογράφος μετασχηματίστηκε διεθνώς σε μία δημοφιλή μορφή τέχνης, ενώ παράλληλα πολλοί κινηματογραφικοί χώροι δημιουργήθηκαν με αποκλειστικό σκοπό την προβολή ταινιών. Εκτιμάται ότι το 1908, στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχαν περίπου 10.000 κινηματογράφοι. Οι ταινίες της εποχής ήταν διάρκειας δέκα έως δεκαπέντε λεπτών, αλλά σταδιακά η διάρκειά τους αυξήθηκε. Σημαντική συμβολή σε αυτό είχε ο Αμερικανός σκηνοθέτης D. W. Griffith, στον οποίο ανήκουν μερικά από τα πρώτα ιστορικά έπη του κινηματογράφου. Το 1912 (ή το 1911) ο θεωρητικός χρησιμοποίησε για πρώτη φορά σε δοκίμιό του τον όρο έβδομη τέχνη για να περιγράψει τον κινηματογράφο.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο κινηματογράφος παρέμενε χωρίς ήχο (βουβός κινηματογράφος) και συχνά οι προβολές ταινιών συνοδεύονταν από ζωντανή μουσική. Η ιστορία του ηχογραφημένου κινηματογραφικού ήχου ξεκίνησε το 1926, όταν η Warner Brothers παρουσίασε μία συσκευή (Vitaphone), η οποία έδινε τη δυνατότητα αναπαραγωγής μουσικής, μέσω ενός δίσκου που συγχρονιζόταν με την μηχανή προβολής της ταινίας. Βασισμένη σε αυτή τη νέα τεχνολογία, στα τέλη του 1927, κυκλοφόρησε η ταινία The Jazz Singer, η οποία αν και κατά το μεγαλύτερο μέρος της ήταν βουβή, υπήρξε η πρώτη που περιείχε διαλόγους.

Περίπου την ίδια περίοδο με την προσαρμογή του ήχου, ξεκίνησαν συστηματικές προσπάθειες για την προσθήκη χρώματος. Έγχρωμες ταινίες είχαν ήδη εμφανιστεί από τις αρχές του 20ού αιώνα, μέσω του χρωματισμού των κινηματογραφικών καρέ με το χέρι, μέθοδος που εγκαταλείφθηκε σταδιακά, σε συνδυασμό και με την αύξηση της διάρκειας των ταινιών. Ανάμεσα στις πρώτες συνθετικές μεθόδους προσθήκης χρώματος, υπήρξε η Technicolor, η οποία τελειοποιήθηκε το 1941 (Monopack Technicolor), αν και παρέμενε ακριβή λόγω των περίπλοκων σταδίων διαχωρισμού και εμφάνισης των χρωμάτων.

Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εμφανίστηκε επιπλέον το έγχρωμο αρνητικό φιλμ της εταιρείας Eastman Kodak, το οποίο δεν απαιτούσε διαδικασία διαχωρισμού των χρωμάτων. Αν και μέχρι τη δεκαετία του 1950, η παραγωγή έγχρωμων ταινιών μειοψηφούσε, κατά τη δεκαετία του 1960 και χάρη στην ανάπτυξη της σχετικής τεχνολογίας, ο έγχρωμος κινηματογράφος επικράτησε.

Κινηματογράφος

ΠΗΓΗ: wikipedia.org

Η πιο όμορφη πόλη της Ευρώπης

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Το Colmar είναι μια μικρή πόλη στη βορειοανατολική Γαλλία, με πληθυσμό περίπου 65.000 κατοίκους. Είναι γνωστή για τα μουσεία της αλλά και για τα πολλά αρχιτεκτονικά της μνημεία. Αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το Colmar είναι η πιο όμορφη πόλη στην Ευρώπη.

Δεν είναι πολύ όμορφη αυτή η πόλη;

Ταξίδια

ΠΗΓΗ: ;

Τα πιο θανατηφόρα ζώα στον πλανήτη!

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Τα ζώα που ακολουθούν δε δείχνουν να έχουν ιδιαίτερη «συμπάθεια» στο ανθρώπινο γένος. Κάθε άλλο μάλιστα, καθώς κάθε χρόνο ανάμεσα στα θύματά τους, εκτός από άλλα ζώα, περιλαμβάνονται και άνθρωποι.

Η λίστα που ακολουθεί, περιλαμβάνει τους δέκα πλέον φονικούς εκπροσώπους του ζωικού βασιλείου:

10. Δηλητηριώδης βάτραχος

Ζει στα δάση της Νότιας Αμερικής, και το δηλητήριό του, είναι αρκετό για να σκοτώσει δέκα ανθρώπους.

9. Αφρικανικός βούβαλος

Ένα ιδιαιτέρως δυνατό ζώο που δε διστάζει να επιτεθεί σε κυνηγούς που τον τραυμάτισαν. Κάθε χρόνο σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους στην Αφρική, από κάθε άλλο ζώο.

8. Πολική Αρκούδα

Το μεγαλύτερο σαρκοφάγο ζώο που ζει στη στεριά, η πολική αρκούδα μπορεί να γίνει ιδιαίτερα επιθετική σε περίπτωση που αισθανθεί ότι απειλούνται τα μικρά της.

7. Ελέφαντας

Ζυγίζοντας 16 τόνους οι ελέφαντες, ευθύνονται κάθε χρόνο για περίπου 500 θανάτους ανθρώπων.

6. Κροκόδειλος

Το μεγαλύτερο ερπετό στον πλανήτη, μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 3 μέτρα! Κάθε χρόνο, αρκετοί άνθρωποι πεθαίνουν από επίθεση κροκόδειλου.

5. Αφρικανικό λιοντάρι

Ζει σε αγέλη και κυνηγάει ομαδικά. Στην Τανζανία, κάθε χρόνο 70 άνθρωποι πεθαίνουν από επίθεση λιονταριού.

4. Λευκός καρχαρίας

Εξαιτίας των ταινιών που έχουν γυριστεί με θέμα επιθέσεις του συγκεκριμένου είδους σε ανθρώπους, ο λευκός έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου σαν ένα από τα φονικότερα ζώα. Αν και θεωρητικά τα χαρακτηριστικά του τον κατατάσσουν σε ένα από τα φονικότερα είδη του πλανήτη, από το 2000 ευθύνεται για περίπου 70 επιθέσεις σε ανθρώπους.

3. Δηλητηριώδης μέδουσα

Από τα πλέον δηλητηριώδη είδη του νερού, κάθε πλοκάμι της συγκεκριμένης μέδουσας περιέχει αρκετό δηλητήριο για να σκοτώσει μέχρι και 60 ανθρώπους!

2. Ασιατική κόμπρα

Αν και δεν είναι το πλέον δηλητηριώδες φίδι, η ασιατική κόμπρα είναι η αιτία για πολλούς θανάτους κάθε χρόνο στην Ινδία.

1. Κουνούπι του Νείλου

Το φαινομενικά αθώο κουνούπι δε διαθέτει ούτε δηλητήριο ούτε κανένα άλλο ισχυρό μέσο άμυνας ώστε να μπορεί να σκοτώσει. Παρ’ όλα αυτά θεωρείται υπεύθυνο για πολλούς θανάτους κάθε χρόνο. Ο λόγος είναι ότι τσιμπώντας, μεταφέρουν ασθένειες όπως μαλάρια, κίτρινο πυρετό και άλλες. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο πάνω από 700 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως, προσβάλλονται από διάφορες ασθένειες εξαιτίας ενός τσιμπήματος κουνουπιού. Από αυτούς, 2 εκατομμύρια πεθαίνουν.

Ζώα

ΠΗΓΗ: newsbeast.gr

Το πιο γαλάζιο ποτάμι

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Ο παγετώνας Πίτερμαν, ο μεγαλύτερος επιπλέων παγετώνας στο βόρειο ημισφαίριο, βρίσκεται στη βορειοδυτική Γροιλανδία και συνδέει το στρώμα πάγου της Γροιλανδίας με τον Αρκτικό Ωκεανό. Είναι μια στενή λωρίδα που έχει πλάτος 15 χιλιόμετρα και μήκος 70, της οποίας το πάχος του πάγου κυμαίνεται από περίπου 600 μέτρα στη βάση σε περίπου 30–80 μέτρα στην άκρη.

Σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις, περίπου το 80% της μάζας του παγετώνα είναι λιωμένο νερό. Ρέοντας προς τη θάλασσα το νερό του παγετώνα σχηματίζει αυτό το απίστευτο γαλάζιο ποτάμι που βλέπετε στις φωτογραφίες.

Αποστολή της Greenpeace διαπίστωσε ότι οι παγετώνες έχουν χάσει περίπου 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα πάγου. Η ποσότητα αυτή είναι αρκετή, για να τροφοδοτήσει με νερό μια πόλη σαν την Αθήνα για διάστημα 10 περίπου ετών.

Περιβάλλον

ΠΗΓΗ: perierga.gr

Το άλογο

Διήγημα

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Μια φορά και έναν καιρό, σε μια φάρμα ζούσε ένα αλογάκι. Το όνομα του ήταν Ricky. Ζούσε μαζί με την οικογένεια του, την μαμά του, τον μπαμπά του, και την αδερφή του. Ήταν μια πολύ δεμένη οικογένεια, ώσπου μια μέρα ο αγρότης της φάρμας θέλησε να βάλει το αλογάκι σε αγώνες. Το κούραζε τόσο πολύ που μετά δεν μπορούσε ούτε καν να περπατήσει. Και όλα αυτά επειδή ο διαγωνισμός έδινε χρήματα. Ήταν απίστευτα αυτά που του έκανε, το βαρούσε και το βασάνιζε, ήταν απλώς άθλιο.

Αδερφή, μπαμπάς, μαμά, Ricky

Μια μέρα πριν τον αγώνα όμως, επειδή το αλογάκι είχε κουραστεί πια, ο μπαμπάς του αλόγου βρήκε μια ιδέα. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να φύγουν, δηλαδή να δραπετεύσουν. Την ίδια στιγμή κιόλας άρχισαν να συμμαζεύουν κάποια από τα πράγματά τους και αργότερα να αποχαιρετούν τους φίλους τους από τη φάρμα. Όταν τελείωσαν προσπάθησαν να βεβαιωθούν ότι κανένας άνθρωπος δε θα τους έβλεπε. Τελικά τα κατάφεραν.

Το επόμενο πρωί μετά από πολλές ώρες ταξιδιού, έφτασαν σε ένα πανέμορφο λιβάδι. Αποφάσισαν να μείνουν λίγο εκεί να ξεκουραστούν. Πέρασε αρκετός χρόνος και τελικά προς το απόγευμα ξύπνησαν. Αφού εξερεύνησαν πρώτα το λιβάδι, συνέχισαν το ταξίδι τους.

Κάποια στιγμή αργότερα, βρήκαν πατημασιές από παπούτσια ανθρώπου. Προχωρούσαν δειλά, ώσπου κάποια στιγμή ένα μικρό κοριτσάκι εμφανίστηκε μπροστά τους. Το κοριτσάκι αμέσως φώναξε τη μαμά του και άρχισε να τα χαϊδεύει. Ήταν πολύ γλυκό και όμορφο κορίτσι και τα άλογα το συμπάθησαν αμέσως. Μετά από λίγο ήρθε η μαμά του κοριτσιού που ήταν πολύ φιλόζωη και είχε και εκείνη μια φάρμα. Μετά από πολλή προσπάθεια του κοριτσιού η μητέρα πείστηκε και πήρε τα άλογα στη φάρμα της. Δεν ήταν και τόσο μακριά και ευτυχώς για τα άλογα έφτασαν γρήγορα και έκατσαν να ξεκουραστούν. Αργότερα τα άλογα έτρεξαν να γνωρίσουν τα ζώα της φάρμας εκείνης. Ήταν όλα πολύ καλά ζώα αλλά και συμπαθητικά.

Γρήγορα έγιναν όλοι πολύ καλοί φίλοι. Όσο για τον παλιό αγρότη των αλόγων έτρεχε όλη μέρα από εδώ και από εκεί για να τα βρει. Η μαμά του κοριτσιού ήταν πολύ καλή και σεβόταν όλα τα ζώα. Η ζωή των αλόγων περνούσε όλο και πιο όμορφη και αυτά πιο χαρούμενα...

Θέματα με ζώαΠαιδικές δημιουργίες

Περίεργα ρολόγια

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Το τεράστιο ρολόι

Το λιωμένο ρολόι

Ρολόι πίνακας και κιμωλία

Το ρολόι του φαγητού

Το ρολόι των χρημάτων

Ρολόι σημειωματάριο

Το ρολόι δολάριο

Το ρολόι ποδήλατο

ΑπροσδόκηταΧρόνος

ΠΗΓΗ: ;

Τα φρούτα

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Τα φρούτα είναι πολύ σημαντικά για την υγεία του ανθρώπου, γιατί περιέχουν πολλές βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία.

Πορτοκάλι

Το πορτοκάλι είναι ένα από τα πιο γνωστά εσπεριδοειδή. Το σχήμα του είναι σφαιρικό ή ωοειδές, η φλούδα του είναι παχιά ή λεπτή ανάλογα με την ποικιλία και η σάρκα του είναι πορτοκαλί. Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C. Περιέχει επίσης σάκχαρα, κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο και βιταμίνη Α. Είναι ωφέλιμο για τη διατροφή του ανθρώπου και η θρεπτική αξία του μεγάλη. Καταναλώνεται νωπό ως φρούτο ή χρησιμοποιείται στην παραγωγή χυμών.



Η Βραζιλία είναι η πρώτη σε παραγωγή πορτοκαλιών. Ακολουθούν οι Η.Π.Α, η Ινδία, η Κίνα και η Ισπανία.

Μήλο

Είναι καρπός του δέντρου μηλιά. Είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα και ευρύτατα καλλιεργημένα φρούτα. Το δέντρο είναι φυλλοβόλο που φτάνει τα 5–12 μέτρα ύψος με φύλλα που έχουν ελλειψοειδές σχήμα.

Μπανάνα

Περιέχει βιταμίνες A, B, C, D. Είναι φυτό γηγενές της τροπικής ζώνης. Το μήκος που μπορεί να φτάσει είναι 20–25 εκατοστά και διάμετρο 4–5 εκατοστά.

Αχλάδι

Έχει σχήμα μακρύ και στενεύει στο άκρο που βρίσκεται το κοτσάνι ενώ είναι φαρδύ στο κάτω μέρος. Τα αχλάδια εξωτερικά έχουν χρώμα ανοιχτό πράσινο, πρασινοκίτρινο, κιτρινωπό, ελαφρύ κίτρινο, πράσινο με κόκκινο ανάλογα με την ποικιλία. Εσωτερικά η σάρκα τους συνήθως είναι λευκή, μαλακή και γλυκιά. Περιέχουν βιταμίνη C, ασβέστιο, νιασίνη, βιταμίνη Β6, φώσφορο και ποτάσιο.



Η Ιταλία έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή στον κόσμο. Ακολουθούν η Γαλλία, η Ιαπωνία και η Κίνα ενώ η Ελλάδα έχει την 6η θέση στην Ευρώπη.

Φράουλα

Ο καρπός της άγριας φράουλας είναι μικρός, γλυκός και νόστιμος. Η φράουλα αντέχει στις χειμερινές χαμηλές θερμοκρασίες, όμως μια απότομη αλλαγή θερμοκρασίας ή ένας παγετός μπορεί να βλάψει το φυτό. Πολλές βροχές επίσης μπορούν να προκαλέσουν το σάπισμα των φυτών. Η φράουλα μπορεί να προσαρμοστεί σε όλα τα είδη χρωμάτων. Είναι πλούσια σε βιταμίνη C.

Οι Η.Π.Α. έχουν τη μεγαλύτερη παραγωγή στον κόσμο. Ακολουθούν ο Καναδάς, η Ιταλία, η Πολωνία και η Γαλλία.

Σταφύλι

Είναι αναρριχητικό φυτό και προϊόντα του ο μούστος, το κρασί, το ξίδι και οι σταφίδες. Το σταφύλι ιατρικά καταπολεμά την κατακράτηση των υγρών. Είναι πλούσιο σε κάλιο και βιταμίνες, έχει και αντιοξειδωτική αλλά και αντικαρκινική δράση, λόγω της ρεσβερατρόλης που βρίσκεται στη φλούδα του.

* Τα σταφύλια μπορεί να έχουν μαύρο, σκούρο μπλε, κίτρινο, πράσινο, λευκό ή ροζ χρώμα.

Διατροφή

ΠΗΓΗ: wikipedia.org