Πάλι ξύπνησε η μέρα, ώρα για να ξεκινήσω,
παίρνω τσάντα και βιβλία, τον εφιάλτη μου να ζήσω.
Τώρα φεύγω απ’ το σπίτι, η καρδιά μου κράμπες θα ’χει,
πλημμυρίζω από ιδρώτα, έχω κόμπο στο στομάχι.
Είναι κάποιοι στο σχολείο που μου κάνουν τον πολύ,
με βαράνε, με σκουντάνε και μου κλέβουν το φαΐ.
Λόγια άσχημα μου λένε, λόγια ταπεινωτικά,
μ’ απειλούνε και με βρίζουν, με στριμώχνουν στα σκαλιά.
Παρατσούκλια μου ’χουν βγάλει κι έχουνε διαδώσει φήμες
και στο Facebook κρεμάνε ένα κάρο κοροϊδίες.
Και τα χρήματα μού παίρνουν και μ’ αφήνουν νηστικό,
τα μολύβια και τις γόμες, το καινούργιο μου στιλό.
Κι όταν ξενυχτάω τα βράδια, σκέφτομαι πού έχω φταίξει
και φοβάμαι να μιλήσω —το σχολείο θα παρατήσω!
— Ω, Χρήστο, φιλαράκο, μην τα βλέπεις τόσο μαύρα,
νόμιζες πως είσαι μόνος, ρίξε γύρω μια ματιά:
Βρες εμένα, βρες τον Κώστα, τον μπαμπά και τη μαμά,
ζευγάρια τόσα απ’ αφτιά.
Μίλησέ μας, πες τα όλα, δείξε εκείνα τα παιδιά!
Μόνο ένα να θυμάσαι, πως στην ιστορία αυτή
θύμα είναι και εκείνος που σου κάνει τον νταή.
Μη νομίζεις πως κερδίζει κάτι ουσιαστικό,
είστε και οι δυο χαμένοι απ’ αυτό το μυστικό.
Αν το μοιραστείς με όλους, προκαλείς έναν σεισμό,
οι φωνές μας θα φωνάξουν: ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ!
Όχι στον εκφοβισμό!
Μίλα! Μη φοβάσαι! Δεν είσαι μόνος, είμαστε εδώ!
Όχι στον εκφοβισμό!
ΣΤΙΧΟΙ: Ζωή Μαλιβίτση
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Μιχάλης Ε., Αντώνης Φ., Στέλλα Ντ.
ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ: 2014
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Μιχάλης Ε., Αντώνης Φ., Στέλλα Ντ.
ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ: 2014
