ΠΟΔήΛΑΤΟ

6 Ιουν 2012

Τρεις ιστορίες

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Τρεις απλές ιστορίες που ελπίζω να σας αλλάξουν πολλές σκέψεις για τη ζωή όπως έκαναν και σε εμένα!

Περισσότερα στις αναρτήσεις που ακολουθούν:

Εγώ κι ο κόσμος Παιδικές συλλογές

Δεν πρέπει να βγάζουμε ποτέ βιαστικά συμπεράσματα!

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Η σκληρή καθημερινότητα, οι φόβοι μας για το μέλλον, η μεγάλη αγάπη για την οικογένειά μας αλλά και οι εδραιωμένες απόψεις που έχουμε για κάποιους ανθρώπους ή καταστάσεις μάς κάνουν πολύ συχνά στείρους και αμετακίνητους σε αυτά που πιστεύουμε.

Επειδή όμως, όπως λέει και η λαϊκή σοφία, «όλα τα δάχτυλα του χεριού δεν είναι τα ίδια» και κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, οφείλουμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο προσεκτικοί στα συμπεράσματά μας αλλά και περισσότερο ανεκτικοί σε κάποιες καταστάσεις, χωρίς να επηρεαζόμαστε —όσο μπορούμε— από τη γνώμη των άλλων για ένα θέμα. Αρκεί μόνοι μας να δούμε, να κρίνουμε και να αποφασίσουμε. Και το σημαντικότερο να μην είμαστε τόσο βιαστικοί στην κρίση μας γιατί γινόμαστε άδικοι...

Κάτι τέτοιο συνέβη και στην ιστορία που θα διαβάσετε, καθώς τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται και ένα βιαστικό συμπέρασμα αδικεί κατά πολύ την πραγματικότητα...

Ένας γιατρός μπαίνει βιαστικός στο νοσοκομείο, αφού τον κάλεσαν για μια επείγουσα χειρουργική επέμβαση. Απάντησε το συντομότερο δυνατόν, άλλαξε ρούχα και πήγε κατευθείαν στην αίθουσα του χειρουργείου.

Πηγαίνοντας προς το χειρουργείο βρήκε τον πατέρα του παιδιού που θα χειρουργούσε στην αίθουσα αναμονής. Εκείνος, μόλις είδε τον γιατρό, του φώναξε:
«Γιατί έκανες τόση ώρα να έρθεις; Δεν ξέρεις, ότι η ζωή του γιου μου είναι σε κίνδυνο; Δεν έχεις καμιά αίσθηση ευθύνης;»

Ο γιατρός χαμογέλασε και είπε: «Συγνώμη που δεν ήμουν στο νοσοκομείο, αλλά ήρθα όσο μπορούσα πιο γρήγορα μόλις με κάλεσαν. Και τώρα ηρεμήστε για να κάνω και εγώ τη δουλειά μου.»
«Να ηρεμήσω; Αν ήταν ο γιος σας τώρα σ’ εκείνο το δωμάτιο, θα ηρεμούσατε; Αν τώρα πέθαινε ο γιος σας, τι θα κάνατε;» είπε ο πατέρας οργισμένος.

Ο γιατρός χαμογέλασε λέγοντας: «Θα κάνω ό,τι μπορώ και εσείς προσπαθήστε να ηρεμήσετε.»
«Να δίνουμε συμβουλές όταν δε μας αφορά κάτι είναι εύκολο...» μουρμούρισε ο πατέρας.

Το χειρουργείο πήρε κάποιες ώρες. Μετά από αυτό, ο γιατρός βγήκε χαρούμενος.
«Δόξα τω Θεώ, ο γιος σας σώθηκε», και χωρίς να περιμένει απάντηση από τον πατέρα, συνέχισε να περπατάει στον διάδρομο. «Αν έχετε κάποια ερώτηση, ρωτήστε τη νοσοκόμα...»
«Γιατί είναι τόσο αλαζόνας; Δεν μπορούσε να περιμένει λίγα λεπτά για να τον ρωτήσω για την κατάσταση του γιου μου;» ρώτησε τη νοσοκόμα αφού έφυγε ο γιατρός.

Η νοσοκόμα απάντησε με δάκρυα στα μάτια: «Ο γιος του πέθανε χτες σε ένα δυστύχημα με το αυτοκίνητο. Όταν τον καλέσαμε για τον γιο σας ήταν κοντά στο νεκρό παιδί του. Τώρα που σώθηκε ο γιος σας έφυγε τρέχοντας για να παραστεί στην κηδεία»!

ΠΗΓΗ: perierga.gr

Ποια είναι τα 7 θαύματα του κόσμου τελικά;

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Μετά το τέλος του μαθήματος ο δάσκαλος ζήτησε από τους μαθητές του να κάνουν μια εργασία: Έπρεπε να γράψουν σε μια λίστα αυτά που κατά τη γνώμη τους ήταν τα σημερινά «επτά θαύματα του κόσμου». Όσα, δηλαδή, πίστευαν ότι

υπερτερούν σε μέγεθος και αξία για τον άνθρωπο στη σύγχρονη εποχή. Το μυαλό όλων, βέβαια, χωρίς να πολυσκεφτούν, πήγε αμέσως σε κτίρια και μνημεία που κατασκεύασαν σπουδαίοι άνθρωποι ανά τον κόσμο. Έτσι ο κάθε μαθητής ξεχωριστά ξεκίνησε την απαρίθμηση...

Παρότι υπήρξαν κάποιες διαφωνίες μεταξύ των μαθητών, οι περισσότερες γνώμες των παιδιών έδειχναν να συγκλίνουν σε συγκεκριμένα «θαύματα» τα οποία αφορούσαν τα παρακάτω:

Οι πυραμίδες της Αιγύπτου
Το Τaj Mahal
To Grand Canyon
Το κανάλι του Παναμά
To Εmpire State Building
Η βασιλική του Αγίου Πέτρου
Το Σινικό Τείχος

Αρκετά ικανοποιημένος ο δάσκαλος από τις γνώσεις των μαθητών του άρχισε να μαζεύει τα γραπτά τους. Τότε μόνο πρόσεξε —προς μεγάλη έκπληξη όλων— ότι μια μαθήτρια δεν είχε τελειώσει ακόμη το γράψιμο. Τη ρώτησε, λοιπόν, αν είχε κάποιο πρόβλημα με τη λίστα της.

Το κορίτσι απάντησε: «Ναι, έχω ένα μικρό πρόβλημα. Δεν μπορώ να αποφασίσω, γιατί είναι τόσο πολλά...»

Ο δάσκαλος απορώντας με την απάντησή της είπε: «Πες μας, λοιπόν, τι έχεις γράψει, για να δούμε αν μπορούμε να σε βοηθήσουμε.»

Το κορίτσι στην αρχή δίστασε, μα μετά διάβασε με θάρρος: «Πιστεύω ότι τα επτά θαύματα του κόσμου είναι να βλέπεις, να ακούς, να αγγίζεις, να γεύεσαι, να αισθάνεσαι, να γελάς, να αγαπάς...»

ΠΗΓΗ: perierga.gr

Πάντα υπάρχει χώρος

Από την El

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Με ένα γυάλινο βάζο, μερικές πέτρες, λίγα βότσαλα και άμμο, ακόμη δυο τρεις μπιρίτσες ένας καθηγητής Φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του έχοντας έναν και μόνο σκοπό: Να γεμίσει το βάζο μπροστά στους μαθητές του. Κάθε φορά, όμως, σταματούσε και τους ρωτούσε: «Είναι γεμάτο το βάζο;»

Μέχρι που έγινε ενοχλητικός με τις επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις του και οι μαθητές άρχισαν να... απορούν με το παράξενο «πείραμά» του! «Είναι μια διδακτική ιστορία για τη ζωή», τους είπε γελώντας. Και μόνο στο τέλος, όλοι κατάλαβαν τι ακριβώς εννοούσε...

Ο καθηγητής πήρε στα χέρια του ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει στην αρχή με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία.

Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλες ρώτησε:
— Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
— Ναι, είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από την τσάντα του μερικά μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών.

Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
— Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
— Ναι, είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε στα χέρια του λίγη άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά που υπήρχαν ανάμεσα στις πέτρες και στα βότσαλα.

Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
— Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:
— Ναι, είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει πήρε δύο μπουκάλια μπίρες, τις άνοιξε και άρχισε να τις αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου.

Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
— Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές αυτή τη φορά γέλασαν και είπαν:
— Ναι, είναι γεμάτο.

Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.

Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας: η οικογένεια, ο σύντροφός σας, τα παιδιά σας, η υγεία σας, οι καλοί σας φίλοι. Είναι τόσο σημαντικά που ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.

Τα βότσαλα είναι δευτερεύοντα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας: σπουδές, δουλειά, σπίτι, αυτοκίνητο, μικρές πολυτέλειες. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο δε θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.

Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα: τα πολύ μικρά της ζωής. Αν βάλεις πρώτα άμμο στο βάζο δε θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες αλλά ούτε για τα βότσαλα.

Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα δε θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας.

Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τη σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας, χαρείτε με τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, για να φτιάξετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας... Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα! Ξεχωρίστε τις προτεραιότητές σας.

Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας, όμως, ρώτησε:
— Καλά, η μπίρα τι αντιπροσωπεύει;

Και ο καθηγητής γελώντας του απαντά:
— Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω. Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι πάντα θα υπάρχει λίγος χώρος για δυο μπιρίτσες...

ΠΗΓΗ: perierga.gr