8 Αυγ 2011

Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά

Από την Γκρέτα Αστεράκη
Μαθήτρια της πέμπτης τάξης

Ένα πολύ ωραίο τραγούδι των Υπόγειων Ρευμάτων που μ’ αρέσει πολύ!


Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά,
μ’ αρέσει να κοιτάω ψηλά
στ’ ατέλειωτα τραγούδια...

Με τη σκιά μου να πετώ,
να πιάνω αστέρια στον βυθό,
βυθό της μουσικής σου...

Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά
να κάνω κύκλους σαν ολόγιομο
φεγγάρι στη σκηνή σου...

Να ’ταν τα φώτα τα θαμπά,
να ’ταν αστέρια φωτεινά
στα χέρια να σ’ τ’ αφήσω...

Μάτια μου, ψάξε να με βρεις,
ψάξε στους δρόμους της σιωπής
μοναχός θα σβήνω τη μορφή μου...


ΣΤΙΧΟΙ–ΜΟΥΣΙΚΗ–ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Υπόγεια Ρεύματα
ΔΙΣΚΟΣ: Ο μάγος κοιτάζει την πόλη (1994)

Τραγούδια

6 Αυγ 2011

Περί ανέμων, υδάτων και σχολείου...

Είναι ανήσυχο το ιστολόγιο που επιμελείται ο συνάδελφος Πέτρος Σαμούχος:

1 Ασχολείται με την ύλη του σχολείου, εμβαθύνοντας σε κάθε μάθημα με τη βοήθεια βίντεο, εικόνων, πληροφοριών αλλά και εξαιρετικών πρωτότυπων παρουσιάσεων.

2 Επεκτείνεται σε θέματα καθημερινότητας, προσφέροντάς μας σειρά αφιερωμάτων για την οδική ασφάλεια, τη διατροφή κ.ά., ενώ δε λείπουν οι βιβλιοπαρουσιάσεις, τα παιχνίδια και οι προτάσεις —πολλές προτάσεις!— για ασφαλή και επιμορφωτική περιήγηση στο διαδίκτυο.

3 Νοιάζεται για τον πλανήτη και τους κατοίκους του, εστιάζοντας σε πλευρές της επικαιρότητας μέσα από τη ματιά ενός υπεύθυνου δασκάλου...

Πατήστε στην εικόνα και επισκεφθείτε το!



Προτείνουμε

5 Αυγ 2011

Καλοκαιράκι


Καλοκαιράκι έχει η καρδιά μου
και η αγάπη μου καλοκαιράκι.
Φυσάει ο μπάτης στα όνειρά μου
και στους καημούς μου το μελτεμάκι.
Καλοκαιράκι έχει η καρδιά μου
και η αγάπη μου καλοκαιράκι...

Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι
και στην καρδιά μου έχω μεράκι...

Άσπρο πανάκι πάνω στο κύμα
φουσκών’ η ελπίδα μου και ταξιδεύει.
Καλοκαιράκι, κράτα το βήμα
γιατί ο χειμώνας παραμονεύει.
Άσπρο πανάκι πάνω στο κύμα
φουσκών’ η ελπίδα μου και ταξιδεύει...

Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι
και στην καρδιά μου έχω μεράκι...

Χωρίς εσένα, καλοκαιράκι,
τώρα δε θα ’μουνα ερωτευμένη,
δε θα ’χα γράψει το τραγουδάκι
και θα ’μουν μόνη και λυπημένη.
Χωρίς εσένα, καλοκαιράκι,
τώρα δε θα ’μουνα ερωτευμένη...

Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι
και στην καρδιά μου έχω μεράκι...


ΣΤΙΧΟΙ: Ίκαρος
ΜΟΥΣΙΚΗ: Σπήλιος Μεντής
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Αφροδίτη Μάνου
ΔΙΣΚΟΣ: Σερενάτα χωρίς φεγγάρι (1992)


ΚαλοκαίριΤραγούδια

Τιμητική ανάρτηση (1)

Ευχαριστούμε!

Α, η συνεργασία είναι από τα ωραιότερα πράγματα! Δουλεύουμε παρέα, επικοινωνούμε, ανταλλάσσουμε απόψεις. Χαιρόμαστε για τα όμορφα λόγια που λένε για τη δουλειά μας, καμαρώνουμε για τα καλά που κάνουν οι φίλοι μας!

Δημοσιεύσαμε εδώ μια ανάρτηση για τα «ΠΟΝΤΙΚΙΑ» που... χορεύουν κι εκείνα έσπευσαν να μας απαντήσουν με ένα τιμητικό κείμενο και μια παιχνιδιάρικη αλλαγή στην εικόνα μας!

Πατήστε στην εικόνα

ΠΟΔήΛΑΤΟ

4 Αυγ 2011

Διαστημικά λεωφορεία

Η ιδέα ενός διαστημικού σκάφους που θα επιστρέφει στη Γη και θα προσγειώνεται σαν αεροπλάνο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ το 1954 και υλοποιήθηκε με την κατασκευή του πειραματικού σκάφους Χ-15. Το σκάφος αυτό έφτανε σε ύψος μεγαλύτερο από 80 χιλιόμετρα και, επομένως, μπορούσε να χαρακτηριστεί διαστημόπλοιο.

Τα χρόνια που ακολούθησαν η αρχική ιδέα εξελίχθηκε σε πλήρες σχέδιο. Από τότε κατασκευάστηκαν έξι διαστημικά λεωφορεία:

1 Το πρώτο ήταν το «Εντερπράιζ» (Enterprise) που χρησιμοποιήθηκε μόνο για δοκιμαστικές προσγειώσεις. Στην αρχή, μάλιστα, μεταφερόταν σε μεγάλο ύψος στερεωμένο πάνω σε ένα κατάλληλα διαμορφωμένο αεροπλάνο Μπόινγκ 747.

2 Ακολούθησε η κατασκευή του «Κολούμπια», του «Τσάλεντζερ», του «Ντισκάβερι», του «Ατλαντίς» και του «Εντέβορ». Το τελευταίο αντικατέστησε το «Τσάλεντζερ» που καταστράφηκε λίγο μετά την εκτόξευσή του το 1986.


Τα διαστημικά λεωφορεία ξεκίνησαν την πορεία τους στο Διάστημα το 1981. Σχεδιάστηκαν για να επαναχρησιμοποιούνται και η φιλοσοφία της κατασκευής τους έχει έναν υβριδικό χαρακτήρα, είναι δηλαδή μια διασταύρωση: κατά την εκτόξευση θυμίζουν πύραυλο και κατά την προσγείωση αεροπλάνο.

Δεν έλειψαν, βέβαια, και οι μαύρες σελίδες. Όπως είναι γνωστό από τα αεροπορικά δυστυχήματα, οι ευαίσθητες φάσεις μιας πτητικής συσκευής είναι η απογείωση και η προσγείωση. Από τον κανόνα αυτόν δεν ξέφυγαν και τα διαστημικά λεωφορεία, με μια καταστροφή σε κάθε μία από αυτές τις φάσεις (1986, 2003).

Με την πάροδο του χρόνου διαπιστώθηκε ότι, παρόλο που κατασκευάστηκαν με στόχο το φθηνό λειτουργικό κόστος, η χρήση τους δεν ήταν ιδιαίτερα οικονομική: κάθε εκτόξευση κόστιζε 450 εκατ. δολάρια, με αποτέλεσμα να απορροφάται ένα πολύ σημαντικό μέρος από τον προϋπολογισμό της NASA, της Εθνικής Υπηρεσίας Αεροναυτικής και Διαστήματος των ΗΠΑ.


Φαίνεται ότι αυτό που στην αρχή φαινόταν ως βασικό πλεονέκτημα του διαστημικού λεωφορείου, δηλαδή η δυνατότητα χρήσης του για περισσότερες από μία αποστολές, αποδείχθηκε τελικά το μεγαλύτερο μειονέκτημά του. Το κόστος κατασκευής και λειτουργίας του κατέληξε να είναι μεγαλύτερο από την «κλασική» λύση των διαστημικών οχημάτων μίας χρήσης.

Αναμνηστικό έμβλημα για την ολοκλήρωση του 30χρονου προγράμματος των διαστημικών λεωφορείων

Έτσι, στις 21 Ιουλίου 2011, έπειτα από 30 χρόνια και 135 πτήσεις, αποσύρθηκε και το τελευταίο διαστημικό λεωφορείο, το «Ατλαντίς». Ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία των διαστημικών αποστολών μόλις είχε κλείσει...


Εξερεύνηση του ΔιαστήματοςΜετακινήσεις
ΠΗΓΗ: Χάρης Βάρβογλης, καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ (από άρθρο του στο Βήμα, 24.07.2011)
ΕΙΚΟΝΕΣ: podilato98.blogspot.com (από answers.com), vectorlogo.blogspot.com, answers.com

1 Αυγ 2011

Η ποδηλάτισσα


Τον δρόμο πλάι στη θάλασσα περπάτησα
που ’κανε κάθε μέρα η ποδηλάτισσα.
Βρήκα τα φρούτα που ’χε το πανέρι της,
το δαχτυλίδι που ’πεσε απ’ το χέρι της.

Βρήκα το κουδουνάκι και το σάλι της,
τις ρόδες, το τιμόνι, το πεντάλι της.
Τη ζώνη της τη βρήκα σε μιαν άκρη,
μια πέτρα διάφανη που ’μοιαζε δάκρυ.

Τα μάζεψα ένα ένα και τα κράτησα
κι έλεγα «πού ’ναι;» «πού ’ναι η ποδηλάτισσα;»
Την είδα να περνά πάνω απ’ τα κύματα,
την άλλη μέρα πάνω από τα μνήματα.

Την τρίτη νύχτωσε, έχασα τα χνάρια της,
στους ουρανούς ανάψαν τα φανάρια της...


ΠΟΙΗΣΗ: Οδυσσέας Ελύτης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Μιχάλης Τρανουδάκης
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Αφροδίτη Μάνου
ΔΙΣΚΟΣ: Η ποδηλάτισσα (1979)


ΜετακινήσειςΤραγούδια

25 Ιουλ 2011

Με ψωμί του τοστ και μαρμελάδα!

O Nathan Wyburn είναι ένας νεαρός καλλιτέχνης που έχει καθιερώσει τη δημιουργία έργων τέχνης ζωγραφίζοντας με μαρμελάδα πάνω σε καμβά από ψωμί του τοστ.


Ο Nathan έχει αποκτήσει παγκόσμια φήμη και οι φωτογραφίες και τα βίντεο από τις δημιουργίες του είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στο διαδίκτυο. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, αν και πολλές φορές οι θεατές μπαίνουν στον πειρασμό να το... δοκιμάσουν!





ΑπροσδόκηταΔιατροφή
ΠΗΓΗ: perierga.gr
ΕΙΚΟΝΕΣ: ucook.gr, forelements.blox.pl

▼ Διαβάστηκαν περισσότερο την τελευταία εβδομάδα