Όταν μεγαλώσω και κάνω δική μου οικογένεια, δεν ξέρω ακόμα πώς θα μοιάζει. Για παράδειγμα εγώ με την οικογένειά μου, κυριότερα οι γονείς μου, τσακωνόντουσαν κάθε μέρα. Μέχρι που τους είπα να χωρίσουν γιατί δεν άντεχα άλλο. Βέβαια δε στεναχωρήθηκα καθόλου γιατί κατάλαβα ότι δεν ταιριάζουν.
Τώρα αρχίζουν τα καλά επειδή έφυγε ο μπαμπάς μου και ζούμε ευτυχισμένοι αν και πηγαίνω βόλτες μαζί του το Σαββατοκύριακο. Η μαμά μάς λέει πως είναι καλύτερα τώρα παρά όταν ήταν μαζί μας. Εγώ ένιωσα απελευθερωμένη με αυτό, πόσο μάλλον για το θέμα του τσακωμού.
Και εύχομαι από δω και πέρα να ζω μια καλύτερη ζωή στη μικρή παιδική ηλικία μου.
Καραγκιόζης, Κοκκινοσκουφίτσα και Μέγας Αλέξανδρος
Αυτά τα τόσο διαφορετικά πρόσωπα συναντήθηκαν πρόσφατα στη Δυτική Ευρώπη. Ο Καραγκιόζης ήταν Ολυμπιονίκης στην άρση βαρών. Η Κοκκινοσκουφίτσα έπρεπε να φτάσει στα δάση του Αμαζονίου για να παραδώσει άλλο ένα καλάθι με φρούτα στη γιαγιά της. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσε να διασχίσει τον Ατλαντικό γιατί εκεί παραμόνευε ο κακός λύκος, έτσι έπρεπε να περάσει από την Ευρώπη, την Ασία και έπειτα να διασχίσει τον μεγάλο Ειρηνικό Ωκεανό. Ο Μέγας Αλέξανδρος έπρεπε να κατακτήσει νέες περιοχές στα βάθη της Ασίας.
Ποτέ άλλοτε δεν είχαν βρεθεί σε τόσο περίεργη κατάσταση όλοι έπρεπε να πάνε στις αποστολές τους. Όμως υπήρχαν πολλοί εχθροί στη διαδρομή όπως: Πέρσες, κακοί λύκοι που είχαν δραπετεύσει από τα παραμύθια αλλά και ανταγωνιστές που ήθελαν να βγάλουν τον Καραγκιόζη νοκ άουτ τον Καραγκιόζη ώστε να μην αγωνιστεί.
Έτσι είπαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε όλοι να ολοκληρώσουν την αποστολή τους. Έπειτα από πολύ δρόμο αποφάσισαν να σταματήσουν στις Άλπεις για μια ζεστή σοκολάτα. Μετά από λίγο σταμάτησαν στα Τέμπη για να κάνουν ράφτινγκ και να πιουν έναν αποχαιρετιστήριο καφέ επειδή ο Καραγκιόζης έπρεπε να πάρει τον δεύτερο δρόμο και να πάει στους Ολυμπιακούς της Αθήνας.
Λίγο πριν αποχαιρετιστούν αποφάσισαν να κάνουν ένα reunion εκεί που βρέθηκαν πρώτη φορά. Οι άλλοι δύο συνέχισαν και έκαναν μια στάση στην Κωνσταντινούπολη για μπάντζι-τζάμπινγκ στον Βόσπορο. Στα βάθη της Μέσης Ανατολής αποχαιρετήθηκαν στην πύλη της Βαβυλώνας. Η Κοκκινοσκουφίτσα συνέχισε και διέσχισε τον Ειρηνικό Ωκεανό αλλά καθώς κολυμπούσε στο πιο βαθύ μέρος του κόσμου συνάντησε τον Πι και τον φίλο του, οι οποίοι τη μετέφεραν στη Νότια Αμερική, τότε η Κοκκινοσκουφίτσα πήγε τα φρούτα στη γιαγιά της και έφυγε τρέχοντας για τo reunion στη Δυτική Ευρώπη. Για να το καταφέρει αυτό πέρασε τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Τέλος όλοι ξανασυναντήθηκαν. Ο Καραγκιόζης Ολυμπιονίκης ξανά, ο Μέγας Αλέξανδρος ταλαιπωρημένος από τις μάχες και η Κοκκινοσκουφίτσα που είχε σπάσει παγκόσμιο ρεκόρ τον γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες που το κατείχε ο Φιλέας Φογκ και ο Πασπαρτού από το 1897 αλλά η Κοκκινοσκουφίτσα το έκανε σε 79 ημέρες!
Η κούπα του Πυθαγόρα ή η «δίκαιη κούπα» είναι μια ανακάλυψη του Πυθαγόρα για να πίνει με μέτρο το κρασί του, αλλά και για να σερβίρει τους μαθητές του, υπερτονίζοντας την έννοια του μέτρου και των ορίων. Η ιδέα του Πυθαγόρα ήταν απλή: Έπρεπε να περιοριστεί η απληστία στο ποτό! Πώς θα γινόταν αυτό; Το πήλινο ποτήρι αδειάζει με έναν «μαγικό» τρόπο όταν εκείνος που το κρατάει αποδειχτεί πλεονέκτης και το γεμίσει περισσότερο απ’ όσο πρέπει.
Στην κούπα υπάρχει χαραγμένο ένα όριο, μια γραμμή. Αν το υγρό που περιέχει δεν υπερβεί τη γραμμή αυτή, αυτός που πίνει απολαμβάνει το κρασί του. Εάν, όμως, ξεπεράσει τη γραμμή του ορίου, τότε η κούπα αδειάζει και το κρασί χύνεται από τη βάση. Αδειάζει όλη η κούπα, όχι μόνο η επιπλέον ποσότητα.
Πώς όμως γίνεται αυτό;
Στο κέντρο της κούπας βρίσκεται μια στήλη τοποθετημένη ακριβώς πάνω από έναν σωλήνα που οδηγεί στο κάτω μέρος της. Ενώ η κούπα γεμίζει, η στάθμη του κρασιού ανεβαίνει και στο εσωτερικό της κεντρικής στήλης, ακολουθώντας τον νόμο του Πασκάλ για τα συγκοινωνούντα δοχεία. Όσο η στάθμη του κρασιού δεν ξεπερνά τη γραμμή που είναι χαραγμένη στο εσωτερικό της κούπας «δεν τρέχει τίποτα».
Μόλις όμως το υγρό υπερβεί τη γραμμή-όριο τότε αρχίζει να ρέει μέσω του εσωτερικού σωλήνα από τη βάση της κούπας. Τα μόρια του υγρού παρασύρουν το ένα το άλλο με αποτέλεσμα, ως δια μαγείας, η κούπα να αδειάζει εντελώς!
Αυτό, πέρα από μια απλή εφαρμογή της υδραυλικής, αποτελεί και έναν τρόπο διδασκαλίας:
Όταν το όριο ξεπερνιέται (ύβρις) δε χάνονται μόνον όσα έχουν ξεπεράσει το όριο αλλά και όλα τα προηγούμενα που είχαν αποκτηθεί (νέμεσις).
Το άριστο οφείλουμε να το απολαμβάνουμε με μέτρο, σαν τον οίνο που ήδη έχουμε στην κούπα μας, αντλώντας τη μέγιστη ωφέλεια χωρίς να επιζητούμε παραπάνω!
Παρακάτω υπάρχουν οι καλύτερες ατάκες που βρήκαμε! Απολαύστε τες:
Σταμάτα να κλαις εξαιτίας ενός ατόμου. Θυμήσου ότι υπάρχουν ακόμα 6.790.062.216 άνθρωποι για να τους χαμογελάσεις!
Σταμάτα να λες «Δεν μπορώ!». Μπορείς, αλλά επιλέγεις να μην το κάνεις.
Απέτυχα σε μερικά διαγωνίσματα, αλλά ο φίλος μου τα κατάφερε σε όλα. Τώρα είναι ένας μηχανικός στη Microsoft κι εγώ είμαι ο ιδιοκτήτης της. (Bill Gates)
Δεν έχεις χάσει το χαμόγελό σου. Είναι ακριβώς κάτω από τη μύτη σου. Απλώς το έχεις ξεχάσει.
Δεν είναι πόσο καλός είσαι. Είναι πόσο καλός θες να είσαι.
Πάρε την ευθύνη των πράξεών σου, να είσαι περήφανος για το ποιος είσαι, δούλεψε σκληρά για να πετύχεις τους στόχους σου... και όταν κάποιος σου πει ότι δεν μπορείς, εσύ πες: «Παρακολούθησέ με!»
Μάθε στα παιδιά πώς να σκεφτούν, όχι τι να σκεφτούν.
Αν θες τα όνειρά σου να γίνουν πραγματικότητα, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να ξυπνήσεις!
Μερικοί άνθρωποι θέλουν να γίνει, κάποιοι άλλοι εύχονται να γίνει και άλλοι το κάνουν πραγματικότητα.
Αν δεν πετάς τα άχρηστα που μαζεύονται γύρω σου, δε θα βρουν χώρο για να σου έρθουν τα καινούργια που τόσο επιθυμείς.
Μη φοβάσαι να είσαι διαφορετικός, να φοβάσαι να είσαι ο ίδιος με όλο τον κόσμο.
Μπορείς να πεις ό,τι θέλεις για εμένα αλλά εγώ θα συνεχίσω να είμαι αυτός που είμαι και αυτό είναι κάτι που εσύ δε θα γίνεις ποτέ!
Όταν κάποιος σε πληγώσει κλάψε ένα ποτάμι, χτίσε μια γέφυρα και ξεπέρασέ το.
Ο καθένας μας είναι μια ιδιοφυΐα, αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητά του να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο, θα περάσει όλη του τη ζωή πιστεύοντας ότι είναι χαζό. (Albert Einstein)
Πριν μιλήσεις άκου! Πριν ξοδέψεις κέρδισε! Πριν γράψεις σκέψου! Πριν τα παρατήσεις προσπάθησε! Πριν πεθάνεις ζήσε!
Ένα ντοκιμαντέρ οικολογικού περιεχομένου που έφτιαξε ο 14χρονος —τότε— μαθητής Λουκάς Λελόβας. Η ταινία κέρδισε το πρώτο βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ταινιών Μικρού Μήκους της ΕΡΤ το 2010.
Ένα επικό ορχηστρικό που γράφτηκε για την ομώνυμη ταινία και γνώρισε πολλές διασκευές. Μία, μάλιστα, ακούστηκε και στο τρέιλερ του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών»!
ΜΟΥΣΙΚΗ: Clint Mansell ΕΚΤΕΛΕΣΗ: Kronos Quartet ΤΑΙΝΙΑ: Requiem for a Dream (2000)
