Η πεταλούδα μονάρχης «εκθρονίζεται»

Της Laura M. Holson

Δημοσιογράφος

ΕΙΔΗΣΕΙΣ – Ιανουάριος 2019

Φθάνουν στην Καλιφόρνια κάθε χειμώνα, μια κυματιστή κορδέλα από πορτοκαλί και μαύρο. Εκεί, η δυτική πεταλούδα μονάρχης εγκαθίσταται στα παράκτια δάση της πολιτείας, αφού έχει ταξιδέψει από μακρινά μέρη, όπως το Αϊντάχο και η Γιούτα, όπου επιστρέφει την άνοιξη.

Φέτος οι πτήσεις της όμορφης πεταλούδας μοιάζουν πιο επικίνδυνες από ποτέ. Η Xerces Society for Invertebrate Conservation, μη κερδοσκοπική ομάδα που μετρά κάθε χρόνο τους πληθυσμούς της πεταλούδας, ανακοίνωσε ότι το 2018 ο πληθυσμός της δυτικής πεταλούδας μονάρχη έφθασε σε ιστορικά χαμηλά, εμφανίζοντας μείωση κατά 86% από την περασμένη χρονιά.

Αυτή είναι άκρως ανησυχητική είδηση. Αλλά, σε συνδυασμό με τη μείωση κατά 97% του συνολικού πληθυσμού από το 1980, ο φετινός απολογισμός πόρρω απέχει από το να είναι καταστροφικός, επισημαίνει η βιολόγος Έμα Πέλτον.

Εξαιρετικά χρήσιμα έντομα είναι οι πεταλούδες, καθώς δρουν ως δείκτες της υγείας ενός οικοσυστήματος και γονιμοποιούν τα λουλούδια

Η ομάδα έχει καταμετρήσει τις πεταλούδες σε 97 τοποθεσίες στην παράκτια ζώνη της Καλιφόρνιας, περιοχή όπου παραδοσιακά συγκεντρώνεται το 77% του χειμερινού πληθυσμού τους. Στα σημεία αυτά το 2017 βρίσκονταν 148.000 πεταλούδες. Ωστόσο, το 2018 ο αριθμός τους είχε μειωθεί σε μόλις 20.456.

Η Πέλτον προειδοποιεί ότι αν δε ληφθούν μέτρα προκειμένου να διατηρηθούν η δυτική πεταλούδα μονάρχης και το οικοσύστημά της, ενδεχομένως τα όμορφα έντομα να αφανιστούν.

Οι πεταλούδες είναι σημαντικές, επειδή ανταποκρίνονται με ταχύτητα στις οικολογικές μεταβολές και μπορούν έτσι να προειδοποιήσουν για την κατάσταση υγείας ενός οικοσυστήματος. Και βέβαια γονιμοποιούν τα λουλούδια.

Η πεταλούδα μονάρχης απαιτεί την ύπαρξη ασκληπιάδας, ενός φυτού που υπάρχει στις ΗΠΑ και στο Μεξικό, για την αναπαραγωγή και τη μετανάστευσή της. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια οι εκτάσεις με το φυτό συρρικνώνονται εξαιτίας της χρήσης παρασιτοκτόνων αλλά και λόγω αστικής ανάπτυξης.

Η ύπαρξη της πεταλούδας μονάρχη απειλήθηκε και από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Από το 2011 μέχρι το 2017 η Καλιφόρνια πλήττεται από ξηρασία, ενώ το 2016 62 εκατομμύρια δένδρα χάθηκαν στην πολιτεία, η οποία επλήγη και από φονικές πυρκαγιές.

Απειλούμενα ζώαΕιδήσειςΈντομαΠεριβάλλον

ΠΗΓΗ: Η Καθημερινή (12.01.2019) - αναδημοσίευση από την εφημερίδα «The New York Times»

Οι άριες των τρωκτικών

Τα ποντίκια του είδους Scotinomys επικοινωνούν μεταξύ τους με τραγούδια

Του Carl Zimmer

Δημοσιογράφος

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ – Μάρτιος 2019

Ψηλά στα βουνά της Κεντρικής Αμερικής ζει ένα ελάχιστα γνωστό πλάσμα που ανήκει στο είδος Scotinomys και τραγουδάει. Το τρωκτικό, που περνάει τη ζωή του περιτριγυρισμένο από σύννεφα, μοιάζει να μην έχει πολλά να μας πει.

Ωστόσο, οι ήχοι που παράγει, αυτά τα αξιοσημείωτα τραγούδια, έκαναν τους επιστήμονες να εντοπίσουν κάποιες σοβαρές ομοιότητες με τις ανθρώπινες ομιλίες. Η ικανότητα αυτή δεν αποκλείεται να συνδέεται εξελικτικά με τις αρχαίες ρίζες της ανθρώπινης γλώσσας.



Οι ερευνητές προσπαθούν εδώ και έναν αιώνα να βρουν τις απαρχές της γλώσσας στα θηλαστικά-προγόνους μας. «Μέχρι πρότινος υπήρχε ακόμη η πεποίθηση ότι η ανθρώπινη γλώσσα και οι βρυχηθμοί των θηλαστικών είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα», εξηγεί ο Στέφεν Ρ. Χάγκε, νευροβιολόγος στο Πανεπιστήμιο Τίμπινγκεν της Γερμανίας. Κανένα άλλο θηλαστικό δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει αυτό που απαιτεί η ανθρώπινη γλώσσα, από την κατανόηση των κανόνων της γραμματικής μέχρι τη σύνταξη σύντομων, σύνθετων οδηγιών προς τους μυς στο στόμα και στον λαιμό.

Οι πρώιμες έρευνες άφηναν να εννοηθεί ότι τα θηλαστικά χρησιμοποιούσαν πολύ απλούστερες συνάψεις για την επικοινωνία. Σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, αν ένας πίθηκος θέλει να αντιπαρατεθεί με έναν άλλον πίθηκο, τα κέντρα επεξεργασίας του φόβου αποστέλλουν ένα σύμπλεγμα νευρονίων στο στέλεχος του εγκεφάλου. Στη συνέχεια εκείνο με τη σειρά του στέλνει εντολές στο στόμα και στον φάρυγγα για να παραγάγει ένα κάλεσμα. Ωστόσο, αποδεικνύεται τελικά ότι οι πίθηκοι μπορούν να ελέγξουν τους ήχους τους με τρόπο που δεν αναγνώριζαν παλιότερα οι επιστήμονες.

Όταν εξέτασαν ποντίκια, τα οποία έχουν πολύ μακρινότερη συγγένεια με εμάς από τους πιθήκους προφανώς, δεν εντόπισαν στοιχεία τέτοιου είδους ελέγχου. Τα κοινά ποντίκια, το αγαπημένο είδος των επιστημόνων, παράγουν απλές υπερηχητικές κραυγές. Το 2011, όμως, ο νευροεπιστήμονας Μάικλ Α. Λονγκ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης άκουσε για πρώτη φορά για τα ποντίκια που τραγουδάνε και συνειδητοποίησε ότι όσον αφορά τον ήχο είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα αντικείμενα παρατήρησης από τα κοινά ποντίκια του εργαστηρίου. Το συγκεκριμένο είδος παράγει άριες δυνατών ήχων, που μπορούν να διαρκέσουν μέχρι και 16 δευτερόλεπτα, ενώ κάθε τρωκτικό έχει το δικό του ξεχωριστό τραγούδι.

Τα ποντίκια του είδους Scotinomys τραγουδούν καμιά φορά όταν είναι μόνα τους, αλλά είναι ιδιαίτερα ομιλητικά όταν υπάρχουν γύρω τους άλλα ποντίκια. Τα αρσενικά τραγουδούν όταν ανταγωνίζονται άλλα αρσενικά για τον έλεγχο της περιοχής, ενώ τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά τραγουδούν στη διάρκεια του ζευγαρώματος.

«Πολύ ευγενικά»

Μια μέρα, όμως, ένας από τους επιβλέποντες φοιτητές παρατήρησε κάτι περίεργο. Δύο αρσενικά σε διπλανά κλουβιά αντί να τραγουδούν, ηχούσαν σαν να συνομιλούν. Μάλιστα, ουδέποτε η φωνή του ενός επικάλυπτε εκείνη του άλλου. Κάθε τρωκτικό περίμενε πρώτα να τελειώσει το ένα και συνέχιζε έπειτα από διάστημα ενός δευτερολέπτου. «Είναι πολύ ευγενικά στη συζήτηση», επισημαίνει ο Αρκαρπού Μπανερτζί, ερευνητής που κάνει μεταδιδακτορική έρευνα στο εργαστήριο του δρος Λονγκ.

Από τις εφημερίδεςΖώα

ΠΗΓΗ: Η Καθημερινή (02.03.2019) - αναδημοσίευση από την εφημερίδα «The New York Times»
ΕΙΚΟΝΑ: sciencenews.org

Φως στο απόλυτο σκοτάδι

Ερευνητές έδωσαν στη δημοσιότητα την πρώτη εικόνα μαύρης τρύπας

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Απρίλιος 2019

«Είναι μια τρομερή ημέρα για την Αστροφυσική. Τώρα πια μπορούμε να δούμε τα ανίδωτα». Με αυτά τα λόγια υποδέχθηκε η Φρανς Κόρντοβα, διευθύντρια του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των Ηνωμένων Πολιτειών, το μοναδικό επίτευγμα διεθνούς ερευνητικής ομάδας που είδε χθες το φως της δημοσιότητας: την πρώτη επιτυχημένη προσπάθεια απεικόνισης μιας μαύρης τρύπας —από τα πιο παράξενα στοιχεία του σύμπαντος, που από τη φύση τους δεν είναι δυνατόν να φωτογραφηθούν.

Η πρώτη απεικόνιση μαύρης τρύπας, όπως τη συνέθεσαν οι επιστήμονες του διεθνούς ερευνητικού προγράμματος EHT

Το ερευνητικό πρόγραμμα που οδήγησε στη μεγάλη ανακάλυψη ξεκίνησε το 2012 υπό την επωνυμία Τηλεσκόπιο Ορίζοντα Γεγονότων (EHT). Ουσιαστικά πρόκειται για ένα δίκτυο οκτώ τηλεσκοπίων σε διάφορα μέρη της Γης (Χαβάη, Αριζόνα, Χιλή, Μεξικό, Ισπανία, Γαλλία, Γροιλανδία, Ανταρκτική) που δρουν σε συντονισμό, δημιουργώντας κάτι σαν γιγάντιο σταθμό αστρονομικών παρατηρήσεων στο μέγεθος του πλανήτη μας.

Οι μαύρες τρύπες αποτελούν διαρκή πρόκληση για την επιστήμη του Διαστήματος. Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, που θεμελιώθηκε από τον Αϊνστάιν, προβλέπει την ύπαρξη αυτών των ουράνιων σωμάτων με την αφάνταστα υψηλή πυκνότητα, έτσι που να αιχμαλωτίζουν οτιδήποτε κινείται κοντά τους (ο «ορίζοντας γεγονότων» περιγράφει το όριο πέρα από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή). Ακόμη και το φως αδυνατεί να δραπετεύσει από αυτή την κοσμική «φυλακή», κάτι που καθιστά αδύνατη οποιαδήποτε προσπάθεια φωτογράφισής της.

Παρ’ όλα αυτά, οι επιστήμονες του ΕΗΤ κατάφεραν να μας δώσουν μια χειροπιαστή ιδέα για τη «σιλουέτα» μιας μαύρης τρύπας. Και τι μαύρης τρύπας! Πρόκειται για ένα διαστημικό «τέρας», με μέγεθος τρία εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από τη Γη και μάζα 6,5 δισ. (!) φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο, στην καρδιά του γαλαξία Μ87, στον αστερισμό της Παρθένου.

Πώς τα κατάφεραν;

Χάρη στον συνδυασμό ταυτόχρονων παρατηρήσεων από τα οκτώ τηλεσκόπια, συνέθεσαν μια εικόνα που δείχνει μια φωτεινή άλω γύρω από μια σκοτεινή, μαύρη περιοχή, σφαιρικού σχήματος. Η άλως προέρχεται από φλεγόμενα αέρια που καταβροχθίζονται από τη μαύρη τρύπα, δίνοντάς μας το περίγραμμά της.

Το μέγα επίτευγμα ανακοινώθηκε με ταυτόχρονες συνεντεύξεις Τύπου σε Ουάσιγκτον, Βρυξέλλες, Σαντιάγκο, Σαγκάη, Ταϊπέι και Τόκιο. Ο καθηγητής Αστρονομίας και Φυσικής στο πανεπιστήμιο της Αριζόνας (ΗΠΑ) περιέγραψε μία από τις σημαντικές πλευρές της ανακάλυψης: «Το μέγεθος και το σχήμα της σκιάς ταιριάζουν απολύτως με τις προβλέψεις της Γενικής Θεωρίας Σχετικότητας του Αϊνστάιν, ενισχύοντας την εμπιστοσύνη μας σε αυτή τη θεωρία, που θεμελιώθηκε πριν από έναν αιώνα».

Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι ο ίδιος ο Αϊνστάιν δεν είδε ποτέ με καλό μάτι αυτά τα μυστηριώδη ουράνια σώματα που προέβλεπε η θεωρία του. Αν ζούσε, από χθες θα ήταν λιγότερο δύσπιστος.

ΕιδήσειςΕξερεύνηση του Διαστήματος

ΠΗΓΗ: Η Καθημερινή (11.04.2019)
ΕΙΚΟΝΑ: fontech.startitup.sk

Ανάκαμψη με τεχνητά κοράλλια

Του Νίκου Ευσταθίου

Δημοσιογράφος

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ – Απρίλιος 2019

Τα κοράλλια μπορεί να καταλαμβάνουν κάτι λιγότερο από το 0,1% των ωκεανών, όμως παρέχουν σπίτι στο ένα τέταρτο των θαλάσσιων ειδών του πλανήτη και συμβάλλουν καταλυτικά στη βελτίωση της ποιότητας του νερού. Δυστυχώς, ως ιδιαίτερα ευαίσθητες δομές, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι εξαιρετικά ευάλωτοι στις καταστροφικές συνέπειες της μόλυνσης, της κλιματικής αλλαγής και της ανεξέλεγκτης αλιείας. Οι επιστήμονες προειδοποιούν πως μέσα στην επόμενη δεκαετία το 70% των κοραλλιών του πλανήτη θα έχει διαβρωθεί.

Ωστόσο, μια ευφάνταστη λύση έρχεται χάρη στην τεχνολογία τρισδιάστατης εκτύπωσης, η οποία εδώ και δύο χρόνια χρησιμοποιείται για τη δημιουργία τεχνητών υφάλων που αντικαθιστούν τα κατεστραμμένα κοράλλια και επαναφέρουν τη ζωή στις θάλασσες του πλανήτη.

Πρωτοπόρος στην καινοτόμο λύση για την περιβαλλοντική αποκατάσταση των ωκεανών είναι η ολλανδική εταιρεία Boskalis, η οποία εξειδικεύεται στις θαλάσσιες κατασκευές και υποδομές. Το 2016 αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την τεχνογνωσία της για να δημιουργήσει τεχνητούς υφάλους.

Σε συνεργασία με το Ίδρυμα του Πρίγκιπα Αλβέρτου B΄ του Μονακό και με την ευρωπαϊκή πανεπιστημιακή κοινότητα η εταιρεία προχώρησε σε εντατική έρευνα για τις τοπικές ιδιαιτερότητες των υπαρχόντων κοραλλιών. Με τη βοήθεια των τρισδιάστατων εκτυπωτών η Boskalis δημιούργησε έξι πιλοτικές κατασκευές τεχνητών υφάλων φτιαγμένες εξ ολοκλήρου από άμμο και τις τοποθέτησε στη θάλασσα του Λαρβότο στο Πριγκιπάτο του Μονακό.

Στιγμιότυπο από την τρισδιάστατη εκτύπωση

❮ ❯

Ένας από τους εκτυπωμένους υφάλους

«Πιστεύαμε στην ιδέα εξαρχής, ωστόσο τα αποτελέσματα που έχουμε παρατηρήσει στα δύο χρόνια που έχουν τοποθετηθεί η τεχνητοί ύφαλοι ξεπερνούν κάθε προσδοκία μας», αναφέρει με ενθουσιασμό ο Σάντερ Στίνπρινκ, υπεύθυνος προγραμμάτων έρευνας και ανάπτυξης της Boskalis.

Πράγματι, οι τεχνητοί ύφαλοι της εταιρείας έχουν αρχίσει να κατοικούνται από κάθε είδους θαλάσσια ζωή και ο πληθυσμός των ψαριών της περιοχής έχει πλέον αυξηθεί εντυπωσιακά.

Τα πειραματικά τεχνητά κοράλλια της ολλανδικής Boskalis έχουν αρχίσει να κατοικούνται από την τοπική πανίδα

Έπειτα από την επιτυχία του πιλοτικού προγράμματος η ολλανδική εταιρεία σχεδιάζει να επεκτείνει το πρόγραμμα περιβαλλοντικής αποκατάστασης εφαρμόζοντάς το σε θαλάσσιους βιότοπους από τη Μεσόγειο μέχρι τους ωκεανούς της Ανατολικής Ασίας.

Η ευχρηστία και η αποτελεσματικότητα των τρισδιάστατων τεχνητών κοραλλιών μπορεί να μην είναι αρκετές για να κρατήσουν τη βιοποικιλία των θαλασσών στα επίπεδα προηγούμενων ετών, ειδικά αν δε συνδυαστούν από μια ολιστική προσπάθεια καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής.

Εντούτοις, αποτελούν μια λάμψη ελπίδας πως ο άνθρωπος δε γεννάει μόνο εργαλεία που καταστρέφουν τη φύση και πως με λίγη φαντασία και συνείδηση μπορεί να αντιστρέψει την καταστροφή που προκαλεί στον θαυμαστό κόσμο των θαλασσών.

1. Το πράσινο τείχος της Αφρικής
2. Ανάκαμψη με τεχνητά κοράλλια

Από τις εφημερίδεςΚλιματική κρίσηΟικοσύστημα

ΠΗΓΗ: Η Καθημερινή (05.04.2019)
ΕΙΚΟΝΕΣ: magazine.boskalis.com (1-3), kathimerini.gr (4)

Το πράσινο τείχος της Αφρικής

Μια λωρίδα από χιλιάδες δενδρύλλια στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής

Του Νίκου Ευσταθίου

Δημοσιογράφος

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ – Απρίλιος 2019

Ένα τείχος διαφορετικό από τα άλλα χτίζεται εδώ και μία δεκαετία κάτω από τον καυτό αφρικανικό ήλιο. Εκτείνεται σε μήκος 8.000 χλμ., από τις δυτικές ακτές της Σενεγάλης έως τις ανατολικές ερημικές παραλίες του Τζιμπουτί, και στην οικοδόμησή του συμμετέχουν πάνω από 20 κυβερνήσεις της Αφρικής.



Ο λόγος για το Μεγάλο Πράσινο Τείχος, μια λωρίδα πρασίνου και δενδρυλλίων ανθεκτικών στην ξηρασία, που θα διασχίζει το νότιο κομμάτι της ερήμου Σαχάρα και αποτελεί ένα από τα πιο φιλόδοξα περιβαλλοντικά προγράμματα παγκοσμίως.

Με την ολοκλήρωσή του, το πράσινο τείχος θεωρείται ότι θα συμβάλει δραστικά στον περιορισμό των επιπτώσεων που επιφέρουν οι κλιματικές αλλαγές στην υποσαχάρια Αφρική και θα αποτελεί το μεγαλύτερο οικοσύστημα χλωρίδας στον πλανήτη (τρεις φορές μεγαλύτερο από τον γιγάντιο κοραλλιογενή ύφαλο της Αυστραλίας).



Την εξαιρετικά φιλόδοξη πρωτοβουλία περιβαλλοντικής αποκατάστασης εισήγαγε το 2008 η Αφρικανική Ένωση έπειτα από αίτημα του πρώην προέδρου της Μπουρκίνα Φάσο, Τόμας Σανκάρα.

Το Μεγάλο Πράσινο Τείχος (κίτρινη γραμμή) θα έχει πλάτος 15 χλμ. και θα περνάει από 11 χώρες

Η ξηρή περιοχή στην οποία σχεδιάζεται το τείχος των δενδρυλλίων δεν ήταν πάντοτε έρημη· για δεκαετίες αποτελούσε πλούσια όαση πρασίνου, εξαιρετικά σημαντική για τη γεωργία και τις καλλιέργειες της αφρικανικής ηπείρου. Ωστόσο, η καταστροφική εξίσωση της αύξησης του πληθυσμού, της κακής διαχείρισης του εδάφους και της κλιματικής αλλαγής σταδιακά μεταμόρφωσε την περιοχή σε μια άγονη και υποβαθμισμένη λωρίδα γης.

Τα προβλήματα που δημιούργησε η ερημοποίηση του εδάφους είναι αμέτρητα: από την έλλειψη τροφίμων και καθαρού νερού μέχρι τη βία και τις διαμάχες λόγω της συρρίκνωσης των φυσικών πόρων.

Το Τείχος φιλοδοξεί να σταματήσει την επέκταση της Σαχάρας σε καλλιεργήσιμα εδάφη

Στη δεκαετία που πέρασε από τα πρώτα βήματα για τη δημιουργία του Μεγάλου Πράσινου Τείχους η πρωτοβουλία έχει αντιμετωπίσει ουκ ολίγες προκλήσεις, με αποτέλεσμα σήμερα να έχει αποκατασταθεί μόλις το 15% της έκτασης.

Ωστόσο, τα οφέλη έχουν αρχίσει ήδη να είναι ορατά για τις χώρες της αφρικανικής ηπείρου. Στη Νιγηρία, όπου 5 εκατομμύρια εκτάρια γης έχουν αποκατασταθεί και βρίθουν από πλούσια βλάστηση, τα κάποτε ξηρά πηγάδια είναι πλέον γεμάτα με πόσιμο νερό, ενώ στη Σενεγάλη, μια από τις φτωχότερες χώρες της Αφρικής, τα 120 εκατομμύρια στρέμματα δενδρυλλίων που φυτεύτηκαν προσφέρουν πλέον γόνιμο έδαφος για την άνθηση της γεωργίας.

Ίσως το πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα του τείχους είναι ορατό στην Αιθιοπία, όπου η δενδροφύτευση και η συντήρηση δένδρων έχουν οδηγήσει σε χιλιάδες νέες πηγές εργασίας και εισοδήματος για τους φτωχούς κατοίκους της έρημης περιοχής. Αποτελεί ίσως την καλύτερη απάντηση στο επιχείρημα πως η περιβαλλοντική προστασία δε συνάδει με την οικονομική ανάπτυξη, κάτι που για δεκαετίες εμπόδιζε αντίστοιχες πράσινες πρωτοβουλίες.

Το Μεγάλο Πράσινο Τείχος αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το 2030 —ωστόσο, εν μέρει έχει ήδη επιτύχει τον στόχο του: να ευαισθητοποιήσει δεκάδες κυβερνήσεις και να αποδείξει πως, παρά τα λάθη του παρελθόντος, ο άνθρωπος μπορεί να αντιστρέψει την καταστροφή που έχει προκαλέσει στο περιβάλλον.

Ο ιστότοπος του Μεγάλου Πράσινου Τείχους

1. Το πράσινο τείχος της Αφρικής
2. Ανάκαμψη με τεχνητά κοράλλια

Από τις εφημερίδεςΑφρικήΚλιματική κρίσηΟικοσύστημα

ΠΗΓΗ: Η Καθημερινή (05.04.2019)
ΕΙΚΟΝΕΣ: pagebd.com (1), greatgreenwall.org (2,5-6), nationalgeographic.org (3), atlasofthefuture.org (4)

Δεν τα έχουμε πάει και τόσο άσχημα

189 χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους

Του Αλέξη Παπαχελά

Δημοσιογράφος, διευθυντής της εφημερίδας «Η Καθημερινή»

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ – Ιανουάριος 2019

Το 2021 δεν είναι πια πολύ μακριά. Σε δύο χρόνια συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης του 1821. Κοιτώντας πίσω, δεν τα έχουμε πάει και τόσο άσχημα. Η φτωχή, βαλκανική Ελλάδα του 1821 μεγάλωσε κατά τρόπο εντυπωσιακό.

Πέρασε πολέμους, κατοχές, εμφυλίους, οικονομικά κραχ, αλλά κάθε φορά στάθηκε στα πόδια της. Οικονομικά αναπτύχθηκε εντυπωσιακά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έγινε μέλος στα πιο κλειστά κλαμπ της Δύσης. Υπέστη ήττες, αλλά μπόρεσε να τις ξεπεράσει.



Από τη γέννησή της μέχρι σήμερα έκανε όλες τις σωστές γεωπολιτικές επιλογές. Ποτέ δε βρέθηκε στη λάθος πλευρά της Ιστορίας, γεγονός που εξαργύρωσε από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας και μετά.

Αυτό δεν ήταν κάτι αυτονόητο, ούτε τυχαίο. Πέρα από το προφανές διαχρονικό ενδιαφέρον των Μεγάλων Δυνάμεων για το ελληνικό «οικόπεδο», έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι οι Έλληνες επέλεξαν σε κρίσιμες στιγμές στιβαρούς και συνετούς ηγέτες που δε λαΐκισαν, αλλά οδήγησαν τον τόπο εκεί που έπρεπε.

Λοιδορήθηκαν, έγιναν στόχοι δολοφονιών, πήγαν εξορίες, αλλά επιτέλεσαν την αποστολή τους. Και εν πάση περιπτώσει, ο ιστορικός τούς φέρεται με πολύ μεγαλύτερο σεβασμό απ’ ό,τι ο μέσος ψηφοφόρος της εποχής τους...



Πότε πήγε πολύ στραβά ο τόπος; Όταν ο ελληνικός λαός σαγηνεύτηκε από τα λόγια και αγνόησε τα έργα. Συνέβη πολλές φορές γιατί, ως βαθύτατα μεσογειακός λαός, θέλουμε μια ικανή δόση «παραμυθιού» από τους ηγέτες μας. Μερικές φορές όμως το παρακάνουμε.

Ο τόπος κινδύνευσε, επίσης, όταν διχάστηκε. Και αυτό το βιώσαμε πολλές φορές, σε πολύ κρίσιμες στιγμές. Πάθαμε επίσης ζημιές όταν δε ζυγίσαμε καλά τις δυνάμεις μας, τις προθέσεις του αντιπάλου και τη γεωπολιτική συγκυρία. 1897, 1922, 1974 είναι ημερομηνίες καταστροφών που οφείλονταν στα παραπάνω...

Ζούμε στην καλύτερη εποχή

01. Δεν τα έχουμε πάει και τόσο άσχημα 02. Μια ιστορία επιμονής και αισιοδοξίας

Από τις εφημερίδεςΤρίτη Ελληνική Δημοκρατία

ΠΗΓΗ: Η Καθημερινή (05-06.01.2019)
ΕΙΚΟΝΕΣ: sdna.gr, caymanfinancialreview.com

Τα κράτη της Αφρικής(πίνακας δεδομένων)

Πατήστε στην εικόνα και μελετήστε τις χώρες της Αφρικής. Επιλέξτε μία ή δύο φορές τον τίτλο της στήλης που σας ενδιαφέρει και δείτε τα δεδομένα της σε αύξουσα ή φθίνουσα σειρά.

Τα κράτη ανά ήπειρο (πίνακες δεδομένων) 1. Τα κράτη της Ευρώπης 2. Τα κράτη της Ασίας 3. Τα κράτη της Αφρικής 4. Τα κράτη της Αμερικής 5. Τα κράτη της Ωκεανίας

Αφρική

ΠΗΓΗ: Γεωγραφία ΣΤ΄ Δημοτικού