Αναμνήσεις από τον πόλεμο (2)

Από τη May
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Η May εντοπίζει στο διαδίκτυο συνεντεύξεις ανθρώπων που βίωσαν τον τελευταίο Μεγάλο Πόλεμο

Ο παππούς Λεωνίδας θυμάται

Ερ.: Πώς ήταν η ζωή τότε παππού;

Απ.: Οι άνθρωποι πείναγαν πολύ. Έτρωγαν ό,τι έβρισκαν για να μην πεθάνουν από την πείνα. Σφαγμένους γαϊδάρους και γάτες. Κι αυτό γιατί οι Ιταλοί πήγαιναν στα σπίτια κι έπαιρναν τα τρόφιμα όπως κρέας, λάδι και σιτάρι και οι Έλληνες λιμοκτονούσαν.

Ερ.: Θυμάσαι κάποιο περιστατικό;

Απ.: Ένας Ιταλός πήγαινε με ένα υδροφόρο στην Έξω Βρύση για να πάρει νερό και να το πάει στο Μεγάλο Πεύκο (Ν. Πέραμος). Τότε κατέβηκαν από τα βουνά δυο Έλληνες αντάρτες. Ο Ιταλός τους έδωσε να καπνίσουν τσιγάρο, έβαλε το χέρι μέσα στην τσέπη του για να τους δώσει σπίρτα να ανάψουν το τσιγάρο και έβγαλε όπλο σκότωσε τον έναν Έλληνα. Ο άλλος Έλληνας τράβηξε το όπλο του και τραυμάτισε θανάσιμα τον Ιταλό. Οι Γερμανοί που ήταν στο Μεγάλο Πεύκο και περίμεναν το νερό είδαν ότι ο Ιταλός άργησε και ήρθαν στα Μέγαρα. Πήγανε στην Έξω Βρύση και είδαν τον σκοτωμένο Ιταλό. Τότε άρχισαν να παίρνουν άντρες πάνω από 16 ετών έως και 50 ετών από την περιοχή Πλακάκια μέχρι τη Έξω Βρύση. Όσους πήρανε τους συγκέντρωσαν στην πλατεία Ηρώων και απ’ αυτούς διάλεξαν 10 άτομα και τους έκλεισαν στη φυλακή. Τους βασάνιζαν για να μαρτυρήσουν. Μερικοί Μεγαρίτες κρύφτηκαν στα βουνά για να μην τους πιάσουν οι Γερμανοί.

Στο σπίτι μας έμεναν 30 Γερμανοί. Οι Γερμανοί ήταν κύριοι και άμα δεν τους πειράζαμε δε μας πείραζαν και δε μας έπαιρναν τίποτα.

Στην Πάχη είχαν αράξει δυο ελληνικά καράβια φορτωμένα με κριθάρι. Μετά πέρασαν πέντε γερμανικά αεροπλάνα και τα βύθισαν. Τότε ο κόσμος επειδή πεινούσε έπαιρνε απ’ τη θάλασσα το βρωμοκρίθαρο και το άλεθαν στον μύλο και το έτρωγαν.

Στο Λουτρόπυργο περνούσε ένα τρένο με Γερμανούς αλλά δεν είχαν βάλει στα μπροστινά βαγόνια Έλληνες, (έτσι συνήθιζαν να κάνουν ώστε αν γινόταν κάποιο σαμποτάζ να σκοτώνονταν οι Έλληνες). Οι Έλληνες αντιστασιακοί είχαν βάλει εκρηκτικά στις γραμμές και το τρένο ανατινάχτηκε. Την επόμενη μέρα οι Γερμανοί έφτιαξαν κρεμάλες και κρέμασαν 10 Έλληνες.

Εγώ τότε ήμουν 9 ετών και φύλαγα 5 πρόβατα στην περιοχή της Ι.Μ. Αγ. Βαρβάρας. Μια μέρα ήρθαν οι Ιταλοί να μου πάρουν ένα πρόβατο. Εγώ δεν το έδινα. Με χτύπησαν και ήρθα κλαίγοντας στα Μέγαρα αλλά το πρόβατο δε μου το πήρανε.

Ερ.: Εσείς είχατε να φάτε;

Απ.: Εμείς ήμασταν αγρότες και είχαμε σιτάρι, φακές, φασόλια, κουκιά, κριθάρι και καλαμπόκι.

Ο παππούς Βαγγέλης και η γιαγιά Καλλιόπη θυμούνται

Γιαγιά και παππού πώς αντιμετωπίσατε την πείνα στην κατοχή το 1940;

ΠΑΠΠΟΥΣ: Τρώγαμε ό,τι βρίσκαμε μπροστά μας, όπως χόρτα, καλαμπόκι, φλούδες από πατάτες, χαρουπάλευρο, δηλαδή αλεύρι από χαρούπια, κριθάρι, γιατί την εποχή εκείνη στην Πάχη είχε βουλιάξει ένα καράβι και στις αποθήκες του είχε κριθάρι. Είχε μαυρίσει. Το είχαν αλέσει, είχε γίνει σαν κοπριά και το έτρωγαν ο κόσμος από ανάγκη.

Πώς ζήσατε τον πόλεμο;

ΓΙΑΓΙΑ: Ζήσαμε με πολύ φόβο και αγωνία για τους συγγενείς μας.
ΠΑΠΠΟΥΣ: Ζήσαμε με πολλή πείνα και με πολλούς βομβαρδισμούς.

Τι σας συγκλόνισε που σας έμεινε χαραγμένο στη μνήμη; Τι σας φόβισε;

ΓΙΑΓΙΑ: Αυτό που με συγκλόνισε περισσότερο είναι όταν ένα πρωί, όπως κάθε μέρα, ξεκινήσαμε να πάμε στην περιοχή «Καντήλι» να σπάσουμε πέτρες στον δρόμο. Εκείνο το πρωινό εγώ δεν πήγα γιατί δεν πρόλαβα το αυτοκίνητο και ήμουν πολύ τυχερή γιατί εκείνη την ημέρα, την ώρα που είχαν μοιράσει το συσσίτιο και έτρωγαν πέρασε ένα αμερικανικό αεροπλάνο και βομβάρδισε την περιοχή. Όσοι ήταν εκεί σκοτώθηκαν όλοι. Αυτό με συγκλόνισε πολύ και δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ.

Αναμνήσεις από τον πόλεμο (1)
Αναμνήσεις από τον πόλεμο (2)

Ιστορία

ΠΗΓΗ: ;

May

Η May κατοικεί στη Νότια Αθήνα. Με το ΠΟΔήΛΑΤΟ συνεργάστηκε στην έκτη δημοτικού (2011/12).

Οι αναρτήσεις τηςΟι συνεργάτες μας

Τον έλεγαν ROKY

Από την tzina45
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Αυτό που θα σας πω έγινε περίπου πριν τρία χρόνια. Είχαμε πάρει ένα μικρό κουταβάκι, ήταν το αγαπημένο μου. Ο μπαμπάς μου πήγαινε για κυνήγι, σε κάποια στιγμή τα σκυλιά (διότι είχε και ένα άλλο μαζί του) φύγανε.



Ψάχναμε παντού πουθενά δεν ήταν αυτά, μετά από πολλές μέρες το βρήκαμε στον δρόμο πατημένο, έπειτα ο μπαμπάς το πήρε και το έθαψε έξω από ένα νεκροταφείο. Και το χειρότερο είναι ότι το ήξεραν λίγο πιο πριν από εμένα και δε μου το είχαν πει, μέχρι που στο τέλος μου το είπε ο παππούς μου.

01. Τον έλεγαν ROKY
02. Elma

Θέματα με ζώα

Χρόνια Πολλά, Μήτσο!

Ο Μήτσος είναι ένας διαφορετικός συμμαθητής μας. Τον γνωρίσαμε στον Δήμο Αστερούπολης, το προηγούμενο ιστολόγιό μας.

Αυτήν τη χρονιά ο Μήτσος βρίσκεται στο διπλανό τμήμα· ένας τοίχος τον χωρίζει από τα παιδιά της Αστερούπολης! Οι φετινοί, καινούργιοι συμμαθητές του τον αγαπούν εξίσου. Σήμερα μάλιστα που ήταν και η γιορτή του, τον τίμησαν δεόντως!

Του φόρεσαν ένα μπουφάν, γιατί είχε ψύχρα…

Ήταν αμάνικο, αλλά δεν είχε πολλή σημασία…

Του φόρεσαν ένα εορταστικό καπέλο… (εντάξει, μπερδευτήκαμε λίγο, ήταν και το πάρτι γενεθλίων της tzina45 σε εξέλιξη!)



Και στο τέλος το παρακάναμε κάπως, αλλά δε φταίμε εμείς: Ήταν εκείνος που παραπονέθηκε για φαγούρα στο μάτι!

Ο ΜΗΤΣΟΣ ΣΤΟ ΠΟΔήΛΑΤΟ (ΣΤ΄ τάξη) 1. Χρόνια Πολλά, Μήτσο! 2. Τα γενέθλια του Μήτσου 3. Τα Χριστούγεννα του Μήτσου 4. Ο Μήτσος για την Καθαρά Δευτέρα 5. Ο Μήτσος στο Γυμνάσιο!

Περίεργα ρολόγια

Από την El
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Το τεράστιο ρολόι

Το λιωμένο ρολόι

Ρολόι πίνακας και κιμωλία

Το ρολόι του φαγητού

Το ρολόι των χρημάτων

Ρολόι σημειωματάριο

Το ρολόι δολάριο

Το ρολόι ποδήλατο

ΑπροσδόκηταΧρόνος

ΠΗΓΗ: ;

Το θωρηκτό «Αβέρωφ»

Από την tzina45
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Μία μέρα, μας είπε ο κύριος πως, θα πάμε εκδρομή στο θωρηκτό Αβέρωφ. Είναι ένα πολεμικό πλοίο, μεγάλο και καλό για την εποχή του. Κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία Ορλάνδο της Ιταλίας και στοίχισε 22.300.000 δρχ.

Έδρασε στην αρχή στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913) εξασφαλίζοντας τη ναυτική υπεροχή της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία. Αργότερα στη Μικρασιατική Καταστροφή (1922) έσωσε πολύ στρατό και ελληνικό πληθυσμό που καταδιωκόταν άγρια από τους Τούρκους, μεταφέροντάς τους στην Ελλάδα.

Τέλος στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ξέφυγε με πολλούς κίνδυνους από την Ελευσίνα και κατάφερε να πάει στο συμμαχικό λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Τρία χρόνια συνόδευε νηοπομπές σε μεγάλες θάλασσες αντιμετωπίζοντας θαρραλέα τα εχθρικά καράβια.



Σήμερα γερασμένο πια μα γεμάτο από τις δάφνες της νίκης ξεκουράζεται στα ήσυχα νερά του Φαλήρου και είναι ναυτικό μουσείο.

Ένα πλωτό Ναυτικό Μουσείο! 1. Θωρηκτό «Αβέρωφ» (από τον george21) 2. Το θωρηκτό «Αβέρωφ» (από την tzina45) 3. Πολεμικές αναμνήσεις του παππού μου (από τον Vans333Dp)

ΠΗΓΗ: ;

Στη Γερμανική Κατοχή

Από την tzina45
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Μια μέρα παίρνω τη γιαγιά μου τηλέφωνο και τη ρωτάω για τη Γερμανική Κατοχή. Μου διηγήθηκε οτιδήποτε είχαν συμβεί τότε.



Το πρωί επιτρεπόταν να βγουν έξω στις οχτώ και να μπαίνουν μέσα στις οκτώ το βράδυ. Όσο οι άνθρωποι ήταν μέσα κάνανε οι στρατιώτες περιπολία. Όποιον βρίσκανε ή τον πυροβολούσαν ή τον τιμωρούσαν με διάφορους τρόπους. Μάλιστα έναν στο χωριό τον είχανε πυροβολήσει διότι όταν του είπανε Alt δηλαδή στα ελληνικά σταμάτα αυτός δε σταμάτησε.

Μπαίνανε μέσα στα σπίτια και παίρνανε πολλά τρόφιμα και γενικώς ό,τι βλέπανε μπροστά τους. Της γιαγιάς μου της είχανε πάρει πατέρα και θείο, τους πήγανε σε βουνά και τους εκτελούσαν. Τον πατέρα του παππού μου τον πήρανε, αλλά είχε εκεί έναν γνωστό του και για αυτόν τον το λόγο τον άφησαν ελεύθερο.

Επίσης μου είπε ότι πέρναγαν από χωριό σε χωριό και κόβανε με μία ειδική μηχανή χρήματα. Μου φάνηκε περίεργο που αυτά τα χρήματα μετρούσανε.

Ήτανε τότε τεσσάρων με πέντε ετών. Και μου είπε ότι έγινε το 1940-1944.

Ιστορία