2 Ιαν 2012

Παιδίον Τόπος

Η ισχύς εν τη ενώσει!

Είναι ιστολόγιο πανάξιων εκπαιδευτικών —δασκάλων και συναδέλφων ειδικοτήτων. Έρχεται από τη δυτική Θεσσαλονίκη και το 8ο Δημοτικό Σχολείο Ελευθερίου-Κορδελιού.

Και τι δεν έχει αυτός ο... τόπος! Πλούσιο υλικό για τις μεγάλες κυρίως τάξεις του δημοτικού, θέματα για την τέχνη, μουσική, μαθήματα αγγλικών, ζητήματα πληροφορικής (με έμφαση στην ασφαλή χρήση του διαδικτύου), παιχνίδια, ταινίες, βιβλιοπροτάσεις —τι να πρωτοπεί κανείς!

Πατήστε στην εικόνα

Μην παραλείψετε να ρίξετε μια ματιά και στα ιστολόγια που προτείνει, οργανωμένα ανά τάξη και θεματική ενότητα.

Προτείνουμε

Αχινός

Από την elpis00
Μαθήτρια της έκτης τάξης


Οι αχινοί είναι μικρά θαλάσσια ζώα με ασβεστολιθικό κέλυφος που έχει αγκάθια. Ανήκουν στην συνομοταξία των Εχινοδέρμων, στην οποία ανήκουν και οι αστερίες. Τα ζώα αυτά σχηματίζουν την ομοταξία των Εχινοειδών.

Απαντώνται σε όλες τις θάλασσες του κόσμου. Ειδικότερα, ζουν στη λάσπη του βυθού ή σε μέρη με φύκια ή επάνω σε βράχους, σε μικρό σχετικά βάθος.


Χαρακτηριστικό τους είναι τα μακριά αγκάθια, με τα οποία κινούνται, ενώ για την κίνησή τους χρησιμοποιούν και βαδιστικούς ποδίσκους που έχουν σχήμα σωλήνα. Με τους ποδίσκους προσκολλώνται σε στέρεα υποστηρίγματα και επίσης αναπνέουν. Το κέλυφός τους σχηματίζει κάψα, η διάμετρος της οποίας τυπικά κυμαίνεται από 3 ώς 10 εκατοστά.

Τα γνωστότερα χρώματα περιλαμβάνουν το μαύρο και το σκούρο πράσινο, λαδί, καφέ, μωβ και κόκκινο. Τρέφονται κυρίως με άλγες αλλά και με μύδια και άλλα ασπόνδυλα και κινούνται αργά. Εχθροί τους είναι οι αστερίες, τα χέλια και άλλα ζώα με τα οποία τρέφονται.



Το κέλυφός τους αποτελείται από πινάκια με ασβεστολιθική σύσταση, τα οποία ενώνονται με ραφή σχηματίζοντας κλειστή κάψα (γνωστή και ως «λύχνος του Αριστοτέλη»), που περιβάλλεται από αγκάθια, είναι πλατιά στην κοιλιά και θολωτή στη ράχη.

Στη μέση της κοιλιάς βρίσκεται το στόμα, όπου το ζώο φέρει μασητική συσκευή, με 5 δόντια, ώστε να τεμαχίζει την τροφή του. Τα μάτια και οι ποδίσκοι του δε φαίνονται. Από τους πόρους της κοιλιάς του προβάλλουν και οι ποδολαβίδες, τα οποία είναι εξαρτήματα που μοιάζουν με κλωστές, τα οποία χρησιμεύουν στον καθαρισμό του κελύφους και στην άμυνα του ζώου.

Κυριότεροι εχθροί των αχινών είναι οι αστερίες, διάφορα σαρκοφάγα ψάρια και ζώα της θάλασσας.


ΠΗΓΗ: ;

1 Ιαν 2012

Μανά μανάμ

Τα απίθανα Μάπετ σε εορταστικές στιγμές!

Απόσπασμα από το Μάπετ Σόου, μια εξαιρετικά δημοφιλή αμερικανική σειρά που προβλήθηκε το διάστημα 1976/81.




ΜουσικήΠρωτοχρονιά

Τα πάντα για τα πάντα!

Από την El
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Το πάντα ζει στα βουνά της Κίνας, μέσα σε δάση με υψόμετρο από 1.200 έως 3.400 μ. Δεν κατεβαίνει πιο χαμηλά γιατί συναντά ανθρώπους και τους φοβάται. Προτιμά να ζει κρυμμένο στα ψηλά πεύκα, τις οξιές και τα πυκνά μπαμπού. Τo γιγαντιαίο πάντα είναι είδος αρκούδας, αλλά αυτό το μάθαμε σχετικά πρόσφατα. Το λένε «γιγαντιαίο», για να το ξεχωρίζουμε από ένα άλλο είδος, πιο μικρό και κόκκινο. Τo πάντα είναι ζώο μοναχικό, αλλά όχι επιθετικό.

Από τον Μάρτιο ώς τον Μάιο τα αρσενικά συναντούν τα θηλυκά για ζευγάρωμα. Το θηλυκό είναι γόνιμο για 2 έως 4 μέρες. Δεν έχει ένα ταίρι, αλλά ζευγαρώνει με πολλά αρσενικά κι ύστερα τα ζευγάρια χωρίζονται. Η μόνη πραγματική σχέση είναι της μητέρας με το μικρό της τα δυο πρώτα χρόνια της ζωής του.



Για τα πάντα, το δέντρο είναι σύντροφος πιστός. Προσφέρει καταφύγιο σε περίπτωση κινδύνου. Γίνεται παιχνιδότοπος, γιατί στο πάντα αρέσει πολύ να σκαρφαλώνει. Κάθε τόσο είναι και πολυθρόνα για να κάθεται και να ρίχνει έναν υπνάκο. Κι επιπλέον, τα θηλυκά κάνουν φωλιά τους τις κουφάλες των δέντρων, όταν γεννούν. Χωρίς δάσος το πάντα χάνει τα πάντα.


Τα πάντα ήταν κάποτε σαρκοφάγο ζώο. Συνέβη όμως κάτι παράξενο: εδώ και περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια έγινε φυτοφάγο! Η βασική τροφή του είναι τα καλάμια μπαμπού. Τρώει κυρίως τα φύλλα του. Την άνοιξη, όμως, απολαμβάνει και τα νεαρά καλάμια, που είναι τρυφερά και γεμάτα με γλυκό χυμό. Τα γεύματα του πάντα διαρκούν ολόκληρη ζωή. Γιατί, τα μπαμπού δεν είναι πολύ θρεπτικά και περιέχουν πολύ νερό. Έτσι, το πάντα πρέπει να τρώει τουλάχιστον 15 κιλά την ημέρα, για να χορτάσει. Περνά τις 14 ώρες της ημέρας του τρώγοντας. Δεν είναι καθόλου εύκολο να περνάς τη ζωή σου τρώγοντας. Τα πάντα πρέπει να σπάνε τους μίσχους των μπαμπού, να ξεφλουδίζουν, να κόβουν, να μασουλάν. Όλα αυτά είναι κουραστικά. Έτσι το πάντα τρώει για περίπου 7 ώρες, ύστερα κοιμάται άλλες 7 ώρες. Δεν μπορεί να κοιμηθεί περισσότερο, γιατί ξυπνάει από την πείνα του. Και ξαναρχίζει να μασά για άλλες 7 ώρες.

Κάτι το φαγητό, και η ξεκούραση πού να του μείνει χρόνος. Γι’ αυτό ο φίλος μας δεν τριγυρίζει πολύ στα βουνά. Του αρκεί μια μικρή περιοχή: 30 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Όμως του αρέσει να παίζει, να σκαρφαλώνει, να κρύβεται, να κάνει τσουλήθρα στις πλαγιές.



H μεγαλύτερη απειλή για το πάντα είναι η φωτιά. Οι Κινέζοι έχουν κόψει ήδη μεγάλο τμήμα του δάσους, για να πουλήσουν την ξυλεία και να καλλιεργήσουν τις εκτάσεις. Τα πάντα βρίσκονται παγιδευμένα σε καμιά τριανταριά σημεία που έχουν ακόμη βλάστηση, αλλά δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Οι λαθροκυνηγοί το δέρμα θεωρούν πολύτιμο, γιατί το πωλείται ακριβά στις αγορές της Ιαπωνίας και της Ταϊβάν. Τιμωρούνται με 20 χρόνια φυλακή. Δεν αποθαρρύνονται όμως, αφού για κάθε δέρμα μπορεί να κερδίσουν ώς και 22.000 ευρώ.



Ο κύκλος ζωής των μπαμπού διαρκεί από 30 έως 120 χρόνια. Στο τέλος του κύκλου, το μπαμπού ανθίζει και ύστερα μαραίνεται. Χρειάζονται πέντε χρόνια για να ξαναφυτρώσει. Κάποτε το πάντα μπορούσε να περπατήσει πιο πέρα, και να βρει άλλο δάσος με μπαμπού. Σήμερα η επικράτειά του είναι περιορισμένη. Έτσι χωρίς μπαμπού, εκατοντάδες πάντα πεθαίνουν από την πείνα.



Το θηλυκό γεννά ένα μικρό κάθε δυο χρόνια περίπου. Το μωρό έχει ύψος 15 εκατοστά και βάρος 100 γραμμάρια, δηλαδή ζυγίζει 1.000 φορές λιγότερο από τη μητέρα του! Κι επειδή η περιοχή τους είναι μικρή, συχνά ζευγαρώνουν με συγγενείς τους, οπότε σιγά σιγά το είδος τους θα εκφυλιστεί.


ΠΗΓΗ: fourtounis.gr

30 Δεκ 2011

Μέλισσα

Από την elpis00
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Η μέλισσα είναι έντομο που μερικοί άνθρωποι τη φοβούνται πολύ. Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι αν δεν τις πειράξεις δε θα σου κάνουν τίποτα και συμφωνώ!


Στο είδος της μέλισσας της μελιτοφόρου, όπως επίσημα λέγεται η μέλισσα, υπάρχουν τρεις βασικές ομάδες, η κάθε μια από τις οποίες έχει και μερικές φυλές.
Η πρώτη ομάδα περιλαμβάνει τις μέλισσες της ανατολικής Ασίας με εκπρόσωπο τη μέλισσα την ινδική.
Η δεύτερη ομάδα είναι η αφρικανική.
Η τρίτη ομάδα είναι η ευρωπαϊκή, που περιλαμβάνει πάνω από δέκα φυλές. Οι πιο γνωστές διεθνώς είναι η ιταλική και η γιουγκοσλαβική, ενώ στην Ελλάδα πιο διαδεδομένη ντόπια φυλή είναι η Cecropia η οποία πήρε το όνομά της από τον ομώνυμο βασιλιά της Πελοποννήσου.

Τα τελευταία χρόνια άρχισε η συστηματική διασταύρωση των μελισσών για να δημιουργηθεί νέος τύπος που θα έχει μέσο μέγεθος, θα είναι ήσυχη και εργατική και θα πολλαπλασιάζεται σχετικά εύκολα την άνοιξη.



Η μέλισσα ζει στη Γη το λιγότερο 15 εκατομμύρια χρόνια και θεωρείται από τους πιο παλιούς κατοίκους της, που εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη και σήμερα.

Είναι από τα ελάχιστα είδη των εντόμων που ο άνθρωπος προσπάθησε να εκμεταλλευτεί, βλέποντας ότι θα είχε κάποιο οικονομικό όφελος. Η προσπάθεια αυτή του ανθρώπου να εξημερώσει τη μέλισσα δεν είναι νέα. Υπάρχει μια σπηλαιογραφία στην Μπικόρπ της Ισπανίας, ηλικίας τουλάχιστον 15.000 χρόνων, όπου εικονίζεται ένας άνθρωπος που προσπαθεί να πάρει μέλι από μελίσσι.



Το σώμα των μελισσών αποτελείται από το κεφάλι, τον θώρακα και την κοιλιά. Στο κεφάλι των μελισσών υπάρχουν δυο σύνθετα μάτια στα πλάγια και τρία απλά στο πάνω μέρος. Από το τμήμα που βρίσκεται ανάμεσα στα μάτια, φυτρώνουν δυο κεραίες, πάνω στις οποίες βρίσκονται διάφορα αισθητήρια όργανα.

Στο μπροστινό τμήμα του θώρακα φέρει δύο ζεύγη από μεμβρανώδη φτερά. Η κοιλιά είναι χωρισμένη σε δακτυλίους, που ανάμεσά τους βρίσκονται οι κηρογόνοι αδένες. Ο τελευταίος από τους δακτυλίους έχει το κεντρί. Τα αρσενικά δε διαθέτουν ούτε κηρογόνους αδένες ούτε κεντρί.


ΠΗΓΗ: ;

29 Δεκ 2011

Οι Αβορίγινες της Αυστραλίας

Από την Agi Star
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Οι ιθαγενείς πληθυσμοί της Αυστραλίας, γνωστοί με το όνομα Αβορίγινες, θεωρούνται όσοι κάτοικοι της χώρας κατάγονται από αυτόχθονες κάτοικους της ηπείρου.

Οι Αβορίγινες της Αυστραλίας, ήρθαν πιθανά από τη Νοτιοανατολική Ασία τουλάχιστον πριν από 40-45 χιλιάδες χρόνια. Στα τέλη του 18ου αιώνα, υπήρχαν 400.000 περίπου αυτόχθονες σε 500 περίπου διαφορετικές φυλές με διαφορετικές διαλέκτους, από τις οποίες 50 έχουν εξαφανιστεί.

Αυτές οι φυλές ζούσαν νομαδική ζωή ως κυνηγοί τροφοσυλλέκτες και η επαφή τους με τους Ευρωπαίους αποίκους υπήρξε καθοριστική, καθώς αποδεκατίστηκαν από ασθένειες και οδηγήθηκαν σε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά μέσω του αλκοολισμού, της αυτοκτονίας σε νεαρή ηλικία, και κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών και των μεταβολικών διαταραχών που επέβαλαν οι νέες διατροφικές συνήθειες.

Θρησκεία

Οι αυτόχθονες κάτοικοι της Αυστραλίας πίστευαν και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η γη είναι θρησκευτικό φαινόμενο και κατοικείται από τα προγονικά πνεύματα.

Κοινωνική κατάσταση

Στους Αβορίγινες χορηγήθηκε πλήρης αυστραλιανή υπηκοότητα το 1967, και συμπεριλήφθηκαν στην απογραφή του 1971, με εκτιμώμενο πληθυσμό 140.000 άτομα.


Ωκεανία
ΠΗΓΗ: ;

Λίμερικ

Από την Agi Star
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Ήτανε μια κοπέλα στο Πεκίνο
που έμοιαζε με αρλεκίνο
είχε ένα γατί
με παράξενο αυτί
άραγε γιατί;

Ήτανε μια γριά απ’ τη Λιβύη
γριά σαν την Ακρόπολη
και είχε μια εγγονή
με το όνομα Κική
που ήτανε μεγάλη και τρανή!

Παιδικά ποιήματα

Διαβάστηκαν περισσότερο την τελευταία εβδομάδα: