12 Απρ 2020

Η σχέση μου με τα βιβλία

Από την ART0410
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Πριν τέσσερα χρόνια, όταν πήγαινα στη δευτέρα δημοτικού, άρχισα να διαβάζω τα πρώτα μου παραμύθια τα οποία ήταν εικονογραφημένα και δίπλα είχαν ένα μικρό κείμενο, τόσο μικρό για να κάνω εξάσκηση στην ανάγνωση. Οι εικόνες όμως ήταν αυτές που δυνάμωναν τη φαντασία μου και αυτό που άρεσε περισσότερο.

Όταν πήγα στην τετάρτη δημοτικού άρχισα να διαβάζω λογοτεχνικά βιβλία που είχαν μεγαλύτερο κείμενο αλλά είχαν και κάποιες εικόνες. Ένα από αυτά που θυμάμαι έντονα ήταν «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων». Δε μου άρεσε να διαβάζω μόνη μου. Ήθελα πάντα να είναι και η μαμά μου δίπλα για να τη ρωτάω και να μου εξηγεί όλα μου τα γιατί.

Τώρα διαβάζω μεγαλύτερα βιβλία και χωρίς εικόνες. Θα μου άρεσε αργότερα να τα εικονογραφώ για να βάζω τη δική μου φαντασία. Συνήθως διαβάζω κάθε Σαββατοκύριακο γιατί τις καθημερινές μελετώ τα βιβλία του σχολείου. Τώρα φυσικά που τα πράγματα έχουν αλλάξει εξαιτίας του κορονοϊού διαβάζω περισσότερες μέρες. Αυτές τον καιρό στα χέρια μου βρίσκεται το βιβλίο του Ντίκενς «Τα δύσκολα χρόνια». Μου αρέσει γιατί μιλάει για ένα σχολείο που είχε έναν τραγικό δάσκαλο. Συγκρίνω εκείνο το σχολείο με το δικό μας και σκέφτομαι πόσο όμορφα περνάμε εμείς στο δικό μας. Αλλά δυστυχώς έκλεισε. Το βιβλίο όμως που με έχει συγκινήσει και το θυμάμαι ακόμη και τώρα είναι «Οι άθλιοι» που το έγραψε ο Βίκτωρ Ουγκώ. Επίσης μου αρέσουν και τα θεατρικά έργα του Σαίξπηρ.

Το μέρος που μου αρέσει να διαβάζω είναι μια γωνιά στο σαλόνι, σε μια πολυθρόνα που βρίσκεται δίπλα στο τζάκι. Θεωρώ ότι τα βιβλία είναι σημαντικά γιατί τρέφουν τη φαντασία μας, μας ταξιδεύουν σε άλλους τόπους, σε άλλες εποχές κι έτσι μπορούμε να γνωρίσουμε το παρελθόν. Επίσης μπορούμε να γνωρίσουμε τις ζωές άλλων ανθρώπων, τον χαρακτήρα τους. Να δούμε τα λάθη που έκαναν αυτοί και να μην κάνουμε κι εμείς τα ίδια.

Τα βιβλία πλουτίζουν το λεξιλόγιό μας με ωραίες εκφράσεις. Μπορούμε έτσι να διηγηθούμε στους άλλους διάφορες ιστορίες που διαβάσαμε με τέτοιο τρόπο που να τους συγκινήσει και να τους τραβήξει την προσοχή.

Τα βιβλία είναι ένα ταξίδι στον χρόνο, μια χαρούμενη και γεμάτη μυστήριο περιπέτεια. Μας δείχνουν έναν τρόπο να σκεφτόμαστε αλλά και να συμπεριφερόμαστε καλύτερα στους άλλους.


Η σχέση μου με τα βιβλία

Από τον SpyCh18
Μαθητής της έκτης τάξης

Η δική μου σχέση με τα βιβλία, ξεκίνησε από όταν ήμουν μωρό. Πριν πολλά χρόνια, οι γονείς μου, μου διάβαζαν πολλά βιβλία, και μία μέρα κατάφερα να μπορέσω και εγώ να διαβάσω ένα στους γονείς μου, και τότε χάρηκαν. Από τότε άρχισαν να μου αρέσουν και διάβαζα πιο συχνά, είτε με πολλές σελίδες είτε με λίγες.

Τώρα, βιβλία δε διαβάζω και πολλά, αλλά αν έχω όρεξη θα διαβάσω ένα, όμως με την κατηγορία που μου αρέσει, δηλαδή, περιπέτεια. Το βιβλίο προτιμώ να το διαβάσω το μεσημέρι, αλλά στο δωμάτιό μου.

Τα βιβλία μας προσφέρουν πολλά πράγματα. Όπως το να βλέπουμε καινούργιες λέξεις μέσα στο βιβλίο και να θέλουμε να τις χρησιμοποιήσουμε και εμείς ώστε να μιλάμε πιο όμορφα, να εμπλουτίζουμε το λεξιλόγιό μας και πιο συγκεκριμένα να μάθουμε καινούργιες λέξεις και εκφράσεις.

Από μικρός, έχω διαβάσει πολλά βιβλία με ωραίες λέξεις, αλλά ένα βιβλίο και μοναδικό, μου έχει κάνει εντύπωση. Έχει πολύ ωραίες λέξεις που εγώ δεν ήξερα αλλά τη στιγμή που το διάβαζα τις έψαξα και τις έμαθα. Μου έφερνε αγωνία. Από τη στιγμή που ξεκίνησα να το διαβάζω, δεν μπορούσα να σταματήσω να γυρνάω σελίδες για να δω τη συνέχεια, τι θα γίνει μετά, ώσπου το τελείωσα σε δύο μέρες. Πραγματικά δεν έχω λόγια. Το βιβλίο αυτό λέγεται «Τα Φτερωτά Σανδάλια του μικρού Παυσανία» και έχει περίπου 200 σελίδες.

Ειδικά τώρα που είμαστε κλεισμένοι μέσα στο σπίτι και δεν μπορούμε να βγαίνουμε έξω, εκτός από το να παίζουμε μόνο ηλεκτρονικά, μπορούμε να διαβάζουμε και λίγα βιβλία, κατά τη γνώμη μου.


Έθιμα Πάσχα

Από τη Νεφ.2008
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Πάσχα ονομάζεται η μεγαλύτερη γιορτή του χριστιανισμού και του ιουδαϊσμού. Στον ιουδαϊσμό γιορτάζουν την Έξοδο που απελευθέρωσε τους Εβραίους από την αιγυπτιακή δουλεία. Στον χριστιανισμό γιορτάζουν τον θυσιαστικό θάνατο και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Το χριστιανικό Πάσχα είναι η σπουδαιότερη γιορτή του χριστιανικού εκκλησιαστικού έτους. Για αυτόν τον λόγο οι χριστιανοί τελούν πολλά έθιμα.

Τα λαϊκά έθιμα περιλαμβάνουν το άναμμα των λαμπάδων και τη μεταφορά του Αγίου Φωτός τη νύχτα της Ανάστασης. Το βράδυ της Ανάστασης συνηθίζουν να δειπνούν με κύριο φαγητό τη μαγειρίτσα. Έπειτα τσουγκρίζουν τα κόκκινα αυγά. Άλλο ένα περίφημο έθιμο, είναι το σούβλισμα αρνιού την Κυριακή του Πάσχα.


Έθιμα του Πάσχα στην Ελλάδα

Από τον wolf23
Μαθητής της έκτης τάξης

Το κάψιμο του Ιούδα

Το γνωστό αυτό έθιμο το συναντάμε σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Περίπου τρεις μέρες νωρίτερα, οι κάτοικοι φτιάχνουν τον Ιούδα από υφάσματα, άχυρα και ξύλα και τον καίνε. Το κάψιμο του Ιούδα συμβολίζει την τιμωρία του, γιατί πρόδωσε τον Ιησού. Οι παραδόσεις του λαού μας πιστεύουν ότι ακόμα και τα στοιχεία της φύσης μισούν και θέλουν να εκδικηθούν τον Ιούδα. Οι κάτοικοι της Λευκάδας πιστεύουν ότι η συκιά, το δέντρο από το οποίο είχε κρεμαστεί ο Ιούδας «έχει ίσκιο βαρύ κι όποιος κοιμηθεί από κάτω πεθαίνει».

Σπάσιμο κανατιών

Το σπάσιμο των κανατιών ή Μπότηδες είναι ένα έθιμο που γίνεται στην Κέρκυρα. Οι Κερκυραίοι με τη δεύτερη καμπάνα, που σημαίνει την πρώτη Ανάσταση, ρίχνουν τα κανάτια από τα μπαλκόνια τους, τα οποία είναι στολισμένα με κόκκινες κορδέλες, γιατί το κόκκινο είναι το χρώμα της Κέρκυρας. Η φασαρία που δημιουργεί αυτό το έθιμο συμβολίζει το διώξιμο των κακών πνευμάτων.

Μία άλλη εκδοχή είναι αυτή που λέει, πως επειδή μέσα στα κανάτια τα παλιά χρόνια φύλαγαν τα φάρμακα για να συντηρηθούν, λόγω που εκεί υπήρχε δροσιά, όταν έρχεται η χαρά που διώχνει τον θάνατο όπως η Ανάσταση του Χριστού μας, είναι μία ευκαιρία να σπάσουμε τα κανάτια, ως πράξη ενάντια στο κακό.

Το βάψιμο των αυγών

Το βάψιμο των αυγών είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα. Τα αυγά τα βάφουμε τη Μεγάλη Πέμπτη η οποία είναι η μέρα του Μυστικού Δείπνου, όταν ο Χριστός πρόσφερε άρτο και κρασί ως συμβολισμό για το σώμα Του και το αίμα Του, έτοιμος να θυσιαστεί για να ελευθερώσει τον κόσμο από τις αμαρτίες. Λένε ακόμα πως το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν εντελώς κλειστός, όπως το περίβλημα του αυγού, αλλά έκρυβε μέσα του τη ζωή, αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε.


ΠΗΓΗ: ;

Διακοπές από τις «διακοπές»

Από την April 12
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Φέτος το Πάσχα λόγω του κορονοϊού δε θα μπορέσουμε να κάνουμε κάποια πράματα ούτε να πάμε κάπου, δηλαδή θα το περάσουμε μένοντας σπίτι. Πάσχα για τον περισσότερο κόσμο σημαίνει μαγειρίτσα, αρνάκι στη σούβλα και τσούγκρισμα αυγών. Πιο κάτω βρίσκονται μερικά απ’ τα πιο χαρακτηριστικά πασχαλιάτικα έθιμα στη χώρα μας που δε θα υλοποιηθούν αυτήν τη χρονιά, αλλά μακάρι να γίνουν την επόμενη.

Οι Μπότηδες στην Κέρκυρα



Ίσως ο πιο φημισμένος προορισμός για τις μέρες του Πάσχα, η Κέρκυρα έχει διάφορα έθιμα αυτές τις μέρες και τα τιμά με μεγάλη κατάνυξη. Το πιο γνωστό βέβαια είναι το σπάσιμο των σταμνών, οι «μπότηδες», που γίνεται το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, μετά την πρώτη Ανάσταση του Κυρίου. Πρόκειται για ένα έθιμο που προέρχεται από τους καθολικούς οι οποίοι συνήθιζαν να πετάνε από το παράθυρο παλιά αντικείμενα για να τους φέρει καινούρια ο νέος χρόνος.

Γνωστό είναι, επίσης, το έθιμο της μαστέλας, όπου στολίζουν ένα μισοβάρελο με μυρτιές και κορδέλες και οι περαστικοί καλούνται να ρίξουν μέσα κέρματα για το καλό. Με την πρώτη καμπάνα της Ανάστασης, κάποιος βουτάει μέσα στο βαρέλι για να μαζέψει τα κέρματα.

Το έθιμο της κούνιας στις Κυκλάδες



Ένα από τα πιο ξεχωριστά έθιμα των ημερών στις Κυκλάδες είναι το «έθιμο της κούνιας» που αναβιώνει στην Κύθνο, τη Μήλο αλλά και την Ίο. Την ημέρα του Πάσχα στήνεται μια μεγάλη ξύλινη κούνια στην οποία ανεβαίνουν αγόρια και κορίτσια που ανταλλάζουν στιχάκια. Με αυτόν τον τρόπο ένας νέος ή νέα όταν κουνούσε κάποιον άλλο εκδήλωνε το ενδιαφέρον του ενώπιον όλου του χωριού.

Στη Μήλο, επίσης, καίνε τον Ιούδα και έχουν το έθιμο του «μπαρουτιού». Συγκεκριμένα στα χωριά Τριοβασάλο, Άγιο Γεώργιο και Πέρα Τριοβασάλο οι κάτοικοι διαγωνίζονται για το ποιος οικισμός θα πετάξει τις περισσότερες δυναμίτιδες.

Τα αερόστατα της Ανάστασης, Λεωνίδιο



Ένα καθ’ όλα εντυπωσιακό έθιμο λαμβάνει χώρα στο Λεωνίδιο της Αρκαδίας αμέσως μετά την Ανάσταση. Οι κάτοικοι κατασκευάζουν μικρά, πολύχρωμα αερόστατα τα οποία αφήνουν στον ουρανό αμέσως μετά την Ανάσταση. Η επικρατέστερη θεωρία για την προέλευση του έθιμου αναφέρει ότι προήλθε από ναυτικούς της περιοχής, οι οποίοι εντυπωσιάστηκαν από αντίστοιχο έθιμο που είδαν σε ασιατική χώρα και στη συνέχεια το μετέφεραν στην πατρίδα τους.

Η πρώτη μαρτυρία για την τέλεση του εθίμου έρχεται από το 1910. Σε κάθε περίπτωση, μέχρι και σήμερα, περισσότερο από έναν αιώνα μετά, τα αερόστατα της Ανάστασης συνεχίζουν να αποτελούν ένα από τα πιο εντυπωσιακά αναστάσιμα έθιμα στην Ελλάδα.

Ο «νεκρός» Ζαφείρης, Ήπειρος



Την Κυριακή του Πάσχα και καθ’ όλη τη διάρκεια της άνοιξης στην Ήπειρο αλλά και σε κάποια μέρη της Μακεδονίας αναβιώνει το έθιμο του Ζαφείρη. Το όνομα δεν είναι σταθερό και μπορεί και να συναντηθεί ως Μαγιόπουλο ή ακόμα και Φουσκοδέντρι. Το έθιμο αυτό είναι ουσιαστικά ένα παιδικό παιχνίδι και την αναβίωση του. Το παιδί που έχει τον ρόλο του Ζαφείρη παριστάνει το νεκρό, ενώ τα υπόλοιπα μαζεύουν λουλούδια και φύλλα. Τον στολίζουν και παράλληλα τον μοιρολογούν κρατώντας στα χέρια τους καλάμια αντί για λαμπάδες.

Στο τέλος του μοιρολογιού, όλα τα παιδιά μαζί φωνάζουν «Σήκου Ζαφείρη, Σήκου!» και ο «νεκρός» ανασταίνεται από το στολισμένο με λουλούδια κρεβάτι του και τα κυνηγά φωνάζοντας και γελώντας. Αλίμονο στον άτυχο που θα πιάσει ο αναστημένος Ζαφείρης, γιατί θα είναι ο «νεκρός» της επόμενης χρονιάς ή του επόμενου γύρου.


ΠΗΓΕΣ: trivago.gr, askmen.com

Τα έθιμα του Πάσχα

Από τον ΒΚ_08
Μαθητής της έκτης τάξης

Το Πάσχα βάφουμε κόκκινα τα αυγά τη Μεγάλη Πέμπτη επειδή συμβολίζουν το αίμα του Χριστού και τα τσουγκρίζουμε με την οικογένειά μας μετά την Ανάσταση και το Μεγάλο Σάββατο τρώμε τη μαγειρίτσα.

Κάθε χρόνο στολίζουμε και προσκυνάμε τον επιτάφιο και ο παπάς μάς δίνει το Άγιο φως και το δίνουμε ο ένας στον άλλον και ανάβουμε τις λαμπάδες μας. Επίσης, ένα άλλο έθιμο είναι να πετάμε πυροτεχνήματα μετά την Ανάσταση, που το κάνω και εγώ.

Η νηστεία κρατάει σαράντα μέρες. Την Κυριακή του Πάσχα έχει τελειώσει η νηστεία, και τρώμε αρνί και κοκορέτσι.

Ακόμα ένα άλλο έθιμο είναι, που σου φέρνουν οι νονοί σου λαμπάδα και πασχαλινό αυγό.


Τα έθιμα του Πάσχα

Από τον ΑΚ_08
Μαθητής της έκτης τάξης

Τα έθιμα του Πάσχα είναι πολλά. Όπως τα πασχαλινά αυγά που τα βάφουμε κόκκινα τη Μεγάλη Πέμπτη, διότι το κόκκινο συμβολίζει το αίμα του Χριστού. Συνήθως κάνουμε νηστεία, που κρατάει για 40 ημέρες αλλά εγώ δεν κάνω ποτέ γιατί δε θέλω. Οι νονοί μας κάθε Πάσχα μας παίρνουν ένα σοκολατένιο αυγό και μια λαμπάδα. Το Μεγάλο Σάββατο πάμε το βράδυ στην εκκλησία και μας δίνει ο παπάς το Άγιο Φως.

Ακόμα ένα άλλο έθιμο είναι τα πυροτεχνήματα, που τα πετάμε όταν βγαίνουμε από την εκκλησία και σε κάθε Ανάσταση τα μωρά τρομάζουν και κλαίνε. Εγώ όμως δεν παθαίνω τίποτα, γιατί πετάω φωτοβολίδες, βεγγαλικά και πυροτεχνήματα.

Κάθε χρόνο στολίζουμε και προσκυνάμε τον Επιτάφιο. Μετά τις 12:00 τρώμε μαγειρίτσα, εγώ όμως τη σιχαίνομαι αλλά κάποιοι μπορεί να την τρώνε. Μετά, την επόμενη μέρα, ένα άλλο έθιμο είναι που ψήνουμε αρνί και κοκορέτσι.


Διαβάστηκαν περισσότερο την τελευταία εβδομάδα: