26 Φεβ 2019

Τα κράτη μέλη του ΟΗΕ

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) είναι ένας διεθνής οργανισμός που ιδρύθηκε το 1945, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σκοπός του είναι η επικράτηση της ειρήνης και της ασφάλειας σε όλα τα κράτη.




Το έμβλημα του ΟΗΕ

Ο ΟΗΕ περιλαμβάνει 193 μέλη. Δε συμμετέχουν το Βατικανό και η Ταϊβάν.


Η ανάπτυξη του ΟΗΕ το 1945–2008

Στο χρονολόγιο που ακολουθεί παρουσιάζονται τα μέλη του Οργανισμού με βάση το έτος που προσχώρησαν και την ήπειρο στην οποία ανήκουν:

1945 – 51 κράτη

  • Ευρώπη: Βέλγιο, Γαλλία, Γιουγκοσλαβία (βλ. 1992), Δανία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Λευκορωσία (τμήμα της Σοβιετικής Ένωσης έως το 1991), Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Ολλανδία, Ουκρανία (τμήμα της Σοβιετικής Ένωσης έως το 1991), Πολωνία, Σοβιετική Ένωση (βλ. 1991), Τσεχοσλοβακία (βλ. 1992)
  • Ασία: Ινδία, Ιράκ, Ιράν, Κίνα (βλ. 1949), Λίβανος, Σαουδική Αραβία, Συρία, Τουρκία, Φιλιππίνες
  • Αφρική: Αίγυπτος, Αιθιοπία, Λιβερία, Νότια Αφρική
  • Αμερική: Αϊτή, Αργεντινή, Βενεζουέλα, Βολιβία, Βραζιλία, Γουατεμάλα, Δομινικανή Δημοκρατία, Ελ Σαλβαδόρ, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ισημερινός, Καναδάς, Κολομβία, Κόστα Ρίκα, Κούβα, Μεξικό, Νικαράγουα, Ονδούρα, Ουρουγουάη, Παναμάς, Παραγουάη, Περού, Χιλή
  • Ωκεανία: Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία

1946 – 55 κράτη

  • Ευρώπη: Ισλανδία, Σουηδία
  • Ασία: Αφγανιστάν, Ταϊλάνδη (Σιάμ έως το 1949)

1947 – 57 κράτη

  • Ασία: Βόρεια Υεμένη (βλ. 1990), Πακιστάν

1948 – 58 κράτη

  • Ασία: Μιανμάρ (Βιρμανία έως το 1989)

1949 – 59 κράτη

  • Ασία: Ισραήλ
    * Η Κίνα αντικαθίσταται από την Ταϊβάν (βλ. 1971)

1950 – 60 κράτη

  • Ασία: Ινδονησία

1955 – 76 κράτη

  • Ευρώπη: Αλβανία, Αυστρία, Βουλγαρία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Ουγγαρία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Φινλανδία
  • Ασία: Ιορδανία, Καμπότζη, Λάος, Νεπάλ, Σρι Λάνκα (Κεϋλάνη έως το 1972)
  • Αφρική: Λιβύη

1956 – 80 κράτη

  • Ασία: Ιαπωνία
  • Αφρική: Μαρόκο, Σουδάν, Τυνησία

1957 – 82 κράτη

  • Ασία: Μαλαισία (Μαλαία έως το 1963)
  • Αφρική: Γκάνα

1958 – 83 κράτη

  • Αφρική: Γουινέα

1960 – 100 κράτη

  • Ευρώπη: Κύπρος
  • Αφρική: Ακτή Ελεφαντοστού, Γκαμπόν, Καμερούν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Κονγκό, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (Ζαΐρ το 1971–1997), Μαδαγασκάρη, Μάλι, Μπενίν (Δαχομέη έως το 1975), Μπουρκίνα Φάσο (Άνω Βόλτα έως το 1984), Νίγηρας, Νιγηρία, Σενεγάλη, Σομαλία, Τόγκο, Τσαντ

Το Μέγαρο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη


1961 – 104 κράτη

  • Ασία: Μογγολία
  • Αφρική: Μαυριτανία, Σιέρα Λεόνε, Τανγκανίκα (βλ. 1964)

1962 – 110 κράτη

  • Αφρική: Αλγερία, Μπουρούντι, Ουγκάντα, Ρουάντα
  • Αμερική: Τζαμάικα, Τρινιντάντ και Τομπάγκο

1963 – 113 κράτη

  • Ασία: Κουβέιτ
  • Αφρική: Ζανζιβάρη (βλ. 1964), Κένυα

1964 – 115 κράτη

  • Ευρώπη: Μάλτα
  • Αφρική: Ζάμπια, Μαλάουι
    * Η Τανγκανίκα και η Ζανζιβάρη ενώνονται και συγκροτούν την Τανζανία (μείον μία χώρα στην αρίθμηση)

1965 – 118 κράτη

  • Ασία: Μαλδίβες, Σιγκαπούρη
  • Αφρική: Γκάμπια

1966 – 122 κράτη

  • Αφρική: Λεσότο, Μποτσουάνα
  • Αμερική: Γουιάνα, Μπαρμπάντος

1967 – 123 κράτη

  • Ασία: Νότια Υεμένη (βλ. 1990)

1968 – 126 κράτη

  • Αφρική: Ισημερινή Γουινέα, Μαυρίκιος, Σουαζιλάνδη

1970 – 127 κράτη

  • Ωκεανία: Φίτζι

1971 – 132 κράτη

  • Ασία: Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ, Μπαχρέιν, Μπουτάν, Ομάν
    * Η Ταϊβάν αντικαθίσταται από την Κίνα

1973 – 135 κράτη

  • Ευρώπη: Ανατολική Γερμανία (βλ. 1990), Δυτική Γερμανία (βλ. 1990)
  • Αμερική: Μπαχάμες

1974 – 138 κράτη

  • Ασία: Μπανγκλαντές
  • Αφρική: Γουινέα Μπισάου
  • Αμερική: Γρενάδα

1975 – 144 κράτη

  • Αφρική: Άγιος Θωμάς και Πρίγκιπας, Κομόρες, Μοζαμβίκη, Πράσινο Ακρωτήριο
  • Αμερική: Σουρινάμ
  • Ωκεανία: Παπούα Νέα Γουινέα

Η Αίθουσα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ


1976 – 147 κράτη

  • Αφρική: Αγκόλα, Σεϋχέλλες
  • Ωκεανία: Σαμόα (Δυτική Σαμόα έως το 1997)

1977 – 149 κράτη

  • Ασία: Βιετνάμ
  • Αφρική: Τζιμπουτί

1978 – 151 κράτη

  • Αμερική: Ντομίνικα
  • Ωκεανία: Νήσοι Σολομώντα

1979 – 152 κράτη

  • Αμερική: Αγία Λουκία

1980 – 154 κράτη

  • Αφρική: Ζιμπάμπουε
  • Αμερική: Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες

1981 – 157 κράτη

  • Αμερική: Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Μπελίζ
  • Ωκεανία: Βανουάτου

1983 – 158 κράτη

  • Αμερική: Άγιος Χριστόφορος και Νέβις

1984 – 159 κράτη

  • Ασία: Μπρουνέι


Η σημαία του ΟΗΕ


1990 – 159 κράτη

  • Ευρώπη: Λιχτενστάιν
    * Η Ανατολική Γερμανία ενσωματώνεται στη Δυτική (μείον μία χώρα)· η Δυτική Γερμανία ονομάζεται πλέον Γερμανία
  • Ασία: Η Βόρεια και η Νότια Υεμένη ενώνονται και συγκροτούν την Υεμένη (μείον μία χώρα)
  • Αφρική: Ναμίμπια

1991 – 166 κράτη

  • Ευρώπη: Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία
    * Διαλύεται η Σοβιετική Ένωση· τη θέση της στον ΟΗΕ παίρνει η Ρωσία
  • Ασία: Βόρεια Κορέα, Νότια Κορέα
  • Ωκεανία: Μικρονησία, Νήσοι Μάρσαλ

1992 – 178 κράτη

  • Ευρώπη: Άγιος Μαρίνος, Βοσνία–Ερζεγοβίνη, Κροατία, Μολδαβία, Σλοβενία
    * Διαλύεται η Γιουγκοσλαβία· τη θέση της στον ΟΗΕ παίρνει η «νέα» Γιουγκοσλαβία με πολύ μικρότερη έκταση (βλ. 2003)
    * Διαλύεται η Τσεχοσλοβακία (μείον μία χώρα)
  • Ασία: Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία, Γεωργία, Καζακστάν, Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν

1993 – 184 κράτη

  • Ευρώπη: Ανδόρα, Βόρεια Μακεδονία (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας έως το 2019), Μονακό, Σλοβακία, Τσεχία
  • Αφρική: Ερυθραία

1994 – 185 κράτη

  • Ωκεανία: Παλάου

1999 – 188 κράτη

  • Ωκεανία: Κιριμπάτι, Ναούρου, Τόνγκα

2000 – 189 κράτη

  • Ωκεανία: Τουβαλού

2002 – 191 κράτη

  • Ευρώπη: Ελβετία
  • Ασία: Ανατολικό Τιμόρ

2003 – 191 κράτη

  • Ευρώπη: Η «νέα» Γιουγκοσλαβία μετονομάζεται σε Σερβία–Μαυροβούνιο (βλ. 2006)

2006 – 192 κράτη

  • Ευρώπη: Μαυροβούνιο
    * Διαλύεται η Σερβία–Μαυροβούνιο· τη θέση της στον ΟΗΕ παίρνει η Σερβία

2011 – 193 κράτη

  • Αφρική: Νότιο Σουδάν






Κράτη
ΠΗΓΕΣ: un.org/en/member-states/index.html, el.wikipedia.org
ΕΙΚΟΝΕΣ: en.wikipedia.org (1-2,4), el.wikipedia.org (3,5), bluemountain.com (6)

25 Φεβ 2019

Δημιουργίες με κουτιά

Τα πρωτάκια του Ολοήμερου καταπιάνονται με τα κουτιά που είχαμε για ανακύκλωση

9º Δ.Σ. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ⦁ Α΄ τάξη ⦁ Ολοήμερο ⦁ 2018/19




Μπράβο σας, παιδιά!




Κατασκευές

23 Φεβ 2019

Το πένθος θα διαρκέσει πολύ καιρό

Μια ανυπολόγιστη απώλεια για την επιστήμη, την ιστορία και τον πολιτισμό της Βραζιλίας

Της Jacqueline Costa
Δημοσιογράφος

ΕΙΔΗΣΕΙΣ – Σεπτέμβριος 2018

Ήμουν περίπου οκτώ χρόνων όταν μπήκα για πρώτη φορά στο μουσείο και ποτέ δε θα ξεχάσω πώς ένιωσα με όλα όσα είδα. Μούμιες, τεχνουργήματα ιθαγενών, σκελετοί δεινοσαύρων και βαλσαμωμένα ζώα εντυπωσίασαν τα παιδικά μου μάτια στο Εθνικό Μουσείο του Ρίο ντε Τζανέιρο.

Αυτό το κτίριο, που σημάδεψε την παιδική μου ηλικία, χάθηκε στις φλόγες στις 2 Σεπτεμβρίου μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της εκτενούς συλλογής του, που αριθμούσε πάνω από 20 εκατομμύρια κομμάτια. Αντικείμενα ανεκτίμητης αξίας έγιναν στάχτη. Η απώλεια για την επιστήμη, την ιστορία και τον πολιτισμό της Βραζιλίας είναι ανυπολόγιστη. Όπως πολλοί Βραζιλιάνοι, δε βρίσκω λόγια να εκφράσω τη θλίψη μου.


Η πυρκαγιά όπως φαινόταν από παράθυρο του φλεγόμενου κτιρίου

Το σημαντικότερο μουσείο της χώρας και το μεγαλύτερο μουσείο φυσικής ιστορίας στη Λατινική Αμερική δεν είχε σύστημα αυτόματης πυρόσβεσης. Οι ανιχνευτές καπνού δε λειτουργούσαν και δεν υπήρχαν αρκετά χρήματα για συντήρηση και επισκευές. Τμήμα του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου του Ρίο ντε Τζανέιρο, το μουσείο διέθετε εκθέματα συναφή με τα πεδία της παλαιοντολογίας, της ανθρωπολογίας, της αρχαιολογίας και άλλων επιστημών.

Οι υπάλληλοι έδωσαν μάχη για να διασώσουν ό,τι μπορούσαν. Η Λουτσία, ένας σκελετός ηλικίας δώδεκα χιλιάδων ετών (το αρχαιότερο απολίθωμα της Νότιας Αμερικής), βρισκόταν στο Μουσείο, το ίδιο και πολλά αντικείμενα που είχε φέρει στη Βραζιλία ο Πορτογάλος πρίγκιπας Ντομ Πέδρο Α΄, ο οποίος κήρυξε την ανεξαρτησία της αποικίας από την Πορτογαλία. Ο μετεωρίτης Bendego, που ανακαλύφθηκε το 1784 και ζυγίζει πάνω από πέντε κιλά, γλίτωσε από την καταστροφή.


Η Λουτσία, ένας σκελετός ηλικίας 12.000 ετών, έγινε στάχτη

Το μουσείο στέγαζε, επίσης, ελληνορωμαϊκά έργα τέχνης και αρχαιότητες από την Αίγυπτο, μεταξύ των οποίων μούμιες, σαρκοφάγους και γλυπτά. Η συλλογή παλαιοντολογίας περιελάμβανε τον μεγαλύτερο σκελετό δεινοσαύρου που έχει ανακαλυφθεί στη Βραζιλία. Το ευτύχημα είναι ότι τα αρχαία χειρόγραφα της Τορά είχαν μετακινηθεί πριν ξεσπάσει η φωτιά.


Σκελετός δεινοσαύρου από τη συλλογή παλαιοντολογίας του μουσείου

Από το 1808 έως το 1821 στο κτίριο διέμενε η εξόριστη βασιλική οικογένεια της Πορτογαλίας, που είχε εγκαταλείψει τη χώρα για να σωθεί από την επέλαση του Ναπολέοντα, ενώ τα τελευταία 200 χρόνια λειτουργούσε ως μουσείο.

Τα αίτια της φωτιάς εξακολουθούν να αποτελούν αντικείμενο έρευνας. Ως Βραζιλιάνα αισθάνομαι ντροπή, διότι οι δύο πυροσβεστικοί κρουνοί κοντά στο κτίριο ήταν άχρηστοι και οι πυροσβέστες ήταν αναγκασμένοι να μεταφέρουν νερό με οχήματα. Είναι απίστευτο, όμως το μουσείο, στο οποίο σύχναζαν μαθητές, φοιτητές και ερευνητές από όλο τον κόσμο, είχε εγκαταλειφθεί στη μοίρα του εδώ και δεκαετίες. Κατά τη γνώμη μου αυτό ήταν ένα έγκλημα κατά των επόμενων γενεών.

Ευτυχώς κανένας δεν τραυματίστηκε, καθώς η φωτιά ξέσπασε μετά το πέρας του ωραρίου λειτουργίας. Το κτίριο μπορεί να ξαναχτιστεί, όμως η συλλογή χάθηκε για πάντα. Για τον λαό της Βραζιλίας το πένθος θα διαρκέσει πολύ καιρό.


ΕιδήσειςΜουσεία

Πυρκαγιά στο μουσείο

ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Σεπτέμβριος 2018

Ολοσχερώς καταστράφηκε από πυρκαγιά το Εθνικό Μουσείο του Ρίο ντε Τζανέιρο, ένα από τα παλαιότερα μουσεία της Βραζιλίας. Η φωτιά ξέσπασε το βράδυ της Κυριακής 2 Σεπτεμβρίου, ενώ το μουσείο ήταν κλειστό. Παρά τις προσπάθειες των 80 και πλέον πυροσβεστών, ελάχιστα από τα είκοσι εκατομμύρια εκθέματα διασώθηκαν.

Εικόνες από το ελικόπτερο του τηλεοπτικού δικτύου TV Globo έδειχναν το επιβλητικό κτίσμα εντελώς τυλιγμένο στις φλόγες. Το κτίριο έχει εμβαδό 13.000 τ.μ. και βρίσκεται σε συνοικία του βόρειου Ρίο ντε Τζανέιρο.





«Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν πληροφορίες για τραυματίες. Η φωτιά εξαπλώθηκε με πολύ μεγάλη ταχύτητα εξαιτίας των ιδιαίτερα εύφλεκτων υλικών στις αίθουσες του μουσείου», ανέφερε εκπρόσωπος Τύπου του πυροσβεστικού σώματος στη μεγαλούπολη.

Παρά την ταχύτατη άφιξη γερανοφόρων και κλιμακοφόρων οχημάτων της πυροσβεστικής, η φωτιά εξαπλώθηκε σε πάρα πολλές αίθουσες του μουσείου, με τους πυροσβέστες να δίνουν ολονύχτια μάχη με τις φλόγες, τις οποίες τιθάσευσαν ύστερα από περίπου οκτώ ώρες.





Το μουσείο, που ίδρυσε ο βασιλιάς Ζοάο ΣΤ΄ το 1818, ήταν από τα παλαιότερα και πιο ενδιαφέροντα της χώρας. Εκεί στεγάζονταν συλλογές αιγυπτιακής τέχνης, καθώς και συλλογή ελληνορωμαϊκών αρχαιοτήτων.

«Κόσμημα» της συλλογής παλαιοντολογικών ευρημάτων θεωρείται ο σκελετός δεινοσαύρου που εντοπίσθηκε στην πολιτεία Μίνας Ζεραΐς, καθώς και το αρχαιότερο ανθρώπινο απολίθωμα της Βραζιλίας, που έλαβε την προσωνυμία «Λουτσία».





Δηλώσεις

«Η σημερινή ημέρα είναι τραγική για τη Βραζιλία. Δύο αιώνες κόπων, ερευνών και γνώσης δεν υπάρχουν πια», ανέφερε σε δήλωσή του ο πρόεδρος της χώρας Μισέλ Τεμέρ.

«Όλα τα ιστορικά αρχεία, που φυλάσσονταν σε κεντρικό τμήμα του κτιρίου, καταστράφηκαν ολοσχερώς. Χάθηκαν 200 χρόνια Ιστορίας. Νιώθω βαθιά απογοήτευση και μεγάλη οργή», ανέφερε ο υποδιευθυντής του μουσείου Λουίς Φερνάντο Ντίας Ντουάρτε.

Ο κ. Ντουάρτε κατηγόρησε ευθέως τις ομοσπονδιακές αρχές για «έλλειψη ενδιαφέροντος», υπογραμμίζοντας ότι το μουσείο ουδέποτε εξασφάλισε στήριξη από το κράτος. Μάλιστα, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις της διοίκησης, το υπουργείο Πολιτισμού δεν είχε εγκρίνει έργα πυροπροστασίας.



ΕιδήσειςΜουσεία
ΠΗΓΗ: Η Καθημερινή (04.09.2018)
ΕΙΚΟΝΕΣ: nczas.com (1), rmf24.pl (2), theworldnews.net (3), aztecanoticias.com.mx (4), nbcnews.com (5-6)

19 Φεβ 2019

Κινδυνεύουν τα «δάση» των θαλασσών

Η κλιματική αλλαγή διαταράσσει την ύπαρξη των φαιοφυκών

Της Kendra Pierre-Louis
Δημοσιογράφος

ΕΙΔΗΣΕΙΣ – Οκτώβριος 2018

Ένα μελαγχολικό, καλοκαιρινό πρωινό ψαράδες, δύτες και άνθρωποι που απολάμβαναν τη βαρκάδα τους μαζεύτηκαν από νωρίς για μια αποστολή στον ορμίσκο της Αλβιώνας, τρεις ώρες από το Σαν Φρανσίσκο (ΗΠΑ). «Ο στόχος μας σήμερα είναι ο μοβ αχινός», λέει ο Τζος Ρούσο, ένας ψαράς που οργάνωσε τη συγκέντρωση. «Ο πανούργος μοβ αχινός».

Πριν από πέντε χρόνια ο χαρακτηρισμός πανούργος θα φαινόταν τουλάχιστον παράξενος. Ωστόσο, αυτό ίσχυε πριν τη μετακόμιση των μοβ αχινών στα δάση των φαιοφυκών της Βόρειας Καλιφόρνιας.


Τα υποθαλάσσια δάση, τεράστιες συγκεντρώσεις καφέ φυκιών, στην πραγματικότητα είναι εξίσου σημαντικά για τους ωκεανούς όπως είναι τα δέντρα στην ξηρά. Όπως τα δέντρα, απορροφούν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, αποτελούν σημαντικό οικοσύστημα και τρέφουν ένα ευρύ φάσμα ειδών.

Ωστόσο, η κλιματική αλλαγή προκάλεσε μια πληθυσμιακή έκρηξη των μοβ αχινών στις ακτές της Βόρειας Καλιφόρνιας, οι οποίοι αποδεκάτισαν με τη σειρά τους τα δάση φαιοφυκών. Τέτοια δάση φαιοφυκών υπάρχουν σε όλες τις ακτογραμμές, με την εξαίρεση της Ανταρκτικής, και κινδυνεύουν εξαιτίας της θέρμανσης των υδάτων αλλά και λόγω αυτών που τα θερμά ύδατα φέρνουν. Ήδη, τα δάση σακχαρωδών φαιοφυκών του Μέιν, που είναι πηγή του γλυκαντικού μανιτόλη, παρουσιάζουν συρρίκνωση λόγω των αυξανόμενων θερμοκρασιών. Και στην Τασμανία τα δάση φαιοφυκών έχουν πέσει θύματα της επιδημίας των αχινών. Εδώ, στον ορμίσκο της Αλβιώνας, οι άνθρωποι προσπαθούν να προστατεύσουν τα φαιοφύκη από την ίδια μοίρα.

Οι δύτες έπιασαν αμέσως δουλειά και μάζεψαν τους μοβ αχινούς από τον πυθμένα της θάλασσας, ελπίζοντας ότι θα βοηθήσουν αυτό το δάσος φαιοφυκών, που έχει συρρικνωθεί κατά 93% στη Βόρεια Καλιφόρνια, να αναπτυχθεί ξανά.


Οι μοβ αχινοί που συγκεντρώθηκαν από την επιχείρηση στον ορμίσκο της Αλβιώνας

Οι πρώτοι άνθρωποι που ειδοποίησαν για τον κίνδυνο των μοβ αχινών ήταν οι συλλέκτες κόκκινου αχινού. Οι κόκκινοι αχινοί, που είναι μεγαλύτεροι από τους μοβ, τρώγονται, όπως επίσης και τα αβγά τους (οι λάτρεις του σούσι τους γνωρίζουν ως ούνι). Δυστυχώς, οι αυξανόμενοι πληθυσμοί των μοβ αχινών κατάφεραν να νικήσουν τους κόκκινους στα υπάρχοντα φαιοφύκη. Χωρίς την τροφή τους, οι κόκκινοι αχινοί πέθαναν από την πείνα.

Τώρα οι συλλέκτες κόκκινων αχινών αναγκάζονται να καταδύονται σε μεγάλα βάθη για να τους μαζέψουν, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Στο μεταξύ άρχισαν τα προβλήματα με τους αστερίες, που τρώνε τους μοβ αχινούς, ελέγχοντας έτσι τους πληθυσμούς τους. Το 2013 οι αστερίες άρχισαν να πεθαίνουν. Όπως λέει η Ντριου Χάργουελ, καθηγήτρια οικολογίας και εξελικτικής βιολογίας στο πανεπιστήμιο Κορνέλ, το φαινόμενο οφείλεται σε κάποιον ιό, η δράση του οποίου ενισχύθηκε εξαιτίας της θέρμανσης των υδάτων. Και οι θαλάσσιες ενυδρίδες, ένας άλλος εχθρός του μοβ αχινού, σχεδόν αφανίστηκαν στη Βόρεια Καλιφόρνια εξαιτίας της θήρας τους από εμπόρους γούνας τον 19ο αιώνα.

ΕιδήσειςΚλιματική κρίσηΟικοσύστημα

▼ Διαβάστηκαν περισσότερο την τελευταία εβδομάδα