31 Οκτ 2011

Γλυκιά συνταγή

Μικρά cheese cake της στιγμής

Από την Connie11
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Χρόνος προετοιμασίας: 20΄ — Για 24 τεμάχια

Για τις βάσεις

  • 1 πακέτο ΠΤΙ-ΜΠΕΡ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
  • 200 g μαλακή μαργαρίνη αλατισμένη
  • 50 ml κονιάκ (5 κουταλιές της σούπας)

Εκτέλεση

  • Θρυμματίζουμε τα μπισκότα με έναν πλάστη.
  • Λιώνουμε τη μαργαρίνη σε ένα κατσαρόλι.
  • Συμπληρώνουμε στη μαργαρίνη το κονιάκ και τα μπισκότα που έχουμε θρυμματίσει και ανακατεύουμε.
  • Γεμίζουμε ένα κουπάτ (διαμέτρου 6 cm) με μία κουταλιά κάθε φορά από το μείγμα μας, πιέζουμε και ξεφορμάρουμε επάνω σε επιφάνεια με λαδόχαρτο.
  • Αφήνουμε στο ψυγείο να κρυώσουν.

Για την κρέμα

  • 150 g φρέσκο τυρί κρέμα
  • 40 g άχνη ζάχαρη (4 κουταλιές της σούπας)
  • 300 ml κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά
  • Βανίλια σε σκόνη

Εκτέλεση

  • Χτυπάμε σε ένα μίξερ την κρέμα τυριού μέχρι να μαλακώσει.
  • Προσθέτουμε την άχνη ζάχαρη, την κρέμα γάλακτος και τη βανίλια και συνεχίζουμε το χτύπημα μέχρι να «στέκεται».

Γαρνίρουμε τις βάσεις με την κρέμα και με ποικιλία φρούτων.


Πλανήτης Ποσειδώνας

Ο Ποσειδώνας βρίσκεται πολύ μακριά από τον Ήλιο και η θερμότητα που παίρνει από αυτόν είναι ελάχιστη. Στην επιφάνειά του πνέουν πολύ ισχυροί άνεμοι, πιο δυνατοί από κάθε άλλο πλανήτη: Οι ταχύτητές τους ξεπερνούν τα 2.000 χλμ. την ώρα!

Ο Ποσειδώνας

Η ατμόσφαιρά του αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και ήλιο, ενώ το γαλάζιο χρώμα του, όπως και στον Ουρανό, οφείλεται στο λίγο μεθάνιο που υπάρχει.

Ποσειδώνας και Γη

Όπως και οι άλλοι αέριοι γίγαντες έχει δακτυλίους, τέσσερις τον αριθμό.

Οι αριθμοί του Ποσειδώνα
Μέση απόσταση από τον Ήλιο: 4.498.396.441 km
(30,07 φορές η μέση απόσταση της Γης από τον Ήλιο)
Μέση διάμετρος: 49.244 km
(3,86 φορές η μέση διάμετρος της Γης)
Περίοδος περιστροφής: 16,10 ώρες Γης
Περίοδος περιφοράς: 164,79 έτη Γης
Μέση θερμοκρασία: –200°C
Δορυφόροι: 14
Δακτύλιοι: ΝΑΙ




ΠΗΓΕΣ: el.wikipedia.org, sfinaki.gr, kakophone.com/kakorama, astro.noa.gr
ΕΙΚΟΝΕΣ: w.solarsystemscope.com, fineartamerica.com
ΠΙΝΑΚΑΣ: solarsystem.nasa.gov

Πλανήτης Ουρανός

Ο τρίτος σε μέγεθος πλανήτης βρίσκεται πραγματικά πολύ μακριά: όσο απέχει ο προηγούμενος πλανήτης (ο Κρόνος) από τον Ήλιο, άλλο τόσο απέχει αυτός από τον Κρόνο!

Ο Ουρανός

Ο Ουρανός έχει 27 μικρούς δορυφόρους και 13 λεπτούς δακτυλίους. Καθώς περιστρέφονται γύρω του, τον κάνουν να μοιάζει με τον «στόχο» όπου πετάμε βελάκια. Αυτό συμβαίνει επειδή, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους πλανήτες, περιστρέφεται σαν να «κυλάει» πάνω στην τροχιά του, δηλαδή με τον ένα πόλο πάντα στραμμένο προς τον Ήλιο. Πιθανολογείται ότι αυτό είναι αποτέλεσμα σύγκρουσης με κάποιο άλλο μεγάλο σώμα, η οποία έγινε στην πρώιμη ιστορία του ηλιακού μας συστήματος.

Όπως και οι άλλοι αέριοι γίγαντες, δεν έχει σαφώς καθορισμένη στερεή επιφάνεια. Η ατμόσφαιρά του αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και ήλιο, ενώ το γαλάζιο χρώμα του οφείλεται στο λίγο μεθάνιο που υπάρχει.

Ουρανός και Γη

Η περιστροφή γύρω από τον εαυτό του είναι γρήγορη (σχεδόν 17 γήινες ώρες), ενώ εξαιτίας της μεγάλης απόστασης από τον Ήλιο, ολοκληρώνει μια πλήρη περιφορά γύρω του σε 84 περίπου γήινα χρόνια.

Οι αριθμοί του Ουρανού
Μέση απόσταση από τον Ήλιο: 2.870.658.186 km
(19,19 φορές η μέση απόσταση της Γης από τον Ήλιο)
Μέση διάμετρος: 50.724 km
(3,98 φορές η μέση διάμετρος της Γης)
Περίοδος περιστροφής: 17,23 ώρες Γης
Περίοδος περιφοράς: 84,02 έτη Γης
Μέση θερμοκρασία: –195°C
Δορυφόροι: 27
Δακτύλιοι: ΝΑΙ




ΠΗΓΕΣ: el.wikipedia.org, sfinaki.gr, kakophone.com/kakorama, astro.noa.gr
ΕΙΚΟΝΕΣ: w.solarsystemscope.com, simmoria.blogspot.com, fineartamerica.com
ΠΙΝΑΚΑΣ: solarsystem.nasa.gov

30 Οκτ 2011

Συνέντευξη με έναν αστροναύτη

Ο βετεράνος Γάλλος αστροναύτης Φιλίπ Περέν μιλάει για τις εμπειρίες του στον δημοσιογράφο Αλέξανδρο Κυριακόπουλο

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ
Οκτώβριος 2010

Ο Άρθουρ Κλαρκ είχε γράψει στο βιβλίο του «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος» πως όταν βρεθείς στο Διάστημα μπορεί να φοβάσαι το κάθε δευτερόλεπτο, δε θα βαρεθείς όμως ούτε μια στιγμή...

— Ισχύει. Όταν κοιτάζεις το Διάστημα από τη Γη σού φαίνεται σχετικά κοντινό. Άλλωστε, είναι μόνο 400 χιλιόμετρα μακριά. Όταν όμως φτάσεις εκεί, τα πάντα αλλάζουν. Κατ’ αρχάς βρίσκεσαι έξω από τον γαλάζιο μανδύα. Το ύψος της ατμόσφαιρας που μας περιβάλλει είναι μόνο 100 χλμ. Μετά υπάρχει μόνο σκοτάδι. Διαβάζεις τους μετρητές που σου δείχνουν για πόσες ακόμα μέρες θα έχεις αέρα. Γρήγορα συνειδητοποιείς πως ό,τι γνωρίζεις (η ζωή, το φως) βρίσκεται μόνο στη Γη.

Μέσα στο σκοτάδι το αχανές Διάστημα φαντάζει εχθρικό. Εκεί θα φοβηθείς. Ίσως έχει να κάνει με την εξέλιξή μας ως είδος. Κάποτε ζούσαμε σε σπηλιές. Υπήρχε φόβος τη νύχτα. Πιστεύω πως ακόμη κουβαλάμε τη μνήμη αυτού του φόβου. Σαν το κακό να συμβαίνει μόνο στο σκοτάδι και όχι στο φως.

Έπειτα, βέβαια, ένα σωρό πράγματα μπορούν να συμβούν ενώ είσαι στο Διάστημα. Ο κίνδυνος των μικρομετεωριτών, να χαθείς, να χτυπήσεις κάπου το κράνος σου και πολλά πολλά άλλα. Ποτέ μα ποτέ, όμως, δε θα βαρεθείς.

Βλέμμα στραμμένο στον ουρανό. Αντίστροφη μέτρηση. Με τη διαστημική στολή και σφιχτά δεμένος στο κάθισμα του διαστημικού λεωφορείου. Τι σκέφτεστε;

— Είναι όπως στις ταινίες. Όμως δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς πολλά. Είσαι εκεί για μια δύσκολη αποστολή και πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος. Δεν μπορείς ούτε πρέπει να σκέφτεσαι τους κινδύνους. Κάνεις αυτό που έχεις εκπαιδευτεί να κάνεις και παραμένεις συγκεντρωμένος.

Πρέπει επίσης να είσαι ισορροπημένος. Τόσο με το τεχνικό μέρος της αποστολής όσο και με την εσωτερική επιθυμία σου να απολαύσεις το Διάστημα.

Φιλίπ Περέν

«Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει η Γη με ζωγραφιά», λέει ένα ελληνικό τραγούδι. Εσάς η Γη πώς σας φάνηκε;

— Για να φτάσεις εκεί χρειάζεσαι πολλή εκπαίδευση. Όταν βγαίνεις από το διαστημόπλοιο, θεωρείς ότι θα βρεθείς σε περιβάλλον το οποίο ήδη γνωρίζεις από την εκπαίδευση. Νομίζεις όμως. Δεν έχει καμία σχέση. Είχα εντυπωσιαστεί από την ομορφιά.

Εάν μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τη Γη με έναν πίνακα ζωγραφικής, ο αέρας και η ζωή πάνω της βρίσκονται σε ένα στρώμα τόσο λεπτό όσο και η στρώση της μπογιάς πάνω στον πίνακα. Εκεί ζούμε. Εκεί βρισκόμαστε. Η Γη από το Διάστημα μοιάζει με διαστημόπλοιο. Φαίνεται όμως και τόσο εύθραυστη. Είμαστε τόσο πολλοί και αυξανόμαστε διαρκώς. Για πόσο ακόμη θα υπάρχουν όλα αυτά που μας συντηρούν; Σίγουρα είναι όμορφη. Σου δίνεται όμως η εντύπωση πως ένας δυνατός άνεμος να φυσήξει και θα τα παρασύρει όλα.

Το 1965 ο πρώτος Αμερικανός που «περπατάει» στο Διάστημα επιστρέφει πίσω στη διαστημική κάψουλα και λέει: «Είναι η πιο στενάχωρη στιγμή της ζωής μου». Εσάς;

— Είχα την αίσθηση πως η ζωή μου εκείνη την ώρα τελείωνε. Το όνειρο που είχα από μικρός εκπληρώθηκε μεν, αλλά τώρα έφτανε στο τέλος του. Ήξερα ότι από τη στιγμή που θα έκλεινε πίσω μου η καταπακτή, θα ήταν και η αρχή του τέλος του. Όταν έχεις εκτεθεί σε τέτοια ομορφιά, σε τέτοιες εικόνες, είναι αφάνταστα δύσκολο να τις αποχωριστείς. Ένιωθα οικεία εκεί και ένα με το περιβάλλον. Πριν επιστρέψω, ένιωσα σαν τον δύτη στην ταινία «Απέραντο Γαλάζιο». Αυτόν που θέλει να μείνει για πάντα μέσα στο υγρό στοιχείο όπου νιώθει τόσο οικεία.

Μπορεί να περιγραφεί η αίσθηση της αιώρησης σε μηδενική βαρύτητα;

— Είναι το όνειρο του Ίκαρου. Είναι ελευθερία. Συνειδητοποιείς πόσο τεράστια δύναμη σού ασκεί η βαρύτητα. Όταν επέστρεψα στη Γη, το πρώτο μου βράδυ στο κρεβάτι είχα διαρκώς την αίσθηση πως ένα τεράστιο χέρι με πίεζε κάτω και με πατίκωνε. Στο Διάστημα βέβαια, όταν έχεις να κάνεις δουλειές, η έλλειψη βαρύτητας έπειτα από λίγες μέρες καταντάει ενοχλητική. Δυσκολεύεσαι να κάνεις τα πλέον απλά πράγματα. Πας να βιδώσεις μια βίδα, π.χ., και άμα δε στηρίζεσαι κάπου θα στριφογυρνάς εσύ αντί για τη βίδα. Πας να ανοίξεις ένα συρτάρι και αντί να έρθει αυτό προς τα εσένα, πας εσύ προς αυτό. Πρέπει να είμαστε σαν τις μαϊμούδες, που έχουν διαρκώς τα πόδια τους πιασμένα στο δέντρο. Μόνο όταν έχουμε τα πόδια μας σταθερά μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα χέρια.

Από τις εφημερίδεςΕξερεύνηση του Διαστήματος
ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία (09.10.2010) (από το προηγούμενο ιστολόγιό μου)
ΕΙΚΟΝΑ: esa.int

Τα πιο θανατηφόρα ζώα στον πλανήτη!

Από την El
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Τα ζώα που ακολουθούν δε δείχνουν να έχουν ιδιαίτερη «συμπάθεια» στο ανθρώπινο γένος. Κάθε άλλο μάλιστα, καθώς κάθε χρόνο ανάμεσα στα θύματά τους, εκτός από άλλα ζώα, περιλαμβάνονται και άνθρωποι.

Η λίστα που ακολουθεί, περιλαμβάνει τους δέκα πλέον φονικούς εκπροσώπους του ζωικού βασιλείου:

10. Δηλητηριώδης βάτραχος

Ζει στα δάση της Νότιας Αμερικής, και το δηλητήριό του, είναι αρκετό για να σκοτώσει δέκα ανθρώπους.


9. Αφρικανικός βούβαλος

Ένα ιδιαιτέρως δυνατό ζώο που δε διστάζει να επιτεθεί σε κυνηγούς που τον τραυμάτισαν. Κάθε χρόνο σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους στην Αφρική, από κάθε άλλο ζώο.


8. Πολική Αρκούδα

Το μεγαλύτερο σαρκοφάγο ζώο που ζει στη στεριά, η πολική αρκούδα μπορεί να γίνει ιδιαίτερα επιθετική σε περίπτωση που αισθανθεί ότι απειλούνται τα μικρά της.


7. Ελέφαντας

Ζυγίζοντας 16 τόνους οι ελέφαντες, ευθύνονται κάθε χρόνο για περίπου 500 θανάτους ανθρώπων.


6. Κροκόδειλος

Το μεγαλύτερο ερπετό στον πλανήτη, μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 3 μέτρα! Κάθε χρόνο, αρκετοί άνθρωποι πεθαίνουν από επίθεση κροκόδειλου.


5. Αφρικανικό λιοντάρι

Ζει σε αγέλη και κυνηγάει ομαδικά. Στην Τανζανία, κάθε χρόνο 70 άνθρωποι πεθαίνουν από επίθεση λιονταριού.


4. Λευκός καρχαρίας

Εξαιτίας των ταινιών που έχουν γυριστεί με θέμα επιθέσεις του συγκεκριμένου είδους σε ανθρώπους, ο λευκός έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου σαν ένα από τα φονικότερα ζώα. Αν και θεωρητικά τα χαρακτηριστικά του τον κατατάσσουν σε ένα από τα φονικότερα είδη του πλανήτη, από το 2000 ευθύνεται για περίπου 70 επιθέσεις σε ανθρώπους.


3. Δηλητηριώδης μέδουσα

Από τα πλέον δηλητηριώδη είδη του νερού, κάθε πλοκάμι της συγκεκριμένης μέδουσας περιέχει αρκετό δηλητήριο για να σκοτώσει μέχρι και 60 ανθρώπους!


2. Ασιατική κόμπρα

Αν και δεν είναι το πλέον δηλητηριώδες φίδι, η ασιατική κόμπρα είναι η αιτία για πολλούς θανάτους κάθε χρόνο στην Ινδία.


1. Κουνούπι του Νείλου

Το φαινομενικά αθώο κουνούπι δε διαθέτει ούτε δηλητήριο ούτε κανένα άλλο ισχυρό μέσο άμυνας ώστε να μπορεί να σκοτώσει. Παρ’ όλα αυτά θεωρείται υπεύθυνο για πολλούς θανάτους κάθε χρόνο. Ο λόγος είναι ότι τσιμπώντας, μεταφέρουν ασθένειες όπως μαλάρια, κίτρινο πυρετό και άλλες. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο πάνω από 700 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως, προσβάλλονται από διάφορες ασθένειες εξαιτίας ενός τσιμπήματος κουνουπιού. Από αυτούς, 2 εκατομμύρια πεθαίνουν.


Ζώα
ΠΗΓΗ: newsbeast.gr

29 Οκτ 2011

Μάθημα ζωής (4)

Από τις Connie11 και Κρίνο
Μαθήτριες της έκτης τάξης

Μια μητέρα αφού γύρισε από τη δουλειά της είδε τη μικρή της κόρη, να έχει πάρει το ψαλίδι και να κουρεύεται μόνη της. Νευρίασε πολύ. Την έδειρε και την έστειλε στο δωμάτιό της χωρίς να την αφήσει να της εξηγήσει το λόγο.

Την άλλη μέρα η μητέρα δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από το σχολείο της κόρης της. Η δασκάλα τη ρώτησε αν είχε πάει την μικρή να κουρευτεί, διότι, είχε ψείρες.

Κατόπιν πήγε στην κόρη της και την άφησε να της εξηγήσει. Αυτή της είπε ότι κουρεύτηκε μόνη της επειδή δεν είχαν την οικονομική άνεση να την πάει στο κομμωτήριο.

Η μητέρα τότε κατάλαβε το λάθος της και ζήτησε συγγνώμη.

Oι μεγάλοι αρκετές φορές μπορεί να πληγώσουνε τα παιδιά χωρίς να το θέλουν. Θα πρέπει να αφήνουν τα παιδιά να τους εξηγήσουν τον λόγο προτού τα τιμωρήσουν.


Το πιο γαλάζιο ποτάμι

Από την El
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Ο παγετώνας Πίτερμαν, ο μεγαλύτερος επιπλέων παγετώνας στο βόρειο ημισφαίριο, βρίσκεται στη βορειοδυτική Γροιλανδία και συνδέει το στρώμα πάγου της Γροιλανδίας με τον Αρκτικό Ωκεανό. Είναι μια στενή λωρίδα που έχει πλάτος 15 χιλιόμετρα και μήκος 70, της οποίας το πάχος του πάγου κυμαίνεται από περίπου 600 μέτρα στη βάση σε περίπου 30-80 μέτρα στην άκρη.


Σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις, περίπου το 80% της μάζας του παγετώνα είναι λιωμένο νερό. Ρέοντας προς τη θάλασσα το νερό του παγετώνα σχηματίζει αυτό το απίστευτο γαλάζιο ποτάμι που βλέπετε στις φωτογραφίες.




Αποστολή της Greenpeace διαπίστωσε ότι οι παγετώνες έχουν χάσει περίπου 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα πάγου. Η ποσότητα αυτή είναι αρκετή, για να τροφοδοτήσει με νερό μια πόλη σαν την Αθήνα για διάστημα 10 περίπου ετών.


Περιβάλλον
ΠΗΓΗ: perierga.gr

Πλανήτης Κρόνος

Ο Κρόνος είναι ο δεύτερος σε μέγεθος πλανήτης και ο πιο εντυπωσιακός από όλους. Το χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι ένα πολύ εκτεταμένο σύστημα δακτυλίων, οι οποίοι τον περιβάλλουν πάνω από τον ισημερινό του σε ένα πλάτος μεγαλύτερο από τη διάμετρό του.

Ο Κρόνος

Πιστεύεται ότι οι δακτύλιοι δημιουργήθηκαν από την καταστροφή δορυφόρων του Κρόνου λόγω συγκρούσεων με κομήτες ή μετεωρίτες.

Αποτελούνται από αμέτρητα κομμάτια πάγου και πέτρας, που το μέγεθός τους κυμαίνεται από την άμμο μέχρι ένα μικρό σπίτι! Μεγάλο μέρος των κενών τους καταλαμβάνεται από σκόνη.

Κρόνος και Γη

Είναι λίγο πιο μικρός (και πολύ πιο ελαφρύς) από το Δία και του μοιάζει σε αρκετά χαρακτηριστικά. Αποτελείται κι αυτός κυρίως από αέρια, ενώ στο κέντρο του πιστεύεται ότι υπάρχει ένας συμπαγής πυρήνας από πέτρα και πάγο, περίπου ίσος με 15 πλανήτες σαν τη Γη.

Η ατμόσφαιρά του αποτελείται κυρίως από υδρογόνο (97%), ενώ στην επιφάνειά του πνέουν ισχυροί άνεμοι με ταχύτητες περίπου 1.500 χλμ. την ώρα.

Ο Κρόνος κάνει μία πλήρη περιστροφή σε 11 περίπου γήινες ώρες, ενώ για μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο απαιτούνται σχεδόν 30 γήινα χρόνια.

Οι αριθμοί του Κρόνου
Μέση απόσταση από τον Ήλιο: 1.426.666.422 km
(9,54 φορές η μέση απόσταση της Γης από τον Ήλιο)
Μέση διάμετρος: 116.464 km
(9,14 φορές η μέση διάμετρος της Γης)
Περίοδος περιστροφής: 10,66 ώρες Γης
Περίοδος περιφοράς: 29,45 έτη Γης
Μέση θερμοκρασία: –140°C
Δορυφόροι: 84
Δακτύλιοι: ΝΑΙ



ΠΗΓΕΣ: el.wikipedia.org, sfinaki.gr, kakophone.com/kakorama, astro.noa.gr
ΕΙΚΟΝΕΣ: w.solarsystemscope.com, fineartamerica.com
ΠΙΝΑΚΑΣ: solarsystem.nasa.gov

28 Οκτ 2011

Πόσων χρονών είμαι;

Πρόβλημα: Η Άννα γεννήθηκε το 2000. Πόσων χρονών θα είναι όταν τελειώσει το δημοτικό;
Απάντηση: Θα είναι 12 χρονών.


Σωστά.    Μάλλον...    Εξαρτάται!

Όχι, δεν ξεχάσαμε τα μαθηματικά μας. Απλώς, τα πράγματα με τον χρόνο (όπως και με πολλά στη ζωή μας) είναι σχετικά:

1 Η Άννα γεννήθηκε το 2000, επειδή έχει επικρατήσει η χρονολόγηση από τη γέννηση του Χριστού. Αν ζούσε στην Κίνα θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι γεννήθηκε το 4460, εφόσον ο παραδοσιακός πολιτισμός της χώρας ξεκινά τη μέτρηση των χρονολογιών από το «δικό μας» 2460 π.Χ.

2 Από την άλλη, θα είναι 12 χρονών, επειδή γεννήθηκε στη Γη. Αν υποθέσουμε ότι κατοικούσε στον Άρη, η ηλικία της θα ήταν διαφορετική. Το έτος εκεί διαρκεί διπλάσιες (περίπου) μέρες από το γήινο, άρα θα έκλεινε τα έξι!

Για τα ημερολόγια και τον διαφορετικό τρόπο χρονολόγησης θα μιλήσουμε άλλη φορά. Για την ηλικία μας, όμως, στους άλλους πλανήτες μπορείτε να παίξετε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι:

α) Πατήστε στην παρακάτω εικόνα, πληκτρολογήστε την ημερομηνία και το έτος γέννησής σας και δείτε πόσων χρονών θα ήσασταν αν ζούσατε στον Άρη.

β) Κάντε το ίδιο και για τους άλλους πλανήτες (αναφέρονται στα αγγλικά).

γ) Αν θέλετε, σημειώστε τις διαφορετικές ηλικίες σας στα σχόλια!




ΔιάστημαΠαιχνίδιαΧρόνος
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ: kakophone.com/kakorama/EN/

Μάθημα ζωής (3)

Από τον george21
Μαθητής της έκτης τάξης

Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στον γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μία οικογένεια που ζούσε στο βουνό.

Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε τον γιο του:
«Πώς σου φάνηκε η... εμπειρία;»
«Ωραία», απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος απάντησε:
  • Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις...
  • Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές...
  • Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι...
  • Η αυλή μας φτάνει μέχρι τον φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα...
  • Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας, ενώ αυτοί σπέρνουν και θερίζουν γι’ αυτό...
  • Εμείς ακούμε σιντί. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται πού και πού από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι...
  • Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα...
  • Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους...
  • Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους...

Ο πατέρας, έμεινε έκπληκτος από τις απαντήσεις του γιου του...

Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση: «Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά, που μου δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε...»

Κάθε μέρα γινόμαστε φτωχότεροι στο πνεύμα και στην εκτίμηση που έχουμε για τη φύση, και στα σπουδαία έργα του δημιουργού μας. Αγωνιούμε πώς να έχουμε, να έχουμε, να έχουμε όλο και περισσότερα αντί να μας απασχολεί το «να είμαστε».


ΠΗΓΗ: parganews.com

Το άλογο

Διήγημα

Από την El
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Μια φορά και έναν καιρό, σε μια φάρμα ζούσε ένα αλογάκι. Το όνομα του ήταν Ricky. Ζούσε μαζί με την οικογένεια του, την μαμά του, τον μπαμπά του, και την αδερφή του. Ήταν μια πολύ δεμένη οικογένεια, ώσπου μια μέρα ο αγρότης της φάρμας θέλησε να βάλει το αλογάκι σε αγώνες. Το κούραζε τόσο πολύ που μετά δεν μπορούσε ούτε καν να περπατήσει. Και όλα αυτά επειδή ο διαγωνισμός έδινε χρήματα. Ήταν απίστευτα αυτά που του έκανε, το βαρούσε και το βασάνιζε, ήταν απλώς άθλιο.


Αδερφή, μπαμπάς, μαμά, Ricky


Μια μέρα πριν τον αγώνα όμως, επειδή το αλογάκι είχε κουραστεί πια, ο μπαμπάς του αλόγου βρήκε μια ιδέα. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να φύγουν, δηλαδή να δραπετεύσουν. Την ίδια στιγμή κιόλας άρχισαν να συμμαζεύουν κάποια από τα πράγματά τους και αργότερα να αποχαιρετούν τους φίλους τους από τη φάρμα. Όταν τελείωσαν προσπάθησαν να βεβαιωθούν ότι κανένας άνθρωπος δε θα τους έβλεπε. Τελικά τα κατάφεραν.

Το επόμενο πρωί μετά από πολλές ώρες ταξιδιού, έφτασαν σε ένα πανέμορφο λιβάδι. Αποφάσισαν να μείνουν λίγο εκεί να ξεκουραστούν. Πέρασε αρκετός χρόνος και τελικά προς το απόγευμα ξύπνησαν. Αφού εξερεύνησαν πρώτα το λιβάδι, συνέχισαν το ταξίδι τους.

Κάποια στιγμή αργότερα, βρήκαν πατημασιές από παπούτσια ανθρώπου. Προχωρούσαν δειλά, ώσπου κάποια στιγμή ένα μικρό κοριτσάκι εμφανίστηκε μπροστά τους. Το κοριτσάκι αμέσως φώναξε τη μαμά του και άρχισε να τα χαϊδεύει. Ήταν πολύ γλυκό και όμορφο κορίτσι και τα άλογα το συμπάθησαν αμέσως. Μετά από λίγο ήρθε η μαμά του κοριτσιού που ήταν πολύ φιλόζωη και είχε και εκείνη μια φάρμα. Μετά από πολλή προσπάθεια του κοριτσιού η μητέρα πείστηκε και πήρε τα άλογα στη φάρμα της. Δεν ήταν και τόσο μακριά και ευτυχώς για τα άλογα έφτασαν γρήγορα και έκατσαν να ξεκουραστούν. Αργότερα τα άλογα έτρεξαν να γνωρίσουν τα ζώα της φάρμας εκείνης. Ήταν όλα πολύ καλά ζώα αλλά και συμπαθητικά.

Γρήγορα έγιναν όλοι πολύ καλοί φίλοι. Όσο για τον παλιό αγρότη των αλόγων έτρεχε όλη μέρα από εδώ και από εκεί για να τα βρει. Η μαμά του κοριτσιού ήταν πολύ καλή και σεβόταν όλα τα ζώα. Η ζωή των αλόγων περνούσε όλο και πιο όμορφη και αυτά πιο χαρούμενα...

Θέματα με ζώαΠαιδικές δημιουργίες

27 Οκτ 2011

Μάθημα ζωής (2)

Από τον george21
Μαθητής της έκτης τάξης



Ενώ ένας άνδρας γυάλιζε το νέο αυτοκίνητό του, ο ηλικίας τεσσάρων ετών γιος του, πήρε μια πέτρα και γρατζούνισε με γραμμές μέρος του αυτοκινήτου.

Στον θυμό του απάνω, ο άνδρας πήρε το χέρι του παιδιού του και χρησιμοποιώντας ένα γαλλικό κλειδί, το χτύπησε πολλές φορές... Στο νοσοκομείο το παιδί έχασε όλα τα δάχτυλά του λόγω των πολλαπλών σπασιμάτων.

Όταν το παιδί είδε τον πατέρα του, με τα παραπονεμένα μάτια γεμάτα πόνο τον ρώτησε: «Μπαμπά, πότε τα δάχτυλά μου θα μεγαλώσουν πάλι;»

Το άτομο, βουβό, πήγε πίσω στο αυτοκίνητό του και το κλώτσησε πολλές φορές. Σκεπτόμενος αυτό που έκανε, βρισκόμενος μπροστά στο αυτοκίνητό του και βλέποντας ξανά τις γρατζουνιές, αντιλήφθηκε ότι το παιδί του είχε γράψει με την πέτρα: «ΜΠΑΜΠΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ»

Τα πράγματα υπάρχουν για να χρησιμοποιούνται, ενώ οι άνθρωποι είναι για να αγαπηθούν.


ΠΗΓΗ: forum.the-west.gr
ΕΙΚΟΝΑ: eleftherosou.kai.skepsou@facebook

Πλανήτης Δίας

Ο Δίας είναι το μεγαλύτερο σώμα του ηλιακού μας συστήματος μετά τον Ήλιο. Ο όγκος του είναι τόσο μεγάλος που, αν ήταν δοχείο, θα χωρούσαν μέσα του όλοι οι άλλοι πλανήτες!

Δίας και Γη

Περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του σε 10 γήινες ώρες, πιο γρήγορα από κάθε άλλο πλανήτη. Μια πλήρης περιφορά του γύρω από τον Ήλιο ολοκληρώνεται σε περίπου 12 γήινα χρόνια.

Ο Δίας

Όπως κάθε αέριος γίγαντας, ο Δίας δεν έχει στερεή επιφάνεια. Αυτό που βλέπουμε είναι τεράστιες ποσότητες αερίων, κυρίως υδρογόνο και ήλιο, τα οποία στροβιλίζονται γύρω από έναν μικρό και ενδεχομένως στερεό πυρήνα.

Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα, ένας τεράστιος μόνιμος κυκλώνας νότια του ισημερινού.

Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα είναι μεγαλύτερη από τη Γη:


Ο Δίας έχει 95 δορυφόρους. Ο μεγαλύτερος από αυτούς, ο Γανυμήδης, είναι και ο μεγαλύτερος δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος· ξεπερνά σε μέγεθος ακόμη και τον Ερμή!


Επίσης, έχει ένα αμυδρό σύστημα δακτυλίων, που αποτελούνται κυρίως από μικροσκοπικά σωματίδια (σκόνη).

Οι αριθμοί του Δία
Μέση απόσταση από τον Ήλιο: 778.340.821 km
(5,20 φορές η μέση απόσταση της Γης από τον Ήλιο)
Μέση διάμετρος: 139.822 km
(10,97 φορές η μέση διάμετρος της Γης)
Περίοδος περιστροφής: 9,92 ώρες Γης
Περίοδος περιφοράς: 11,86 έτη Γης
Μέση θερμοκρασία: –110°C
Δορυφόροι: 95
Δακτύλιοι: ΝΑΙ




ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ: science.nasa.gov, el.wikipedia.org
ΕΙΚΟΝΕΣ: fineartamerica.com, w.solarsystemscope.com, socientifica.com.br, phys.org (μετάφραση: podilato98.blogspot.com)
ΠΙΝΑΚΑΣ: solarsystem.nasa.gov

Αναμνήσεις από τον πόλεμο (1)

Από τη May
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Η May βρίσκει στο διαδίκτυο μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν τον τελευταίο Μεγάλο Πόλεμο

Η γιαγιά Αγγελική θυμάται

Τον Ιανουάριο του 1942 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής που βρίσκονταν στην περιοχή μας, κυνηγούσαν τους Ιταλούς συμμάχους των. Ο πατέρας της γιαγιάς μου έκρυψε έναν Ιταλό αξιωματικό ο οποίος είχε έρθει στην αυλή του και ζητούσε φαγητό και καταφύγιο. Οι Γερμανοί τον έψαχναν...

Ο πατέρας της γιαγιάς μου τον έκρυψε στο άδειο βαρέλι του κρασιού. Στο τέλος ο Ιταλός σώθηκε από τη μανιώδη καταδίωξη των Γερμανών που σήμαινε εκτέλεση...

Η γιαγιά Παρασκευή θυμάται

Οι Ιταλοί έφτασαν τη Δευτέρα, ενώ οι άνθρωποι ήταν ακόμη στα αμπέλια και τρυγάγανε. Τότε είδαν πέντε, έξι ιταλικά αεροπλάνα που πήγαν να βομβαρδίσουν την Κακιά Σκάλα (περιοχή μεταξύ Μεγάρων και Κινέττας). Όλες οι βόμβες που ρίξανε έπεσαν στη θάλασσα.

Ένας Μεγαρίτης ειδοποίησε τους ανθρώπους που ήταν στ’ αμπέλια ότι οι Ιταλοί μάς κήρυξαν τον πόλεμο. Τότε όλοι φύγανε και πήγαν στα σπίτια τους. Ύστερα μαζεύτηκαν παλικάρια για να πολεμήσουν. Πολεμούσαν, νικούσαν τους Ιταλούς και χτυπούσαν τις καμπάνες για κάθε χωριό που έπαιρναν.

Τον Απρίλιο μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα. Μετά βομβάρδισαν το λιμάνι του Πειραιά, την παραλία των Μεγάρων (στον Άγιο Νικόλα στην Πάχη). Έγινε και αερομαχία και έπεσε ένα αγγλικό αεροπλάνο στην περιοχή του Αϊ-Γιάννη του Χορευταρά.

Ο παππούς Σπύρος θυμάται

Δύσκολα εκείνα χρόνια που με τα λίγα πολεμικά μέσα αλλά με μεγάλη ψυχή αγωνιστήκαμε και πολεμήσαμε στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Θυμάμαι τις δύσκολες μέρες που πολεμούσαμε στα βουνά της Ηπείρου χωρίς ζεστά ρούχα και τρόφιμα. Περιμέναμε να μας στείλουνε μάλλινα ρούχα και τρόφιμα για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Πολλοί από μας έπαθαν κρυοπαγήματα και αναγκάστηκαν να κόψουν χέρια και πόδια για να μην πεθάνουν.

Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός έκανε μεγάλο αγώνα για να βοηθήσει τους πολεμιστές που είχαν ανάγκη. Τους πήγαιναν τρόφιμα και ρούχα, επίσης βοηθούσαν τους χτυπημένους Έλληνες.

Όλοι μας όμως είμαστε υπερήφανοι που καταφέραμε να διώξουμε τους κατακτητές και να ζείτε τώρα εσείς ελεύθεροι.

Η γιαγιά Ελένη θυμάται

Το 1941, στην Κατοχή, οι άνθρωποι πεινούσαν πάρα πολύ. Όσοι είχαν διάφορα πράγματα τα αντάλλασσαν με αυτούς που είχαν λάδι ή σιτάρι για να μπορέσουν να ζήσουν. Υπήρχε το συσσίτιο που έδιναν λίγο πιο πάνω από το κτήριο που σήμερα στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο Μεγάρων, και πήγαιναν οι άνθρωποι με το κατσαρολάκι για να πάρουν λίγο φαγητό. Επίσης έστελνε και η Αμερική για να ζήσουν οι άνθρωποι. Μερικά παιδιά πήγαιναν γύρω από τα σημεία που τρώγανε οι Γερμανοί και έπαιρναν από τα σκουπίδια ό,τι έβρισκαν: φύλλα από λάχανα, μήλα μισοφαγωμένα, φλούδες από τις πατάτες κ.ά. και μερικές φορές έκλεβαν ό,τι μπορούσαν. Σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπως στην Αθήνα πέθαινε πάρα πολύς κόσμος από την πείνα.

Στα Μέγαρα, μια Κυριακή απόγευμα, σκοτώσανε έναν Ιταλό στην περιοχή «Έξω Βρύση». Τη Δευτέρα το πρωί είχαν περικυκλωθεί όλα τα Μέγαρα από Γερμανούς και Ιταλούς οι οποίοι μπήκαν μέσα στην πόλη και ψάχνανε τα σπίτια. Πήρανε όλους τους άντρες και τους πήγανε στην πλατεία Ηρώων. Είχανε αποφασίσει να τους εκτελέσουν. Ο τότε δήμαρχος Θεόδωρος Τσεκές μαζί με τον δεσπότη Ιάκωβο μεσολάβησαν για να μην τους εκτελέσουν. Ο Γερμανός αξιωματικός επέμενε ότι θα τους εκτελέσει. Τότε αυτοί μπήκαν μπροστά στους Μεγαρίτες και είπαν να εκτελέσουν πρώτα αυτούς και μετά τους άλλους. Οι Γερμανοί δεν τους εκτέλεσαν και γλίτωσαν οι άνθρωποι.

Στη σημερινή πλατεία «Εθνικής Αντιστάσεως» οι Γερμανοί είχαν κρεμάσει δέκα Μεγαρίτες.

Μεγάλο πρόβλημα πείνας

Στα χρόνια της Κατοχής οι Έλληνες αντιμετώπισαν μεγάλο πρόβλημα πείνας. Τα Μέγαρα επειδή είναι αγροτική περιοχή δεν αντιμετώπισαν τόσο έντονα το πρόβλημα αυτό. Κάθε οικογένεια είχε το δικό της σιτάρι. Έτσι αν και είχαν πολλές ελλείψεις κατάφερναν να επιβιώσουν τα δύσκολα αυτά χρόνια.

Για τα μικρά παιδιά ο Ερυθρός Σταυρός μοίραζε συσσίτιο στα σχολεία. Κάθε παιδάκι κρατούσε στο χέρι μια καρτέλα για να σημειώνουν ότι πήρε τη μερίδα του και ένα κατσαρολάκι. Το φαγητό ήταν συνήθως όσπρια και πλιγούρι. Το πλιγούρι το έφτιαχναν από σπασμένο σιτάρι.

Πολλές φορές έρχονταν στα Μέγαρα ξένοι πεινασμένοι και εξαντλημένοι άνθρωποι που οι Μεγαρίτες τους έδιναν λίγο ψωμί ή ένα αβγό για να μπορέσουν να ζήσουν. Άλλοι τα κατάφερναν και άλλοι όχι.

Οι Μεγαρίτες πήγαιναν στο κάμπο και μάζευαν χόρτα και μαζί με καλαμποκάλευρο έφτιαχναν πίτες. Με καλαμποκάλευρο επίσης έφτιαχναν ένα είδος ψωμιού που το περιέχυναν με πετιμέζι και το έτρωγαν σαν γλύκισμα που το έλεγαν μπομπότα. Είχαν όσπρια κρασί και λάδι. Έτσι λοιπόν μπορούμε να πούμε πως οι Μεγαρίτες μπορεί να πείνασαν στην κατοχή αλλά δε λιμοκτόνησαν.


Ιστορία
ΠΗΓΗ: ;

Αναμνήσεις από τον πόλεμο (2)

Από τη May
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Η May εντοπίζει στο διαδίκτυο συνεντεύξεις ανθρώπων που βίωσαν τον τελευταίο Μεγάλο Πόλεμο

Ο παππούς Λεωνίδας θυμάται

Ερ.: Πώς ήταν η ζωή τότε παππού;

Απ.: Οι άνθρωποι πείναγαν πολύ. Έτρωγαν ό,τι έβρισκαν για να μην πεθάνουν από την πείνα. Σφαγμένους γαϊδάρους και γάτες. Κι αυτό γιατί οι Ιταλοί πήγαιναν στα σπίτια κι έπαιρναν τα τρόφιμα όπως κρέας, λάδι και σιτάρι και οι Έλληνες λιμοκτονούσαν.

Ερ.: Θυμάσαι κάποιο περιστατικό;

Απ.: Ένας Ιταλός πήγαινε με ένα υδροφόρο στην Έξω Βρύση για να πάρει νερό και να το πάει στο Μεγάλο Πεύκο (Ν. Πέραμος). Τότε κατέβηκαν από τα βουνά δυο Έλληνες αντάρτες. Ο Ιταλός τους έδωσε να καπνίσουν τσιγάρο, έβαλε το χέρι μέσα στην τσέπη του για να τους δώσει σπίρτα να ανάψουν το τσιγάρο και έβγαλε όπλο σκότωσε τον έναν Έλληνα. Ο άλλος Έλληνας τράβηξε το όπλο του και τραυμάτισε θανάσιμα τον Ιταλό. Οι Γερμανοί που ήταν στο Μεγάλο Πεύκο και περίμεναν το νερό είδαν ότι ο Ιταλός άργησε και ήρθαν στα Μέγαρα. Πήγανε στην Έξω Βρύση και είδαν τον σκοτωμένο Ιταλό. Τότε άρχισαν να παίρνουν άντρες πάνω από 16 ετών έως και 50 ετών από την περιοχή Πλακάκια μέχρι τη Έξω Βρύση. Όσους πήρανε τους συγκέντρωσαν στην πλατεία Ηρώων και απ’ αυτούς διάλεξαν 10 άτομα και τους έκλεισαν στη φυλακή. Τους βασάνιζαν για να μαρτυρήσουν. Μερικοί Μεγαρίτες κρύφτηκαν στα βουνά για να μην τους πιάσουν οι Γερμανοί.

Στο σπίτι μας έμεναν 30 Γερμανοί. Οι Γερμανοί ήταν κύριοι και άμα δεν τους πειράζαμε δε μας πείραζαν και δε μας έπαιρναν τίποτα.

Στην Πάχη είχαν αράξει δυο ελληνικά καράβια φορτωμένα με κριθάρι. Μετά πέρασαν πέντε γερμανικά αεροπλάνα και τα βύθισαν. Τότε ο κόσμος επειδή πεινούσε έπαιρνε απ’ τη θάλασσα το βρωμοκρίθαρο και το άλεθαν στον μύλο και το έτρωγαν.

Στο Λουτρόπυργο περνούσε ένα τρένο με Γερμανούς αλλά δεν είχαν βάλει στα μπροστινά βαγόνια Έλληνες, (έτσι συνήθιζαν να κάνουν ώστε αν γινόταν κάποιο σαμποτάζ να σκοτώνονταν οι Έλληνες). Οι Έλληνες αντιστασιακοί είχαν βάλει εκρηκτικά στις γραμμές και το τρένο ανατινάχτηκε. Την επόμενη μέρα οι Γερμανοί έφτιαξαν κρεμάλες και κρέμασαν 10 Έλληνες.

Εγώ τότε ήμουν 9 ετών και φύλαγα 5 πρόβατα στην περιοχή της Ι.Μ. Αγ. Βαρβάρας. Μια μέρα ήρθαν οι Ιταλοί να μου πάρουν ένα πρόβατο. Εγώ δεν το έδινα. Με χτύπησαν και ήρθα κλαίγοντας στα Μέγαρα αλλά το πρόβατο δε μου το πήρανε.

Ερ.: Εσείς είχατε να φάτε;

Απ.: Εμείς ήμασταν αγρότες και είχαμε σιτάρι, φακές, φασόλια, κουκιά, κριθάρι και καλαμπόκι.

Ο παππούς Βαγγέλης και η γιαγιά Καλλιόπη θυμούνται

Γιαγιά και παππού πώς αντιμετωπίσατε την πείνα στην κατοχή το 1940;

ΠΑΠΠΟΥΣ: Τρώγαμε ό,τι βρίσκαμε μπροστά μας, όπως χόρτα, καλαμπόκι, φλούδες από πατάτες, χαρουπάλευρο, δηλαδή αλεύρι από χαρούπια, κριθάρι, γιατί την εποχή εκείνη στην Πάχη είχε βουλιάξει ένα καράβι και στις αποθήκες του είχε κριθάρι. Είχε μαυρίσει. Το είχαν αλέσει, είχε γίνει σαν κοπριά και το έτρωγαν ο κόσμος από ανάγκη.

Πώς ζήσατε τον πόλεμο;

ΓΙΑΓΙΑ: Ζήσαμε με πολύ φόβο και αγωνία για τους συγγενείς μας.
ΠΑΠΠΟΥΣ: Ζήσαμε με πολλή πείνα και με πολλούς βομβαρδισμούς.

Τι σας συγκλόνισε που σας έμεινε χαραγμένο στη μνήμη; Τι σας φόβισε;

ΓΙΑΓΙΑ: Αυτό που με συγκλόνισε περισσότερο είναι όταν ένα πρωί, όπως κάθε μέρα, ξεκινήσαμε να πάμε στην περιοχή «Καντήλι» να σπάσουμε πέτρες στον δρόμο. Εκείνο το πρωινό εγώ δεν πήγα γιατί δεν πρόλαβα το αυτοκίνητο και ήμουν πολύ τυχερή γιατί εκείνη την ημέρα, την ώρα που είχαν μοιράσει το συσσίτιο και έτρωγαν πέρασε ένα αμερικανικό αεροπλάνο και βομβάρδισε την περιοχή. Όσοι ήταν εκεί σκοτώθηκαν όλοι. Αυτό με συγκλόνισε πολύ και δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ.


Ιστορία
ΠΗΓΗ: ;

Η Ζώνη των Αστεροειδών

Οι περισσότεροι αστεροειδείς του ηλιακού μας συστήματος εντοπίζονται στην περιοχή ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία και αποτελούν το «σύνορο» μεταξύ των εσωτερικών και των εξωτερικών πλανητών.

Είναι το υλικό για έναν πλανήτη που τελικά δε σχηματίστηκε, λόγω της βαρυτικής έλξης του τεράστιου κοντινού τους αέριου γίγαντα (του Δία).



Πρόκειται για εκατοντάδες χιλιάδες σώματα που έχουν διάμετρο από μερικά μέτρα έως εκατοντάδες χιλιόμετρα. Είναι τόσο μικρά που η συνολική τους μάζα δεν υπερβαίνει το ένα χιλιοστό της Γης.

Ο μεγαλύτερος αστεροειδής της περιοχής είναι η Δήμητρα. Περιέχει περίπου το 1/3 της συνολικής μάζας της Ζώνης και έχει μέγεθος γύρω στο 4% της Σελήνης. Το 2006 ανακηρύχθηκε νάνος πλανήτης.

Μερικοί αστεροειδείς, τέλος, έχουν συντονιστεί με την περίοδο περιφοράς του Δία και τον συνοδεύουν στην κίνησή του γύρω από τον Ήλιο. Οι αστεροειδείς αυτοί ονομάζονται Τρωικοί.



Διευκρίνιση: Η ονομασία «αστεροειδείς» είναι λανθασμένη, διότι δεν είναι είδη αστεριών ούτε μοιάζουν με αυτά· ίσως θα ήταν πιο σωστό να τους αποκαλούσαμε «πλανητοειδείς». Η παρανόηση οφείλεται στους αστρονόμους που τους πρωτοπαρατήρησαν το 1802. Τα τηλεσκόπια της εποχής δεν είχαν εξελιχθεί ακόμη και τα λάθη παραμόνευαν!


ΠΗΓΕΣ: el.wikipedia.org, sfinaki.gr, astro.noa.gr, moira.gr
ΕΙΚΟΝΕΣ: podilato98.blogspot.com (από crystalinks.com και spacelty.com)

May

Η May κατοικεί στη Νότια Αθήνα. Με το ΠΟΔήΛΑΤΟ συνεργάστηκε στην έκτη δημοτικού (2011/12).

Οι αναρτήσεις τηςΟι συνεργάτες μας

26 Οκτ 2011

Τον έλεγαν ROKY

Από την tzina45
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Αυτό που θα σας πω έγινε περίπου πριν τρία χρόνια. Είχαμε πάρει ένα μικρό κουταβάκι, ήταν το αγαπημένο μου. Ο μπαμπάς μου πήγαινε για κυνήγι, σε κάποια στιγμή τα σκυλιά (διότι είχε και ένα άλλο μαζί του) φύγανε.



Ψάχναμε παντού πουθενά δεν ήταν αυτά, μετά από πολλές μέρες το βρήκαμε στον δρόμο πατημένο, έπειτα ο μπαμπάς το πήρε και το έθαψε έξω από ένα νεκροταφείο. Και το χειρότερο είναι ότι το ήξεραν λίγο πιο πριν από εμένα και δε μου το είχαν πει, μέχρι που στο τέλος μου το είπε ο παππούς μου.


Θέματα με ζώα

Χρόνια Πολλά, Μήτσο!

Ο Μήτσος είναι ένας διαφορετικός συμμαθητής μας. Τον γνωρίσαμε στον Δήμο Αστερούπολης, το προηγούμενο ιστολόγιό μας.

Αυτήν τη χρονιά ο Μήτσος βρίσκεται στο διπλανό τμήμα· ένας τοίχος τον χωρίζει από τα παιδιά της Αστερούπολης! Οι φετινοί, καινούργιοι συμμαθητές του τον αγαπούν εξίσου. Σήμερα μάλιστα που ήταν και η γιορτή του, τον τίμησαν δεόντως!

Του φόρεσαν ένα μπουφάν, γιατί είχε ψύχρα...


Ήταν αμάνικο, αλλά δεν είχε πολλή σημασία...



Του φόρεσαν ένα εορταστικό καπέλο... (εντάξει, μπερδευτήκαμε λίγο, ήταν και το πάρτι γενεθλίων της tzina45 σε εξέλιξη!)



Και στο τέλος το παρακάναμε κάπως, αλλά δε φταίμε εμείς: Ήταν εκείνος που παραπονέθηκε για φαγούρα στο μάτι!


Μάθημα ζωής (1)

Από την Connie11
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Ένας πατέρας γύρισε σπίτι από την εργασία του αργά, κουρασμένος και εκνευρισμένος, και βρήκε τον πεντάχρονο γιο του να τον περιμένει στην πόρτα.
— Μπαμπά, μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση; ρωτά το παιδί.
— Ναι, βεβαίως, τι συμβαίνει;
— Μπαμπά, πόσα λεφτά κερδίζεις σε μια ώρα;
— Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Γιατί ρωτάς ένα τέτοιο πράγμα; απαντά ο άντρας θυμωμένα.
— Να, θέλω μόνο να ξέρω. Σε παρακαλώ, πες μου, πόσα κερδίζεις σε μια ώρα;
— Αν πρέπει να ξέρεις, κερδίζω 50 € σε μια ώρα.
— Ω! απάντησε το μικρό αγόρι με το κεφάλι του κάτω. Μπαμπά, μπορείς, σε παρακαλώ, να μου δανείσεις 25 €;

Ο πατέρας αγρίεψε.
— Αν ο μόνος λόγος που με ρώτησες είναι για να δανειστείς κάποια χρήματα, για να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε πήγαινε κατευθείαν στο δωμάτιό σου και πέσε να κοιμηθείς. Σκέψου γιατί είσαι τόσο εγωιστής. Δεν εργάζομαι σκληρά κάθε μέρα για τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες.

Το μικρό αγόρι πήγε ήσυχα στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα.

Ο άντρας κάθισε και άρχισε να θυμώνει ακόμη περισσότερο με την ερώτηση του μικρού αγοριού. Πώς τόλμησε να κάνει τέτοιες ερωτήσεις μόνο για να πάρει κάποια χρήματα;


Μετά από περίπου μία ώρα ο άντρας ηρέμησε και άρχισε να σκέφτεται:
— Ίσως υπάρχει κάτι που έπρεπε πραγματικά να αγοράσει με αυτά τα 25 €. Και πραγματικά δε ζητούσε χρήματα πολύ συχνά.

Ο άντρας πήγε στην πόρτα του δωματίου του μικρού αγοριού και την άνοιξε.
— Κοιμάσαι, γιε μου; ρώτησε.
— Όχι, μπαμπά, είμαι ξύπνιος, απάντησε το αγόρι.
— Σκέφτηκα ότι ίσως ήμουν πάρα πολύ σκληρός μαζί σου πιο πριν, είπε ο άντρας. Ήταν μια δύσκολη μέρα και έβγαλα τον εκνευρισμό μου πάνω σου. Να, πάρε τα 25 € που μου ζήτησες.

Το αγόρι ανακάθισε αμέσως στο κρεβάτι του χαμογελώντας.
— Ω! Ευχαριστώ, μπαμπά, φώναξε. Ύστερα έψαξε κάτω από το μαξιλάρι του και έβγαλε μερικά τσαλακωμένα χαρτονομίσματα.

Ο άντρας είδε ότι το αγόρι ήδη είχε χρήματα κι άρχισε πάλι να νευριάζει. Το μικρό αγόρι μέτρησε αργά τα χρήματά του και έπειτα κοίταξε τον πατέρα του.
— Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα αφού ήδη έχεις μερικά; του λέει θυμωμένα ο πατέρας του.
— Επειδή δεν είχα αρκετά αλλά τώρα έχω, απάντησε το αγόρι. Μπαμπά, έχω 50 € τώρα, μπορώ να αγοράσω μια ώρα από το χρόνο σου; Σε παρακαλώ, έλα νωρίς στο σπίτι αύριο, θέλω να φάμε μαζί.

Ο πατέρας συντρίφθηκε, αγκάλιασε τον μικρό γιο του και του ζήτησε να τον συγχωρέσει.

Η ιστορία αυτή είναι ακριβώς μια μικρή υπενθύμιση σε όλους εσάς που εργάζεστε τόσο σκληρά στη ζωή σας. Δεν πρέπει να αφήνουμε το χρόνο να γλιστρά μέσα από τα δάχτυλά μας χωρίς να ξοδεύουμε λίγο από τον χρόνο μας με εκείνους για τους οποίους πραγματικά νοιαζόμαστε, με εκείνους που είναι στις καρδιές μας. Μην παραλείπετε να μοιράζεστε αυτόν τον χρόνο, που αξίζει 50-40-20 €, με κάποιον που αγαπάτε.

Αν πεθάνουμε αύριο, η επιχείρηση για την οποία εργαζόμαστε θα μπορούσε εύκολα να μας αντικαταστήσει μέσα σε λίγες ώρες. Αλλά η οικογένεια και οι φίλοι μας που αφήνουμε πίσω μας θα αισθανθούν την απώλεια για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Εάν διαβάσατε προσεκτικά αυτό το κείμενο θα καταλάβατε ποιο είναι το νόημα της ζωής. Δεν έχουν σημασία μόνο τα χρήματα και οι δουλειές αλλά το να ζεις τη ζωή σου όσο πιο ωραία μπορείς!


ΠΗΓΗ: narcohypnosis.wordpress.com

25 Οκτ 2011

Περίεργα ρολόγια

Από την El
Μαθήτρια της έκτης τάξης


Το τεράστιο ρολόι


Το λιωμένο ρολόι


Ρολόι πίνακας και κιμωλία


Το ρολόι του φαγητού


Το ρολόι των χρημάτων


Ρολόι σημειωματάριο


Το ρολόι δολάριο


Το ρολόι ποδήλατο

ΑπροσδόκηταΧρόνος
ΠΗΓΗ: ;

24 Οκτ 2011

Το θωρηκτό «Αβέρωφ»

Από την tzina45
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Μία μέρα, μας είπε ο κύριος πως, θα πάμε εκδρομή στο θωρηκτό Αβέρωφ. Είναι ένα πολεμικό πλοίο, μεγάλο και καλό για την εποχή του. Κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία Ορλάνδο της Ιταλίας και στοίχισε 22.300.000 δρχ.

Έδρασε στην αρχή στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913) εξασφαλίζοντας τη ναυτική υπεροχή της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία. Αργότερα στη Μικρασιατική Καταστροφή (1922) έσωσε πολύ στρατό και ελληνικό πληθυσμό που καταδιωκόταν άγρια από τους Τούρκους, μεταφέροντάς τους στην Ελλάδα.

Τέλος στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ξέφυγε με πολλούς κίνδυνους από την Ελευσίνα και κατάφερε να πάει στο συμμαχικό λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Τρία χρόνια συνόδευε νηοπομπές σε μεγάλες θάλασσες αντιμετωπίζοντας θαρραλέα τα εχθρικά καράβια.



Σήμερα γερασμένο πια μα γεμάτο από τις δάφνες της νίκης ξεκουράζεται στα ήσυχα νερά του Φαλήρου και είναι ναυτικό μουσείο.


ΠΗΓΗ: ;

Στη Γερμανική Κατοχή

Από την tzina45
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Μια μέρα παίρνω τη γιαγιά μου τηλέφωνο και τη ρωτάω για τη Γερμανική Κατοχή. Μου διηγήθηκε οτιδήποτε είχαν συμβεί τότε.



Το πρωί επιτρεπόταν να βγουν έξω στις οχτώ και να μπαίνουν μέσα στις οκτώ το βράδυ. Όσο οι άνθρωποι ήταν μέσα κάνανε οι στρατιώτες περιπολία. Όποιον βρίσκανε ή τον πυροβολούσαν ή τον τιμωρούσαν με διάφορους τρόπους. Μάλιστα έναν στο χωριό τον είχανε πυροβολήσει διότι όταν του είπανε Alt δηλαδή στα ελληνικά σταμάτα αυτός δε σταμάτησε.

Μπαίνανε μέσα στα σπίτια και παίρνανε πολλά τρόφιμα και γενικώς ό,τι βλέπανε μπροστά τους. Της γιαγιάς μου της είχανε πάρει πατέρα και θείο, τους πήγανε σε βουνά και τους εκτελούσαν. Τον πατέρα του παππού μου τον πήρανε, αλλά είχε εκεί έναν γνωστό του και για αυτόν τον το λόγο τον άφησαν ελεύθερο.

Επίσης μου είπε ότι πέρναγαν από χωριό σε χωριό και κόβανε με μία ειδική μηχανή χρήματα. Μου φάνηκε περίεργο που αυτά τα χρήματα μετρούσανε.

Ήτανε τότε τεσσάρων με πέντε ετών. Και μου είπε ότι έγινε το 1940-1944.

Ιστορία

Το ηλιακό μας σύστημα

Από την tzina45
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Το ηλιακό μας σύστημα αποτελείται από τον ήλιο, οχτώ πλανήτες που τον περιτριγυρνάνε και πολλούς δορυφόρους.

Ο μοναδικός δορυφόρος της Γης είναι η Σελήνη. Οι πρώτοι που πάτησαν το πόδι τους ήταν οι: Άρμστρονγκ και ο Ώλντριν, στις 21 Ιουλίου 1969.




Διαβάστηκαν περισσότερο την τελευταία εβδομάδα: