ΠΟΔήΛΑΤΟ: Δεκεμβρίου 2019

27 Δεκ 2019

Δημιουργώντας... μικρόκοσμους!

Κάποιοι καλλιτέχνες συνδυάζουν διάφορα αντικείμενα και δημιουργούν ολόκληρες μικρογραφίες του κόσμου μας.

Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό και ίσως «γαργαλάει» το ταλέντο και τη φαντασία μας. Μήπως να δοκιμάζαμε κι εμείς;

Περισσότερα στις αναρτήσεις που ακολουθούν:

Απροσδόκητα Αφιερώματα

25 Δεκ 2019

Πώς λειτουργεί ένα βιβλίο;

Οδηγίες χρήσης από τον... Μεσαίωνα!

Αστεία Τεχνολογία

Καλά Χριστούγεννα!
(2019)

9º Δ.Σ. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ⦁ ΣΤ₂ ⦁ 2019/20

Χριστούγεννα

ΕΙΚΟΝΕΣ: podilato98.blogspot.com

Χριστούγεννα
(κουίζ)

Πατήστε στην εικόνα

Χριστούγεννα

ΠΗΓΗ: inschool.gr

Η ορθογραφία των Χριστουγέννων

Πατήστε στην εικόνα και ακολουθήστε τις οδηγίες:

Ορθογραφία Χριστούγεννα

ΠΗΓΗ: inschool.gr

23 Δεκ 2019

Γάτα και πινέλο

Μια όμορφη εφαρμογή για μια γλυκιά καλημέρα!

Πατήστε στην εικόνα και επιλέξτε το πινέλο:

Θέματα με ζώα Κινούμενα σχέδια

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ: Jacquie Lawson
ΜΟΥΣΙΚΗ: Mike Hughes-Chamberlain

21 Δεκ 2019

Πύθωνας, ένα απίθανο ζώο

Από τον Python

Μαθητής της έκτης τάξης

Πύθωνας είναι γένος ανιοβόλων φιδιών που ανήκουν στην οικογένεια των Πυθωνιδών και στην τάξη των Λεπιδωτών Ερπετών. Απαντώνται στην Αφρική και στην Ασία.

Σήμερα αναγνωρίζονται εφτά συνολικά είδη. Η κοινή του ονομασία είναι πύθωνας. Το μήκος του κυμαίνεται, ανάλογα με το είδος, από μερικά εκατοστά μέχρι και 10 μ. Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι δεν έχουν αδένες με δηλητήριο και σκοτώνουν τη λεία τους σφίγγοντάς τη με τις δυνατές σπείρες τους.

Από τα εφτά είδη επικίνδυνο για τον άνθρωπο είναι ο «πύθων ο δικτυωτός», ο οποίος ζει στις ζούγκλες της Μαλαισίας και της Μιανμάρ. Το βάρος αυτού του πύθωνα μπορεί να φθάσει τα 120 κιλά.

ΠΗΓΗ: Wikipedia
ΕΙΚΟΝΑ: baltana.com

20 Δεκ 2019

Σημαίες σε ψωμί του τοστ

Μαθήματα γεωγραφίας στο τραπέζι της κουζίνας!

Το 2011 η γλωσσολόγος Brianne Hughes δημιούργησε μια σειρά από σημαίες πάνω σε φέτες από ψωμί του τοστ. Χρησιμοποίησε υλικά όπως κέτσαπ, μουστάρδα και μαγιονέζα και τις φωτογράφισε με φόντο τη θέση κάθε χώρας στον παγκόσμιο χάρτη.

Η πρώτη σημαία ήταν της Αυστρίας

Προφανώς δυσκολεύτηκε με το μπλε χρώμα και τις αποχρώσεις του, οπότε δε θα βρείτε σημαίες όπως η ελληνική ή η γαλλική.

Δείτε περισσότερα στις αναρτήσεις που ακολουθούν:

Απροσδόκητα Αφιερώματα Διατροφή Σημαίες

ΕΙΚΟΝΕΣ: tankhughes.com
ΣΗΜΑΙΕΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ: el.wikipedia.org

19 Δεκ 2019

Εξοικονομώ = Κερδίζω

Από τον wolf23

Μαθητής της έκτης τάξης

Μερικοί απλοί τρόποι για να εξοικονομείς ενέργεια αλλά... και για να κερδίζεις διπλά!

Ενέργεια

ΠΗΓΗ: Έντυπο σε λογαριασμό της ΔΕΗ

Το φλουρί του φτωχού

Του Παύλου Νιρβάνα

Έλληνας λογοτέχνης

Tο πρώτο φλουρί της βασιλόπιτας που μου έπεσε βγήκε μοιρασμένο. Ήταν αληθινό φλουρί, γιατί ο πατέρας μου τον καιρό εκείνο συνήθιζε να βάζει στη βασιλόπιτα του σπιτιού μας μια χρυσή αγγλική λίρα.

Πώς έρχονται τα πράματα καμιά φορά! O πατέρας μου, όρθιος μπροστά στο αγιοβασιλιάτικο τραπέζι, έκοβε την πίτα, ονοματίζοντας κάθε κομμάτι ξεχωριστά, πριν κατεβάσει το μεγάλο μαχαίρι του ψωμιού. Αφού έκοψε το κομμάτι του σπιτιού, των αγίων, το δικό του και της μητέρας μου, πριν αρχίσει τα κομμάτια των παιδιών σταμάτησε, σαν να θυμήθηκε κάτι.
— Ξεχάσαμε, το κομμάτι του φτωχού. Αυτό έπρεπε νά ’ρθει ύστερ’ από τους αγίους. Ας είναι όμως. Θα το κόψω τώρα κι ύστερα θ’ αρχίσω τα κομμάτια των παιδιών. Πρώτα ο φτωχός.

Κατέβασε το μαχαίρι και είπε:
— Tου φτωχού.

Έπειτα θα ερχόταν το δικό μου κομμάτι, που ήμουν ο μεγαλύτερος από τα παιδιά. Καθώς τραβούσε όμως το κομμάτι του φτωχού, το χρυσό φλουρί κύλησε στο τραπεζομάντιλο. Tο κόψιμο της πίτας σταμάτησε. Κοιτάζαμε ο ένας τον άλλο κι ο πατέρας όλους μας.
— Ποιανού είναι τώρα το φλουρί; είπε η μητέρα μου. Tου φτωχού ή του Πέτρου; Εγώ λέω πως είναι του Πέτρου.

H καημένη η μητέρα! Tο είχε καημό να πέσει σ’ εμένα.
— Ούτε του φτωχού είναι ούτε του Πέτρου, είπε ο πατέρας μου. Tο σωστό σωστό. Tο φλουρί μοιράστηκε. Ήταν ανάμεσα στα δυο κομμάτια. Καθώς τα χώρισα με το μαχαίρι, έπεσε κάτω. Tο μισό λοιπόν είναι του φτωχού, το μισό του Πέτρου.
— Και τι θα γίνει τώρα; ρώτησε στεναχωρημένη η μητέρα μου.

Tι θα γίνει; συλλογιζόμαστε κι εμείς.
— Μην πονοκεφαλιάζετε, είπε ο πατέρας. Άνοιξε το πορτοφολάκι του, έβγαλε από μέσα δυο μισές χρυσές λίρες και τις ακούμπησε στο τραπέζι. Nα τι θα γίνει. Αυτή φυλάξτε τη, να τη δώσετε στον πρώτο ζητιάνο που θα χτυπήσει την πόρτα μας. Είναι η τύχη του. H άλλη μισή είναι του Πέτρου.

Και μου την έδωσε.
— Καλορίζικη! Και του χρόνου παιδί μου! Είσαι ευχαριστημένος;

Ήμουν και με το παραπάνω.
— Θα του τη δώσω εγώ με το χέρι μου, είπα.

Γελούσαμε όλοι με την παράξενη τύχη μου. T’ άλλα παιδιά με πείραζαν: «O σύντροφος του φτωχού». Μονάχα ο πατέρας μου δε γελούσε. Eκείνος με τράβηξε κοντά του, με φίλησε και μου είπε:
— Μπράβο σου! Είσαι καλό παιδί.

Tο άλλο πρωί, μόλις ξυπνήσαμε, χτύπησε η πόρτα. Kάτι μου έλεγε πως ήταν ο ζητιάνος, που έφτασε βιαστικός να πάρει το μερίδιό του.

Έτρεξα στην πόρτα με τη μισή λίρα. Ήταν ένας γέρος, φτωχός, με κάτασπρη γενειάδα, γερτός από τα χρόνια, και τρέμοντας από το κρύο μουρμούριζε ευχές.
— Πάρε, παππού, του είπα.

O γέρος το έφερε κοντά στα μάτια του, για να το κοιτάξει καλύτερα. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως κρατούσε χρυσάφι στα χέρια του —τον καιρό εκείνο που όλοι έδιναν στους φτωχούς δίλεπτα και μονόλεπτα.
— Tι ’ν’ αυτό, παιδάκι μου; με ρώτησε.
— Μισή λίρα είναι, παππού, του είπα. Πάρ’ την. Δική σου είναι.

O καημένος δεν ήθελε να το πιστέψει.
— Μήπως έκανες λάθος, παιδάκι μου; Για ρώτησε τους γονείς σου.

Tου εξήγησα με τι τρόπο είχαμε μοιραστεί το φλουρί της βασιλόπιτας. O γέρος έτρεμε από τη χαρά του. Σήκωσε ψηλά τα μάτια και είπε:
— O Θεός είναι μεγάλος! Nα ζήσεις, παιδάκι μου, και να σε χαίρονται οι γονιοί σου. Και ο Θεός να σ’ αξιώσει να ’χεις πάντα όλα τα καλά και να τα μοιράζεις με τους φτωχούς και τους αδικημένους. Την ευχή μου να ’χεις!

Mου έδωσε την ευχή του, σήκωσε πάλι ψηλά κατά τον ουρανό τα μάτια και κατέβηκε με το ραβδί του τη σκάλα.

Βιβλία Πρωτοχρονιά

ΠΗΓΗ: Γλώσσα ΣΤ΄ Δημοτικού (Πρωτοχρονιάτικα διηγήματα Ελλήνων συγγραφέων, εκδ. Gutenberg, Αθήνα, 1990)
ΕΙΚΟΝΑ: Γλώσσα ΣΤ΄ Δημοτικού
ΗΧΟΣ: Υπουργείο Πολιτισμού/Ταξίδι στον πολιτισμό, CD 1 (από Τα νέ@ της τάξης μας)

18 Δεκ 2019

Τρίγωνα κάλαντα με τα πόδια

Εντυπωσιακός χορός πάνω σε πλήκτρα!

Πιάνο με τα πόδια

Μουσική Χριστούγεννα

17 Δεκ 2019

Ο χιονάνθρωπος

Από τον Mat12780

Μαθητής της έκτης τάξης

Υλικά

σελοτέιπ (κόλλα)
χαρτί
ξυλομπογιές: μαύρη, πορτοκαλί, καφέ χρώμα

Κατασκευές Χριστούγεννα

Mat12780

Ο Mat12780 κατοικεί στη Βόρεια Αθήνα. Με το ΠΟΔήΛΑΤΟ συνεργάστηκε στην έκτη δημοτικού (2019/20).

Οι αναρτήσεις του Οι συνεργάτες μας

15 Δεκ 2019

Έχω έναν καφενέ

Έχω έναν καφενέ στου λιμανιού την άκρη.
Τον έχτισε το δάκρυ
αυτών που μένουνε και περιμένουνε.

Έχω έναν καφενέ που ακούει όλο τα ίδια:
για μπάρκα και ταξίδια
αυτών που μένουνε και περιμένουνε.

Έχω έναν καφενέ, ένα παλιό ρημάδι.
Αχ, να ’τανε καράβι
γι’ αυτούς που μένουνε και περιμένουνε.

ΣΤΙΧΟΙ: Λευτέρης Παπαδόπουλος
ΜΟΥΣΙΚΗ: Μάνος Λοΐζος
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Γιώργος Νταλάρας
ΔΙΣΚΟΣ: Θαλασσογραφίες (1970)

Τραγούδια

Το λαϊκό το καφενείο

Το λαϊκό το καφενείο
έχει μια πόρτα που όλο τρίζει
κι από το τζάμι μπαίνει κρύο
που μας θερίζει.

Όλες τις μέρες είναι άδειο,
τις Κυριακές κάργα ώς τη σκάλα,
γιατί ανοίγουμε το ράδιο
κι ακούμε μπάλα!

Οι τακτικοί του οι πελάτες:
ο χωροφύλακας ο Αντρέας,
πέντ’ έξι άνεργοι εργάτες
και ο κουρέας.

Κι εγώ, που λες, παιδάκι πράμα,
πότε ταμπής πότε γκαρσόνι,
χρόνια να καρτερώ το θάμα
που δε ζυγώνει!

ΣΤΙΧΟΙ: Λευτέρης Παπαδόπουλος
ΜΟΥΣΙΚΗ: Μάνος Λοΐζος
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Δήμητρα Γαλάνη
ΔΙΣΚΟΣ: Για μια μέρα ζωής (1980)

Τραγούδια

14 Δεκ 2019

Βρείτε τον παρατατικό!

Ποιος είναι ο παρατατικός του ξυπνάω;

Λογοπαίγνια Ρήματα

ΕΙΚΟΝΑ: podilato98.blogspot.com (από kathleenlancaster.com)

13 Δεκ 2019

Δεκάδες τα θύματα από φωτογραφίες σέλφι

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

Ιούνιος 2019

Όπως αποδεικνύεται, οι φωτογραφίες σέλφι αποτελούν σύγχρονη μάστιγα με πολλά θύματα, καθώς έχουν προκαλέσει πέντε φορές περισσότερους θανάτους σε σύγκριση με τις επιθέσεις καρχαριών.

Ο αριθμός των θυμάτων αυξάνεται συστηματικά κάθε χρόνο, καθώς εξελίσσεται η τεχνολογία των έξυπνων κινητών και τα σέλφι στικ αυξάνουν την εμβέλεια για τη λήψη σέλφι, εκθέτοντας έτσι σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο τον χρήστη του κινητού, που θα κάνει τα πάντα για να βγάλει την καλύτερη φωτογραφία.

Από τον Οκτώβριο του 2011 έως τον Νοέμβριο του 2017 τουλάχιστον 259 άνθρωποι σκοτώθηκαν βγάζοντας σέλφι σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με την ινδική επιθεώρηση Οικογενειακής Ιατρικής και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, όταν την ίδια περίοδο καταγράφηκαν μόλις 50 θάνατοι από καρχαρίες.

Ενώ οι γυναίκες τραβούν τις περισσότερες σέλφι, οι νεαροί άνδρες, ως πιο ριψοκίνδυνοι ίσως, αντιστοιχούν στα τρία τέταρτα των θανάτων εξαιτίας αυτοφωτογράφησης (από πνιγμούς, τροχαία, πτώσεις ή ατυχήματα με πυροβολισμούς!).

Πρώτη με διαφορά η Ινδία

Η Ινδία, με πληθυσμό μεγαλύτερο του 1,3 δισ. και 800 εκατομμύρια κινητά τηλέφωνα εν χρήσει, κατέχει ρεκόρ θανάτων από σέλφι, με 159 να έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα. Αυτό αναλογεί σε πάνω από τους μισούς θανάτους παγκοσμίως και αποδεικνύει τη μανία που έχουν οι νεαροί Ινδοί με τις συγκεκριμένες φωτογραφίες.

Ενδεικτικά, στην Ινδία σκοτώθηκε μια ομάδα νεαρών όταν παρασύρθηκε από τρένο, ενώ κάποιοι άλλοι πνίγηκαν όταν βυθίστηκε η βάρκα τους την ώρα που αυτοφωτογραφίζονταν. Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή, ώστε οι Αρχές έχουν καθορίσει κάποιες ζώνες όπου απαγορεύονται οι σέλφι —δεκαέξι από αυτές στην πόλη Μουμπάι.

Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Ρωσία με 16 θανάτους από σέλφι, ακολουθούν οι ΗΠΑ με 14 και το Πακιστάν.

Στη Ρωσία κάποιοι έχουν σκοτωθεί πέφτοντας από γέφυρες ή πολυώροφα κτίρια, έχουν αυτοτραυματιστεί θανάσιμα με όπλο ή έχουν σκοτωθεί πιάνοντας στα χέρια τους μια νάρκη. Το 2015 η ρωσική αστυνομία εξέδωσε έναν οδηγό για «ακίνδυνες σέλφι».

Στις ΗΠΑ τα περισσότερα θύματα αυτοτραυματίστηκαν θανάσιμα με όπλο, προσπαθώντας να βγάλουν μια άψογη φωτογραφία τους. Επίσης αρκετοί άνθρωποι σκοτώθηκαν πέφτοντας στο φαράγγι Γκραντ Κάνιον.

Οι υπηρεσίες διάσωσης στην Κροατία χρησιμοποίησαν το Twitter για να απευθύνουν έκκληση προς τους τουρίστες «να σταματήσουν να βγάζουν ανόητες και επικίνδυνες σέλφι», αφότου ένας Καναδός επέζησε ως εκ θαύματος πέφτοντας από ύψος 75 μ. στο Εθνικό Πάρκο λιμνών Πλίτβιτσε.

Από τις εφημερίδες Τεχνολογία Υγεία – Κίνδυνοι

ΠΗΓΗ: Η Καθημερινή (28.06.2019)

12 Δεκ 2019

Οι εξισώσεις με πρόσωπα

Από την KM_458

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Μια άσχημη μέρα

Από την April 12

Μαθήτρια της έκτης τάξης

Στην παρακάτω εργασία μου διηγούμαι μία άσχημη μέρα προσθέτοντας επίθετα. Έμπνευση; Μια άσκηση στη Γλώσσα.

Κατασκευές

10 Δεκ 2019

Παιχνίδια στο δάσος των Μαθηματικών

Ένα παραμύθι για τις τέσσερις πράξεις

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν στο δάσος των Μαθηματικών τέσσερα αδερφάκια, τρία κορίτσια κι ένα αγόρι. Το αγαπημένο τους παιχνίδι ήταν να βγαίνουν και να μαζεύουν αριθμούς.

Τους έβρισκαν κοντά στα ποτάμια, κάτω από πλατάνια και οπουδήποτε μπορεί να βάλει ο νους σου...

Η Πρόσθεση, η μεγαλύτερη αδερφή, τους ταίριαζε με προσοχή κι έφτιαχνε ωραία αθροίσματα:

5 + 8 = 13

Η Αφαίρεση, η δεύτερη αδερφή, ήταν πολύ σκανδαλιάρα. Μόλις η Πρόσθεση πήγαινε να ξεκουραστεί, πλησίαζε τα αθροίσματα και τα χαλούσε:

13 – 8 = 5

13 – 5 = 8

Ο Πολλαπλασιασμός, το τρίτο παιδί, πολύ αγαπούσε την Πρόσθεση. Την παρακολουθούσε μερικές φορές που προσπαθούσε να αθροίσει ίδιους αριθμούς. Η καημένη η μεγάλη του η αδερφούλα μπερδευόταν κι έκανε λάθη:

2 + 2 + 2 + 2 + 2 + 2 =

— Αχ! Πόσες φορές έβαλα το 2;

Τότε αποφάσιζε να τη βοηθήσει. «Μη στενοχωριέσαι, αδερφούλα», της έλεγε. «Όποτε θέλεις να προσθέτεις ίδιους αριθμούς, φώναζέ με. Εγώ ξέρω τι να κάνω!»

6 x 2 = 12

Όμως κι αυτός είχε τα προβλήματά του. Η Διαίρεση, η μικρότερη, ήταν πολύ άτακτη. Έμοιαζε, μου φαίνεται, στην Αφαίρεση. Όταν ο Πολλαπλασιασμός πήγαινε να ξεδιψάσει με ένα ποτήρι προπαίδεια, εκείνη πλησίαζε και του χαλούσε τα γινόμενα:

12 : 2 = 6

12 : 6 = 2

Κάποτε η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Η Πρόσθεση και ο Πολλαπλασιασμός βαρέθηκαν τις ζαβολιές των δύο αδερφών τους και αποφάσισαν να τις πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα. Από δω και μπρος, όποτε συναντούσαν μια αφαίρεση ή μια διαίρεση, θα έκαναν το ίδιο!

Πρώτη ξεκίνησε η Πρόσθεση. Βρήκε μια όμορφη αφαίρεση και την αναποδογύρισε:

80 – 60 = 20 → 20 + 60 = 80

Στη συνέχεια ήρθε η σειρά του Πολλαπλασιασμού. Ανακάλυψε μια ανθισμένη διαίρεση και την έκανε δική του:

39 : 3 = 13 → 13 x 3 = 39

Η Αφαίρεση και η Διαίρεση σάστισαν. Αυτό ήταν πρωτόγνωρο! Δε θύμωσαν, όμως, γιατί κατάλαβαν το λάθος τους. Μίλησαν με τα αδέρφια τους και αποφάσισαν να συνεχίσουν όλοι μαζί τις σκανδαλιές. Τελικά είχαν ανακαλύψει ένα νέο παιχνίδι...

Πλάκα που είχε!

Να, δείτε κι εσείς:

Βρείτε τις πράξεις που κρύβονται

στην πρόσθεση 56 + 14 = 70

στην αφαίρεση 80 – 22 = 58

στον πολλαπλασιασμό 14 x 20 = 280

στη διαίρεση 240 : 60 = 4

Δείτε στη συνέχεια

Αφιερώματα Οι τέσσερις πράξεις

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΕΙΚΟΝΑ: podilato98.blogspot.com

Ένας αρχαίος Έλληνας

Του Αρκά

Έλληνας σκιτσογράφος και συγγραφέας

1821

ΠΗΓΗ: Arkas-The-Original-Page@facebook
ΣΕΙΡΑ: Η Ρόζα

9 Δεκ 2019

Ο Θωμάς

Της Λίτσας Ψαραύτη

Ελληνίδα συγγραφέας

Είχαμε πιάσει τα μπροστινά καθίσματα του αεροπλάνου και προσπαθούσαμε να βολευτούμε ανάμεσα σε πακέτα, τσάντες και ταξιδιωτικούς σάκους. Οι επιβάτες συνωστίζονταν στον διάδρομο ψάχνοντας να βρουν τις θέσεις τους και καθώς περνούσαν από μπροστά μας κοντοστέκονταν και οι ματιές τους ήταν γεμάτες περιέργεια και απορία. Και πώς να μην απορούν; Η ομάδα μας φορούσε κάτασπρα μπλουζάκια που έγραφαν πάνω τους «Ειδικοί Ολυμπιακοί Αγώνες» και τέτοιους αγώνες δεν είχαν ξανακούσει.

Μόλις απογειωθήκαμε, ο Θωμάς κόλλησε το πρόσωπό του στο παράθυρο του αεροπλάνου κι έκανε σαν μικρό παιδί:
— Μαμά, κοίταξε πώς φαίνονται τα σπίτια, σαν κουτάκια... Και οι δρόμοι μοιάζουν με μεγάλα φίδια. Να κι ένα καράβι... Μικρούλικο που είναι!

Κι όμως, ο Θωμάς δεν ήταν πια παιδί. Σε δυο μήνες έκλεινε τα είκοσι, παλικαράκι ψηλόλιγνο, ξανθό, με γαλάζια μάτια σαν ήμερες θάλασσες. Μόνο το μυαλό του δε μεγάλωσε, έμεινε όπως ήταν στα πρώτα παιδικά του χρόνια. Γιατί ο Θωμάς γεννήθηκε πνευματικά καθυστερημένος.

Όταν έγινε τεσσάρων χρονών, τον γράψαμε σ’ ένα νηπιαγωγείο για ειδικά παιδιά. Του άρεσε το καθημερινό πηγαινέλα με το σχολικό λεωφορείο, τα παιχνίδια, η νηπιαγωγός που τον αγαπούσε και δεν κουραζόταν να τον ανεβοκατεβάζει στα όργανα της παιδικής χαράς.

Στο σπίτι γινόταν σωστό πανηγύρι κάθε φορά που ο Θωμάς έλεγε και μια καινούργια λέξη. Στο ειδικό δημοτικό σχολείο έμαθε να γράφει και να διαβάζει απλές φράσεις. Του άρεσε να ζωγραφίζει, ταίριαζε τα χρώματα με μεγάλη ευαισθησία κι αγαπούσε με πάθος τη μουσική. Πέταγε από τη χαρά του όταν του χαρίζαμε κασέτες με τραγούδια του Νταλάρα και της Μούσχουρη.

Ήξερα πως δε θα γινόταν ποτέ ζωγράφος κι ούτε θα μάθαινε να παίζει όργανα μουσικά. Και τι μ’ αυτό; Σκεφτόμουνα ότι ο Θωμάς έχει τις χάρες του, είναι ευχαριστημένος με τις μπογιές του, τους δίσκους της μουσικής, και η καρδιά μου ημέρευε.

☆ ☆ ☆ ☆ ☆

— Θέλετε ν’ ακούσετε λίγη μουσική; Έχουμε ακόμη πολλές ώρες μέχρι να φτάσουμε· η αεροσυνοδός, ευγενικιά, ήρθε φορτωμένη μ’ ένα μάτσο ακουστικά μέσα σε πλαστικά σακουλάκια.

Άλλο που δεν ήθελε ο Θωμάς. Τα στερέωσε στ’ αφτιά του, βρήκε το κανάλι που του άρεσε και για αρκετή ώρα δε σάλεψε από τη θέση του. Ακόμα κι όταν έσκυψε πάνω του ο Γεράσιμος, δεν κουνήθηκε καθόλου.

Ο Γεράσιμος ήταν ο γυμναστής, ο προπονητής κι ο καλύτερος φίλος του Θωμά. Χτύπησε την πόρτα μας ένα Σάββατο βράδυ κι η ζωή μας άλλαξε από τη μια στιγμή στην άλλη.
— Είμαι ο Γεράσιμος, ο καινούργιος γυμναστής στο σχολείο του Θωμά. Ήρθα να μιλήσουμε για τον γιο σας.
— Έκανε τίποτα; Μήπως χτύπησε κανένα παιδί; τον έκοψα ανήσυχη.
— Όχι, το αντίθετο μάλιστα, έκανε κάτι σπουδαίο. Παίζαμε μπάσκετ προχθές στην αυλή του σχολείου. Κάποια στιγμή η μπάλα τού ξέφυγε. Ο Θωμάς έτρεξε να την πιάσει. Η μπάλα, παίρνοντας τον κατήφορο, απόχτησε ταχύτητα. Από πίσω κι ο Θωμάς που φοβόταν μην κυλήσει στον γκρεμό και χαθεί. Κι όσο η μπάλα κατρακυλούσε τόσο ο Θωμάς δυνάμωνε το τρέξιμό του αποφασισμένος να την πιάσει. Την πρόλαβε στη μέση του δρόμου.

Εγώ κρατούσα την αναπνοή μου.
— Φοβήθηκες μην πέσει ο Θωμάς στον γκρεμό; ανατρίχιασα.
— Όχι, ο γιος σας ήξερε τις δυνάμεις του και τις μέτρησε σωστά. Εκείνο που δε γνώριζε ήταν πως είχε τρέξει πάνω από εκατό μέτρα, αυξάνοντας μάλιστα την ταχύτητά του προς το τέλος. Υπολογίζω ότι έκανε τα εκατό μέτρα σε δεκαπέντε δευτερόλεπτα. Είναι σπουδαίος χρόνος για ειδικό παιδί που δε γυμνάζεται κανονικά. Θέλω να τον προπονήσω στον δρόμο των εκατό μέτρων, για να πάρει μέρος στους αγώνες στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Γι’ αυτό ήρθα σήμερα, να ζητήσω την άδειά σας.

Στην αρχή ήμουνα διστακτική, δεν ήθελα να κουράζεται ο Θωμάς. Φοβόμουνα κιόλας μην πέσει και χτυπήσει, μήπως ιδρώσει και κρυολογήσει.
— Θα του κάνει καλό ο αθλητισμός. Θα δυναμώσει τον χαρακτήρα του. Θα γνωρίσει κι άλλα παιδιά, θα γίνει πιο κοινωνικός. Δε θα τον πιέσω ποτέ να κάνει περισσότερα απ’ όσα μπορεί. Θα μείνουμε μακριά από ανταγωνισμούς και ρεκόρ.

Τα επιχειρήματά του ήταν λογικά, μ’ έπεισε. Ένιωθα ότι μπορούσα να του έχω εμπιστοσύνη, ο Θωμάς θα ήταν σε καλά χέρια.

Τρεις φορές την εβδομάδα ο Γεράσιμος έπαιρνε τον Θωμά για προπόνηση στο γήπεδο της γειτονιάς. Στην αρχή δεν ήταν καθόλου εύκολο. Ένα απόγευμα ο Θωμάς γύρισε κλαμένος, με μάγουλα γρατζουνισμένα.
— Δεν ξαναπάω πια στο γήπεδο. Την ώρα που έβαζα τη φόρμα μου, ένα παιδί μου φώναξε «καλώς τα βλίτα» κι όλοι σκάσανε στα γέλια. Αναγκάστηκα κι εγώ να του ρίξω μια μπουνιά, είπε κι ήταν έτοιμος να ξαναβάλει τα κλάματα.
— Να δεις που δε θα σε πειράξει πια, τον παρηγορούσα.

Άλλες φορές, πάλι, βαριόταν. Προτιμούσε να βλέπει τηλεόραση, ν’ ακούει μουσική. Τότε ο Γεράσιμος έβαζε μπροστά τα μεγάλα μέσα.
— Θα είναι κι η Μαρίνα στην προπόνηση. Αν δεν έρθεις, θα της πέσει από δίπλα ο Μάνος ο μπασκετμπολίστας και πάει, την έχασες.

Η Μαρίνα ήταν ο «έρωτας» του Θωμά. Όταν την έβλεπε να μιλάει με τ’ άλλα τ’ αγόρια, έσκαγε απ’ τη ζήλια του.

Είδε κι έπαθε ο Γεράσιμος να τον στρώσει. Χίλια δυο μικροπράγματα που τα κανονικά παιδιά τα έκαναν μ’ ευκολία ήταν βουνό ολόκληρο για τον Θωμά. Έπρεπε να μάθει πως όταν ξεκινούσε το τρέξιμο, έπρεπε και να τερματίσει. Τις περισσότερες φορές έφτανε στη μέση της διαδρομής και σταματούσε. Άλλοτε πάλι δυσκολευόταν να τρέξει μέσα στον διάδρομο. Έβγαινε έξω από τις γραμμές και περνούσε στο διπλανό κουλουάρ που έτρεχαν οι άλλοι αθλητές. Τότε η κούρσα ακυρωνόταν και τα παιδιά χαλούσαν τον κόσμο με φωνές και παράπονα.

☆ ☆ ☆ ☆ ☆

Τη μέρα των αγώνων το γήπεδο ήταν κατάμεστο από γονείς, συγγενείς, φίλους, δάσκαλους, εκπαιδευτές. Μόνον ο υπουργός δεν ήρθε. Έστειλε όμως ένα φλύαρο μήνυμα «συμπαράστασης» γεμάτο υποσχέσεις.

Οι αθλητές στάθηκαν στην αφετηρία, ετοιμάστηκαν, δόθηκε η εκκίνηση. Ο αφέτης έδωσε την εκκίνηση με μια σφυρίχτρα κι όλα πήγαν καλά. Ο Θωμάς έβαλε τα δυνατά του και κατάφερε να τερματίσει πρώτος. Με τα χέρια σηκωμένα ψηλά, όπως έβλεπε να κάνουν τα μεγάλα αστέρια του στίβου στην τηλεόραση, χαιρετούσε, έστελνε φιλιά, ιδιαίτερα στις πρώτες κερκίδες, εκεί που καθόταν η Μαρίνα. Ξέχασε όλες τις συμβουλές και τα λόγια του Γεράσιμου. Στάθηκε αδύνατο εκείνη τη μεγάλη στιγμή να θυμηθεί ότι η συμμετοχή μετράει περισσότερο κι από τη νίκη, ο ανταγωνισμός και η προσωπική προβολή δε συμβιβάζονται με το πνεύμα των αγώνων. Η ανάγκη για διάκριση, που είναι βαθιά ριζωμένη στον κάθε άνθρωπο, κυριάρχησε μέσα του. Ο Θωμάς ήθελε να νικήσει, να νιώσει τη χαρά του νικητή, ν’ ακούσει τα χειροκροτήματα του κόσμου, ν’ αποδείξει στον Γεράσιμο, στους φίλους του, στη Μαρίνα, σ’ όλους εμάς που τον αγαπούσαμε, ότι ήταν ικανός όχι μόνο να τρέξει αλλά και να κερδίσει.

Το βράδυ στήθηκε από νωρίς μπροστά στην τηλεόραση ν’ ακούσει τις αθλητικές ειδήσεις.
— Θα μας δείξει κι εμάς η τηλεόραση, ε μαμά; ρωτούσε κάθε τόσο.

Δε βρέθηκε όμως ούτε ένας δημοσιογράφος να πει δυο λόγια ούτε μια κάμερα να δείξει έστω και για λίγα λεπτά τους αγώνες των παιδιών μας, τη μεγάλη χαρά και τον ενθουσιασμό τους.

— Του χρόνου θα πάμε στην Αμερική, στους Ειδικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, έλεγε την άλλη μέρα, σοβαρός, ο Γεράσιμος. Να δούμε τι γίνεται και στις άλλες χώρες, να γνωρίσουν τα παιδιά μας τους ξένους αθλητές, να δείξουμε κι εμείς τι αξίζουμε. Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τις αρχές και τους στόχους μας επειδή θα πάμε στους μεγάλους αγώνες. Φαντάζεστε να μπορέσουμε μια μέρα να οργανώσουμε στην Ελλάδα μια Παγκόσμια Ειδική Ολυμπιάδα;

☆ ☆ ☆ ☆ ☆

Ο ενθουσιασμός και το πάθος του Γεράσιμου νίκησαν και τους τελευταίους δισταγμούς μου. Μέσα σε λίγους μήνες σχηματίστηκε η ολυμπιακή ομάδα. Τέσσερα παιδιά όλα κι όλα: Ο Θωμάς, οι δίδυμες (η Σοφία και η Όλγα, τα δελφινάκια μας στην πεταλούδα) κι ο Μιχάλης, που πηδούσε άλμα εις ύψος.

Ο Γεράσιμος συνέχισε να προπονεί τα παιδιά κι εκείνα μετρούσαν τις βδομάδες και τους μήνες μέχρι να φτάσει η ημέρα της αναχώρησης.

— Φτάνουμε σε λίγα λεπτά, παρακαλούμε δέστε τις ζώνες σας, η φωνή από το μεγάφωνο ξύπνησε και τους τελευταίους κοιμισμένους επιβάτες.

Έξω ήταν ακόμα σκοτάδι, στο βάθος όμως η πόλη, κατάφωτη, περίμενε τα παιδιά απ’ όλο τον κόσμο, για να δώσει φτερά στις ελπίδες και στα όνειρά τους. Στο αεροδρόμιο που προσγειωθήκαμε μια πελώρια φωτεινή επιγραφή έγραφε το σύνθημα της Ολυμπιάδας: «Δώσε μου την ευκαιρία ν’ αγωνιστώ κι αν δε νικήσω, άσε με να νιώσω περήφανος που προσπάθησα».

Τον Σεπτέμβριο του 2004 διεξήχθησαν οι Παραολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας. Πριν πάμε στο Ολυμπιακό Στάδιο για να τους παρακολουθήσουμε, τα εκτάκια του σχολείου μας τίμησαν τον Θωμά και έφτιαξαν σε χαρτόνια το σύνθημα της ιστορίας του. Όταν μάλιστα το σήκωσαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο, κέρδισαν τα χειροκροτήματα των παριστάμενων θεατών!

Μέναμε στους φοιτητικούς ξενώνες του Πανεπιστημίου και τρώγαμε καθημερινά στη μεγάλη τραπεζαρία όλοι μαζί, αθλητές και συνοδοί απ’ όλο τον κόσμο, άσπροι, μαύροι, κίτρινοι. Όλα τα παιδιά έγιναν φίλοι απ’ την πρώτη κιόλας μέρα. Κουβέντιαζαν με τη γλώσσα της καρδιάς, που δε γνωρίζει πατρίδες και σύνορα, αυτή την υπέροχη γλώσσα της αγάπης που ξέρουν και τη μιλούν όσοι έχουν άδολες ψυχές.

Η μέρα των αγώνων ξημέρωσε λαμπρή. Ο ουρανός ήταν καταγάλανος κι αστραφτερός, το πράσινο στα δέντρα ολόφρεσκο. Όταν μπήκαμε στο στάδιο, σάστισα. Αλήθεια, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, περισσότεροι από πενήντα χιλιάδες, είχαν έρθει για να δουν αγώνες παιδιών πνευματικά καθυστερημένων; Δυσκολευόμουνα να το πιστέψω.
— Ο κόσμος εδώ αγαπάει και σέβεται κάθε άνθρωπο αδικημένο, αναγνωρίζει ότι έχει κι αυτός δικαίωμα στη ζωή, στη χαρά, στην ευτυχία, μου ψιθύρισε ο Γεράσιμος, λες κι είχε διαβάσει τη σκέψη μου. Ύστερα πήρε τον Θωμά και πήγαν στ’ αποδυτήρια.

Πρώτη, όπως γίνεται σ’ όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα ήταν η ελληνική ομάδα. Από το πρωί ο Θωμάς ήταν ανήσυχος και νευρικός. Έτρεμε από υπερένταση κι ανυπομονησία.
— Θέλω να κερδίσω, έστω και το χάλκινο μετάλλιο. Το έχω υποσχεθεί στη Μαρίνα, έλεγε κάθε τόσο.

Ο Γεράσιμος, για να τον ηρεμήσει, τον πήρε κι έκαναν μια μεγάλη βόλτα στο πάρκο. Τάισαν τις πάπιες στη λίμνη, έφαγαν παγωτό, κουβέντιασαν. Γύρισε στον ξενώνα καλμαρισμένος.

Άρχισε η παρέλαση. Τα παιδιά μπήκαν στο στάδιο φανερά σαστισμένα. Οι δίδυμες κρατιόνταν χέρι χέρι για να παίρνουν θάρρος. Ο Θωμάς, ένα βήμα μπροστά, αγωνιζόταν να κρατήσει τη σημαία ψηλά και ν’ ακολουθήσει το κορίτσι που κρατούσε την ταμπέλα με τη λέξη «Ελλάς».

Έκαναν ολόκληρο τον γύρο του σταδίου. Ο κόσμος χειροκροτούσε την ελληνική ομάδα, οι ομογενείς της πόλης είχαν ξεδιπλώσει ελληνικές σημαίες και τις κουνούσαν πέρα δώθε. Ο ενθουσιασμός του κόσμου είχε συνεπάρει την ομάδα. Χαιρετούσαν δεξιά κι αριστερά, οι δίδυμες είχαν αφήσει τα χέρια. Προσπαθούσα να κρατηθώ, να μη βάλω τα κλάματα.

Η παρέλαση τελείωσε, τελείωσαν οι λόγοι, οι χαιρετισμοί των επισήμων. Οι αθλητές αποχώρησαν με τάξη κι αμέσως άρχισαν τ’ αγωνίσματα. Η εξάδα των δρομέων στον τελικό των εκατό μέτρων πήρε τη θέση της στην αφετηρία. Ανάμεσά τους κι ο Θωμάς. Δίπλα του χοροπηδούσε ο Γιόμο από την Κένυα, ακόμα πιο μαύρος μέσα στο κατάλευκο μπλουζάκι του.

Μπήκαν στη γραμμή. Έφυγαν. Ο Γιόμο πρώτος σαν βολίδα. Πίσω του ο δρομέας από την Ιταλία και τρίτος ο Θωμάς. Κι εκεί, λίγα μέτρα πριν το τέρμα, ο Γιόμο έχασε το βήμα του, παραπάτησε, άνοιξε τα χέρια του κι έπεσε στο έδαφος. Ένα μυριόστομο «ααααα» σηκώθηκε από τις κερκίδες. Οι άλλοι δρομείς προσπέρασαν τον Γιόμο και συνέχισαν το τρέξιμο προς το τέρμα.

Ξαφνικά είδα τον Θωμά να σταματάει και να γυρίζει πίσω. Γονάτισε πλάι στον Γιόμο, τον βοήθησε να σηκωθεί, να σταθεί στα πόδια του. Ο κόσμος κρατούσε την αναπνοή του, μύγα να πέταγε μέσα στο στάδιο θ’ ακουγόταν. Ύστερα και οι δυο μαζί, αγκαλιασμένοι, έτρεξαν στην υπόλοιπη διαδρομή και τερμάτισαν τελευταίοι.

Σείστηκε το στάδιο από τα χειροκροτήματα. Οι θεατές, όρθιοι, χτυπούσαν τα χέρια τους ρυθμικά, ανέμιζαν τις σημαίες, φώναζαν «μπρά-βο, μπρά-βο».

Εγώ άκουγα μόνο. Δεν μπορούσα πια να δω τι γινόταν από κει και ύστερα. Τα μάτια μου είχαν θαμπώσει από τα δάκρυα. Ήθελα να σηκωθώ και να φωνάξω σ’ όλο εκείνο το πλήθος που παραληρούσε από ενθουσιασμό:
— Είναι το παιδί μου αυτό, ο Θωμάς μου, εγώ τον γέννησα και είμαι η πιο περήφανη κι ευτυχισμένη μάνα στον κόσμο! Η φωνή μου όμως δεν έβγαινε· μόνο τα μάτια μου έτρεχαν βρύσες.

Το βιβλίο με τον Θωμά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός

Αθλητισμός Βιβλία Διαφορετικότητα

ΠΗΓΗ: Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Ε΄-ΣΤ΄ Δημοτικού
ΕΙΚΟΝΕΣ: podilato98.blogspot.com, psichogios.gr

8 Δεκ 2019

Οι εξισώσεις πάνε βόλτα

Από τον wolf23

Μαθητής της έκτης τάξης

Την Τετάρτη το απόγευμα, ο κύριος Χι αποφάσισε να πάει στο σουπερμάρκετ. Καθώς όμως άρχισε να περπατάει συνειδητοποίησε ότι ξέχασε τον δρόμο. Έτσι ρώτησε ένα παιδάκι, αλλά πήρε την απάντηση που περίμενε;

Κόμικς – Σκίτσα

7 Δεκ 2019

Τα ηφαίστεια

Τα ηφαίστεια, όπως και οι σεισμοί, είναι διεργασίες που δρουν στο εσωτερικό της Γης, ωστόσο τα αποτελέσματά τους επηρεάζουν την επιφάνεια του πλανήτη μας και αλλάζουν τη μορφή του. Στην περίπτωση των ηφαιστείων η λάβα που εξέρχεται από τον κρατήρα στερεοποιείται, δημιουργώντας νέα εδάφη.

Πατήστε στην εικόνα για να δείτε μια ενδιαφέρουσα προσομοίωση και διαβάστε στη συνέχεια το κείμενο που τη συνοδεύει:

Η έκρηξη ενός ηφαιστείου οφείλεται στο μάγμα, το καυτό, ρευστό υλικό που βρίσκεται στο εσωτερικό της Γης. Μαζί με το μάγμα υπάρχουν και αέρια, τα οποία προσπαθούν να ανέλθουν προς την επιφάνεια.

Σε αυτήν τους την πορεία αυξάνουν βαθμιαία την πίεση στο εσωτερικό του ηφαιστείου και αναγκάζουν το μάγμα να ανεβεί μαζί τους. Η πίεση γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη μέχρι που, κάποια στιγμή, το μάγμα και τα αέρια εκτοξεύονται από τον κρατήρα, παρασύροντας πέτρες, χώμα, φυτά και άλλα υλικά, δημιουργώντας τη λάβα.

Από τον κρατήρα του ηφαιστείου θα συνεχίσουν να αναδύονται αέρια για πολλούς μήνες, ενώ η λάβα σιγά σιγά ψύχεται και στερεοποιείται. Το έδαφος πλέον είναι γόνιμο αλλά και πλούσιο σε εκμεταλλεύσιμα πετρώματα...

Γεωγραφία

ΠΗΓΗ: Γεωγραφία ΣΤ΄ Δημοτικού

Το παρελθόν της Γης

Η μορφή του πλανήτη μας αλλάζει συνεχώς. Μετά από έρευνες πολλών ετών οι γεωεπιστήμονες είναι σε θέση να αναπαραστήσουν με σχετική ακρίβεια την εξελικτική πορεία των ηπείρων και των ωκεανών μέσα στον χρόνο.

Ανατρέχοντας στο παρελθόν, 500 εκατομμύρια χρόνια πριν, οι ήπειροι είχαν τελείως διαφορετική θέση από τη σημερινή. Βρίσκονταν συγκεντρωμένες στο νότιο ημισφαίριο του πλανήτη.

Πριν 225 εκατομμύρια χρόνια δημιουργήθηκε μια ενιαία ήπειρος, η Πανγαία, που βρεχόταν από μια τεράστια θαλάσσια έκταση, την Πανθάλασσα.

Στη συνέχεια η Πανγαία διαμοιράστηκε σε δύο μεγάλα τμήματα, τη Λαυρασία στον βορρά και την Γκοντβάνα στον νότο. Ανάμεσά τους βρισκόταν μια βαθιά θάλασσα, η Τηθύς.

Με τη σειρά τους οι δύο αυτές ήπειροι χωρίστηκαν σε μικρότερα κομμάτια:

Πρώτα αποσπάστηκαν από το ανατολικό τμήμα της Γκοντβάνα η Ινδική Χερσόνησος, η Αυστραλία και η Ανταρκτική.

Στη συνέχεια δημιουργήθηκε μία τεράστια σχισμή (θα εξελιχθεί αργότερα στον Ατλαντικό Ωκεανό), η οποία διέσπασε τη Λαυρασία σε δύο τμήματα: τη Βόρεια Αμερική και την Ευρασία. Ταυτόχρονα αποκόπηκε η Νότια Αμερική από τη δυτική Γκοντβάνα.

Η Ινδική Χερσόνησος κινήθηκε βόρεια, συγκρούστηκε με την Ευρασία και δημιούργησε τα Ιμαλάια.

Η Αφρική κινήθηκε κι αυτή βόρεια, συγκρούστηκε με την Ευρασία και δημιούργησε τις Άλπεις, τον Άτλαντα και τα υπόλοιπα βουνά γύρω από τη Μεσόγειο.

Η επιφάνεια της Γης συνέχιζε να αλλάζει μέχρι που πήρε τη σημερινή της μορφή. Ωστόσο οι ήπειροι (πιο σωστά: οι λιθοσφαιρικές πλάκες πάνω στις οποίες βρίσκονται οι ήπειροι) συνεχίζουν να κινούνται, έστω και κατά μερικά εκατοστά τον χρόνο...

ΠΗΓΕΣ: oasp.gr, apolitistosteki.blogspot.com
ΕΙΚΟΝΕΣ: podilato98.blogspot.com (από wpclipart.com), blogthea.gr

4 Δεκ 2019

Οι μεγαλύτερες σε έκταση χώρες

Τα δέκα μεγαλύτερα σε έκταση κράτη είναι η Ρωσία, ο Καναδάς, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα, η Βραζιλία, η Αυστραλία, η Ινδία, η Αργεντινή, το Καζακστάν και η Αλγερία.

Η επιφάνεια των χωρών (το εμβαδό τους) υπολογίζεται σε τετραγωνικά χιλιόμετρα:

Δείτε στη συνέχεια

Αφιερώματα Κράτη

ΕΙΚΟΝΕΣ: podilato98.blogspot.com (1: en.m.wikipedia.org, 2: en.wikipedia.org)

Η διάδοση της θερμότητας στα αέρια

Στα αέρια (και στα υγρά) η θερμότητα μεταφέρεται κυρίως με ρεύματα. Ο αέρας που έχει μεγαλύτερη θερμοκρασία μετακινείται προς τα πάνω μεταφέροντας θερμότητα.

Ας δούμε τέσσερα πειράματα που έχει επιμεληθεί το Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών του 9ου Δ.Σ. Ρεθύμνου:

1. Τα φιδάκια της θερμότητας

2. Η βάρκα της θερμότητας

3. Το καρουζέλ της θερμότητας

4. Ο έλικας της θερμότητας

Αναλυτικές οδηγίες για τα πειράματα

Θερμότητα Κατασκευές

ΠΗΓΕΣ: Φυσικά ΣΤ΄ Δημοτικού, efepereth.wikidot.com

3 Δεκ 2019

Η έννοια της μεταβλητής

Γράμματα στα Μαθηματικά!

1 Ένας άγνωστος αριθμός μπορεί να εκφραστεί με ένα γράμμα ή ένα σύμβολο. Συνήθως χρησιμοποιούμε το αγγλικό x.

Για παράδειγμα, η φράση «Έφαγαν όλα τα εκλεράκια! Και αυτά που έφερε η Σοφία, και τα 4 που έφερε η Φρόσω και τα 10 που έφερα εγώ!» μπορεί να γραφτεί ως x + 4 + 10.

2 Σε κάποιους μαθηματικούς τύπους ο αριθμός που μεταβάλλεται μπορεί επίσης να συμβολιστεί με ένα γράμμα.

Για παράδειγμα, το εμβαδό του τετραγώνου μπορεί να γραφτεί ως α • α ή α², όπου α είναι το μήκος της πλευράς του.

Το γράμμα που χρησιμοποιούμε στη θέση μιας τιμής άγνωστης ή μεταβαλλόμενης λέγεται μεταβλητή.

Η μεταβλητή μπορεί να πάρει διάφορες τιμές!

ΑΣΚΗΣΗ

Χρησιμοποιήστε ως μεταβλητή το x και βρείτε πώς μπορούν να εκφραστούν στη γλώσσα των Μαθηματικών οι παρακάτω προτάσεις:

1. Το άθροισμα ενός αριθμού και του 12.

2. Ένας αριθμός ελαττωμένος κατά 4.

3. Ένας αριθμός αυξημένος κατά 24.

4. Η Μαρία ξόδεψε από το χαρτζιλίκι της 14 ευρώ.

5. Ο Νίκος πρόσθεσε τις οικονομίες του στα 75 ευρώ του αδελφού του.

6. Η Κατερίνα είχε κάποια χρήματα και η γιαγιά της της έδωσε 20 ευρώ.

7. Το τριπλάσιο ενός αριθμού.

8. Το μισό ενός αριθμού.

9. Ο Ειρηνικός Ωκεανός έχει διπλάσια έκταση από τον Ατλαντικό.

10. Ο Ινδικός είναι μικρότερος από τον Ατλαντικό κατά 30 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Εξισώσεις Κόμικς – Σκίτσα

ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ: Μαθηματικά ΣΤ΄ Δημοτικού, egpaid.blogspot.com, slideboom.com/people/johngfer
ΕΙΚΟΝΕΣ: shmoop.com, CartoonStock.com, Μαθηματικά ΣΤ΄ Δημοτικού (όλες σε επιμέλεια podilato98.blogspot.com)

Άσε να είναι άγνωστο

Καλές οι εξισώσεις, αλλά χαλάνε το μυστήριο!

Αστεία Εξισώσεις

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ: Παιδική χαρά (Mega, 2009-2010)

Συγκρίνετε την έκταση δύο περιοχών

Ποια είναι μεγαλύτερη: η Ελλάδα ή η Νέα Ζηλανδία; Και η Κρήτη; Πόσο μεγαλύτερη είναι η χώρα μας από το μεγαλύτερο νησί της; Λύστε αυτές και άλλες απορίες σας στο MapFight, μια ωραία εφαρμογή, όπου επιλέγετε δυο περιοχές που σας ενδιαφέρουν (π.χ. ηπείρους, κράτη, περιφέρειες κρατών) και τις συγκρίνει για λογαριασμό σας!

Πατήστε στην επόμενη εικόνα, ακολουθήστε τα τρία πρώτα βήματα που έχω σημειώσει και, αν θέλετε, παίξτε με τα βελάκια στο τέταρτο. Α, και με δεξί κλικ μπορείτε να επιλέξετε τη μετάφραση της σελίδας από τα αγγλικά!

Ορίστε και οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα:

Ο χάρτης Προτείνουμε Χάρτες Ελλάδας Χάρτες ηπείρων

ΕΙΚΟΝΕΣ: podilato98.blogspot.com (από mapfight.appspot.com)

Πώς γίνεται η πρόγνωση του καιρού;

Σύντομο βιντεάκι για μια πολύπλοκη διαδικασία

Καιρός και κλίμα

ΠΗΓΗ: meteo.gr

2 Δεκ 2019

Αιολική γη

Του Ηλία Βενέζη

Έλληνας λογοτέχνης

Το βιβλίο «Αιολική γη» μάς μεταφέρει στα Κιμιντένια, βουνά της Μικράς Ασίας, όπου ζει η οικογένεια του μικρού Πέτρου με αρχηγό τον παππού.

Ο Πέτρος με την Άρτεμη, την πιο αγαπημένη από τις τέσσερις αδερφές του, ζουν τα παιδικά τους χρόνια στον τόπο όπου γεννήθηκαν. Σιγά σιγά ο μαγικός τους κόσμος γκρεμίζεται, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τον πόλεμο και αναγκάζονται να ζήσουν τον ξεριζωμό από τη γη τους.

Το παρακάτω απόσπασμα αναφέρεται σε μια πλευρά του δράματος που βίωσαν οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής (1922):

Τα άστρα όλα έχουν βγει. Ταξιδεύουν στο Αιγαίο τα παιδικά μας όνειρα. Το κύμα χτυπά τη μάσκα του καϊκιού μας και τα κοιμίζει. Κοιμηθείτε, όνειρά μας.

Στην ξένη χώρα που πάμε, πρόσφυγες, τι άραγες να μας περιμένει, τι μέρες να είναι ν’ ανατείλουν; Ταξιδεύουν στο Αιγαίο τα όνειρά μας.

Η γιαγιά μας κουράστηκε. Θέλει να γείρει το κεφάλι της στα στήθια του παππού, που έχει καρφωμένα πίσω τα μάτια του μπας και ξεχωρίσει τίποτα από τη στεριά, τίποτα από τα Κιμιντένια. Μα πια δε φαίνεται τίποτα. Η νύχτα ρούφηξε μέσα της τα σχήματα και τους όγκους.

Η γιαγιά γέρνει το κεφάλι της να το ακουμπήσει στα στήθια που την προστατέψανε όλες τις μέρες της ζωής της. Κάτι την μποδίζει και δεν μπορεί να βρει το κεφάλι ησυχία. Σαν ένας βόλος να είναι κάτω από το πουκάμισο του γέροντα.
— Τι είναι αυτό εδώ; ρωτά σχεδόν αδιάφορα.

Ο παππούς φέρνει το χέρι του. Το χώνει κάτω απ’ το ρούχο, βρίσκει το μικρό ξένο σώμα που ακουμπά στο κορμί του και που ακούει τους χτύπους της καρδιάς του.
— Τι είναι;
— Δεν είναι τίποτα, λέει δειλά ο παππούς, σαν παιδί που έφταιξε. Δεν είναι τίποτα. Λίγο χώμα είναι.
— Χώμα!

Ναι, λίγο χώμα απ’ τη γη τους. Για να φυτέψουν ένα βασιλικό, της λέει, στον ξένο τόπο που πάνε. Για να θυμούνται.

Αργά τα δάχτυλα του γέροντα ανοίγουν το μαντίλι όπου είναι φυλαγμένο το χώμα. Ψάχνουν κει μέσα, ψάχνουν και τα δάχτυλα της γιαγιάς, σαν να το χαϊδεύουν. Tα μάτια τους, δακρυσμένα, στέκουν εκεί.
— Δεν είναι τίποτα λέω. Λίγο χώμα. Γη, Αιολική Γη! Γη του τόπου μου...

Βιβλία Ιστορία

ΠΗΓΗ: Γλώσσα ΣΤ΄ Δημοτικού (απόσπασμα από το βιβλίο «Αιολική γη», εκδ. Εστία, Αθήνα, 1992)
ΕΙΚΟΝΑ: anoixtosxoleio.weebly.com
ΗΧΟΣ: Υπουργείο Πολιτισμού/Ταξίδι στον πολιτισμό, CD 1 (από Τα νέ@ της τάξης μας)