Oι σκηνές του βίντεο είναι από την ταινία «Παραδεισένια Οστά» (The Lovely Bones)
Τον εαυτό του παιδί απ’ το χέρι κρατάει,
στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει.
Θα περάσουν ξανά απ’ της μνήμης τα σπίτια,
από θάλασσες άδειες, απ’ του φόβου τα δίχτυα...
Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε
σαν ποτάμια οι στιγμές που ποτέ δε γερνάνε.
Και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες...
Και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες...
Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο,
για να κρύβομαι εκεί απ’ τη ζωή όταν λείπω.
Όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο,
να ’χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο...
Τον εαυτό του παιδί απ’ το χέρι θα πιάσει,
σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει.
Θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
σ’ έναν κόσμο μισό που τους δυο δε χωράει...
ΣΤΙΧΟΙ: Παρασκευάς Καρασούλος
ΜΟΥΣΙΚΗ - ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Μάριος Φραγκούλης
ΔΙΣΚΟΣ: Sometimes I Dream (2002)
ΜΟΥΣΙΚΗ - ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Μάριος Φραγκούλης
ΔΙΣΚΟΣ: Sometimes I Dream (2002)
Τραγούδια
2 σχόλια:
Επιστροφή στα χρόνια της αθωότητας, τότε που τρέφαμε τις ελπίδες και τα όνειρά μας για έναν κόσμο ιδανικό! Τότε που κρύβαμε τον ήλιο μες τα χέρια για να φωτίζει τη σκοτεινιά, τη μοναξιά μας.
Με πονάει ο στίχος "Θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει σ’ έναν κόσμο μισό που τους δυο δε χωράει...". Σκληρή πραγματικότητα!!!
Πάντως, είναι πολύ όμορφο να θυμόμαστε ότι κάποτε ήμασταν παιδιά κι αξίζει κάποιες φορές να γινόμαστε σαν κι αυτά...
Πολύ ωραία επιλογή! Καλή συνέχεια στην εξαιρετική δουλειά!
Ευχαριστώ, Αντώνη, για τα καλά σου λόγια. Για άλλη μια φορά τα σχόλια ή οι αναρτήσεις σου εδώ με καλύπτουν απόλυτα! Να είσαι καλά! :))
Δημοσίευση σχολίου