Αυτά τα ουσιαστικά μάς έρχονται από τα αρχαία ελληνικά και λήγουν σε -ις, -ων και -ως.
1 Κάποια όμορφα σύνθετα σε -ις εμφανίζονται ολοένα και πιο σπάνια στον λόγο μας:
ο άπατρις, του απάτριδος οι απάτριδες, των απάτριδων
ο ρίψασπις, του ριψάσπιδος οι ριψάσπιδες, των ριψασπίδων
Ευτυχώς, ο εύελπις τη γλιτώνει λόγω της ομώνυμης στρατιωτικής σχολής:
ο εύελπις, του εύελπη (ή ευέλπιδος) οι ευέλπιδες, των ευέλπιδων (ή ευελπίδων)
2 Ο όρχις και ο όφις λήγουν επίσης σε -ις, αλλά κλίνονται με διαφορετικό τρόπο:
ο όρχις, του όρχεως, τον όρχι οι όρχεις, των όρχεων, τους όρχεις
ο όφις, του όφεως, τον όφι οι όφεις, των όφεων, τους όφεις
3 Όλο πιο σπάνια συναντούμε και τα αρσενικά με την παλαιά κατάληξη -ων:
ο διδάσκων, του διδάσκοντος
ο αντιφρονών, του αντιφρονούντος
ο επιζών, του επιζώντος
ο μετριόφρων, του μετριόφρονος
Σιγά σιγά οι λέξεις αυτές αντικαθίστανται από τύπους που έχουν τη σύγχρονη κατάληξη σε -ας:
ο διδάσκοντας
ο αντιφρονούντας
ο επιζώντας
ο μετριόφρονας
4 Ο Άθως σχηματίζει επίσης διπλούς τύπους κατά την κλίση του:
ο Άθως, του Άθω, τον Άθω
ο Άθωνας, του Άθωνα, τον Άθωνα
Αρσενικά σε -ου
Εδώ συναντούμε τα επώνυμα σε -ου. Είναι άκλιτα και στους δυο αριθμούς, ωστόσο μερικά σχηματίζουν και έναν δεύτερο (ή και τρίτο) πληθυντικό που κλίνεται:
ο Χατζηανδρέου, οι Χατζηανδρέου αλλά και: οι Χατζηανδρέηδες
ο Παπαναστασίου, οι Παπαναστασίου αλλά και: οι Παπαναστασαίοι
ο Οικονόμου, οι Οικονόμου αλλά και: οι Οικονόμηδες / Οικονομαίοι
ο Καμπούρογλου, οι Καμπούρογλου αλλά και: οι Καμπούρογλοι / Καμπουρογλαίοι
Τα περισσότερα από αυτά τα αρσενικά διατηρούν σταθερό τον τόνο σε όλες τις πτώσεις. Εδώ συναντούμε:
α) Όλα τα οξύτονα
ο ουρανός, του ουρανού
οι ουρανοί, των ουρανών, τους ουρανούς
β) Όλα τα παροξύτονα
ο γλάρος, του γλάρου
οι γλάροι, των γλάρων, τους γλάρους
γ) Πολλά προπαροξύτονα
ο ρινόκερος, του ρινόκερου
οι ρινόκεροι, των ρινόκερων, τους ρινόκερους
Τα υπόλοιπα προπαροξύτονα, που είναι και πολύ περισσότερα, κατεβάζουν τον τόνο μία θέση στις δύο γενικές και στην αιτιατική του πληθυντικού, αλλά μπορεί και να τον διατηρούν σταθερό σε όλες τις πτώσεις.
Υπάλληλος
Πάμε να τα δούμε από κοντά:
Σταθερός τόνος
1 Τα οξύτονα και τα παροξύτονα διατηρούν σταθερό τον τόνο σε όλες τις πτώσεις:
Ενικός αριθμός
Πληθυντικός αριθμός
ο του τον
ουρανός ουρανού ουρανό
οι των τους
ουρανοί ουρανών ουρανούς
Κλητική: ουρανέ, ουρανοί
Έτσι κλίνονται, μεταξύ άλλων, τα αρσενικά:
αδερφός, αριθμός, βράχος, βυθός
γιος, γλάρος, δικηγόρος, δρόμος
εγγονός, Ευρωπαίος, ζωγράφος
ήλιος, ήχος, θείος, θησαυρός
ιός, ισθμός, κύβος, κυνηγός
λαιμός, λόφος, μισθός, μύθος
νονός, νοσοκόμος, ξεναγός
οδηγός, οικισμός, πύργος, πυρετός
ρόλος, ρυθμός, στίχος, στόχος
ταύρος, τοίχος, ύμνος, ύπνος
φακός, φίλος, χρόνος, χώρος
ψύλλος, ωκεανός, ώμος
Γλάρος
2 Πολλά προπαροξύτονα διατηρούν επίσης σταθερό τον τόνο σε όλες τις πτώσεις:
Ενικός αριθμός
Πληθυντικός αριθμός
ο του τον
ρινόκερος ρινόκερου ρινόκερο
οι των τους
ρινόκεροι ρινόκερων ρινόκερους
Κλητική: ρινόκερε, ρινόκεροι
Έτσι κλίνονται, μεταξύ άλλων, τα αρσενικά:
αερόσακος, ανεμόμυλος, ανήφορος
Bαλκάνιος, βιότοπος, βούβαλος
δισέγγονος, Εγκέλαδος, ημίθεος
θαλασσόλυκος, κροκόδειλος
λαχανόκηπος, λευκόχρυσος
Μινώταυρος, μονόκερος
ξερότοπος, ορνιθόρρυγχος
παλιόκαιρος, πλάτανος, πονόδοντος
σκαντζόχοιρος, σκίουρος, σπιτόγατος
τηλεμαραθώνιος, υπνόσακος
χιονοπόλεμος, χωματόδρομος
ψαρότοπος, ψεύταρος
Ρινόκερος
Μετακίνηση τόνου
Τα περισσότερα προπαροξύτονα, όπως συνέβαινε σε παλαιότερες μορφές της γλώσσας μας, κατεβάζουν τον τόνο μία θέση στις δύο γενικές, αλλά και στην αιτιατική του πληθυντικού.
Ωστόσο, και αυτές οι όμορφες λέξεις σιγά σιγά προσαρμόζονται στη σύγχρονη κλίση, που θέλει τον τόνο σταθερό:
ο δάσκαλος, του δασκάλου (ή δάσκαλου)
ο βάτραχος, του βάτραχου (ή βατράχου)
Άνθρωπος
Διαφοροποιήσεις στον πληθυντικό
α) Κάποια αρσενικά σε -ος παρουσιάζουν στον πληθυντικό και πιο λαϊκούς τύπους με τις καταλήξεις -αίοι, -αίων, -αίους:
οι καπετάνιοι – οι καπεταναίοι
οι Σαρακατσάνοι – οι Σαρακατσαναίοι
οι Βλαχόπουλοι – οι Βλαχοπουλαίοι
οι Παπαδόπουλοι – οι Παπαδοπουλαίοι
β) Μερικά προπαροξύτονα σχηματίζουν και δεύτερο, λαϊκό πληθυντικό με όλες τις πτώσεις στην παραλήγουσα:
οι άνθρωποι – οι ανθρώποι
οι δάσκαλοι – οι δασκάλοι
οι καλόγεροι – οι καλογέροι
οι πόλεμοι – οι πολέμοι
Βράχια
γ) Άλλα αρσενικά παρουσιάζουν στον πληθυντικό και έναν δεύτερο τύπο σε ουδέτερο γένος:
οι βράχοι – τα βράχια
οι δεσμοί – τα δεσμά
οι καπνοί – τα καπνά
οι λαιμοί – τα λαιμά
οι λόγοι – τα λόγια
οι χρόνοι – τα χρόνια
Και μόνο με ουδέτερο τύπο:
ο πλούτος → τα πλούτη
ο σανός → τα σανά
δ) Τέλος, ο Γιώργος σχηματίζει ανισοσύλλαβο πληθυντικό με την κατάληξη -ηδες:
ο Γιώργος → οι Γιώργηδες
Η κλητική
Η κλητική σχηματίζεται με τις καταλήξεις -ε και -οι, αλλά στον ενικό υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις. Περισσότερα εδώ.
Γεια σου, φίλε!
Ειδική περίπτωση
Όταν ο χρόνος αναφέρεται σε ηλικία, η γενική του πληθυντικού τονίζεται στη λήγουσα:
Πόσων χρονών είσαι;
Είμαι 15 χρονών.
Σε πιο λαϊκό ύφος, μάλιστα, χάνεται και το τελικό -ν:
Τα περισσότερα από αυτά τα ουδέτερα διατηρούν σταθερό τον τόνο σε όλες τις πτώσεις. Εδώ συναντούμε:
α) Όλα τα οξύτονα
το νερό, του νερού
τα νερά, των νερών
β) Όλα τα παροξύτονα
το δέντρο, του δέντρου
τα δέντρα, των δέντρων
γ) Πολλά προπαροξύτονα
το βότσαλο, του βότσαλου
τα βότσαλα, των βότσαλων
Τα υπόλοιπα προπαροξύτονα, που είναι και πολύ περισσότερα, κατεβάζουν τον τόνο μία θέση στις δύο γενικές, αλλά μπορεί και να τον διατηρούν σταθερό σε όλες τις πτώσεις.
Άλογο
Πάμε να τα δούμε από κοντά:
Σταθερός τόνος
1 Τα οξύτονα και τα παροξύτονα διατηρούν σταθερό τον τόνο σε όλες τις πτώσεις:
Ενικός αριθμός
Πληθυντικός αριθμός
το του το
δέντρο δέντρου δέντρο
τα των τα
δέντρα δέντρων δέντρα
Έτσι κλίνονται, μεταξύ άλλων, τα ουδέτερα:
αβγό, βουνό, γραφείο
δείπνο, δοχείο, δώρο
εργαλείο, έργο, ερπετό
ζώο, ηχείο, θαυμαστικό, ιατρείο
καρότο, κάστρο, κυνηγητό
λαγωνικό, Λενιό, λουκέτο
μέτρο, μνημείο, μυαλό, μυστικό
νερό, ξενοδοχείο, οξυγόνο
παλτό, πεύκο, πλοίο, πτυχίο
ρούχο, σχολείο, τρένο, υλικό
φαγητό, φορτηγό, φύλλο, φύλο
χόρτο, ψηφίο, ωδείο
Και μόνο (ή συνήθως) στον πληθυντικό:
αγγλικά, γηρατειά, διαλυτικά
εισαγωγικά, ελληνικά
καλλιστεία, κουζινικά
λεφτά, μετρητά, ναύλα
πεθερικά, πουλερικά, πυρομαχικά
ρέστα, σιτηρά, Χανιά, ψιλά
Δέντρο
2 Πολλά προπαροξύτονα διατηρούν επίσης σταθερό τον τόνο σε όλες τις πτώσεις:
Ενικός αριθμός
Πληθυντικός αριθμός
το του το
βότσαλο βότσαλου βότσαλο
τα των τα
βότσαλα βότσαλων βότσαλα
Έτσι κλίνονται, μεταξύ άλλων, τα ουδέτερα:
αερόθερμο, αντρόγυνο, άχυρο
βασιλόπουλο, βερίκοκο
γαρίφαλο, δαμάσκηνο, εργόχειρο
κάγκελο, καρούμπαλο, κούτελο
λάστιχο, λάχανο, λυκόσκυλο
μάγουλο, μισοφέγγαρο
νούμερο, νούφαρο, ντεπόζιτο
ξεσκονόπανο, πούπουλο
ροδάκινο, ροδοπέταλο
σίδερο, σταυρόλεξο, σύννεφο
τριαντάφυλλο, φιλότιμο
χαμόγελο, ψίχουλο
Και μόνο (ή συνήθως) στον πληθυντικό:
απόνερα, γυναικόπαιδα, ενδότερα
κατσάβραχα, κόλλυβα
μεσάνυχτα, πάνδεινα, συμπράγκαλα
Βότσαλα
Μετακίνηση τόνου
Τα περισσότερα προπαροξύτονα, όπως συνέβαινε σε παλαιότερες μορφές της γλώσσας μας, κατεβάζουν τον τόνο μία θέση στις δύο γενικές.
Ωστόσο, και αυτές οι όμορφες λέξεις σιγά σιγά προσαρμόζονται στη σύγχρονη κλίση, που θέλει τον τόνο σταθερό:
το αυτοκίνητο, του αυτοκινήτου (ή αυτοκίνητου)
το βούτυρο, του βούτυρου (ή βουτύρου)
Έντομα
Δεύτερος πληθυντικός
Το άλογο και το όνειρο σχηματίζουν και έναν δεύτερο, ανισοσύλλαβο πληθυντικό σε -ατα:
ΕΙΚΟΝΕΣ: onalert.gr, 15epalthessalonikis.wordpress.com